ἀλευάμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.leu̯.á.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.leˈwa.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.leˈβa.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.leˈva.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.leˈva.me.nos/

Participle

ἀλευάμενος • (aleuámenos) m (feminine ἀλευᾰμένη, neuter ἀλευάμενον); first/second declension

(Epic) aorist middle participle of ἀλέομαι (aléomai)

Declension

First and second declension of ἀλευᾰ́μενος; ἀλευᾰμένη; ἀλευᾰ́μενον (Epic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἀλευᾰ́μενος aleuắmenos	ἀλευᾰμένη aleuăménē	ἀλευᾰ́μενον aleuắmenon	ἀλευᾰμένω aleuăménō	ἀλευᾰμένᾱ aleuăménā	ἀλευᾰμένω aleuăménō	ἀλευᾰ́μενοι aleuắmenoi	ἀλευᾰ́μεναι aleuắmenai	ἀλευᾰ́μενᾰ aleuắmenă
Genitive	ἀλευᾰμένου / ἀλευᾰμενοῖο / ἀλευᾰμένοιο / ἀλευᾰμενόο / ἀλευᾰμένοο aleuăménou / aleuămenoîo / aleuăménoio / aleuămenóo / aleuăménoo	ἀλευᾰμένης aleuăménēs	ἀλευᾰμένου / ἀλευᾰμενοῖο / ἀλευᾰμένοιο / ἀλευᾰμενόο / ἀλευᾰμένοο aleuăménou / aleuămenoîo / aleuăménoio / aleuămenóo / aleuăménoo	ἀλευᾰμένοιν / ἀλευᾰμένοιῐν aleuăménoi(ĭ)n	ἀλευᾰμέναιν / ἀλευᾰμέναιῐν / ἀλευᾰμένῃῐν aleuăménai(ĭ)n / aleuăménēiĭn	ἀλευᾰμένοιν / ἀλευᾰμένοιῐν aleuăménoi(ĭ)n	ἀλευᾰμένων aleuăménōn	ἀλευᾰμενᾱ́ων / ἀλευᾰμενέ͜ων / ἀλευᾰμενῶν aleuămenā́ōn / aleuămené͜ōn / aleuămenôn	ἀλευᾰμένων aleuăménōn
Dative	ἀλευᾰμένῳ aleuăménōi	ἀλευᾰμένῃ aleuăménēi	ἀλευᾰμένῳ aleuăménōi	ἀλευᾰμένοιν / ἀλευᾰμένοιῐν aleuăménoi(ĭ)n	ἀλευᾰμέναιν / ἀλευᾰμέναιῐν / ἀλευᾰμένῃῐν aleuăménai(ĭ)n / aleuăménēiĭn	ἀλευᾰμένοιν / ἀλευᾰμένοιῐν aleuăménoi(ĭ)n	ἀλευᾰμένοισῐ / ἀλευᾰμένοισῐν / ἀλευᾰμένοις aleuăménoisĭ(n) / aleuăménois	ἀλευᾰμένῃσῐ / ἀλευᾰμένῃσῐν / ἀλευᾰμένῃς / ἀλευᾰμέναις aleuăménēisĭ(n) / aleuăménēis / aleuăménais	ἀλευᾰμένοισῐ / ἀλευᾰμένοισῐν / ἀλευᾰμένοις aleuăménoisĭ(n) / aleuăménois
Accusative	ἀλευᾰ́μενον aleuắmenon	ἀλευᾰμένην aleuăménēn	ἀλευᾰ́μενον aleuắmenon	ἀλευᾰμένω aleuăménō	ἀλευᾰμένᾱ aleuăménā	ἀλευᾰμένω aleuăménō	ἀλευᾰμένους aleuăménous	ἀλευᾰμένᾱς aleuăménās	ἀλευᾰ́μενᾰ aleuắmenă
Vocative	ἀλευᾰ́μενε aleuắmene	ἀλευᾰμένη aleuăménē	ἀλευᾰ́μενον aleuắmenon	ἀλευᾰμένω aleuăménō	ἀλευᾰμένᾱ aleuăménā	ἀλευᾰμένω aleuăménō	ἀλευᾰ́μενοι aleuắmenoi	ἀλευᾰ́μεναι aleuắmenai	ἀλευᾰ́μενᾰ aleuắmenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἀλευᾰμένως aleuăménōs			ἀλευᾰμενώτερος aleuămenṓteros			ἀλευᾰμενώτᾰτος aleuămenṓtătos
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.