ἀναρρίπτω

Ancient Greek

Etymology

From ᾰ̓νᾰ- (ănă-, “up”) +‎ ῥίπτω (rhíptō, “to throw”).

Pronunciation

 

Verb

ἀναρῥῑ́πτω • (anarrhī́ptō)

  1. to throw upward
  2. to run a risk
  3. to set in motion, stir up

Conjugation

   Present: ἀναρρῑ́πτω, ἀναρρῑ́πτομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀναρρῑ́πτω ἀναρρῑ́πτεις ἀναρρῑ́πτει ἀναρρῑ́πτετον ἀναρρῑ́πτετον ἀναρρῑ́πτομεν ἀναρρῑ́πτετε ἀναρρῑ́πτουσῐ(ν)
subjunctive ἀναρρῑ́πτω ἀναρρῑ́πτῃς ἀναρρῑ́πτῃ ἀναρρῑ́πτητον ἀναρρῑ́πτητον ἀναρρῑ́πτωμεν ἀναρρῑ́πτητε ἀναρρῑ́πτωσῐ(ν)
optative ἀναρρῑ́πτοιμῐ ἀναρρῑ́πτοις ἀναρρῑ́πτοι ἀναρρῑ́πτοιτον ἀναρρῑπτοίτην ἀναρρῑ́πτοιμεν ἀναρρῑ́πτοιτε ἀναρρῑ́πτοιεν
imperative   ἀνάρρῑπτε ἀναρρῑπτέτω ἀναρρῑ́πτετον ἀναρρῑπτέτων   ἀναρρῑ́πτετε ἀναρρῑπτόντων
middle/
passive 		indicative ἀναρρῑ́πτομαι ἀναρρῑ́πτῃ / ἀναρρῑ́πτει ἀναρρῑ́πτεται ἀναρρῑ́πτεσθον ἀναρρῑ́πτεσθον ἀναρρῑπτόμεθᾰ ἀναρρῑ́πτεσθε ἀναρρῑ́πτονται
subjunctive ἀναρρῑ́πτωμαι ἀναρρῑ́πτῃ ἀναρρῑ́πτηται ἀναρρῑ́πτησθον ἀναρρῑ́πτησθον ἀναρρῑπτώμεθᾰ ἀναρρῑ́πτησθε ἀναρρῑ́πτωνται
optative ἀναρρῑπτοίμην ἀναρρῑ́πτοιο ἀναρρῑ́πτοιτο ἀναρρῑ́πτοισθον ἀναρρῑπτοίσθην ἀναρρῑπτοίμεθᾰ ἀναρρῑ́πτοισθε ἀναρρῑ́πτοιντο
imperative   ἀναρρῑ́πτου ἀναρρῑπτέσθω ἀναρρῑ́πτεσθον ἀναρρῑπτέσθων   ἀναρρῑ́πτεσθε ἀναρρῑπτέσθων
active middle/passive
infinitive ἀναρρῑ́πτειν ἀναρρῑ́πτεσθαι
participle m ἀναρρῑ́πτων ἀναρρῑπτόμενος
f ἀναρρῑ́πτουσᾰ ἀναρρῑπτομένη
n ἀναρρῖπτον ἀναρρῑπτόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀναρρῑ́πτασκον
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀναρρῑ́πτασκον ἀναρρῑ́πτασκες ἀναρρῑ́πτασκε(ν) ἀναρρῑπτάσκετον ἀναρρῑπτασκέτην ἀναρρῑπτάσκομεν ἀναρρῑπτάσκετε ἀναρρῑ́πτασκον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀναρρῑ́πτεσκον
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀναρρῑ́πτεσκον ἀναρρῑ́πτεσκες ἀναρρῑ́πτεσκε(ν) ἀναρρῑπτέσκετον ἀναρρῑπτεσκέτην ἀναρρῑπτέσκομεν ἀναρρῑπτέσκετε ἀναρρῑ́πτεσκον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀναρρῑ́ψω, ἀναρρῑφθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀναρρῑ́ψω ἀναρρῑ́ψεις ἀναρρῑ́ψει ἀναρρῑ́ψετον ἀναρρῑ́ψετον ἀναρρῑ́ψομεν ἀναρρῑ́ψετε ἀναρρῑ́ψουσῐ(ν)
optative ἀναρρῑ́ψοιμῐ ἀναρρῑ́ψοις ἀναρρῑ́ψοι ἀναρρῑ́ψοιτον ἀναρρῑψοίτην ἀναρρῑ́ψοιμεν ἀναρρῑ́ψοιτε ἀναρρῑ́ψοιεν
passive indicative ἀναρρῑφθήσομαι ἀναρρῑφθήσῃ ἀναρρῑφθήσεται ἀναρρῑφθήσεσθον ἀναρρῑφθήσεσθον ἀναρρῑφθησόμεθᾰ ἀναρρῑφθήσεσθε ἀναρρῑφθήσονται
optative ἀναρρῑφθησοίμην ἀναρρῑφθήσοιο ἀναρρῑφθήσοιτο ἀναρρῑφθήσοισθον ἀναρρῑφθησοίσθην ἀναρρῑφθησοίμεθᾰ ἀναρρῑφθήσοισθε ἀναρρῑφθήσοιντο
active passive
infinitive ἀναρρῑ́ψειν ἀναρρῑφθήσεσθαι
participle m ἀναρρῑ́ψων ἀναρρῑφθησόμενος
f ἀναρρῑ́ψουσᾰ ἀναρρῑφθησομένη
n ἀναρρῖψον ἀναρρῑφθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀναρρῐφήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἀναρρῐφήσομαι ἀναρρῐφήσῃ / ἀναρρῐφήσει ἀναρρῐφήσεται ἀναρρῐφήσεσθον ἀναρρῐφήσεσθον ἀναρρῐφησόμεθᾰ ἀναρρῐφήσεσθε ἀναρρῐφήσονται
optative ἀναρρῐφησοίμην ἀναρρῐφήσοιο ἀναρρῐφήσοιτο ἀναρρῐφήσοισθον ἀναρρῐφησοίσθην ἀναρρῐφησοίμεθᾰ ἀναρρῐφήσοισθε ἀναρρῐφήσοιντο
middle
infinitive ἀναρρῐφήσεσθαι
participle m ἀναρρῐφησόμενος
f ἀναρρῐφησομένη
n ἀναρρῐφησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀνέρρῑψᾰ, ἀνερρῑψᾰ́μην, ἀνερρῑ́φθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνέρρῑψᾰ ἀνέρρῑψᾰς ἀνέρρῑψε(ν) ἀνερρῑ́ψᾰτον ἀνερρῑψᾰ́την ἀνερρῑ́ψᾰμεν ἀνερρῑ́ψᾰτε ἀνέρρῑψᾰν
subjunctive ἀναρρῑ́ψω ἀναρρῑ́ψῃς ἀναρρῑ́ψῃ ἀναρρῑ́ψητον ἀναρρῑ́ψητον ἀναρρῑ́ψωμεν ἀναρρῑ́ψητε ἀναρρῑ́ψωσῐ(ν)
optative ἀναρρῑ́ψαιμῐ ἀναρρῑ́ψειᾰς / ἀναρρῑ́ψαις ἀναρρῑ́ψειε(ν) / ἀναρρῑ́ψαι ἀναρρῑ́ψαιτον ἀναρρῑψαίτην ἀναρρῑ́ψαιμεν ἀναρρῑ́ψαιτε ἀναρρῑ́ψειᾰν / ἀναρρῑ́ψαιεν
imperative   ἀνάρρῑψον ἀναρρῑψᾰ́τω ἀναρρῑ́ψᾰτον ἀναρρῑψᾰ́των   ἀναρρῑ́ψᾰτε ἀναρρῑψᾰ́ντων
middle indicative ἀνερρῑψᾰ́μην ἀνερρῑ́ψω ἀνερρῑ́ψᾰτο ἀνερρῑ́ψᾰσθον ἀνερρῑψᾰ́σθην ἀνερρῑψᾰ́μεθᾰ ἀνερρῑ́ψᾰσθε ἀνερρῑ́ψᾰντο
subjunctive ἀναρρῑ́ψωμαι ἀναρρῑ́ψῃ ἀναρρῑ́ψηται ἀναρρῑ́ψησθον ἀναρρῑ́ψησθον ἀναρρῑψώμεθᾰ ἀναρρῑ́ψησθε ἀναρρῑ́ψωνται
optative ἀναρρῑψαίμην ἀναρρῑ́ψαιο ἀναρρῑ́ψαιτο ἀναρρῑ́ψαισθον ἀναρρῑψαίσθην ἀναρρῑψαίμεθᾰ ἀναρρῑ́ψαισθε ἀναρρῑ́ψαιντο
imperative   ἀνάρρῑψαι ἀναρρῑψᾰ́σθω ἀναρρῑ́ψᾰσθον ἀναρρῑψᾰ́σθων   ἀναρρῑ́ψᾰσθε ἀναρρῑψᾰ́σθων
passive indicative ἀνερρῑ́φθην ἀνερρῑ́φθης ἀνερρῑ́φθη ἀνερρῑ́φθητον ἀνερρῑφθήτην ἀνερρῑ́φθημεν ἀνερρῑ́φθητε ἀνερρῑ́φθησᾰν
subjunctive ἀναρρῑφθῶ ἀναρρῑφθῇς ἀναρρῑφθῇ ἀναρρῑφθῆτον ἀναρρῑφθῆτον ἀναρρῑφθῶμεν ἀναρρῑφθῆτε ἀναρρῑφθῶσῐ(ν)
optative ἀναρρῑφθείην ἀναρρῑφθείης ἀναρρῑφθείη ἀναρρῑφθεῖτον / ἀναρρῑφθείητον ἀναρρῑφθείτην / ἀναρρῑφθειήτην ἀναρρῑφθεῖμεν / ἀναρρῑφθείημεν ἀναρρῑφθεῖτε / ἀναρρῑφθείητε ἀναρρῑφθεῖεν / ἀναρρῑφθείησᾰν
imperative   ἀναρρῑ́φθητῐ ἀναρρῑφθήτω ἀναρρῑ́φθητον ἀναρρῑφθήτων   ἀναρρῑ́φθητε ἀναρρῑφθέντων
active middle passive
infinitive ἀναρρῖψαι ἀναρρῑ́ψᾰσθαι ἀναρρῑφθῆναι
participle m ἀναρρῑ́ψᾱς ἀναρρῑψᾰ́μενος ἀναρρῑφθείς
f ἀναρρῑ́ψᾱσᾰ ἀναρρῑψᾰμένη ἀναρρῑφθεῖσᾰ
n ἀναρρῖψᾰν ἀναρρῑψᾰ́μενον ἀναρρῑφθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀνέρρῑφᾰ, ἀνέρρῑμμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνέρρῑφᾰ ἀνέρρῑφᾰς ἀνέρρῑφε(ν) ἀνερρῑ́φᾰτον ἀνερρῑ́φᾰτον ἀνερρῑ́φᾰμεν ἀνερρῑ́φᾰτε ἀνερρῑ́φᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀνερρῑ́φω ἀνερρῑ́φῃς ἀνερρῑ́φῃ ἀνερρῑ́φητον ἀνερρῑ́φητον ἀνερρῑ́φωμεν ἀνερρῑ́φητε ἀνερρῑ́φωσῐ(ν)
optative ἀνερρῑ́φοιμῐ / ἀνερρῑφοίην ἀνερρῑ́φοις / ἀνερρῑφοίης ἀνερρῑ́φοι / ἀνερρῑφοίη ἀνερρῑ́φοιτον ἀνερρῑφοίτην ἀνερρῑ́φοιμεν ἀνερρῑ́φοιτε ἀνερρῑ́φοιεν
imperative   ἀνέρρῑφε ἀνερρῑφέτω ἀνερρῑ́φετον ἀνερρῑφέτων   ἀνερρῑ́φετε ἀνερρῑφόντων
middle/
passive 		indicative ἀνέρρῑμμαι ἀνέρρῑψαι ἀνέρρῑπται ἀνέρρῑφθον ἀνέρρῑφθον ἀνερρῑ́μμεθᾰ ἀνέρρῑφθε ἀνερρῑ́πᾰται
subjunctive ἀνερρῑμμένος ὦ ἀνερρῑμμένος ᾖς ἀνερρῑμμένος ᾖ ἀνερρῑμμένω ἦτον ἀνερρῑμμένω ἦτον ἀνερρῑμμένοι ὦμεν ἀνερρῑμμένοι ἦτε ἀνερρῑμμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἀνερρῑμμένος εἴην ἀνερρῑμμένος εἴης ἀνερρῑμμένος εἴη ἀνερρῑμμένω εἴητον / εἶτον ἀνερρῑμμένω εἰήτην / εἴτην ἀνερρῑμμένοι εἴημεν / εἶμεν ἀνερρῑμμένοι εἴητε / εἶτε ἀνερρῑμμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἀνέρρῑψο ἀνερρῑ́φθω ἀνέρρῑφθον ἀνερρῑ́φθων   ἀνέρρῑφθε ἀνερρῑ́φθων
active middle/passive
infinitive ἀνερρῑφέναι ἀνερρῖφθαι
participle m ἀνερρῑφώς ἀνερρῑμμένος
f ἀνερρῑφυῖᾰ ἀνερρῑμμένη
n ἀνερρῑφός ἀνερρῑμμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἀνερρῑ́μμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ἀνερρῑ́μμην ἀνέρρῑψο ἀνέρρῑπτο ἀνέρρῑφθον ἀνερρῑ́φθην ἀνερρῑ́μμεθᾰ ἀνέρρῑφθε ἀνερρῑ́πᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.