ἀγραυλέω

Ancient Greek

Etymology

From ἄγραυλος (ágraulos, “living outside”) +‎ -έω (-éō).

Pronunciation

 

Verb

ἀγραυλέω • (agrauléō) (Attic, Koine)

  1. (intransitive, stative) to live outside

Inflection

   Present: ἀγραυλέω, ἀγραυλέομαι (Attic, uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀγραυλέω ἀγραυλέεις ἀγραυλέει ἀγραυλέετον ἀγραυλέετον ἀγραυλέομεν ἀγραυλέετε ἀγραυλέουσῐ(ν)
subjunctive ἀγραυλέω ἀγραυλέῃς ἀγραυλέῃ ἀγραυλέητον ἀγραυλέητον ἀγραυλέωμεν ἀγραυλέητε ἀγραυλέωσῐ(ν)
optative ἀγραυλέοιμῐ ἀγραυλέοις ἀγραυλέοι ἀγραυλέοιτον ἀγραυλεοίτην ἀγραυλέοιμεν ἀγραυλέοιτε ἀγραυλέοιεν
imperative   ἀγραύλεε ἀγραυλεέτω ἀγραυλέετον ἀγραυλεέτων   ἀγραυλέετε ἀγραυλεόντων
middle/
passive 		indicative ἀγραυλέομαι ἀγραυλέῃ / ἀγραυλέει ἀγραυλέεται ἀγραυλέεσθον ἀγραυλέεσθον ἀγραυλεόμεθᾰ ἀγραυλέεσθε ἀγραυλέονται
subjunctive ἀγραυλέωμαι ἀγραυλέῃ ἀγραυλέηται ἀγραυλέησθον ἀγραυλέησθον ἀγραυλεώμεθᾰ ἀγραυλέησθε ἀγραυλέωνται
optative ἀγραυλεοίμην ἀγραυλέοιο ἀγραυλέοιτο ἀγραυλέοισθον ἀγραυλεοίσθην ἀγραυλεοίμεθᾰ ἀγραυλέοισθε ἀγραυλέοιντο
imperative   ἀγραυλέου ἀγραυλεέσθω ἀγραυλέεσθον ἀγραυλεέσθων   ἀγραυλέεσθε ἀγραυλεέσθων
active middle/passive
infinitive ἀγραυλέειν ἀγραυλέεσθαι
participle m ἀγραυλέων ἀγραυλεόμενος
f ἀγραυλέουσᾰ ἀγραυλεομένη
n ἀγραυλέον ἀγραυλεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἀγραυλῶ, ἀγραυλοῦμαι (Attic, contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀγραυλῶ ἀγραυλεῖς ἀγραυλεῖ ἀγραυλεῖτον ἀγραυλεῖτον ἀγραυλοῦμεν ἀγραυλεῖτε ἀγραυλοῦσῐ(ν)
subjunctive ἀγραυλῶ ἀγραυλῇς ἀγραυλῇ ἀγραυλῆτον ἀγραυλῆτον ἀγραυλῶμεν ἀγραυλῆτε ἀγραυλῶσῐ(ν)
optative ἀγραυλοίην / ἀγραυλοῖμῐ ἀγραυλοίης / ἀγραυλοῖς ἀγραυλοίη / ἀγραυλοῖ ἀγραυλοῖτον / ἀγραυλοίητον ἀγραυλοίτην / ἀγραυλοιήτην ἀγραυλοῖμεν / ἀγραυλοίημεν ἀγραυλοῖτε / ἀγραυλοίητε ἀγραυλοῖεν / ἀγραυλοίησᾰν
imperative   ἀγραύλει ἀγραυλείτω ἀγραυλεῖτον ἀγραυλείτων   ἀγραυλεῖτε ἀγραυλούντων
middle/
passive 		indicative ἀγραυλοῦμαι ἀγραυλεῖ,
ἀγραυλῇ 		ἀγραυλεῖται ἀγραυλεῖσθον ἀγραυλεῖσθον ἀγραυλούμεθᾰ ἀγραυλεῖσθε ἀγραυλοῦνται
subjunctive ἀγραυλῶμαι ἀγραυλῇ ἀγραυλῆται ἀγραυλῆσθον ἀγραυλῆσθον ἀγραυλώμεθᾰ ἀγραυλῆσθε ἀγραυλῶνται
optative ἀγραυλοίμην ἀγραυλοῖο ἀγραυλοῖτο ἀγραυλοῖσθον ἀγραυλοίσθην ἀγραυλοίμεθᾰ ἀγραυλοῖσθε ἀγραυλοῖντο
imperative   ἀγραυλοῦ ἀγραυλείσθω ἀγραυλεῖσθον ἀγραυλείσθων   ἀγραυλεῖσθε ἀγραυλείσθων
active middle/passive
infinitive ἀγραυλεῖν ἀγραυλεῖσθαι
participle m ἀγραυλῶν ἀγραυλούμενος
f ἀγραυλοῦσᾰ ἀγραυλουμένη
n ἀγραυλοῦν ἀγραυλούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἠγραύλεον, ἠγραυλεόμην (Attic, uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠγραύλεον ἠγραύλεες ἠγραύλεε(ν) ἠγραυλέετον ἠγραυλεέτην ἠγραυλέομεν ἠγραυλέετε ἠγραύλεον
middle/
passive 		indicative ἠγραυλεόμην ἠγραυλέου ἠγραυλέετο ἠγραυλέεσθον ἠγραυλεέσθην ἠγραυλεόμεθᾰ ἠγραυλέεσθε ἠγραυλέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἠγραύλουν, ἠγραυλούμην (Attic, contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠγραύλουν ἠγραύλεις ἠγραύλει ἠγραυλεῖτον ἠγραυλείτην ἠγραυλοῦμεν ἠγραυλεῖτε ἠγραύλουν
middle/
passive 		indicative ἠγραυλούμην ἠγραυλοῦ ἠγραυλεῖτο ἠγραυλεῖσθον ἠγραυλείσθην ἠγραυλούμεθᾰ ἠγραυλεῖσθε ἠγραυλοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἠγραυλήσω, ἠγραυλήσομαι, ἠγραυλησθήσομαι (Attic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠγραυλήσω ἠγραυλήσεις ἠγραυλήσει ἠγραυλήσετον ἠγραυλήσετον ἠγραυλήσομεν ἠγραυλήσετε ἠγραυλήσουσῐ(ν)
optative ἠγραυλήσοιμῐ ἠγραυλήσοις ἠγραυλήσοι ἠγραυλήσοιτον ἠγραυλησοίτην ἠγραυλήσοιμεν ἠγραυλήσοιτε ἠγραυλήσοιεν
middle indicative ἠγραυλήσομαι ἠγραυλήσῃ / ἠγραυλήσει ἠγραυλήσεται ἠγραυλήσεσθον ἠγραυλήσεσθον ἠγραυλησόμεθᾰ ἠγραυλήσεσθε ἠγραυλήσονται
optative ἠγραυλησοίμην ἠγραυλήσοιο ἠγραυλήσοιτο ἠγραυλήσοισθον ἠγραυλησοίσθην ἠγραυλησοίμεθᾰ ἠγραυλήσοισθε ἠγραυλήσοιντο
passive indicative ἠγραυλησθήσομαι ἠγραυλησθήσῃ ἠγραυλησθήσεται ἠγραυλησθήσεσθον ἠγραυλησθήσεσθον ἠγραυλησθησόμεθᾰ ἠγραυλησθήσεσθε ἠγραυλησθήσονται
optative ἠγραυλησθησοίμην ἠγραυλησθήσοιο ἠγραυλησθήσοιτο ἠγραυλησθήσοισθον ἠγραυλησθησοίσθην ἠγραυλησθησοίμεθᾰ ἠγραυλησθήσοισθε ἠγραυλησθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἠγραυλήσειν ἠγραυλήσεσθαι ἠγραυλησθήσεσθαι
participle m ἠγραυλήσων ἠγραυλησόμενος ἠγραυλησθησόμενος
f ἠγραυλήσουσᾰ ἠγραυλησομένη ἠγραυλησθησομένη
n ἠγραυλῆσον ἠγραυλησόμενον ἠγραυλησθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἠγραύλησᾰ, ἠγραυλησᾰ́μην, ἠγραυλήθην (Attic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠγραύλησᾰ ἠγραύλησᾰς ἠγραύλησε(ν) ἠγραυλήσᾰτον ἠγραυλησᾰ́την ἠγραυλήσᾰμεν ἠγραυλήσᾰτε ἠγραύλησᾰν
subjunctive ἀγραυλήσω ἀγραυλήσῃς ἀγραυλήσῃ ἀγραυλήσητον ἀγραυλήσητον ἀγραυλήσωμεν ἀγραυλήσητε ἀγραυλήσωσῐ(ν)
optative ἀγραυλήσαιμῐ ἀγραυλήσειᾰς / ἀγραυλήσαις ἀγραυλήσειε(ν) / ἀγραυλήσαι ἀγραυλήσαιτον ἀγραυλησαίτην ἀγραυλήσαιμεν ἀγραυλήσαιτε ἀγραυλήσειᾰν / ἀγραυλήσαιεν
imperative   ἀγραύλησον ἀγραυλησᾰ́τω ἀγραυλήσᾰτον ἀγραυλησᾰ́των   ἀγραυλήσᾰτε ἀγραυλησᾰ́ντων
middle indicative ἠγραυλησᾰ́μην ἠγραυλήσω ἠγραυλήσᾰτο ἠγραυλήσᾰσθον ἠγραυλησᾰ́σθην ἠγραυλησᾰ́μεθᾰ ἠγραυλήσᾰσθε ἠγραυλήσᾰντο
subjunctive ἀγραυλήσωμαι ἀγραυλήσῃ ἀγραυλήσηται ἀγραυλήσησθον ἀγραυλήσησθον ἀγραυλησώμεθᾰ ἀγραυλήσησθε ἀγραυλήσωνται
optative ἀγραυλησαίμην ἀγραυλήσαιο ἀγραυλήσαιτο ἀγραυλήσαισθον ἀγραυλησαίσθην ἀγραυλησαίμεθᾰ ἀγραυλήσαισθε ἀγραυλήσαιντο
imperative   ἀγραύλησαι ἀγραυλησᾰ́σθω ἀγραυλήσᾰσθον ἀγραυλησᾰ́σθων   ἀγραυλήσᾰσθε ἀγραυλησᾰ́σθων
passive indicative ἠγραυλήθην ἠγραυλήθης ἠγραυλήθη ἠγραυλήθητον ἠγραυληθήτην ἠγραυλήθημεν ἠγραυλήθητε ἠγραυλήθησᾰν
subjunctive ἀγραυληθῶ ἀγραυληθῇς ἀγραυληθῇ ἀγραυληθῆτον ἀγραυληθῆτον ἀγραυληθῶμεν ἀγραυληθῆτε ἀγραυληθῶσῐ(ν)
optative ἀγραυληθείην ἀγραυληθείης ἀγραυληθείη ἀγραυληθεῖτον / ἀγραυληθείητον ἀγραυληθείτην / ἀγραυληθειήτην ἀγραυληθεῖμεν / ἀγραυληθείημεν ἀγραυληθεῖτε / ἀγραυληθείητε ἀγραυληθεῖεν / ἀγραυληθείησᾰν
imperative   ἀγραυλήθητῐ ἀγραυληθήτω ἀγραυλήθητον ἀγραυληθήτων   ἀγραυλήθητε ἀγραυληθέντων
active middle passive
infinitive ἀγραυλῆσαι ἀγραυλήσᾰσθαι ἀγραυληθῆναι
participle m ἀγραυλήσᾱς ἀγραυλησᾰ́μενος ἀγραυληθείς
f ἀγραυλήσᾱσᾰ ἀγραυλησᾰμένη ἀγραυληθεῖσᾰ
n ἀγραυλῆσᾰν ἀγραυλησᾰ́μενον ἀγραυληθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.