ἀθετέω

Ancient Greek

Etymology

From ἄθετος (áthetos) +‎ -έω (-éō).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.tʰe.té.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.tʰeˈte.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.θeˈte.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.θeˈte.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.θeˈte.o/

Verb

ἀθετέω • (athetéō)

to set aside
to deny, refuse (someone’s) request
to reject, despise
- 50 CE – 100 CE, The Gospel of Luke 7:30:
  οἱ δὲ Φαρισαῖοι καὶ οἱ νομικοὶ τὴν βουλὴν τοῦ Θεοῦ ἠθέτησαν εἰς ἑαυτούς, μὴ βαπτισθέντες ὑπ’ αὐτοῦ.
  hoi dè Pharisaîoi kaì hoi nomikoì tḕn boulḕn toû Theoû ēthétēsan eis heautoús, mḕ baptisthéntes hup’ autoû.
  Translation by KJV
  But the Pharisees and lawyers rejected the counsel of God against themselves, being not baptized of him.
- 50 CE – 100 CE, The Gospel of Luke 10:16:
  ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει· καὶ ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμὲ ἀθετεῖ. ὁ δὲ ἐμὲ ἀθετῶν ἀθετεῖ τὸν ἀποστείλαντά με.
  ho akoúōn humôn emoû akoúei; kaì ho athetôn humâs emè atheteî. ho dè emè athetôn atheteî tòn aposteílantá me.
  Translation by KJV
  He that heareth you heareth me; and he that despiseth you despiseth me; and he that despiseth me despiseth him that sent me.

Conjugation

Present: ᾰ̓θετέω, ᾰ̓θετέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓θετέω	ᾰ̓θετέεις	ᾰ̓θετέει	ᾰ̓θετέετον	ᾰ̓θετέετον	ᾰ̓θετέομεν	ᾰ̓θετέετε	ᾰ̓θετέουσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̓θετέω	ᾰ̓θετέῃς	ᾰ̓θετέῃ	ᾰ̓θετέητον	ᾰ̓θετέητον	ᾰ̓θετέωμεν	ᾰ̓θετέητε	ᾰ̓θετέωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓θετέοιμῐ	ᾰ̓θετέοις	ᾰ̓θετέοι	ᾰ̓θετέοιτον	ᾰ̓θετεοίτην	ᾰ̓θετέοιμεν	ᾰ̓θετέοιτε	ᾰ̓θετέοιεν
	imperative		ᾰ̓θέτεε	ᾰ̓θετεέτω	ᾰ̓θετέετον	ᾰ̓θετεέτων		ᾰ̓θετέετε	ᾰ̓θετεόντων
middle/ passive	indicative	ᾰ̓θετέομαι	ᾰ̓θετέῃ / ᾰ̓θετέει	ᾰ̓θετέεται	ᾰ̓θετέεσθον	ᾰ̓θετέεσθον	ᾰ̓θετεόμεθᾰ	ᾰ̓θετέεσθε	ᾰ̓θετέονται
	subjunctive	ᾰ̓θετέωμαι	ᾰ̓θετέῃ	ᾰ̓θετέηται	ᾰ̓θετέησθον	ᾰ̓θετέησθον	ᾰ̓θετεώμεθᾰ	ᾰ̓θετέησθε	ᾰ̓θετέωνται
	optative	ᾰ̓θετεοίμην	ᾰ̓θετέοιο	ᾰ̓θετέοιτο	ᾰ̓θετέοισθον	ᾰ̓θετεοίσθην	ᾰ̓θετεοίμεθᾰ	ᾰ̓θετέοισθε	ᾰ̓θετέοιντο
	imperative		ᾰ̓θετέου	ᾰ̓θετεέσθω	ᾰ̓θετέεσθον	ᾰ̓θετεέσθων		ᾰ̓θετέεσθε	ᾰ̓θετεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ᾰ̓θετέειν				ᾰ̓θετέεσθαι
participle	m	ᾰ̓θετέων				ᾰ̓θετεόμενος
	f	ᾰ̓θετέουσᾰ				ᾰ̓θετεομένη
	n	ᾰ̓θετέον				ᾰ̓θετεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ᾰ̓θετῶ, ᾰ̓θετοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓θετῶ	ᾰ̓θετεῖς	ᾰ̓θετεῖ	ᾰ̓θετεῖτον	ᾰ̓θετεῖτον	ᾰ̓θετοῦμεν	ᾰ̓θετεῖτε	ᾰ̓θετοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̓θετῶ	ᾰ̓θετῇς	ᾰ̓θετῇ	ᾰ̓θετῆτον	ᾰ̓θετῆτον	ᾰ̓θετῶμεν	ᾰ̓θετῆτε	ᾰ̓θετῶσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓θετοίην / ᾰ̓θετοῖμῐ	ᾰ̓θετοίης / ᾰ̓θετοῖς	ᾰ̓θετοίη / ᾰ̓θετοῖ	ᾰ̓θετοῖτον / ᾰ̓θετοίητον	ᾰ̓θετοίτην / ᾰ̓θετοιήτην	ᾰ̓θετοῖμεν / ᾰ̓θετοίημεν	ᾰ̓θετοῖτε / ᾰ̓θετοίητε	ᾰ̓θετοῖεν / ᾰ̓θετοίησᾰν
	imperative		ᾰ̓θέτει	ᾰ̓θετείτω	ᾰ̓θετεῖτον	ᾰ̓θετείτων		ᾰ̓θετεῖτε	ᾰ̓θετούντων
middle/ passive	indicative	ᾰ̓θετοῦμαι	ᾰ̓θετεῖ, ᾰ̓θετῇ	ᾰ̓θετεῖται	ᾰ̓θετεῖσθον	ᾰ̓θετεῖσθον	ᾰ̓θετούμεθᾰ	ᾰ̓θετεῖσθε	ᾰ̓θετοῦνται
	subjunctive	ᾰ̓θετῶμαι	ᾰ̓θετῇ	ᾰ̓θετῆται	ᾰ̓θετῆσθον	ᾰ̓θετῆσθον	ᾰ̓θετώμεθᾰ	ᾰ̓θετῆσθε	ᾰ̓θετῶνται
	optative	ᾰ̓θετοίμην	ᾰ̓θετοῖο	ᾰ̓θετοῖτο	ᾰ̓θετοῖσθον	ᾰ̓θετοίσθην	ᾰ̓θετοίμεθᾰ	ᾰ̓θετοῖσθε	ᾰ̓θετοῖντο
	imperative		ᾰ̓θετοῦ	ᾰ̓θετείσθω	ᾰ̓θετεῖσθον	ᾰ̓θετείσθων		ᾰ̓θετεῖσθε	ᾰ̓θετείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ᾰ̓θετεῖν				ᾰ̓θετεῖσθαι
participle	m	ᾰ̓θετῶν				ᾰ̓θετούμενος
	f	ᾰ̓θετοῦσᾰ				ᾰ̓θετουμένη
	n	ᾰ̓θετοῦν				ᾰ̓θετούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἠθέτεον, ἠθετεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠθέτεον	ἠθέτεες	ἠθέτεε(ν)	ἠθετέετον	ἠθετεέτην	ἠθετέομεν	ἠθετέετε	ἠθέτεον
middle/ passive	indicative	ἠθετεόμην	ἠθετέου	ἠθετέετο	ἠθετέεσθον	ἠθετεέσθην	ἠθετεόμεθᾰ	ἠθετέεσθε	ἠθετέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἠθέτουν, ἠθετούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠθέτουν	ἠθέτεις	ἠθέτει	ἠθετεῖτον	ἠθετείτην	ἠθετοῦμεν	ἠθετεῖτε	ἠθέτουν
middle/ passive	indicative	ἠθετούμην	ἠθετοῦ	ἠθετεῖτο	ἠθετεῖσθον	ἠθετείσθην	ἠθετούμεθᾰ	ἠθετεῖσθε	ἠθετοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ᾰ̓θετήσω, ᾰ̓θετήσομαι, ᾰ̓θετηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓θετήσω	ᾰ̓θετήσεις	ᾰ̓θετήσει	ᾰ̓θετήσετον	ᾰ̓θετήσετον	ᾰ̓θετήσομεν	ᾰ̓θετήσετε	ᾰ̓θετήσουσῐ(ν)
active	optative	ᾰ̓θετήσοιμῐ	ᾰ̓θετήσοις	ᾰ̓θετήσοι	ᾰ̓θετήσοιτον	ᾰ̓θετησοίτην	ᾰ̓θετήσοιμεν	ᾰ̓θετήσοιτε	ᾰ̓θετήσοιεν
middle	indicative	ᾰ̓θετήσομαι	ᾰ̓θετήσῃ / ᾰ̓θετήσει	ᾰ̓θετήσεται	ᾰ̓θετήσεσθον	ᾰ̓θετήσεσθον	ᾰ̓θετησόμεθᾰ	ᾰ̓θετήσεσθε	ᾰ̓θετήσονται
middle	optative	ᾰ̓θετησοίμην	ᾰ̓θετήσοιο	ᾰ̓θετήσοιτο	ᾰ̓θετήσοισθον	ᾰ̓θετησοίσθην	ᾰ̓θετησοίμεθᾰ	ᾰ̓θετήσοισθε	ᾰ̓θετήσοιντο
passive	indicative	ᾰ̓θετηθήσομαι	ᾰ̓θετηθήσῃ	ᾰ̓θετηθήσεται	ᾰ̓θετηθήσεσθον	ᾰ̓θετηθήσεσθον	ᾰ̓θετηθησόμεθᾰ	ᾰ̓θετηθήσεσθε	ᾰ̓θετηθήσονται
passive	optative	ᾰ̓θετηθησοίμην	ᾰ̓θετηθήσοιο	ᾰ̓θετηθήσοιτο	ᾰ̓θετηθήσοισθον	ᾰ̓θετηθησοίσθην	ᾰ̓θετηθησοίμεθᾰ	ᾰ̓θετηθήσοισθε	ᾰ̓θετηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ᾰ̓θετήσειν			ᾰ̓θετήσεσθαι		ᾰ̓θετηθήσεσθαι
participle	m	ᾰ̓θετήσων			ᾰ̓θετησόμενος		ᾰ̓θετηθησόμενος
	f	ᾰ̓θετήσουσᾰ			ᾰ̓θετησομένη		ᾰ̓θετηθησομένη
	n	ᾰ̓θετῆσον			ᾰ̓θετησόμενον		ᾰ̓θετηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἠθέτησᾰ, ἠθετησᾰ́μην, ἠθετήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠθέτησᾰ	ἠθέτησᾰς	ἠθέτησε(ν)	ἠθετήσᾰτον	ἠθετησᾰ́την	ἠθετήσᾰμεν	ἠθετήσᾰτε	ἠθέτησᾰν
	subjunctive	ᾰ̓θετήσω	ᾰ̓θετήσῃς	ᾰ̓θετήσῃ	ᾰ̓θετήσητον	ᾰ̓θετήσητον	ᾰ̓θετήσωμεν	ᾰ̓θετήσητε	ᾰ̓θετήσωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓θετήσαιμῐ	ᾰ̓θετήσειᾰς / ᾰ̓θετήσαις	ᾰ̓θετήσειε(ν) / ᾰ̓θετήσαι	ᾰ̓θετήσαιτον	ᾰ̓θετησαίτην	ᾰ̓θετήσαιμεν	ᾰ̓θετήσαιτε	ᾰ̓θετήσειᾰν / ᾰ̓θετήσαιεν
	imperative		ᾰ̓θέτησον	ᾰ̓θετησᾰ́τω	ᾰ̓θετήσᾰτον	ᾰ̓θετησᾰ́των		ᾰ̓θετήσᾰτε	ᾰ̓θετησᾰ́ντων
middle	indicative	ἠθετησᾰ́μην	ἠθετήσω	ἠθετήσᾰτο	ἠθετήσᾰσθον	ἠθετησᾰ́σθην	ἠθετησᾰ́μεθᾰ	ἠθετήσᾰσθε	ἠθετήσᾰντο
	subjunctive	ᾰ̓θετήσωμαι	ᾰ̓θετήσῃ	ᾰ̓θετήσηται	ᾰ̓θετήσησθον	ᾰ̓θετήσησθον	ᾰ̓θετησώμεθᾰ	ᾰ̓θετήσησθε	ᾰ̓θετήσωνται
	optative	ᾰ̓θετησαίμην	ᾰ̓θετήσαιο	ᾰ̓θετήσαιτο	ᾰ̓θετήσαισθον	ᾰ̓θετησαίσθην	ᾰ̓θετησαίμεθᾰ	ᾰ̓θετήσαισθε	ᾰ̓θετήσαιντο
	imperative		ᾰ̓θέτησαι	ᾰ̓θετησᾰ́σθω	ᾰ̓θετήσᾰσθον	ᾰ̓θετησᾰ́σθων		ᾰ̓θετήσᾰσθε	ᾰ̓θετησᾰ́σθων
passive	indicative	ἠθετήθην	ἠθετήθης	ἠθετήθη	ἠθετήθητον	ἠθετηθήτην	ἠθετήθημεν	ἠθετήθητε	ἠθετήθησᾰν
	subjunctive	ᾰ̓θετηθῶ	ᾰ̓θετηθῇς	ᾰ̓θετηθῇ	ᾰ̓θετηθῆτον	ᾰ̓θετηθῆτον	ᾰ̓θετηθῶμεν	ᾰ̓θετηθῆτε	ᾰ̓θετηθῶσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓θετηθείην	ᾰ̓θετηθείης	ᾰ̓θετηθείη	ᾰ̓θετηθεῖτον / ᾰ̓θετηθείητον	ᾰ̓θετηθείτην / ᾰ̓θετηθειήτην	ᾰ̓θετηθεῖμεν / ᾰ̓θετηθείημεν	ᾰ̓θετηθεῖτε / ᾰ̓θετηθείητε	ᾰ̓θετηθεῖεν / ᾰ̓θετηθείησᾰν
	imperative		ᾰ̓θετήθητῐ	ᾰ̓θετηθήτω	ᾰ̓θετήθητον	ᾰ̓θετηθήτων		ᾰ̓θετήθητε	ᾰ̓θετηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ᾰ̓θετῆσαι			ᾰ̓θετήσᾰσθαι		ᾰ̓θετηθῆναι
participle	m	ᾰ̓θετήσᾱς			ᾰ̓θετησᾰ́μενος		ᾰ̓θετηθείς
	f	ᾰ̓θετήσᾱσᾰ			ᾰ̓θετησᾰμένη		ᾰ̓θετηθεῖσᾰ
	n	ᾰ̓θετῆσᾰν			ᾰ̓θετησᾰ́μενον		ᾰ̓θετηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἠθέτηκᾰ, ἠθέτημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠθέτηκᾰ	ἠθέτηκᾰς	ἠθέτηκε(ν)	ἠθετήκᾰτον	ἠθετήκᾰτον	ἠθετήκᾰμεν	ἠθετήκᾰτε	ἠθετήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἠθετήκω	ἠθετήκῃς	ἠθετήκῃ	ἠθετήκητον	ἠθετήκητον	ἠθετήκωμεν	ἠθετήκητε	ἠθετήκωσῐ(ν)
	optative	ἠθετήκοιμῐ / ἠθετηκοίην	ἠθετήκοις / ἠθετηκοίης	ἠθετήκοι / ἠθετηκοίη	ἠθετήκοιτον	ἠθετηκοίτην	ἠθετήκοιμεν	ἠθετήκοιτε	ἠθετήκοιεν
	imperative		ἠθέτηκε	ἠθετηκέτω	ἠθετήκετον	ἠθετηκέτων		ἠθετήκετε	ἠθετηκόντων
middle/ passive	indicative	ἠθέτημαι	ἠθέτησαι	ἠθέτηται	ἠθέτησθον	ἠθέτησθον	ἠθετήμεθᾰ	ἠθέτησθε	ἠθέτηνται
	subjunctive	ἠθετημένος ὦ	ἠθετημένος ᾖς	ἠθετημένος ᾖ	ἠθετημένω ἦτον	ἠθετημένω ἦτον	ἠθετημένοι ὦμεν	ἠθετημένοι ἦτε	ἠθετημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἠθετημένος εἴην	ἠθετημένος εἴης	ἠθετημένος εἴη	ἠθετημένω εἴητον / εἶτον	ἠθετημένω εἰήτην / εἴτην	ἠθετημένοι εἴημεν / εἶμεν	ἠθετημένοι εἴητε / εἶτε	ἠθετημένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		ἠθέτησο	ἠθετήσθω	ἠθέτησθον	ἠθετήσθων		ἠθέτησθε	ἠθετήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἠθετηκέναι				ἠθετῆσθαι
participle	m	ἠθετηκώς				ἠθετημένος
	f	ἠθετηκυῖᾰ				ἠθετημένη
	n	ἠθετηκός				ἠθετημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἠθετήκειν / ἠθετήκη, ἠθετήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠθετήκειν / ἠθετήκη	ἠθετήκεις / ἠθετήκης	ἠθετήκει(ν)	ἠθετήκετον	ἠθετηκέτην	ἠθετήκεμεν	ἠθετήκετε	ἠθετήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἠθετήμην	ἠθέτησο	ἠθέτητο	ἠθέτησθον	ἠθετήσθην	ἠθετήμεθᾰ	ἠθέτησθε	ἠθέτηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀθέτησις (athétēsis)
ἀθετητέον (athetētéon)

Descendants

Greek: αθετώ (athetó)