ἀμορβέω

Ancient Greek

Etymology

From ἀμορβός (amorbós) +‎ -έω (-éō).

Pronunciation

 

Verb

ἀμορβέω • (amorbéō)

  1. to accompany

Conjugation

   Present: ἀμορβέω, ἀμορβέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀμορβέω ἀμορβέεις ἀμορβέει ἀμορβέετον ἀμορβέετον ἀμορβέομεν ἀμορβέετε ἀμορβέουσῐ(ν)
subjunctive ἀμορβέω ἀμορβέῃς ἀμορβέῃ ἀμορβέητον ἀμορβέητον ἀμορβέωμεν ἀμορβέητε ἀμορβέωσῐ(ν)
optative ἀμορβέοιμῐ ἀμορβέοις ἀμορβέοι ἀμορβέοιτον ἀμορβεοίτην ἀμορβέοιμεν ἀμορβέοιτε ἀμορβέοιεν
imperative   ἀμόρβεε ἀμορβεέτω ἀμορβέετον ἀμορβεέτων   ἀμορβέετε ἀμορβεόντων
middle/
passive 		indicative ἀμορβέομαι ἀμορβέῃ / ἀμορβέει ἀμορβέεται ἀμορβέεσθον ἀμορβέεσθον ἀμορβεόμεθᾰ ἀμορβέεσθε ἀμορβέονται
subjunctive ἀμορβέωμαι ἀμορβέῃ ἀμορβέηται ἀμορβέησθον ἀμορβέησθον ἀμορβεώμεθᾰ ἀμορβέησθε ἀμορβέωνται
optative ἀμορβεοίμην ἀμορβέοιο ἀμορβέοιτο ἀμορβέοισθον ἀμορβεοίσθην ἀμορβεοίμεθᾰ ἀμορβέοισθε ἀμορβέοιντο
imperative   ἀμορβέου ἀμορβεέσθω ἀμορβέεσθον ἀμορβεέσθων   ἀμορβέεσθε ἀμορβεέσθων
active middle/passive
infinitive ἀμορβέειν ἀμορβέεσθαι
participle m ἀμορβέων ἀμορβεόμενος
f ἀμορβέουσᾰ ἀμορβεομένη
n ἀμορβέον ἀμορβεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἀμορβῶ, ἀμορβοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀμορβῶ ἀμορβεῖς ἀμορβεῖ ἀμορβεῖτον ἀμορβεῖτον ἀμορβοῦμεν ἀμορβεῖτε ἀμορβοῦσῐ(ν)
subjunctive ἀμορβῶ ἀμορβῇς ἀμορβῇ ἀμορβῆτον ἀμορβῆτον ἀμορβῶμεν ἀμορβῆτε ἀμορβῶσῐ(ν)
optative ἀμορβοίην / ἀμορβοῖμῐ ἀμορβοίης / ἀμορβοῖς ἀμορβοίη / ἀμορβοῖ ἀμορβοῖτον / ἀμορβοίητον ἀμορβοίτην / ἀμορβοιήτην ἀμορβοῖμεν / ἀμορβοίημεν ἀμορβοῖτε / ἀμορβοίητε ἀμορβοῖεν / ἀμορβοίησᾰν
imperative   ἀμόρβει ἀμορβείτω ἀμορβεῖτον ἀμορβείτων   ἀμορβεῖτε ἀμορβούντων
middle/
passive 		indicative ἀμορβοῦμαι ἀμορβεῖ,
ἀμορβῇ 		ἀμορβεῖται ἀμορβεῖσθον ἀμορβεῖσθον ἀμορβούμεθᾰ ἀμορβεῖσθε ἀμορβοῦνται
subjunctive ἀμορβῶμαι ἀμορβῇ ἀμορβῆται ἀμορβῆσθον ἀμορβῆσθον ἀμορβώμεθᾰ ἀμορβῆσθε ἀμορβῶνται
optative ἀμορβοίμην ἀμορβοῖο ἀμορβοῖτο ἀμορβοῖσθον ἀμορβοίσθην ἀμορβοίμεθᾰ ἀμορβοῖσθε ἀμορβοῖντο
imperative   ἀμορβοῦ ἀμορβείσθω ἀμορβεῖσθον ἀμορβείσθων   ἀμορβεῖσθε ἀμορβείσθων
active middle/passive
infinitive ἀμορβεῖν ἀμορβεῖσθαι
participle m ἀμορβῶν ἀμορβούμενος
f ἀμορβοῦσᾰ ἀμορβουμένη
n ἀμορβοῦν ἀμορβούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.