ἀνδροφόνος

Ancient Greek

Etymology

From ἀνήρ (anḗr) +‎ φόνος (phónos). Cognate to Sanskrit नृहन् (nṛhán, nṛghné).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /an.dro.pʰó.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /an.droˈpʰo.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /an.droˈɸo.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /an.droˈfo.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /an.droˈfo.nos/

Adjective

ἀνδροφόνος • (androphónos) m or f (neuter ἀνδροφόνον); second declension

Inflection

Second declension of ἀνδροφόνος; ἀνδροφόνον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ἀνδροφόνος androphónos	ἀνδροφόνον androphónon	ἀνδροφόνω androphónō	ἀνδροφόνω androphónō	ἀνδροφόνοι androphónoi	ἀνδροφόνᾰ androphónă
Genitive	ἀνδροφόνου androphónou	ἀνδροφόνου androphónou	ἀνδροφόνοιν androphónoin	ἀνδροφόνοιν androphónoin	ἀνδροφόνων androphónōn	ἀνδροφόνων androphónōn
Dative	ἀνδροφόνῳ androphónōi	ἀνδροφόνῳ androphónōi	ἀνδροφόνοιν androphónoin	ἀνδροφόνοιν androphónoin	ἀνδροφόνοις androphónois	ἀνδροφόνοις androphónois
Accusative	ἀνδροφόνον androphónon	ἀνδροφόνον androphónon	ἀνδροφόνω androphónō	ἀνδροφόνω androphónō	ἀνδροφόνους androphónous	ἀνδροφόνᾰ androphónă
Vocative	ἀνδροφόνε androphóne	ἀνδροφόνον androphónon	ἀνδροφόνω androphónō	ἀνδροφόνω androphónō	ἀνδροφόνοι androphónoi	ἀνδροφόνᾰ androphónă
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ἀνδροφόνως androphónōs		ἀνδροφονώτερος androphonṓteros		ἀνδροφονώτᾰτος androphonṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Second declension of ἀνδροφόνος; ἀνδροφόνον (Epic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ἀνδροφόνος androphónos	ἀνδροφόνον androphónon	ἀνδροφόνω androphónō	ἀνδροφόνω androphónō	ἀνδροφόνοι androphónoi	ἀνδροφόνᾰ androphónă
Genitive	ἀνδροφόνου / ἀνδροφονοῖο / ἀνδροφόνοιο / ἀνδροφονόο / ἀνδροφόνοο androphónou / androphonoîo / androphónoio / androphonóo / androphónoo	ἀνδροφόνου / ἀνδροφονοῖο / ἀνδροφόνοιο / ἀνδροφονόο / ἀνδροφόνοο androphónou / androphonoîo / androphónoio / androphonóo / androphónoo	ἀνδροφόνοιν / ἀνδροφόνοιῐν androphónoi(ĭ)n	ἀνδροφόνοιν / ἀνδροφόνοιῐν androphónoi(ĭ)n	ἀνδροφόνων androphónōn	ἀνδροφόνων androphónōn
Dative	ἀνδροφόνῳ androphónōi	ἀνδροφόνῳ androphónōi	ἀνδροφόνοιν / ἀνδροφόνοιῐν androphónoi(ĭ)n	ἀνδροφόνοιν / ἀνδροφόνοιῐν androphónoi(ĭ)n	ἀνδροφόνοισῐ / ἀνδροφόνοισῐν / ἀνδροφόνοις androphónoisĭ(n) / androphónois	ἀνδροφόνοισῐ / ἀνδροφόνοισῐν / ἀνδροφόνοις androphónoisĭ(n) / androphónois
Accusative	ἀνδροφόνον androphónon	ἀνδροφόνον androphónon	ἀνδροφόνω androphónō	ἀνδροφόνω androphónō	ἀνδροφόνους androphónous	ἀνδροφόνᾰ androphónă
Vocative	ἀνδροφόνε androphóne	ἀνδροφόνον androphónon	ἀνδροφόνω androphónō	ἀνδροφόνω androphónō	ἀνδροφόνοι androphónoi	ἀνδροφόνᾰ androphónă
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ἀνδροφόνως androphónōs		ἀνδροφονώτερος androphonṓteros		ἀνδροφονώτᾰτος androphonṓtătos
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading