ἀγρόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ɡró.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈɡro.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈɣro.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈɣro.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈɣro.me.nos/

Participle

ᾰ̓γρόμενος • (ăgrómenos) m (feminine ᾰ̓γρομένη, neuter ᾰ̓γρόμενον); first/second declension

aorist middle participle of ᾰ̓γείρω (ăgeírō)

Inflection

First and second declension of ᾰ̓γρόμενος; ᾰ̓γρομένη; ᾰ̓γρόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ᾰ̓γρόμενος ăgrómenos	ᾰ̓γρομένη ăgroménē	ᾰ̓γρόμενον ăgrómenon	ᾰ̓γρομένω ăgroménō	ᾰ̓γρομένᾱ ăgroménā	ᾰ̓γρομένω ăgroménō	ᾰ̓γρόμενοι ăgrómenoi	ᾰ̓γρόμεναι ăgrómenai	ᾰ̓γρόμενᾰ ăgrómenă
Genitive	ᾰ̓γρομένου ăgroménou	ᾰ̓γρομένης ăgroménēs	ᾰ̓γρομένου ăgroménou	ᾰ̓γρομένοιν ăgroménoin	ᾰ̓γρομέναιν ăgroménain	ᾰ̓γρομένοιν ăgroménoin	ᾰ̓γρομένων ăgroménōn	ᾰ̓γρομένων ăgroménōn	ᾰ̓γρομένων ăgroménōn
Dative	ᾰ̓γρομένῳ ăgroménōi	ᾰ̓γρομένῃ ăgroménēi	ᾰ̓γρομένῳ ăgroménōi	ᾰ̓γρομένοιν ăgroménoin	ᾰ̓γρομέναιν ăgroménain	ᾰ̓γρομένοιν ăgroménoin	ᾰ̓γρομένοις ăgroménois	ᾰ̓γρομέναις ăgroménais	ᾰ̓γρομένοις ăgroménois
Accusative	ᾰ̓γρόμενον ăgrómenon	ᾰ̓γρομένην ăgroménēn	ᾰ̓γρόμενον ăgrómenon	ᾰ̓γρομένω ăgroménō	ᾰ̓γρομένᾱ ăgroménā	ᾰ̓γρομένω ăgroménō	ᾰ̓γρομένους ăgroménous	ᾰ̓γρομένᾱς ăgroménās	ᾰ̓γρόμενᾰ ăgrómenă
Vocative	ᾰ̓γρόμενε ăgrómene	ᾰ̓γρομένη ăgroménē	ᾰ̓γρόμενον ăgrómenon	ᾰ̓γρομένω ăgroménō	ᾰ̓γρομένᾱ ăgroménā	ᾰ̓γρομένω ăgroménō	ᾰ̓γρόμενοι ăgrómenoi	ᾰ̓γρόμεναι ăgrómenai	ᾰ̓γρόμενᾰ ăgrómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ᾰ̓γρομένως ăgroménōs			ᾰ̓γρομενώτερος ăgromenṓteros			ᾰ̓γρομενώτᾰτος ăgromenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.