ἀνακοσμέω

Ancient Greek

Etymology

From ἀνα- (ana-, “re-”) +‎ κοσμέω (kosméō, “to order, arrange”).

Pronunciation

 

Verb

ἀνᾰκοσμέω • (anăkosméō)

  1. to adorn anew, to restore
  2. to bring into order again

Conjugation

   Present: ἀνᾰκοσμέω, ἀνᾰκοσμέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνᾰκοσμέω ἀνᾰκοσμέεις ἀνᾰκοσμέει ἀνᾰκοσμέετον ἀνᾰκοσμέετον ἀνᾰκοσμέομεν ἀνᾰκοσμέετε ἀνᾰκοσμέουσῐ(ν)
subjunctive ἀνᾰκοσμέω ἀνᾰκοσμέῃς ἀνᾰκοσμέῃ ἀνᾰκοσμέητον ἀνᾰκοσμέητον ἀνᾰκοσμέωμεν ἀνᾰκοσμέητε ἀνᾰκοσμέωσῐ(ν)
optative ἀνᾰκοσμέοιμῐ ἀνᾰκοσμέοις ἀνᾰκοσμέοι ἀνᾰκοσμέοιτον ἀνᾰκοσμεοίτην ἀνᾰκοσμέοιμεν ἀνᾰκοσμέοιτε ἀνᾰκοσμέοιεν
imperative   ἀνᾰκόσμεε ἀνᾰκοσμεέτω ἀνᾰκοσμέετον ἀνᾰκοσμεέτων   ἀνᾰκοσμέετε ἀνᾰκοσμεόντων
middle/
passive 		indicative ἀνᾰκοσμέομαι ἀνᾰκοσμέῃ / ἀνᾰκοσμέει ἀνᾰκοσμέεται ἀνᾰκοσμέεσθον ἀνᾰκοσμέεσθον ἀνᾰκοσμεόμεθᾰ ἀνᾰκοσμέεσθε ἀνᾰκοσμέονται
subjunctive ἀνᾰκοσμέωμαι ἀνᾰκοσμέῃ ἀνᾰκοσμέηται ἀνᾰκοσμέησθον ἀνᾰκοσμέησθον ἀνᾰκοσμεώμεθᾰ ἀνᾰκοσμέησθε ἀνᾰκοσμέωνται
optative ἀνᾰκοσμεοίμην ἀνᾰκοσμέοιο ἀνᾰκοσμέοιτο ἀνᾰκοσμέοισθον ἀνᾰκοσμεοίσθην ἀνᾰκοσμεοίμεθᾰ ἀνᾰκοσμέοισθε ἀνᾰκοσμέοιντο
imperative   ἀνᾰκοσμέου ἀνᾰκοσμεέσθω ἀνᾰκοσμέεσθον ἀνᾰκοσμεέσθων   ἀνᾰκοσμέεσθε ἀνᾰκοσμεέσθων
active middle/passive
infinitive ἀνᾰκοσμέειν ἀνᾰκοσμέεσθαι
participle m ἀνᾰκοσμέων ἀνᾰκοσμεόμενος
f ἀνᾰκοσμέουσᾰ ἀνᾰκοσμεομένη
n ἀνᾰκοσμέον ἀνᾰκοσμεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἀνᾰκοσμῶ, ἀνᾰκοσμοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνᾰκοσμῶ ἀνᾰκοσμεῖς ἀνᾰκοσμεῖ ἀνᾰκοσμεῖτον ἀνᾰκοσμεῖτον ἀνᾰκοσμοῦμεν ἀνᾰκοσμεῖτε ἀνᾰκοσμοῦσῐ(ν)
subjunctive ἀνᾰκοσμῶ ἀνᾰκοσμῇς ἀνᾰκοσμῇ ἀνᾰκοσμῆτον ἀνᾰκοσμῆτον ἀνᾰκοσμῶμεν ἀνᾰκοσμῆτε ἀνᾰκοσμῶσῐ(ν)
optative ἀνᾰκοσμοίην / ἀνᾰκοσμοῖμῐ ἀνᾰκοσμοίης / ἀνᾰκοσμοῖς ἀνᾰκοσμοίη / ἀνᾰκοσμοῖ ἀνᾰκοσμοῖτον / ἀνᾰκοσμοίητον ἀνᾰκοσμοίτην / ἀνᾰκοσμοιήτην ἀνᾰκοσμοῖμεν / ἀνᾰκοσμοίημεν ἀνᾰκοσμοῖτε / ἀνᾰκοσμοίητε ἀνᾰκοσμοῖεν / ἀνᾰκοσμοίησᾰν
imperative   ἀνᾰκόσμει ἀνᾰκοσμείτω ἀνᾰκοσμεῖτον ἀνᾰκοσμείτων   ἀνᾰκοσμεῖτε ἀνᾰκοσμούντων
middle/
passive 		indicative ἀνᾰκοσμοῦμαι ἀνᾰκοσμεῖ,
ἀνᾰκοσμῇ 		ἀνᾰκοσμεῖται ἀνᾰκοσμεῖσθον ἀνᾰκοσμεῖσθον ἀνᾰκοσμούμεθᾰ ἀνᾰκοσμεῖσθε ἀνᾰκοσμοῦνται
subjunctive ἀνᾰκοσμῶμαι ἀνᾰκοσμῇ ἀνᾰκοσμῆται ἀνᾰκοσμῆσθον ἀνᾰκοσμῆσθον ἀνᾰκοσμώμεθᾰ ἀνᾰκοσμῆσθε ἀνᾰκοσμῶνται
optative ἀνᾰκοσμοίμην ἀνᾰκοσμοῖο ἀνᾰκοσμοῖτο ἀνᾰκοσμοῖσθον ἀνᾰκοσμοίσθην ἀνᾰκοσμοίμεθᾰ ἀνᾰκοσμοῖσθε ἀνᾰκοσμοῖντο
imperative   ἀνᾰκοσμοῦ ἀνᾰκοσμείσθω ἀνᾰκοσμεῖσθον ἀνᾰκοσμείσθων   ἀνᾰκοσμεῖσθε ἀνᾰκοσμείσθων
active middle/passive
infinitive ἀνᾰκοσμεῖν ἀνᾰκοσμεῖσθαι
participle m ἀνᾰκοσμῶν ἀνᾰκοσμούμενος
f ἀνᾰκοσμοῦσᾰ ἀνᾰκοσμουμένη
n ἀνᾰκοσμοῦν ἀνᾰκοσμούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀνεκόσμεον, ἀνεκοσμεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνεκόσμεον ἀνεκόσμεες ἀνεκόσμεε(ν) ἀνεκοσμέετον ἀνεκοσμεέτην ἀνεκοσμέομεν ἀνεκοσμέετε ἀνεκόσμεον
middle/
passive 		indicative ἀνεκοσμεόμην ἀνεκοσμέου ἀνεκοσμέετο ἀνεκοσμέεσθον ἀνεκοσμεέσθην ἀνεκοσμεόμεθᾰ ἀνεκοσμέεσθε ἀνεκοσμέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀνεκόσμουν, ἀνεκοσμούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνεκόσμουν ἀνεκόσμεις ἀνεκόσμει ἀνεκοσμεῖτον ἀνεκοσμείτην ἀνεκοσμοῦμεν ἀνεκοσμεῖτε ἀνεκόσμουν
middle/
passive 		indicative ἀνεκοσμούμην ἀνεκοσμοῦ ἀνεκοσμεῖτο ἀνεκοσμεῖσθον ἀνεκοσμείσθην ἀνεκοσμούμεθᾰ ἀνεκοσμεῖσθε ἀνεκοσμοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀνᾰκοσμήσω, ἀνᾰκοσμήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνᾰκοσμήσω ἀνᾰκοσμήσεις ἀνᾰκοσμήσει ἀνᾰκοσμήσετον ἀνᾰκοσμήσετον ἀνᾰκοσμήσομεν ἀνᾰκοσμήσετε ἀνᾰκοσμήσουσῐ(ν)
optative ἀνᾰκοσμήσοιμῐ ἀνᾰκοσμήσοις ἀνᾰκοσμήσοι ἀνᾰκοσμήσοιτον ἀνᾰκοσμησοίτην ἀνᾰκοσμήσοιμεν ἀνᾰκοσμήσοιτε ἀνᾰκοσμήσοιεν
middle indicative ἀνᾰκοσμήσομαι ἀνᾰκοσμήσῃ / ἀνᾰκοσμήσει ἀνᾰκοσμήσεται ἀνᾰκοσμήσεσθον ἀνᾰκοσμήσεσθον ἀνᾰκοσμησόμεθᾰ ἀνᾰκοσμήσεσθε ἀνᾰκοσμήσονται
optative ἀνᾰκοσμησοίμην ἀνᾰκοσμήσοιο ἀνᾰκοσμήσοιτο ἀνᾰκοσμήσοισθον ἀνᾰκοσμησοίσθην ἀνᾰκοσμησοίμεθᾰ ἀνᾰκοσμήσοισθε ἀνᾰκοσμήσοιντο
active middle
infinitive ἀνᾰκοσμήσειν ἀνᾰκοσμήσεσθαι
participle m ἀνᾰκοσμήσων ἀνᾰκοσμησόμενος
f ἀνᾰκοσμήσουσᾰ ἀνᾰκοσμησομένη
n ἀνᾰκοσμῆσον ἀνᾰκοσμησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀνεκόσμησᾰ, ἀνεκοσμησᾰ́μην, ἀνεκοσμήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνεκόσμησᾰ ἀνεκόσμησᾰς ἀνεκόσμησε(ν) ἀνεκοσμήσᾰτον ἀνεκοσμησᾰ́την ἀνεκοσμήσᾰμεν ἀνεκοσμήσᾰτε ἀνεκόσμησᾰν
subjunctive ἀνᾰκοσμήσω ἀνᾰκοσμήσῃς ἀνᾰκοσμήσῃ ἀνᾰκοσμήσητον ἀνᾰκοσμήσητον ἀνᾰκοσμήσωμεν ἀνᾰκοσμήσητε ἀνᾰκοσμήσωσῐ(ν)
optative ἀνᾰκοσμήσαιμῐ ἀνᾰκοσμήσειᾰς / ἀνᾰκοσμήσαις ἀνᾰκοσμήσειε(ν) / ἀνᾰκοσμήσαι ἀνᾰκοσμήσαιτον ἀνᾰκοσμησαίτην ἀνᾰκοσμήσαιμεν ἀνᾰκοσμήσαιτε ἀνᾰκοσμήσειᾰν / ἀνᾰκοσμήσαιεν
imperative   ἀνᾰκόσμησον ἀνᾰκοσμησᾰ́τω ἀνᾰκοσμήσᾰτον ἀνᾰκοσμησᾰ́των   ἀνᾰκοσμήσᾰτε ἀνᾰκοσμησᾰ́ντων
middle indicative ἀνεκοσμησᾰ́μην ἀνεκοσμήσω ἀνεκοσμήσᾰτο ἀνεκοσμήσᾰσθον ἀνεκοσμησᾰ́σθην ἀνεκοσμησᾰ́μεθᾰ ἀνεκοσμήσᾰσθε ἀνεκοσμήσᾰντο
subjunctive ἀνᾰκοσμήσωμαι ἀνᾰκοσμήσῃ ἀνᾰκοσμήσηται ἀνᾰκοσμήσησθον ἀνᾰκοσμήσησθον ἀνᾰκοσμησώμεθᾰ ἀνᾰκοσμήσησθε ἀνᾰκοσμήσωνται
optative ἀνᾰκοσμησαίμην ἀνᾰκοσμήσαιο ἀνᾰκοσμήσαιτο ἀνᾰκοσμήσαισθον ἀνᾰκοσμησαίσθην ἀνᾰκοσμησαίμεθᾰ ἀνᾰκοσμήσαισθε ἀνᾰκοσμήσαιντο
imperative   ἀνᾰκόσμησαι ἀνᾰκοσμησᾰ́σθω ἀνᾰκοσμήσᾰσθον ἀνᾰκοσμησᾰ́σθων   ἀνᾰκοσμήσᾰσθε ἀνᾰκοσμησᾰ́σθων
passive indicative ἀνεκοσμήθην ἀνεκοσμήθης ἀνεκοσμήθη ἀνεκοσμήθητον ἀνεκοσμηθήτην ἀνεκοσμήθημεν ἀνεκοσμήθητε ἀνεκοσμήθησᾰν
subjunctive ἀνᾰκοσμηθῶ ἀνᾰκοσμηθῇς ἀνᾰκοσμηθῇ ἀνᾰκοσμηθῆτον ἀνᾰκοσμηθῆτον ἀνᾰκοσμηθῶμεν ἀνᾰκοσμηθῆτε ἀνᾰκοσμηθῶσῐ(ν)
optative ἀνᾰκοσμηθείην ἀνᾰκοσμηθείης ἀνᾰκοσμηθείη ἀνᾰκοσμηθεῖτον / ἀνᾰκοσμηθείητον ἀνᾰκοσμηθείτην / ἀνᾰκοσμηθειήτην ἀνᾰκοσμηθεῖμεν / ἀνᾰκοσμηθείημεν ἀνᾰκοσμηθεῖτε / ἀνᾰκοσμηθείητε ἀνᾰκοσμηθεῖεν / ἀνᾰκοσμηθείησᾰν
imperative   ἀνᾰκοσμήθητῐ ἀνᾰκοσμηθήτω ἀνᾰκοσμήθητον ἀνᾰκοσμηθήτων   ἀνᾰκοσμήθητε ἀνᾰκοσμηθέντων
active middle passive
infinitive ἀνᾰκοσμῆσαι ἀνᾰκοσμήσᾰσθαι ἀνᾰκοσμηθῆναι
participle m ἀνᾰκοσμήσᾱς ἀνᾰκοσμησᾰ́μενος ἀνᾰκοσμηθείς
f ἀνᾰκοσμήσᾱσᾰ ἀνᾰκοσμησᾰμένη ἀνᾰκοσμηθεῖσᾰ
n ἀνᾰκοσμῆσᾰν ἀνᾰκοσμησᾰ́μενον ἀνᾰκοσμηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀνᾰκεκόσμηκᾰ, ἀνᾰκεκόσμημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνᾰκεκόσμηκᾰ ἀνᾰκεκόσμηκᾰς ἀνᾰκεκόσμηκε(ν) ἀνᾰκεκοσμήκᾰτον ἀνᾰκεκοσμήκᾰτον ἀνᾰκεκοσμήκᾰμεν ἀνᾰκεκοσμήκᾰτε ἀνᾰκεκοσμήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀνᾰκεκοσμήκω ἀνᾰκεκοσμήκῃς ἀνᾰκεκοσμήκῃ ἀνᾰκεκοσμήκητον ἀνᾰκεκοσμήκητον ἀνᾰκεκοσμήκωμεν ἀνᾰκεκοσμήκητε ἀνᾰκεκοσμήκωσῐ(ν)
optative ἀνᾰκεκοσμήκοιμῐ / ἀνᾰκεκοσμηκοίην ἀνᾰκεκοσμήκοις / ἀνᾰκεκοσμηκοίης ἀνᾰκεκοσμήκοι / ἀνᾰκεκοσμηκοίη ἀνᾰκεκοσμήκοιτον ἀνᾰκεκοσμηκοίτην ἀνᾰκεκοσμήκοιμεν ἀνᾰκεκοσμήκοιτε ἀνᾰκεκοσμήκοιεν
imperative   ἀνᾰκεκόσμηκε ἀνᾰκεκοσμηκέτω ἀνᾰκεκοσμήκετον ἀνᾰκεκοσμηκέτων   ἀνᾰκεκοσμήκετε ἀνᾰκεκοσμηκόντων
middle/
passive 		indicative ἀνᾰκεκόσμημαι ἀνᾰκεκόσμησαι ἀνᾰκεκόσμηται ἀνᾰκεκόσμησθον ἀνᾰκεκόσμησθον ἀνᾰκεκοσμήμεθᾰ ἀνᾰκεκόσμησθε ἀνᾰκεκόσμηνται
subjunctive ἀνᾰκεκοσμημένος ὦ ἀνᾰκεκοσμημένος ᾖς ἀνᾰκεκοσμημένος ᾖ ἀνᾰκεκοσμημένω ἦτον ἀνᾰκεκοσμημένω ἦτον ἀνᾰκεκοσμημένοι ὦμεν ἀνᾰκεκοσμημένοι ἦτε ἀνᾰκεκοσμημένοι ὦσῐ(ν)
optative ἀνᾰκεκοσμημένος εἴην ἀνᾰκεκοσμημένος εἴης ἀνᾰκεκοσμημένος εἴη ἀνᾰκεκοσμημένω εἴητον / εἶτον ἀνᾰκεκοσμημένω εἰήτην / εἴτην ἀνᾰκεκοσμημένοι εἴημεν / εἶμεν ἀνᾰκεκοσμημένοι εἴητε / εἶτε ἀνᾰκεκοσμημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἀνᾰκεκόσμησο ἀνᾰκεκοσμήσθω ἀνᾰκεκόσμησθον ἀνᾰκεκοσμήσθων   ἀνᾰκεκόσμησθε ἀνᾰκεκοσμήσθων
active middle/passive
infinitive ἀνᾰκεκοσμηκέναι ἀνᾰκεκοσμῆσθαι
participle m ἀνᾰκεκοσμηκώς ἀνᾰκεκοσμημένος
f ἀνᾰκεκοσμηκυῖᾰ ἀνᾰκεκοσμημένη
n ἀνᾰκεκοσμηκός ἀνᾰκεκοσμημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἀνεκεκοσμέμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ἀνεκεκοσμέμην ἀνεκεκόσμεσο ἀνεκεκόσμετο ἀνεκεκόσμεσθον ἀνεκεκοσμέσθην ἀνεκεκοσμέμεθᾰ ἀνεκεκόσμεσθε ἀνεκεκόσμεντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.