ἀμνηστέω

Ancient Greek

Alternative forms

  • ἀμνᾱστέω (amnāstéō) — Doric

Etymology

ἄμνηστος (ámnēstos) +‎ -έω (-éō)

Pronunciation

 

Verb

ἀμνηστέω • (amnēstéō)

  1. to forget
    Synonyms: ἀμνημονέω (amnēmonéō), ἐπιλανθάνομαι (epilanthánomai), ἐπιλήθομαι (epilḗthomai), λανθάνομαι (lanthánomai), λήθομαι (lḗthomai)

Conjugation

   Present: ἀμνηστέω, ἀμνηστέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀμνηστέω ἀμνηστέεις ἀμνηστέει ἀμνηστέετον ἀμνηστέετον ἀμνηστέομεν ἀμνηστέετε ἀμνηστέουσῐ(ν)
subjunctive ἀμνηστέω ἀμνηστέῃς ἀμνηστέῃ ἀμνηστέητον ἀμνηστέητον ἀμνηστέωμεν ἀμνηστέητε ἀμνηστέωσῐ(ν)
optative ἀμνηστέοιμῐ ἀμνηστέοις ἀμνηστέοι ἀμνηστέοιτον ἀμνηστεοίτην ἀμνηστέοιμεν ἀμνηστέοιτε ἀμνηστέοιεν
imperative   ἀμνήστεε ἀμνηστεέτω ἀμνηστέετον ἀμνηστεέτων   ἀμνηστέετε ἀμνηστεόντων
middle/
passive 		indicative ἀμνηστέομαι ἀμνηστέῃ / ἀμνηστέει ἀμνηστέεται ἀμνηστέεσθον ἀμνηστέεσθον ἀμνηστεόμεθᾰ ἀμνηστέεσθε ἀμνηστέονται
subjunctive ἀμνηστέωμαι ἀμνηστέῃ ἀμνηστέηται ἀμνηστέησθον ἀμνηστέησθον ἀμνηστεώμεθᾰ ἀμνηστέησθε ἀμνηστέωνται
optative ἀμνηστεοίμην ἀμνηστέοιο ἀμνηστέοιτο ἀμνηστέοισθον ἀμνηστεοίσθην ἀμνηστεοίμεθᾰ ἀμνηστέοισθε ἀμνηστέοιντο
imperative   ἀμνηστέου ἀμνηστεέσθω ἀμνηστέεσθον ἀμνηστεέσθων   ἀμνηστέεσθε ἀμνηστεέσθων
active middle/passive
infinitive ἀμνηστέειν ἀμνηστέεσθαι
participle m ἀμνηστέων ἀμνηστεόμενος
f ἀμνηστέουσᾰ ἀμνηστεομένη
n ἀμνηστέον ἀμνηστεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἀμνηστῶ, ἀμνηστοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀμνηστῶ ἀμνηστεῖς ἀμνηστεῖ ἀμνηστεῖτον ἀμνηστεῖτον ἀμνηστοῦμεν ἀμνηστεῖτε ἀμνηστοῦσῐ(ν)
subjunctive ἀμνηστῶ ἀμνηστῇς ἀμνηστῇ ἀμνηστῆτον ἀμνηστῆτον ἀμνηστῶμεν ἀμνηστῆτε ἀμνηστῶσῐ(ν)
optative ἀμνηστοίην / ἀμνηστοῖμῐ ἀμνηστοίης / ἀμνηστοῖς ἀμνηστοίη / ἀμνηστοῖ ἀμνηστοῖτον / ἀμνηστοίητον ἀμνηστοίτην / ἀμνηστοιήτην ἀμνηστοῖμεν / ἀμνηστοίημεν ἀμνηστοῖτε / ἀμνηστοίητε ἀμνηστοῖεν / ἀμνηστοίησᾰν
imperative   ἀμνήστει ἀμνηστείτω ἀμνηστεῖτον ἀμνηστείτων   ἀμνηστεῖτε ἀμνηστούντων
middle/
passive 		indicative ἀμνηστοῦμαι ἀμνηστεῖ,
ἀμνηστῇ 		ἀμνηστεῖται ἀμνηστεῖσθον ἀμνηστεῖσθον ἀμνηστούμεθᾰ ἀμνηστεῖσθε ἀμνηστοῦνται
subjunctive ἀμνηστῶμαι ἀμνηστῇ ἀμνηστῆται ἀμνηστῆσθον ἀμνηστῆσθον ἀμνηστώμεθᾰ ἀμνηστῆσθε ἀμνηστῶνται
optative ἀμνηστοίμην ἀμνηστοῖο ἀμνηστοῖτο ἀμνηστοῖσθον ἀμνηστοίσθην ἀμνηστοίμεθᾰ ἀμνηστοῖσθε ἀμνηστοῖντο
imperative   ἀμνηστοῦ ἀμνηστείσθω ἀμνηστεῖσθον ἀμνηστείσθων   ἀμνηστεῖσθε ἀμνηστείσθων
active middle/passive
infinitive ἀμνηστεῖν ἀμνηστεῖσθαι
participle m ἀμνηστῶν ἀμνηστούμενος
f ἀμνηστοῦσᾰ ἀμνηστουμένη
n ἀμνηστοῦν ἀμνηστούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.