ἀναλαμβάνω

See also: αναλαμβάνω

Ancient Greek

Etymology

From ᾰ̓νᾰ- (ănă-, “up, again, back”) +‎ λαμβάνω (lambánō, “take”).

Pronunciation

 

Verb

ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νω • (ănălămbắnō)

  1. (transitive) take up
    1. (physically, transitive) take in one's hands
    2. (figuratively, transitive) take up subjects in turn
      • 386 BCE – 367 BCE, Plato, Meno 87e:
        σκεψώμεθα δὴ καθ’ ἕκαστον ἀναλαμβάνοντες ποῖά ἐστιν ἃ ἡμᾶς ὠφελεῖ.
        skepsṓmetha dḕ kath’ hékaston analambánontes poîá estin hà hēmâs ōpheleî.
        Now let us consider, taking each in turn, what are the sort of things that benefit us.
  2. (transitive) take back
    1. (transitive) regain, recover
    2. (transitive) restore, repair
    3. (transitive) resume

Conjugation

   Present: ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νω
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νω ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νεις ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νει ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νετον ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νετον ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νομεν ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νετε ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νουσῐ(ν)
subjunctive ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νω ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νῃς ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νῃ ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νητον ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νητον ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νωμεν ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νητε ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νωσῐ(ν)
optative ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νοιμῐ ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νοις ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νοι ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νοιτον ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰνοίτην ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νοιμεν ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νοιτε ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νοιεν
imperative   ᾰ̓νᾰλᾰ́μβᾰνε ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰνέτω ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νετον ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰνέτων   ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νετε ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰνόντων
active
infinitive ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νειν
participle m ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νων
f ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νουσᾰ
n ᾰ̓νᾰλᾰμβᾰ́νον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ᾰ̓νελᾰ́μβᾰνον
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓νελᾰ́μβᾰνον ᾰ̓νελᾰ́μβᾰνες ᾰ̓νελᾰ́μβᾰνε(ν) ᾰ̓νελᾰμβᾰ́νετον ᾰ̓νελᾰμβᾰνέτην ᾰ̓νελᾰμβᾰ́νομεν ᾰ̓νελᾰμβᾰ́νετε ᾰ̓νελᾰ́μβᾰνον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ᾰ̓νᾰλήψομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ᾰ̓νᾰλήψομαι ᾰ̓νᾰλήψῃ / ᾰ̓νᾰλήψει ᾰ̓νᾰλήψεται ᾰ̓νᾰλήψεσθον ᾰ̓νᾰλήψεσθον ᾰ̓νᾰληψόμεθᾰ ᾰ̓νᾰλήψεσθε ᾰ̓νᾰλήψονται
optative ᾰ̓νᾰληψοίμην ᾰ̓νᾰλήψοιο ᾰ̓νᾰλήψοιτο ᾰ̓νᾰλήψοισθον ᾰ̓νᾰληψοίσθην ᾰ̓νᾰληψοίμεθᾰ ᾰ̓νᾰλήψοισθε ᾰ̓νᾰλήψοιντο
middle
infinitive ᾰ̓νᾰλήψεσθαι
participle m ᾰ̓νᾰληψόμενος
f ᾰ̓νᾰληψομένη
n ᾰ̓νᾰληψόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ᾰ̓νέλᾰβον
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓νέλᾰβον ᾰ̓νέλᾰβες ᾰ̓νέλᾰβε(ν) ᾰ̓νελᾰ́βετον ᾰ̓νελᾰβέτην ᾰ̓νελᾰ́βομεν ᾰ̓νελᾰ́βετε ᾰ̓νέλᾰβον
subjunctive ᾰ̓νᾰλᾰ́βω ᾰ̓νᾰλᾰ́βῃς ᾰ̓νᾰλᾰ́βῃ ᾰ̓νᾰλᾰ́βητον ᾰ̓νᾰλᾰ́βητον ᾰ̓νᾰλᾰ́βωμεν ᾰ̓νᾰλᾰ́βητε ᾰ̓νᾰλᾰ́βωσῐ(ν)
optative ᾰ̓νᾰλᾰ́βοιμῐ ᾰ̓νᾰλᾰ́βοις ᾰ̓νᾰλᾰ́βοι ᾰ̓νᾰλᾰ́βοιτον ᾰ̓νᾰλᾰβοίτην ᾰ̓νᾰλᾰ́βοιμεν ᾰ̓νᾰλᾰ́βοιτε ᾰ̓νᾰλᾰ́βοιεν
imperative   ᾰ̓νᾰ́λᾰβε ᾰ̓νᾰλᾰβέτω ᾰ̓νᾰλᾰ́βετον ᾰ̓νᾰλᾰβέτων   ᾰ̓νᾰλᾰ́βετε ᾰ̓νᾰλᾰβόντων
active
infinitive ᾰ̓νᾰλᾰβεῖν
participle m ᾰ̓νᾰλᾰβών
f ᾰ̓νᾰλᾰβοῦσᾰ
n ᾰ̓νᾰλᾰβόν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ᾰ̓νείληφᾰ, ᾰ̓νείλημμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓νείληφᾰ ᾰ̓νείληφᾰς ᾰ̓νείληφε(ν) ᾰ̓νειλήφᾰτον ᾰ̓νειλήφᾰτον ᾰ̓νειλήφᾰμεν ᾰ̓νειλήφᾰτε ᾰ̓νειλήφᾱσῐ(ν)
subjunctive ᾰ̓νειλήφω ᾰ̓νειλήφῃς ᾰ̓νειλήφῃ ᾰ̓νειλήφητον ᾰ̓νειλήφητον ᾰ̓νειλήφωμεν ᾰ̓νειλήφητε ᾰ̓νειλήφωσῐ(ν)
optative ᾰ̓νειλήφοιμῐ / ᾰ̓νειληφοίην ᾰ̓νειλήφοις / ᾰ̓νειληφοίης ᾰ̓νειλήφοι / ᾰ̓νειληφοίη ᾰ̓νειλήφοιτον ᾰ̓νειληφοίτην ᾰ̓νειλήφοιμεν ᾰ̓νειλήφοιτε ᾰ̓νειλήφοιεν
imperative   ᾰ̓νείληφε ᾰ̓νειληφέτω ᾰ̓νειλήφετον ᾰ̓νειληφέτων   ᾰ̓νειλήφετε ᾰ̓νειληφόντων
middle/
passive 		indicative ᾰ̓νείλημμαι ᾰ̓νείληψαι ᾰ̓νείληπται ᾰ̓νείληφθον ᾰ̓νείληφθον ᾰ̓νειλήμμεθᾰ ᾰ̓νείληφθε ᾰ̓νειλήβᾰται
subjunctive ᾰ̓νειλημμένος ὦ ᾰ̓νειλημμένος ᾖς ᾰ̓νειλημμένος ᾖ ᾰ̓νειλημμένω ἦτον ᾰ̓νειλημμένω ἦτον ᾰ̓νειλημμένοι ὦμεν ᾰ̓νειλημμένοι ἦτε ᾰ̓νειλημμένοι ὦσῐ(ν)
optative ᾰ̓νειλημμένος εἴην ᾰ̓νειλημμένος εἴης ᾰ̓νειλημμένος εἴη ᾰ̓νειλημμένω εἴητον / εἶτον ᾰ̓νειλημμένω εἰήτην / εἴτην ᾰ̓νειλημμένοι εἴημεν / εἶμεν ᾰ̓νειλημμένοι εἴητε / εἶτε ᾰ̓νειλημμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ᾰ̓νείληψο ᾰ̓νειλήφθω ᾰ̓νείληφθον ᾰ̓νειλήφθων   ᾰ̓νείληφθε ᾰ̓νειλήφθων
active middle/passive
infinitive ᾰ̓νειληφέναι ᾰ̓νειλῆφθαι
participle m ᾰ̓νειληφώς ᾰ̓νειλημμένος
f ᾰ̓νειληφυῖᾰ ᾰ̓νειλημμένη
n ᾰ̓νειληφός ᾰ̓νειλημμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ᾰ̓νειλήφειν / ᾰ̓νειλήφη, ᾰ̓νειλήμμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓νειλήφειν / ᾰ̓νειλήφη ᾰ̓νειλήφεις / ᾰ̓νειλήφης ᾰ̓νειλήφει(ν) ᾰ̓νειλήφετον ᾰ̓νειληφέτην ᾰ̓νειλήφεμεν ᾰ̓νειλήφετε ᾰ̓νειλήφεσᾰν
middle/
passive 		indicative ᾰ̓νειλήμμην ᾰ̓νείληψο ᾰ̓νείληπτο ᾰ̓νείληφθον ᾰ̓νειλήφθην ᾰ̓νειλήμμεθᾰ ᾰ̓νείληφθε ᾰ̓νειλήβᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • ἀνάλημμα (análēmma)
  • ἀναληπτέον (analēptéon)
  • ἀνάληψις (análēpsis)
  • δυσανάληπτος (dusanálēptos)
  • ἐπανάληψις (epanálēpsis)
  • εὐανάληπτος (euanálēptos)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.