ἀλώμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.lɔ̌ː.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈlo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈlo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈlo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈlo.me.nos/

Participle

ἀλώμενος • (alṓmenos) m (feminine ἀλωμένη, neuter ἀλώμενον); first/second declension

present mediopassive participle of ἀλάομαι (aláomai)

Declension

First and second declension of ἀλώμενος; ἀλωμένη; ἀλώμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἀλώμενος alṓmenos	ἀλωμένη alōménē	ἀλώμενον alṓmenon	ἀλωμένω alōménō	ἀλωμένᾱ alōménā	ἀλωμένω alōménō	ἀλώμενοι alṓmenoi	ἀλώμεναι alṓmenai	ἀλώμενᾰ alṓmenă
Genitive	ἀλωμένου alōménou	ἀλωμένης alōménēs	ἀλωμένου alōménou	ἀλωμένοιν alōménoin	ἀλωμέναιν alōménain	ἀλωμένοιν alōménoin	ἀλωμένων alōménōn	ἀλωμένων alōménōn	ἀλωμένων alōménōn
Dative	ἀλωμένῳ alōménōi	ἀλωμένῃ alōménēi	ἀλωμένῳ alōménōi	ἀλωμένοιν alōménoin	ἀλωμέναιν alōménain	ἀλωμένοιν alōménoin	ἀλωμένοις alōménois	ἀλωμέναις alōménais	ἀλωμένοις alōménois
Accusative	ἀλώμενον alṓmenon	ἀλωμένην alōménēn	ἀλώμενον alṓmenon	ἀλωμένω alōménō	ἀλωμένᾱ alōménā	ἀλωμένω alōménō	ἀλωμένους alōménous	ἀλωμένᾱς alōménās	ἀλώμενᾰ alṓmenă
Vocative	ἀλώμενε alṓmene	ἀλωμένη alōménē	ἀλώμενον alṓmenon	ἀλωμένω alōménō	ἀλωμένᾱ alōménā	ἀλωμένω alōménō	ἀλώμενοι alṓmenoi	ἀλώμεναι alṓmenai	ἀλώμενᾰ alṓmenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἀλωμένως alōménōs			ἀλωμενώτερος alōmenṓteros			ἀλωμενώτᾰτος alōmenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.