ἀνδραποδιζόμενον

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /an.dra.po.diz.dó.me.non/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /an.dra.po.diˈzo.me.non/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /an.dra.po.ðiˈzo.me.non/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /an.dra.po.ðiˈzo.me.non/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /an.dra.po.ðiˈzo.me.non/

Participle

ἀνδρᾰποδιζόμενον • (andrăpodizómenon)

neuter nominative/vocative singular of ἀνδραποδῐζόμενος (andrapodĭzómenos)