ἀναγράφω

See also: αναγράφω

Ancient Greek

Etymology

From ἀνα- (ana-) +‎ γράφω (gráphō).

Pronunciation

 

Verb

ἀναγράφω • (anagráphō)

  1. to engrave and set up (treaties, laws, etc.)
  2. to inscribe, register
  3. to register someone’s name
  4. (mathematics, middle voice) to describe
  5. to entitle
  6. (Byzantine) to paint

Inflection

   Present: ἀναγρᾰ́φω, ἀναγρᾰ́φομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀναγρᾰ́φω ἀναγρᾰ́φεις ἀναγρᾰ́φει ἀναγρᾰ́φετον ἀναγρᾰ́φετον ἀναγρᾰ́φομεν ἀναγρᾰ́φετε ἀναγρᾰ́φουσῐ(ν)
subjunctive ἀναγρᾰ́φω ἀναγρᾰ́φῃς ἀναγρᾰ́φῃ ἀναγρᾰ́φητον ἀναγρᾰ́φητον ἀναγρᾰ́φωμεν ἀναγρᾰ́φητε ἀναγρᾰ́φωσῐ(ν)
optative ἀναγρᾰ́φοιμῐ ἀναγρᾰ́φοις ἀναγρᾰ́φοι ἀναγρᾰ́φοιτον ἀναγρᾰφοίτην ἀναγρᾰ́φοιμεν ἀναγρᾰ́φοιτε ἀναγρᾰ́φοιεν
imperative   ἀνάγρᾰφε ἀναγρᾰφέτω ἀναγρᾰ́φετον ἀναγρᾰφέτων   ἀναγρᾰ́φετε ἀναγρᾰφόντων
middle/
passive 		indicative ἀναγρᾰ́φομαι ἀναγρᾰ́φῃ,
ἀναγρᾰ́φει 		ἀναγρᾰ́φεται ἀναγρᾰ́φεσθον ἀναγρᾰ́φεσθον ἀναγρᾰφόμεθᾰ ἀναγρᾰ́φεσθε ἀναγρᾰ́φονται
subjunctive ἀναγρᾰ́φωμαι ἀναγρᾰ́φῃ ἀναγρᾰ́φηται ἀναγρᾰ́φησθον ἀναγρᾰ́φησθον ἀναγρᾰφώμεθᾰ ἀναγρᾰ́φησθε ἀναγρᾰ́φωνται
optative ἀναγρᾰφοίμην ἀναγρᾰ́φοιο ἀναγρᾰ́φοιτο ἀναγρᾰ́φοισθον ἀναγρᾰφοίσθην ἀναγρᾰφοίμεθᾰ ἀναγρᾰ́φοισθε ἀναγρᾰ́φοιντο
imperative   ἀναγρᾰ́φου ἀναγρᾰφέσθω ἀναγρᾰ́φεσθον ἀναγρᾰφέσθων   ἀναγρᾰ́φεσθε ἀναγρᾰφέσθων
active middle/passive
infinitive ἀναγρᾰ́φειν ἀναγρᾰ́φεσθαι
participle m ἀναγρᾰ́φων ἀναγρᾰφόμενος
f ἀναγρᾰ́φουσᾰ ἀναγρᾰφομένη
n ἀναγρᾰ́φον ἀναγρᾰφόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀνέγρᾰφον, ἀνεγρᾰφόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνέγρᾰφον ἀνέγρᾰφες ἀνέγρᾰφε(ν) ἀνεγρᾰ́φετον ἀνεγρᾰφέτην ἀνεγρᾰ́φομεν ἀνεγρᾰ́φετε ἀνέγρᾰφον
middle/
passive 		indicative ἀνεγρᾰφόμην ἀνεγρᾰ́φου ἀνεγρᾰ́φετο ἀνεγρᾰ́φεσθον ἀνεγρᾰφέσθην ἀνεγρᾰφόμεθᾰ ἀνεγρᾰ́φεσθε ἀνεγρᾰ́φοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀναγρᾰ́ψω, ἀναγρᾰ́ψομαι, ἀναγρᾰφήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀναγρᾰ́ψω ἀναγρᾰ́ψεις ἀναγρᾰ́ψει ἀναγρᾰ́ψετον ἀναγρᾰ́ψετον ἀναγρᾰ́ψομεν ἀναγρᾰ́ψετε ἀναγρᾰ́ψουσῐ(ν)
optative ἀναγρᾰ́ψοιμῐ ἀναγρᾰ́ψοις ἀναγρᾰ́ψοι ἀναγρᾰ́ψοιτον ἀναγρᾰψοίτην ἀναγρᾰ́ψοιμεν ἀναγρᾰ́ψοιτε ἀναγρᾰ́ψοιεν
middle indicative ἀναγρᾰ́ψομαι ἀναγρᾰ́ψῃ,
ἀναγρᾰ́ψει 		ἀναγρᾰ́ψεται ἀναγρᾰ́ψεσθον ἀναγρᾰ́ψεσθον ἀναγρᾰψόμεθᾰ ἀναγρᾰ́ψεσθε ἀναγρᾰ́ψονται
optative ἀναγρᾰψοίμην ἀναγρᾰ́ψοιο ἀναγρᾰ́ψοιτο ἀναγρᾰ́ψοισθον ἀναγρᾰψοίσθην ἀναγρᾰψοίμεθᾰ ἀναγρᾰ́ψοισθε ἀναγρᾰ́ψοιντο
passive indicative ἀναγρᾰφήσομαι ἀναγρᾰφήσῃ ἀναγρᾰφήσεται ἀναγρᾰφήσεσθον ἀναγρᾰφήσεσθον ἀναγρᾰφησόμεθᾰ ἀναγρᾰφήσεσθε ἀναγρᾰφήσονται
optative ἀναγρᾰφησοίμην ἀναγρᾰφήσοιο ἀναγρᾰφήσοιτο ἀναγρᾰφήσοισθον ἀναγρᾰφησοίσθην ἀναγρᾰφησοίμεθᾰ ἀναγρᾰφήσοισθε ἀναγρᾰφήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀναγρᾰ́ψειν ἀναγρᾰ́ψεσθαι ἀναγρᾰφήσεσθαι
participle m ἀναγρᾰ́ψων ἀναγρᾰψόμενος ἀναγρᾰφησόμενος
f ἀναγρᾰ́ψουσᾰ ἀναγρᾰψομένη ἀναγρᾰφησομένη
n ἀναγρᾰ́ψον ἀναγρᾰψόμενον ἀναγρᾰφησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀνέγρᾰψᾰ, ἀνεγρᾰψᾰ́μην, ἀνεγρᾰ́φην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνέγρᾰψᾰ ἀνέγρᾰψᾰς ἀνέγρᾰψε(ν) ἀνεγρᾰ́ψᾰτον ἀνεγρᾰψᾰ́την ἀνεγρᾰ́ψᾰμεν ἀνεγρᾰ́ψᾰτε ἀνέγρᾰψᾰν
subjunctive ἀναγρᾰ́ψω ἀναγρᾰ́ψῃς ἀναγρᾰ́ψῃ ἀναγρᾰ́ψητον ἀναγρᾰ́ψητον ἀναγρᾰ́ψωμεν ἀναγρᾰ́ψητε ἀναγρᾰ́ψωσῐ(ν)
optative ἀναγρᾰ́ψαιμῐ ἀναγρᾰ́ψειᾰς,
ἀναγρᾰ́ψαις 		ἀναγρᾰ́ψειε(ν),
ἀναγρᾰ́ψαι 		ἀναγρᾰ́ψαιτον ἀναγρᾰψαίτην ἀναγρᾰ́ψαιμεν ἀναγρᾰ́ψαιτε ἀναγρᾰ́ψειᾰν,
ἀναγρᾰ́ψαιεν
imperative   ἀνάγρᾰψον ἀναγρᾰψᾰ́τω ἀναγρᾰ́ψᾰτον ἀναγρᾰψᾰ́των   ἀναγρᾰ́ψᾰτε ἀναγρᾰψᾰ́ντων
middle indicative ἀνεγρᾰψᾰ́μην ἀνεγρᾰ́ψω ἀνεγρᾰ́ψᾰτο ἀνεγρᾰ́ψᾰσθον ἀνεγρᾰψᾰ́σθην ἀνεγρᾰψᾰ́μεθᾰ ἀνεγρᾰ́ψᾰσθε ἀνεγρᾰ́ψᾰντο
subjunctive ἀναγρᾰ́ψωμαι ἀναγρᾰ́ψῃ ἀναγρᾰ́ψηται ἀναγρᾰ́ψησθον ἀναγρᾰ́ψησθον ἀναγρᾰψώμεθᾰ ἀναγρᾰ́ψησθε ἀναγρᾰ́ψωνται
optative ἀναγρᾰψαίμην ἀναγρᾰ́ψαιο ἀναγρᾰ́ψαιτο ἀναγρᾰ́ψαισθον ἀναγρᾰψαίσθην ἀναγρᾰψαίμεθᾰ ἀναγρᾰ́ψαισθε ἀναγρᾰ́ψαιντο
imperative   ἀνάγρᾰψαι ἀναγρᾰψᾰ́σθω ἀναγρᾰ́ψᾰσθον ἀναγρᾰψᾰ́σθων   ἀναγρᾰ́ψᾰσθε ἀναγρᾰψᾰ́σθων
passive indicative ἀνεγρᾰ́φην ἀνεγρᾰ́φης ἀνεγρᾰ́φη ἀνεγρᾰ́φητον ἀνεγρᾰφήτην ἀνεγρᾰ́φημεν ἀνεγρᾰ́φητε ἀνεγρᾰ́φησᾰν
subjunctive ἀναγρᾰφῶ ἀναγρᾰφῇς ἀναγρᾰφῇ ἀναγρᾰφῆτον ἀναγρᾰφῆτον ἀναγρᾰφῶμεν ἀναγρᾰφῆτε ἀναγρᾰφῶσῐ(ν)
optative ἀναγρᾰφείην ἀναγρᾰφείης ἀναγρᾰφείη ἀναγρᾰφεῖτον,
ἀναγρᾰφείητον 		ἀναγρᾰφείτην,
ἀναγρᾰφειήτην 		ἀναγρᾰφεῖμεν,
ἀναγρᾰφείημεν 		ἀναγρᾰφεῖτε,
ἀναγρᾰφείητε 		ἀναγρᾰφεῖεν,
ἀναγρᾰφείησᾰν
imperative   ἀναγρᾰ́φηθῐ ἀναγρᾰφήτω ἀναγρᾰ́φητον ἀναγρᾰφήτων   ἀναγρᾰ́φητε ἀναγρᾰφέντων
active middle passive
infinitive ἀναγρᾰ́ψαι ἀναγρᾰ́ψᾰσθαι ἀναγρᾰφῆναι
participle m ἀναγρᾰ́ψᾱς ἀναγρᾰψᾰ́μενος ἀναγρᾰφείς
f ἀναγρᾰ́ψᾱσᾰ ἀναγρᾰψᾰμένη ἀναγρᾰφεῖσᾰ
n ἀναγρᾰ́ψᾰν ἀναγρᾰψᾰ́μενον ἀναγρᾰφέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀναγέγρᾰφᾰ, ἀναγέγρᾰμμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀναγέγρᾰφᾰ ἀναγέγρᾰφᾰς ἀναγέγρᾰφε(ν) ἀναγεγρᾰ́φᾰτον ἀναγεγρᾰ́φᾰτον ἀναγεγρᾰ́φᾰμεν ἀναγεγρᾰ́φᾰτε ἀναγεγρᾰ́φᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀναγεγρᾰ́φω ἀναγεγρᾰ́φῃς ἀναγεγρᾰ́φῃ ἀναγεγρᾰ́φητον ἀναγεγρᾰ́φητον ἀναγεγρᾰ́φωμεν ἀναγεγρᾰ́φητε ἀναγεγρᾰ́φωσῐ(ν)
optative ἀναγεγρᾰ́φοιμῐ,
ἀναγεγρᾰφοίην 		ἀναγεγρᾰ́φοις,
ἀναγεγρᾰφοίης 		ἀναγεγρᾰ́φοι,
ἀναγεγρᾰφοίη 		ἀναγεγρᾰ́φοιτον ἀναγεγρᾰφοίτην ἀναγεγρᾰ́φοιμεν ἀναγεγρᾰ́φοιτε ἀναγεγρᾰ́φοιεν
imperative   ἀναγέγρᾰφε ἀναγεγρᾰφέτω ἀναγεγρᾰ́φετον ἀναγεγρᾰφέτων   ἀναγεγρᾰ́φετε ἀναγεγρᾰφόντων
middle/
passive 		indicative ἀναγέγρᾰμμαι ἀναγέγρᾰψαι ἀναγέγρᾰπται ἀναγέγρᾰφθον ἀναγέγρᾰφθον ἀναγεγρᾰ́μμεθᾰ ἀναγέγρᾰφθε ἀναγεγρᾰμμένοι εἰσί(ν)
subjunctive ἀναγεγρᾰμμένος ὦ ἀναγεγρᾰμμένος ᾖς ἀναγεγρᾰμμένος ᾖ ἀναγεγρᾰμμένω ἦτον ἀναγεγρᾰμμένω ἦτον ἀναγεγρᾰμμένοι ὦμεν ἀναγεγρᾰμμένοι ἦτε ἀναγεγρᾰμμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἀναγεγρᾰμμένος εἴην ἀναγεγρᾰμμένος εἴης ἀναγεγρᾰμμένος εἴη ἀναγεγρᾰμμένω εἴητον/εἶτον ἀναγεγρᾰμμένω εἰήτην/εἴτην ἀναγεγρᾰμμένοι εἴημεν/εἶμεν ἀναγεγρᾰμμένοι εἴητε/εἶτε ἀναγεγρᾰμμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἀναγέγρᾰψο ἀναγεγρᾰ́φθω ἀναγέγρᾰφθον ἀναγεγρᾰ́φθων   ἀναγέγρᾰφθε ἀναγεγρᾰ́φθων
active middle/passive
infinitive ἀναγεγρᾰφέναι ἀναγεγρᾰ́φθαι
participle m ἀναγεγρᾰφώς ἀναγεγρᾰμμένος
f ἀναγεγρᾰφυῖᾰ ἀναγεγρᾰμμένη
n ἀναγεγρᾰφός ἀναγεγρᾰμμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἀνεγεγρᾰ́φειν, ἀνεγεγρᾰ́μμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνεγεγρᾰ́φειν,
ἀνεγεγρᾰ́φη 		ἀνεγεγρᾰ́φεις,
ἀνεγεγρᾰ́φης 		ἀνεγεγρᾰ́φει(ν) ἀνεγεγρᾰ́φετον ἀνεγεγρᾰφέτην ἀνεγεγρᾰ́φεμεν ἀνεγεγρᾰ́φετε ἀνεγεγρᾰ́φεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἀνεγεγρᾰ́μμην ἀνεγέγρᾰψο ἀνεγέγρᾰπτο ἀνεγέγρᾰφθον ἀνεγεγρᾰ́φθην ἀνεγεγρᾰ́μμεθᾰ ἀνεγέγρᾰφθε ἀνεγεγρᾰ́φᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • ἀναγραφεύς (anagrapheús)
  • ἀναγραφή (anagraphḗ)
  • ἀνάγραπτος (anágraptos)

Descendants

  • Greek: αναγράφω (anagráfo)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.