ἀνθήλη
Ancient Greek
Etymology
From ἄνθος (ánthos, “flower”).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /an.tʰɛ̌ː.lɛː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /anˈtʰe̝.le̝/
- (4th CE Koine) IPA(key): /anˈθi.li/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /anˈθi.li/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /anˈθi.li/
Noun
ἀνθήλη • (anthḗlē) f (genitive ἀνθήλης); first declension
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ ἀνθήλη hē anthḗlē |
τὼ ἀνθήλᾱ tṑ anthḗlā |
αἱ ἀνθῆλαι hai anthêlai | ||||||||||
| Genitive | τῆς ἀνθήλης tês anthḗlēs |
τοῖν ἀνθήλαιν toîn anthḗlain |
τῶν ἀνθηλῶν tôn anthēlôn | ||||||||||
| Dative | τῇ ἀνθήλῃ tēî anthḗlēi |
τοῖν ἀνθήλαιν toîn anthḗlain |
ταῖς ἀνθήλαις taîs anthḗlais | ||||||||||
| Accusative | τὴν ἀνθήλην tḕn anthḗlēn |
τὼ ἀνθήλᾱ tṑ anthḗlā |
τᾱ̀ς ἀνθήλᾱς tā̀s anthḗlās | ||||||||||
| Vocative | ἀνθήλη anthḗlē |
ἀνθήλᾱ anthḗlā |
ἀνθῆλαι anthêlai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Derived terms
- καλαμανθήλη (kalamanthḗlē)
Descendants
References
- “ἀνθήλη”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- ἀνθήλη in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- ἀνθήλη in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)