ἀνδρείοιν

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /an.drěː.oi̯n/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /anˈdri.yn/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /anˈdri.yn/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /anˈdri.yn/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /anˈdri.in/

Adjective

ᾰ̓νδρείοιν • (ăndreíoin)

masculine/neuter genitive/dative dual of ᾰ̓νδρεῖος (ăndreîos)

Noun

ᾰ̓νδρείοιν • (ăndreíoin)

genitive/dative dual of ᾰ̓νδρεῖος (ăndreîos)