ἀκούων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.kǔː.ɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈku.on/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈku.on/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈku.on/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈku.on/

Participle

ᾰ̓κούων • (ăkoúōn) m (feminine ᾰ̓κούουσᾰ, neuter ᾰ̓κοῦον); first/third declension

present active participle of ᾰ̓κούω (ăkoúō)

Declension

First and third declension of ᾰ̓κούων; ᾰ̓κούουσᾰ; ᾰ̓κοῦον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ᾰ̓κούων ăkoúōn	ᾰ̓κούουσᾰ ăkoúousă	ᾰ̓κοῦον ăkoûon	ᾰ̓κούοντε ăkoúonte	ᾰ̓κουούσᾱ ăkouoúsā	ᾰ̓κούοντε ăkoúonte	ᾰ̓κούοντες ăkoúontes	ᾰ̓κούουσαι ăkoúousai	ᾰ̓κούοντᾰ ăkoúontă
Genitive	ᾰ̓κούοντος ăkoúontos	ᾰ̓κουούσης ăkouoúsēs	ᾰ̓κούοντος ăkoúontos	ᾰ̓κουόντοιν ăkouóntoin	ᾰ̓κουούσαιν ăkouoúsain	ᾰ̓κουόντοιν ăkouóntoin	ᾰ̓κουόντων ăkouóntōn	ᾰ̓κουουσῶν ăkouousôn	ᾰ̓κουόντων ăkouóntōn
Dative	ᾰ̓κούοντῐ ăkoúontĭ	ᾰ̓κουούσῃ ăkouoúsēi	ᾰ̓κούοντῐ ăkoúontĭ	ᾰ̓κουόντοιν ăkouóntoin	ᾰ̓κουούσαιν ăkouoúsain	ᾰ̓κουόντοιν ăkouóntoin	ᾰ̓κούουσῐ / ᾰ̓κούουσῐν ăkoúousĭ(n)	ᾰ̓κουούσαις ăkouoúsais	ᾰ̓κούουσῐ / ᾰ̓κούουσῐν ăkoúousĭ(n)
Accusative	ᾰ̓κούοντᾰ ăkoúontă	ᾰ̓κούουσᾰν ăkoúousăn	ᾰ̓κοῦον ăkoûon	ᾰ̓κούοντε ăkoúonte	ᾰ̓κουούσᾱ ăkouoúsā	ᾰ̓κούοντε ăkoúonte	ᾰ̓κούοντᾰς ăkoúontăs	ᾰ̓κουούσᾱς ăkouoúsās	ᾰ̓κούοντᾰ ăkoúontă
Vocative	ᾰ̓κούων ăkoúōn	ᾰ̓κούουσᾰ ăkoúousă	ᾰ̓κοῦον ăkoûon	ᾰ̓κούοντε ăkoúonte	ᾰ̓κουούσᾱ ăkouoúsā	ᾰ̓κούοντε ăkoúonte	ᾰ̓κούοντες ăkoúontes	ᾰ̓κούουσαι ăkoúousai	ᾰ̓κούοντᾰ ăkoúontă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ᾰ̓κουόντως ăkouóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.