ἀναίτιον
Ancient Greek
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /a.nǎi̯.ti.on/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /aˈnɛ.ti.on/
- (4th CE Koine) IPA(key): /aˈnɛ.ti.on/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /aˈne.ti.on/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /aˈne.ti.on/
Adjective
ἀναίτῐον • (anaítĭon)
- inflection of ἀναίτιος (anaítios):
- neuter nominative/vocative singular
- masculine/feminine/neuter accusative singular