ἀμειβόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.meː.bó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.miˈbo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.miˈβo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.miˈvo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.miˈvo.me.nos/

Participle

ἀμειβόμενος • (ameibómenos) m (feminine ἀμειβομένη, neuter ἀμειβόμενον); first/second declension

present mediopassive participle of ἀμείβω (ameíbō)

Declension

First and second declension of ἀμειβόμενος; ἀμειβομένη; ἀμειβόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἀμειβόμενος ameibómenos	ἀμειβομένη ameiboménē	ἀμειβόμενον ameibómenon	ἀμειβομένω ameiboménō	ἀμειβομένᾱ ameiboménā	ἀμειβομένω ameiboménō	ἀμειβόμενοι ameibómenoi	ἀμειβόμεναι ameibómenai	ἀμειβόμενᾰ ameibómenă
Genitive	ἀμειβομένου ameiboménou	ἀμειβομένης ameiboménēs	ἀμειβομένου ameiboménou	ἀμειβομένοιν ameiboménoin	ἀμειβομέναιν ameiboménain	ἀμειβομένοιν ameiboménoin	ἀμειβομένων ameiboménōn	ἀμειβομένων ameiboménōn	ἀμειβομένων ameiboménōn
Dative	ἀμειβομένῳ ameiboménōi	ἀμειβομένῃ ameiboménēi	ἀμειβομένῳ ameiboménōi	ἀμειβομένοιν ameiboménoin	ἀμειβομέναιν ameiboménain	ἀμειβομένοιν ameiboménoin	ἀμειβομένοις ameiboménois	ἀμειβομέναις ameiboménais	ἀμειβομένοις ameiboménois
Accusative	ἀμειβόμενον ameibómenon	ἀμειβομένην ameiboménēn	ἀμειβόμενον ameibómenon	ἀμειβομένω ameiboménō	ἀμειβομένᾱ ameiboménā	ἀμειβομένω ameiboménō	ἀμειβομένους ameiboménous	ἀμειβομένᾱς ameiboménās	ἀμειβόμενᾰ ameibómenă
Vocative	ἀμειβόμενε ameibómene	ἀμειβομένη ameiboménē	ἀμειβόμενον ameibómenon	ἀμειβομένω ameiboménō	ἀμειβομένᾱ ameiboménā	ἀμειβομένω ameiboménō	ἀμειβόμενοι ameibómenoi	ἀμειβόμεναι ameibómenai	ἀμειβόμενᾰ ameibómenă
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.