ἀναπάλλω

Ancient Greek

Alternative forms

ἀμπάλλω (ampállō) — poetic

Etymology

ἀνα- (ana-) +‎ πάλλω (pállō)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.na.pál.lɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.naˈpal.lo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.naˈpal.lo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.naˈpal.lo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.naˈpa.lo/

Verb

ἀνᾰπάλλω • (anăpállō)

to draw back and brandish (a weapon)
(middle voice, passive voice) to be flung up, to leap up

Conjugation

Present: ἀναπᾰ́λλω, ἀναπᾰ́λλομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀναπᾰ́λλω	ἀναπᾰ́λλεις	ἀναπᾰ́λλει	ἀναπᾰ́λλετον	ἀναπᾰ́λλετον	ἀναπᾰ́λλομεν	ἀναπᾰ́λλετε	ἀναπᾰ́λλουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀναπᾰ́λλω	ἀναπᾰ́λλῃς	ἀναπᾰ́λλῃ	ἀναπᾰ́λλητον	ἀναπᾰ́λλητον	ἀναπᾰ́λλωμεν	ἀναπᾰ́λλητε	ἀναπᾰ́λλωσῐ(ν)
	optative	ἀναπᾰ́λλοιμῐ	ἀναπᾰ́λλοις	ἀναπᾰ́λλοι	ἀναπᾰ́λλοιτον	ἀναπᾰλλοίτην	ἀναπᾰ́λλοιμεν	ἀναπᾰ́λλοιτε	ἀναπᾰ́λλοιεν
	imperative		ἀνάπᾰλλε	ἀναπᾰλλέτω	ἀναπᾰ́λλετον	ἀναπᾰλλέτων		ἀναπᾰ́λλετε	ἀναπᾰλλόντων
middle/ passive	indicative	ἀναπᾰ́λλομαι	ἀναπᾰ́λλῃ / ἀναπᾰ́λλει	ἀναπᾰ́λλεται	ἀναπᾰ́λλεσθον	ἀναπᾰ́λλεσθον	ἀναπᾰλλόμεθᾰ	ἀναπᾰ́λλεσθε	ἀναπᾰ́λλονται
	subjunctive	ἀναπᾰ́λλωμαι	ἀναπᾰ́λλῃ	ἀναπᾰ́λληται	ἀναπᾰ́λλησθον	ἀναπᾰ́λλησθον	ἀναπᾰλλώμεθᾰ	ἀναπᾰ́λλησθε	ἀναπᾰ́λλωνται
	optative	ἀναπᾰλλοίμην	ἀναπᾰ́λλοιο	ἀναπᾰ́λλοιτο	ἀναπᾰ́λλοισθον	ἀναπᾰλλοίσθην	ἀναπᾰλλοίμεθᾰ	ἀναπᾰ́λλοισθε	ἀναπᾰ́λλοιντο
	imperative		ἀναπᾰ́λλου	ἀναπᾰλλέσθω	ἀναπᾰ́λλεσθον	ἀναπᾰλλέσθων		ἀναπᾰ́λλεσθε	ἀναπᾰλλέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀναπᾰ́λλειν				ἀναπᾰ́λλεσθαι
participle	m	ἀναπᾰ́λλων				ἀναπᾰλλόμενος
	f	ἀναπᾰ́λλουσᾰ				ἀναπᾰλλομένη
	n	ἀναπᾰ́λλον				ἀναπᾰλλόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ἀμπᾰ́λλω, ἀμπᾰ́λλομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀμπᾰ́λλω	ἀμπᾰ́λλεις	ἀμπᾰ́λλει	ἀμπᾰ́λλετον	ἀμπᾰ́λλετον	ἀμπᾰ́λλομεν	ἀμπᾰ́λλετε	ἀμπᾰ́λλουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀμπᾰ́λλω	ἀμπᾰ́λλῃς	ἀμπᾰ́λλῃ	ἀμπᾰ́λλητον	ἀμπᾰ́λλητον	ἀμπᾰ́λλωμεν	ἀμπᾰ́λλητε	ἀμπᾰ́λλωσῐ(ν)
	optative	ἀμπᾰ́λλοιμῐ	ἀμπᾰ́λλοις	ἀμπᾰ́λλοι	ἀμπᾰ́λλοιτον	ἀμπᾰλλοίτην	ἀμπᾰ́λλοιμεν	ἀμπᾰ́λλοιτε	ἀμπᾰ́λλοιεν
	imperative		ἄμπᾰλλε	ἀμπᾰλλέτω	ἀμπᾰ́λλετον	ἀμπᾰλλέτων		ἀμπᾰ́λλετε	ἀμπᾰλλόντων
middle/ passive	indicative	ἀμπᾰ́λλομαι	ἀμπᾰ́λλῃ / ἀμπᾰ́λλει	ἀμπᾰ́λλεται	ἀμπᾰ́λλεσθον	ἀμπᾰ́λλεσθον	ἀμπᾰλλόμεθᾰ	ἀμπᾰ́λλεσθε	ἀμπᾰ́λλονται
	subjunctive	ἀμπᾰ́λλωμαι	ἀμπᾰ́λλῃ	ἀμπᾰ́λληται	ἀμπᾰ́λλησθον	ἀμπᾰ́λλησθον	ἀμπᾰλλώμεθᾰ	ἀμπᾰ́λλησθε	ἀμπᾰ́λλωνται
	optative	ἀμπᾰλλοίμην	ἀμπᾰ́λλοιο	ἀμπᾰ́λλοιτο	ἀμπᾰ́λλοισθον	ἀμπᾰλλοίσθην	ἀμπᾰλλοίμεθᾰ	ἀμπᾰ́λλοισθε	ἀμπᾰ́λλοιντο
	imperative		ἀμπᾰ́λλου	ἀμπᾰλλέσθω	ἀμπᾰ́λλεσθον	ἀμπᾰλλέσθων		ἀμπᾰ́λλεσθε	ἀμπᾰλλέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀμπᾰ́λλειν				ἀμπᾰ́λλεσθαι
participle	m	ἀμπᾰ́λλων				ἀμπᾰλλόμενος
	f	ἀμπᾰ́λλουσᾰ				ἀμπᾰλλομένη
	n	ἀμπᾰ́λλον				ἀμπᾰλλόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἀνέπᾰλλον, ἀνεπᾰλλόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνέπᾰλλον	ἀνέπᾰλλες	ἀνέπᾰλλε(ν)	ἀνεπᾰ́λλετον	ἀνεπᾰλλέτην	ἀνεπᾰ́λλομεν	ἀνεπᾰ́λλετε	ἀνέπᾰλλον
middle/ passive	indicative	ἀνεπᾰλλόμην	ἀνεπᾰ́λλου	ἀνεπᾰ́λλετο	ἀνεπᾰ́λλεσθον	ἀνεπᾰλλέσθην	ἀνεπᾰλλόμεθᾰ	ἀνεπᾰ́λλεσθε	ἀνεπᾰ́λλοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἄμπᾰλλον, ἀμπᾰλλόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἄμπᾰλλον	ἄμπᾰλλες	ἄμπᾰλλε(ν)	ἀμπᾰ́λλετον	ἀμπᾰλλέτην	ἀμπᾰ́λλομεν	ἀμπᾰ́λλετε	ἄμπᾰλλον
middle/ passive	indicative	ἀμπᾰλλόμην	ἀμπᾰ́λλου	ἀμπᾰ́λλετο	ἀμπᾰ́λλεσθον	ἀμπᾰλλέσθην	ἀμπᾰλλόμε(σ)θᾰ	ἀμπᾰ́λλεσθε	ἀμπᾰ́λλοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀνέπηλᾰ, ἀνεπηλᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνέπηλᾰ	ἀνέπηλᾰς	ἀνέπηλε(ν)	ἀνεπήλᾰτον	ἀνεπηλᾰ́την	ἀνεπήλᾰμεν	ἀνεπήλᾰτε	ἀνέπηλᾰν
	subjunctive	ἀναπήλω	ἀναπήλῃς	ἀναπήλῃ	ἀναπήλητον	ἀναπήλητον	ἀναπήλωμεν	ἀναπήλητε	ἀναπήλωσῐ(ν)
	optative	ἀναπήλαιμῐ	ἀναπήλειᾰς / ἀναπήλαις	ἀναπήλειε(ν) / ἀναπήλαι	ἀναπήλαιτον	ἀναπηλαίτην	ἀναπήλαιμεν	ἀναπήλαιτε	ἀναπήλειᾰν / ἀναπήλαιεν
	imperative		ἀνάπηλον	ἀναπηλᾰ́τω	ἀναπήλᾰτον	ἀναπηλᾰ́των		ἀναπήλᾰτε	ἀναπηλᾰ́ντων
middle	indicative	ἀνεπηλᾰ́μην	ἀνεπήλω	ἀνεπήλᾰτο	ἀνεπήλᾰσθον	ἀνεπηλᾰ́σθην	ἀνεπηλᾰ́μεθᾰ	ἀνεπήλᾰσθε	ἀνεπήλᾰντο
	subjunctive	ἀναπήλωμαι	ἀναπήλῃ	ἀναπήληται	ἀναπήλησθον	ἀναπήλησθον	ἀναπηλώμεθᾰ	ἀναπήλησθε	ἀναπήλωνται
	optative	ἀναπηλαίμην	ἀναπήλαιο	ἀναπήλαιτο	ἀναπήλαισθον	ἀναπηλαίσθην	ἀναπηλαίμεθᾰ	ἀναπήλαισθε	ἀναπήλαιντο
	imperative		ἀνάπηλαι	ἀναπηλᾰ́σθω	ἀναπήλᾰσθον	ἀναπηλᾰ́σθων		ἀναπήλᾰσθε	ἀναπηλᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ἀναπῆλαι			ἀναπήλᾰσθαι
participle	m	ἀναπήλᾱς			ἀναπηλᾰ́μενος
	f	ἀναπήλᾱσᾰ			ἀναπηλᾰμένη
	n	ἀναπῆλᾰν			ἀναπηλᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀνέπαλον, ἀνεπαλόμην, ἀνεπάλην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνέπαλον	ἀνέπαλες	ἀνέπαλε(ν)	ἀνεπάλετον	ἀνεπαλέτην	ἀνεπάλομεν	ἀνεπάλετε	ἀνέπαλον
	subjunctive	ἀναπάλω	ἀναπάλῃς	ἀναπάλῃ	ἀναπάλητον	ἀναπάλητον	ἀναπάλωμεν	ἀναπάλητε	ἀναπάλωσῐ(ν)
	optative	ἀναπάλοιμῐ	ἀναπάλοις	ἀναπάλοι	ἀναπάλοιτον	ἀναπαλοίτην	ἀναπάλοιμεν	ἀναπάλοιτε	ἀναπάλοιεν
	imperative		ἀνάπαλε	ἀναπαλέτω	ἀναπάλετον	ἀναπαλέτων		ἀναπάλετε	ἀναπαλόντων
middle	indicative	ἀνεπαλόμην	ἀνεπάλου	ἀνέπαλτο	ἀνεπάλεσθον	ἀνεπαλέσθην	ἀνεπαλόμεθᾰ	ἀνεπάλεσθε	ἀνεπάλοντο
	subjunctive	ἀναπάλωμαι	ἀναπάλῃ	ἀναπάληται	ἀναπάλησθον	ἀναπάλησθον	ἀναπαλώμεθᾰ	ἀναπάλησθε	ἀναπάλωνται
	optative	ἀναπαλοίμην	ἀναπάλοιο	ἀναπάλοιτο	ἀναπάλοισθον	ἀναπαλοίσθην	ἀναπαλοίμεθᾰ	ἀναπάλοισθε	ἀναπάλοιντο
	imperative		ἀναπαλοῦ	ἀναπαλέσθω	ἀναπάλεσθον	ἀναπαλέσθων		ἀναπάλεσθε	ἀναπαλέσθων
passive	indicative	ἀνεπάλην	ἀνεπάλης	ἀνεπάλη	ἀνεπάλητον	ἀνεπαλήτην	ἀνεπάλημεν	ἀνεπάλητε	ἀνεπάλησᾰν
	subjunctive	ἀναπαλῶ	ἀναπαλῇς	ἀναπαλῇ	ἀναπαλῆτον	ἀναπαλῆτον	ἀναπαλῶμεν	ἀναπαλῆτε	ἀναπαλῶσῐ(ν)
	optative	ἀναπαλείην	ἀναπαλείης	ἀναπαλείη	ἀναπαλεῖτον / ἀναπαλείητον	ἀναπαλείτην / ἀναπαλειήτην	ἀναπαλεῖμεν / ἀναπαλείημεν	ἀναπαλεῖτε / ἀναπαλείητε	ἀναπαλεῖεν / ἀναπαλείησᾰν
	imperative		ἀναπάληθῐ	ἀναπαλήτω	ἀναπάλητον	ἀναπαλήτων		ἀναπάλητε	ἀναπαλέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀναπαλεῖν			ἀναπαλέσθαι		ἀναπαλῆναι
participle	m	ἀναπαλών			ἀναπαλόμενος		ἀναπαλείς
	f	ἀναπαλοῦσᾰ			ἀναπαλομένη		ἀναπαλεῖσᾰ
	n	ἀναπαλόν			ἀναπαλόμενον		ἀναπαλέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀμπέπαλον (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀμπέπαλον	ἀμπέπαλες	ἀμπέπαλε(ν)	ἀμπεπάλετον	ἀμπεπαλέτην	ἀμπεπάλομεν	ἀμπεπάλετε	ἀμπέπαλον
	subjunctive	ἀμπεπάλω, ἀμπεπάλωμῐ	ἀμπεπάλῃς, ἀμπεπάλῃσθᾰ	ἀμπεπάλῃ, ἀμπεπάλῃσῐ	ἀμπεπάλητον	ἀμπεπάλητον	ἀμπεπάλωμεν	ἀμπεπάλητε	ἀμπεπάλωσῐ(ν)
	optative	ἀμπεπάλοιμῐ	ἀμπεπάλοις / ἀμπεπάλοισθᾰ	ἀμπεπάλοι	ἀμπεπαλεῖτον	ἀμπεπαλείτην	ἀμπεπαλεῖμεν	ἀμπεπαλεῖτε	ἀμπεπαλεῖεν
	imperative		ἀμπέπαλε	ἀμπεπαλέτω	ἀμπεπάλετον	ἀμπεπαλέτων		ἀμπεπάλετε	ἀμπεπαλόντων
		active
infinitive		ἀμπεπαλεῖν / ἀμπεπαλέμεν(αι)
participle	m	ἀμπεπαλών
	f	ἀμπεπαλοῦσᾰ
	n	ἀμπεπαλόν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

Greek: αναπάλλω (anapállo)