ἀναπνέω

See also: αναπνέω

Ancient Greek

Alternative forms

ἀμπνέω (ampnéō) — Epic

Etymology

From ἀνα- (ana-) +‎ πνέω (pnéō).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.na.pné.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.naˈpne.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.naˈpne.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.naˈpne.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.naˈpne.o/

Verb

ἀναπνέω • (anapnéō)

to breathe (again), take a breath, draw breath
to recover [with genitive ‘from’]
to revive
to send forth

Conjugation

Present: ἀνᾰπνέω, ἀνᾰπνέομαι (Contracted only in -ει-)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνᾰπνέω	ἀνᾰπνεῖς	ἀνᾰπνεῖ	ἀνᾰπνεῖτον	ἀνᾰπνεῖτον	ἀνᾰπνέομεν	ἀνᾰπνεῖτε	ἀνᾰπνέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀνᾰπνέω	ἀνᾰπνέῃς	ἀνᾰπνέῃ	ἀνᾰπνέητον	ἀνᾰπνέητον	ἀνᾰπνέωμεν	ἀνᾰπνέητε	ἀνᾰπνέωσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰπνέοιμῐ	ἀνᾰπνέοις	ἀνᾰπνέοι	ἀνᾰπνέοιτον	ἀνᾰπνεοίτην	ἀνᾰπνέοιμεν	ἀνᾰπνέοιτε	ἀνᾰπνέοιεν
	imperative		ἀνᾰπνεῖ	ἀνᾰπνείτω	ἀνᾰπνεῖτον	ἀνᾰπνείτων		ἀνᾰπνεῖτε	ἀνᾰπνεόντων
middle/ passive	indicative	ἀνᾰπνέομαι	ἀνᾰπνέῃ, πνεῖ	ἀνᾰπνεῖται	ἀνᾰπνεῖσθον	ἀνᾰπνεῖσθον	ἀνᾰπνεόμεθᾰ	ἀνᾰπνεῖσθε	ἀνᾰπνέονται
	subjunctive	ἀνᾰπνέωμαι	ἀνᾰπνέῃ	ἀνᾰπνέηται	ἀνᾰπνέησθον	ἀνᾰπνέησθον	ἀνᾰπνεώμεθᾰ	ἀνᾰπνέησθε	ἀνᾰπνέωνται
	optative	ἀνᾰπνεοίμην	ἀνᾰπνέοιο	ἀνᾰπνέοιτο	ἀνᾰπνέοισθον	ἀνᾰπνεοίσθην	ἀνᾰπνεοίμεθᾰ	ἀνᾰπνέοισθε	ἀνᾰπνέοιντο
	imperative		ἀνᾰπνέου	ἀνᾰπνείσθω	ἀνᾰπνεῖσθον	ἀνᾰπνείσθων		ἀνᾰπνεῖσθε	ἀνᾰπνεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀνᾰπνεῖν				ἀνᾰπνεῖσθαι
participle	m	ἀνᾰπνέων				ἀνᾰπνεόμενος
	f	ἀνᾰπνέουσᾰ				ἀνᾰπνεομένη
	n	ἀνᾰπνέον				ἀνᾰπνεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἀνέπνεον (Contracted only in -ει-)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνέπνεον	ἀνέπνεις	ἀνέπνει	ἀνεπνεῖτον	ἀνεπνείτην	ἀνεπνέομεν	ἀνεπνεῖτε	ἀνέπνεον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἀμπνείεσκον, ἀμπνειεσκόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀμπνείεσκον	ἀμπνείεσκες	ἀμπνείεσκε(ν)	ἀμπνειέσκετον	ἀμπνειεσκέτην	ἀμπνειέσκομεν	ἀμπνειέσκετε	ἀμπνείεσκον
middle/ passive	indicative	ἀμπνειεσκόμην	ἀμπνειέσκου	ἀμπνειέσκετο	ἀμπνειέσκεσθον	ἀμπνειεσκέσθην	ἀμπνειεσκόμε(σ)θᾰ	ἀμπνειέσκεσθε	ἀμπνειέσκοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀνᾰπνεύσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἀνᾰπνεύσομαι	ἀνᾰπνεύσῃ / ἀνᾰπνεύσει	ἀνᾰπνεύσεται	ἀνᾰπνεύσεσθον	ἀνᾰπνεύσεσθον	ἀνᾰπνευσόμεθᾰ	ἀνᾰπνεύσεσθε	ἀνᾰπνεύσονται
middle	optative	ἀνᾰπνευσοίμην	ἀνᾰπνεύσοιο	ἀνᾰπνεύσοιτο	ἀνᾰπνεύσοισθον	ἀνᾰπνευσοίσθην	ἀνᾰπνευσοίμεθᾰ	ἀνᾰπνεύσοισθε	ἀνᾰπνεύσοιντο
					middle
infinitive					ἀνᾰπνεύσεσθαι
participle	m				ἀνᾰπνευσόμενος
	f				ἀνᾰπνευσομένη
	n				ἀνᾰπνευσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀνέπνευσᾰ, ἀνεπνεύσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνέπνευσᾰ	ἀνέπνευσᾰς	ἀνέπνευσε(ν)	ἀνεπνεύσᾰτον	ἀνεπνευσᾰ́την	ἀνεπνεύσᾰμεν	ἀνεπνεύσᾰτε	ἀνέπνευσᾰν
	subjunctive	ἀνᾰπνεύσω	ἀνᾰπνεύσῃς	ἀνᾰπνεύσῃ	ἀνᾰπνεύσητον	ἀνᾰπνεύσητον	ἀνᾰπνεύσωμεν	ἀνᾰπνεύσητε	ἀνᾰπνεύσωσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰπνεύσαιμῐ	ἀνᾰπνεύσειᾰς / ἀνᾰπνεύσαις	ἀνᾰπνεύσειε(ν) / ἀνᾰπνεύσαι	ἀνᾰπνεύσαιτον	ἀνᾰπνευσαίτην	ἀνᾰπνεύσαιμεν	ἀνᾰπνεύσαιτε	ἀνᾰπνεύσειᾰν / ἀνᾰπνεύσαιεν
	imperative		ἀνᾰ́πνευσον	ἀνᾰπνευσᾰ́τω	ἀνᾰπνεύσᾰτον	ἀνᾰπνευσᾰ́των		ἀνᾰπνεύσᾰτε	ἀνᾰπνευσᾰ́ντων
passive	indicative	ἀνεπνεύσθην	ἀνεπνεύσθης	ἀνεπνεύσθη	ἀνεπνεύσθητον	ἀνεπνευσθήτην	ἀνεπνεύσθημεν	ἀνεπνεύσθητε	ἀνεπνεύσθησᾰν
	subjunctive	ἀνᾰπνευσθῶ	ἀνᾰπνευσθῇς	ἀνᾰπνευσθῇ	ἀνᾰπνευσθῆτον	ἀνᾰπνευσθῆτον	ἀνᾰπνευσθῶμεν	ἀνᾰπνευσθῆτε	ἀνᾰπνευσθῶσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰπνευσθείην	ἀνᾰπνευσθείης	ἀνᾰπνευσθείη	ἀνᾰπνευσθεῖτον / ἀνᾰπνευσθείητον	ἀνᾰπνευσθείτην / ἀνᾰπνευσθειήτην	ἀνᾰπνευσθεῖμεν / ἀνᾰπνευσθείημεν	ἀνᾰπνευσθεῖτε / ἀνᾰπνευσθείητε	ἀνᾰπνευσθεῖεν / ἀνᾰπνευσθείησᾰν
	imperative		ἀνᾰπνεύσθητῐ	ἀνᾰπνευσθήτω	ἀνᾰπνεύσθητον	ἀνᾰπνευσθήτων		ἀνᾰπνεύσθητε	ἀνᾰπνευσθέντων
		active					passive
infinitive		ἀνᾰπνεῦσαι					ἀνᾰπνευσθῆναι
participle	m	ἀνᾰπνεύσᾱς					ἀνᾰπνευσθείς
	f	ἀνᾰπνεύσᾱσᾰ					ἀνᾰπνευσθεῖσᾰ
	n	ἀνᾰπνεῦσᾰν					ἀνᾰπνευσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἄμπνῡον, ἀμπνῡόμην, ἀμπνῠ́νθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἄμπνῡον	ἄμπνῡες	ἄμπνῡε(ν)	ἀμπνῡ́ετον	ἀμπνῡέτην	ἀμπνῡ́ομεν	ἀμπνῡ́ετε	ἄμπνῡον
	subjunctive	ἀμπνῡ́ω, ἀμπνῡ́ωμῐ	ἀμπνῡ́ῃς, ἀμπνῡ́ῃσθᾰ	ἀμπνῡ́ῃ, ἀμπνῡ́ῃσῐ	ἀμπνῡ́ητον	ἀμπνῡ́ητον	ἀμπνῡ́ωμεν	ἀμπνῡ́ητε	ἀμπνῡ́ωσῐ(ν)
	optative	ἀμπνῡ́οιμῐ	ἀμπνῡ́οις / ἀμπνῡ́οισθᾰ	ἀμπνῡ́οι	ἀμπνῡεῖτον	ἀμπνῡείτην	ἀμπνῡεῖμεν	ἀμπνῡεῖτε	ἀμπνῡεῖεν
	imperative		ἄμπνῡε	ἀμπνῡέτω	ἀμπνῡ́ετον	ἀμπνῡέτων		ἀμπνῡ́ετε	ἀμπνῡόντων
middle	indicative	ἀμπνῡόμην	ἀμπνῡ́εο	ἄμπνῡτο	ἀμπνῡ́εσθον	ἀμπνῡέσθην	ἀμπνῡόμε(σ)θᾰ	ἀμπνῡ́εσθε	ἀμπνῡ́οντο
	subjunctive	ἀμπνῡ́ωμαι	ἀμπνῡ́ηαι	ἀμπνῡ́ηται	ἀμπνῡ́ησθον	ἀμπνῡ́ησθον	ἀμπνῡώμε(σ)θᾰ	ἀμπνῡ́ησθε	ἀμπνῡ́ωνται
	optative	ἀμπνῡοίμην	ἀμπνῡ́οιο	ἀμπνῡ́οιτο	ἀμπνῡ́οισθον	ἀμπνῡοίσθην	ἀμπνῡοίμε(σ)θᾰ	ἀμπνῡ́οισθε	ἀμπνῡοίᾰτο
	imperative		ἀμπνῡ́εο	ἀμπνῡέσθω	ἀμπνῡ́εσθον	ἀμπνῡέσθων		ἀμπνῡ́εσθε	ἀμπνῡέσθων
passive	indicative	ἀμπνῠ́νθην	ἀμπνῠ́νθης	ἀμπνῠ́νθη	ἀμπνῠ́νθητον	ἀμπνῠνθήτην	ἀμπνῠ́νθημεν	ἀμπνῠ́νθητε	ἀμπνῠ́νθησᾰν, ἄμπνῠνθεν
	subjunctive	ἀμπνῠνθῶ	ἀμπνῠνθῇς	ἀμπνῠνθῇ	ἀμπνῠνθῆτον	ἀμπνῠνθῆτον	ἀμπνῠνθῶμεν	ἀμπνῠνθῆτε	ἀμπνῠνθῶσῐ(ν)
	optative	ἀμπνῠνθείην	ἀμπνῠνθείης	ἀμπνῠνθείη	ἀμπνῠνθεῖτον / ἀμπνῠνθείητον	ἀμπνῠνθείτην / ἀμπνῠνθειήτην	ἀμπνῠνθεῖμεν / ἀμπνῠνθείημεν	ἀμπνῠνθεῖτε / ἀμπνῠνθείητε	ἀμπνῠ́νθειεν / ἀμπνῠνθείησᾰν
	imperative		ἀμπνῠ́νθητῐ	ἀμπνῠνθήτω	ἀμπνῠ́νθητον	ἀμπνῠνθήτων		ἀμπνῠ́νθητε	ἀμπνῠνθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀμπνῡεῖν / ἀμπνῡέμεν(αι)			ἀμπνῡέσθαι		ἀμπνῠνθῆναι / ἀμπνῠνθήμεναι
participle	m	ἀμπνῡών			ἀμπνῡόμενος		ἀμπνῠνθείς
	f	ἀμπνῡοῦσᾰ			ἀμπνῡομένη		ἀμπνῠνθεῖσᾰ
	n	ἀμπνῡόν			ἀμπνῡόμενον		ἀμπνῠνθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀνάπνευμα (anápneuma)
ἀνάπνευσις (anápneusis)
ἀνάπνευστος (anápneustos)
ἀναπνοή (anapnoḗ)
ἐξαναπνέω (exanapnéō)

Descendants

Greek: αναπνέω (anapnéo)