ἀκολουθέω

Ancient Greek

Etymology

From ἀκόλουθος (akólouthos, “following”) +‎ -έω (-éō, verbal suffix).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ko.luː.tʰé.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.ko.luˈtʰe.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ko.luˈθe.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.ko.luˈθe.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.ko.luˈθe.o/

Verb

ᾰ̓κολουθέω • (ăkolouthéō)

(ambitransitive) to follow, go after, go with [with dative or (rarely) accusative ‘someone’; or with σύν (sún) ‘dat’; or with μετά (metá) ‘gen’; or with ἐπί (epí) ‘acc’]
- 388 BCE, Aristophanes, Plutus 19
- 380 BCE, Plato, The Republic 474C
- 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laches 187E
- 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Collected Works 193.18
- 436 BCE – 338 BCE, Isocrates, Collected Works 299C
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 7.5.3
- 388 BCE, Aristophanes, Plutus 13
- 342 BCE – 290 BCE, Menander, Unknown Work 32
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 2.98
- 342 BCE – 290 BCE, Menander, The Flatterer 3
(figuratively)
1. (transitive) to follow one in a thing, let oneself be led by [with dative or (rarely) accusative ‘someone or something’]
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 3.38
  - 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, First Philippic 39
  - 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Against Timocrates 95
  - 440 BCE – 390 BCE, Andocides, Collected Works 31.55
2. (transitive) to follow the thread of a discourse
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedo 107B
3. (of things, transitive) to follow, be consequent on
  - 380 BCE, Plato, The Republic 332D
  - 380 BCE, Plato, The Republic 400E
  - 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, History of Animals 2.1.3
4. (intransitive) it follows
  - 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Categories 12.2

Inflection

Present: ᾰ̓κολουθέω, ᾰ̓κολουθέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓κολουθέω	ᾰ̓κολουθέεις	ᾰ̓κολουθέει	ᾰ̓κολουθέετον	ᾰ̓κολουθέετον	ᾰ̓κολουθέομεν	ᾰ̓κολουθέετε	ᾰ̓κολουθέουσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̓κολουθέω	ᾰ̓κολουθέῃς	ᾰ̓κολουθέῃ	ᾰ̓κολουθέητον	ᾰ̓κολουθέητον	ᾰ̓κολουθέωμεν	ᾰ̓κολουθέητε	ᾰ̓κολουθέωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓κολουθέοιμῐ	ᾰ̓κολουθέοις	ᾰ̓κολουθέοι	ᾰ̓κολουθέοιτον	ᾰ̓κολουθεοίτην	ᾰ̓κολουθέοιμεν	ᾰ̓κολουθέοιτε	ᾰ̓κολουθέοιεν
	imperative		ᾰ̓κολούθεε	ᾰ̓κολουθεέτω	ᾰ̓κολουθέετον	ᾰ̓κολουθεέτων		ᾰ̓κολουθέετε	ᾰ̓κολουθεόντων
middle/ passive	indicative	ᾰ̓κολουθέομαι	ᾰ̓κολουθέῃ / ᾰ̓κολουθέει	ᾰ̓κολουθέεται	ᾰ̓κολουθέεσθον	ᾰ̓κολουθέεσθον	ᾰ̓κολουθεόμεθᾰ	ᾰ̓κολουθέεσθε	ᾰ̓κολουθέονται
	subjunctive	ᾰ̓κολουθέωμαι	ᾰ̓κολουθέῃ	ᾰ̓κολουθέηται	ᾰ̓κολουθέησθον	ᾰ̓κολουθέησθον	ᾰ̓κολουθεώμεθᾰ	ᾰ̓κολουθέησθε	ᾰ̓κολουθέωνται
	optative	ᾰ̓κολουθεοίμην	ᾰ̓κολουθέοιο	ᾰ̓κολουθέοιτο	ᾰ̓κολουθέοισθον	ᾰ̓κολουθεοίσθην	ᾰ̓κολουθεοίμεθᾰ	ᾰ̓κολουθέοισθε	ᾰ̓κολουθέοιντο
	imperative		ᾰ̓κολουθέου	ᾰ̓κολουθεέσθω	ᾰ̓κολουθέεσθον	ᾰ̓κολουθεέσθων		ᾰ̓κολουθέεσθε	ᾰ̓κολουθεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ᾰ̓κολουθέειν				ᾰ̓κολουθέεσθαι
participle	m	ᾰ̓κολουθέων				ᾰ̓κολουθεόμενος
	f	ᾰ̓κολουθέουσᾰ				ᾰ̓κολουθεομένη
	n	ᾰ̓κολουθέον				ᾰ̓κολουθεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ᾰ̓κολουθῶ, ᾰ̓κολουθοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓κολουθῶ	ᾰ̓κολουθεῖς	ᾰ̓κολουθεῖ	ᾰ̓κολουθεῖτον	ᾰ̓κολουθεῖτον	ᾰ̓κολουθοῦμεν	ᾰ̓κολουθεῖτε	ᾰ̓κολουθοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̓κολουθῶ	ᾰ̓κολουθῇς	ᾰ̓κολουθῇ	ᾰ̓κολουθῆτον	ᾰ̓κολουθῆτον	ᾰ̓κολουθῶμεν	ᾰ̓κολουθῆτε	ᾰ̓κολουθῶσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓κολουθοίην / ᾰ̓κολουθοῖμῐ	ᾰ̓κολουθοίης / ᾰ̓κολουθοῖς	ᾰ̓κολουθοίη / ᾰ̓κολουθοῖ	ᾰ̓κολουθοῖτον / ᾰ̓κολουθοίητον	ᾰ̓κολουθοίτην / ᾰ̓κολουθοιήτην	ᾰ̓κολουθοῖμεν / ᾰ̓κολουθοίημεν	ᾰ̓κολουθοῖτε / ᾰ̓κολουθοίητε	ᾰ̓κολουθοῖεν / ᾰ̓κολουθοίησᾰν
	imperative		ᾰ̓κολούθει	ᾰ̓κολουθείτω	ᾰ̓κολουθεῖτον	ᾰ̓κολουθείτων		ᾰ̓κολουθεῖτε	ᾰ̓κολουθούντων
middle/ passive	indicative	ᾰ̓κολουθοῦμαι	ᾰ̓κολουθεῖ, ᾰ̓κολουθῇ	ᾰ̓κολουθεῖται	ᾰ̓κολουθεῖσθον	ᾰ̓κολουθεῖσθον	ᾰ̓κολουθούμεθᾰ	ᾰ̓κολουθεῖσθε	ᾰ̓κολουθοῦνται
	subjunctive	ᾰ̓κολουθῶμαι	ᾰ̓κολουθῇ	ᾰ̓κολουθῆται	ᾰ̓κολουθῆσθον	ᾰ̓κολουθῆσθον	ᾰ̓κολουθώμεθᾰ	ᾰ̓κολουθῆσθε	ᾰ̓κολουθῶνται
	optative	ᾰ̓κολουθοίμην	ᾰ̓κολουθοῖο	ᾰ̓κολουθοῖτο	ᾰ̓κολουθοῖσθον	ᾰ̓κολουθοίσθην	ᾰ̓κολουθοίμεθᾰ	ᾰ̓κολουθοῖσθε	ᾰ̓κολουθοῖντο
	imperative		ᾰ̓κολουθοῦ	ᾰ̓κολουθείσθω	ᾰ̓κολουθεῖσθον	ᾰ̓κολουθείσθων		ᾰ̓κολουθεῖσθε	ᾰ̓κολουθείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ᾰ̓κολουθεῖν				ᾰ̓κολουθεῖσθαι
participle	m	ᾰ̓κολουθῶν				ᾰ̓κολουθούμενος
	f	ᾰ̓κολουθοῦσᾰ				ᾰ̓κολουθουμένη
	n	ᾰ̓κολουθοῦν				ᾰ̓κολουθούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἠκολούθεον, ἠκολουθεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠκολούθεον	ἠκολούθεες	ἠκολούθεε(ν)	ἠκολουθέετον	ἠκολουθεέτην	ἠκολουθέομεν	ἠκολουθέετε	ἠκολούθεον
middle/ passive	indicative	ἠκολουθεόμην	ἠκολουθέου	ἠκολουθέετο	ἠκολουθέεσθον	ἠκολουθεέσθην	ἠκολουθεόμεθᾰ	ἠκολουθέεσθε	ἠκολουθέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἠκολούθουν, ἠκολουθούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠκολούθουν	ἠκολούθεις	ἠκολούθει	ἠκολουθεῖτον	ἠκολουθείτην	ἠκολουθοῦμεν	ἠκολουθεῖτε	ἠκολούθουν
middle/ passive	indicative	ἠκολουθούμην	ἠκολουθοῦ	ἠκολουθεῖτο	ἠκολουθεῖσθον	ἠκολουθείσθην	ἠκολουθούμεθᾰ	ἠκολουθεῖσθε	ἠκολουθοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ᾰ̓κολουθήσω, ᾰ̓κολουθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓κολουθήσω	ᾰ̓κολουθήσεις	ᾰ̓κολουθήσει	ᾰ̓κολουθήσετον	ᾰ̓κολουθήσετον	ᾰ̓κολουθήσομεν	ᾰ̓κολουθήσετε	ᾰ̓κολουθήσουσῐ(ν)
active	optative	ᾰ̓κολουθήσοιμῐ	ᾰ̓κολουθήσοις	ᾰ̓κολουθήσοι	ᾰ̓κολουθήσοιτον	ᾰ̓κολουθησοίτην	ᾰ̓κολουθήσοιμεν	ᾰ̓κολουθήσοιτε	ᾰ̓κολουθήσοιεν
middle	indicative	ᾰ̓κολουθήσομαι	ᾰ̓κολουθήσῃ / ᾰ̓κολουθήσει	ᾰ̓κολουθήσεται	ᾰ̓κολουθήσεσθον	ᾰ̓κολουθήσεσθον	ᾰ̓κολουθησόμεθᾰ	ᾰ̓κολουθήσεσθε	ᾰ̓κολουθήσονται
middle	optative	ᾰ̓κολουθησοίμην	ᾰ̓κολουθήσοιο	ᾰ̓κολουθήσοιτο	ᾰ̓κολουθήσοισθον	ᾰ̓κολουθησοίσθην	ᾰ̓κολουθησοίμεθᾰ	ᾰ̓κολουθήσοισθε	ᾰ̓κολουθήσοιντο
		active			middle
infinitive		ᾰ̓κολουθήσειν			ᾰ̓κολουθήσεσθαι
participle	m	ᾰ̓κολουθήσων			ᾰ̓κολουθησόμενος
	f	ᾰ̓κολουθήσουσᾰ			ᾰ̓κολουθησομένη
	n	ᾰ̓κολουθῆσον			ᾰ̓κολουθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἠκολούθησᾰ, ἠκολουθησᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠκολούθησᾰ	ἠκολούθησᾰς	ἠκολούθησε(ν)	ἠκολουθήσᾰτον	ἠκολουθησᾰ́την	ἠκολουθήσᾰμεν	ἠκολουθήσᾰτε	ἠκολούθησᾰν
	subjunctive	ᾰ̓κολουθήσω	ᾰ̓κολουθήσῃς	ᾰ̓κολουθήσῃ	ᾰ̓κολουθήσητον	ᾰ̓κολουθήσητον	ᾰ̓κολουθήσωμεν	ᾰ̓κολουθήσητε	ᾰ̓κολουθήσωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓κολουθήσαιμῐ	ᾰ̓κολουθήσειᾰς / ᾰ̓κολουθήσαις	ᾰ̓κολουθήσειε(ν) / ᾰ̓κολουθήσαι	ᾰ̓κολουθήσαιτον	ᾰ̓κολουθησαίτην	ᾰ̓κολουθήσαιμεν	ᾰ̓κολουθήσαιτε	ᾰ̓κολουθήσειᾰν / ᾰ̓κολουθήσαιεν
	imperative		ᾰ̓κολούθησον	ᾰ̓κολουθησᾰ́τω	ᾰ̓κολουθήσᾰτον	ᾰ̓κολουθησᾰ́των		ᾰ̓κολουθήσᾰτε	ᾰ̓κολουθησᾰ́ντων
middle	indicative	ἠκολουθησᾰ́μην	ἠκολουθήσω	ἠκολουθήσᾰτο	ἠκολουθήσᾰσθον	ἠκολουθησᾰ́σθην	ἠκολουθησᾰ́μεθᾰ	ἠκολουθήσᾰσθε	ἠκολουθήσᾰντο
	subjunctive	ᾰ̓κολουθήσωμαι	ᾰ̓κολουθήσῃ	ᾰ̓κολουθήσηται	ᾰ̓κολουθήσησθον	ᾰ̓κολουθήσησθον	ᾰ̓κολουθησώμεθᾰ	ᾰ̓κολουθήσησθε	ᾰ̓κολουθήσωνται
	optative	ᾰ̓κολουθησαίμην	ᾰ̓κολουθήσαιο	ᾰ̓κολουθήσαιτο	ᾰ̓κολουθήσαισθον	ᾰ̓κολουθησαίσθην	ᾰ̓κολουθησαίμεθᾰ	ᾰ̓κολουθήσαισθε	ᾰ̓κολουθήσαιντο
	imperative		ᾰ̓κολούθησαι	ᾰ̓κολουθησᾰ́σθω	ᾰ̓κολουθήσᾰσθον	ᾰ̓κολουθησᾰ́σθων		ᾰ̓κολουθήσᾰσθε	ᾰ̓κολουθησᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ᾰ̓κολουθῆσαι			ᾰ̓κολουθήσᾰσθαι
participle	m	ᾰ̓κολουθήσᾱς			ᾰ̓κολουθησᾰ́μενος
	f	ᾰ̓κολουθήσᾱσᾰ			ᾰ̓κολουθησᾰμένη
	n	ᾰ̓κολουθῆσᾰν			ᾰ̓κολουθησᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἠκολούθηκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠκολούθηκᾰ	ἠκολούθηκᾰς	ἠκολούθηκε(ν)	ἠκολουθήκᾰτον	ἠκολουθήκᾰτον	ἠκολουθήκᾰμεν	ἠκολουθήκᾰτε	ἠκολουθήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἠκολουθήκω	ἠκολουθήκῃς	ἠκολουθήκῃ	ἠκολουθήκητον	ἠκολουθήκητον	ἠκολουθήκωμεν	ἠκολουθήκητε	ἠκολουθήκωσῐ(ν)
	optative	ἠκολουθήκοιμῐ / ἠκολουθηκοίην	ἠκολουθήκοις / ἠκολουθηκοίης	ἠκολουθήκοι / ἠκολουθηκοίη	ἠκολουθήκοιτον	ἠκολουθηκοίτην	ἠκολουθήκοιμεν	ἠκολουθήκοιτε	ἠκολουθήκοιεν
	imperative		ἠκολούθηκε	ἠκολουθηκέτω	ἠκολουθήκετον	ἠκολουθηκέτων		ἠκολουθήκετε	ἠκολουθηκόντων
		active
infinitive		ἠκολουθηκέναι
participle	m	ἠκολουθηκώς
	f	ἠκολουθηκυῖᾰ
	n	ἠκολουθηκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἠκολουθήκειν / ἠκολουθήκη

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠκολουθήκειν / ἠκολουθήκη	ἠκολουθήκεις / ἠκολουθήκης	ἠκολουθήκει(ν)	ἠκολουθήκετον	ἠκολουθηκέτην	ἠκολουθήκεμεν	ἠκολουθήκετε	ἠκολουθήκεσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Synonyms

(follow): ἕπομαι (hépomai)

Derived terms

ᾰ̓κολουθῐ́ᾱ (ăkolouthĭ́ā)

References

“ἀκολουθέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“ἀκολουθέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
ἀκολουθέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
ἀκολουθέω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
G190 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible