ἀνθίστημι

Ancient Greek

Etymology

From ἀντῐ- (antĭ-, “against”) +‎ ῐ̔́στημῐ (hĭ́stēmĭ, “to stand”).

Pronunciation

 

Verb

ᾰ̓νθῐ́στημῐ • (ănthĭ́stēmĭ)

  1. to stand against
  2. to oppose

Inflection

   Present: ᾰ̓νθῐ́στημῐ, ᾰ̓νθῐ́στᾰμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓νθῐ́στημῐ ᾰ̓νθῐ́στης ᾰ̓νθῐ́στησῐ(ν) ᾰ̓νθῐ́στᾰτον ᾰ̓νθῐ́στᾰτον ᾰ̓νθῐ́στᾰμεν ᾰ̓νθῐ́στᾰτε ᾰ̓νθῐστᾶσῐ(ν)
subjunctive ᾰ̓νθῐστῶ ᾰ̓νθῐστῇς ᾰ̓νθῐστῇ ᾰ̓νθῐστῆτον ᾰ̓νθῐστῆτον ᾰ̓νθῐστῶμεν ᾰ̓νθῐστῆτε ᾰ̓νθῐστῶσῐ(ν)
optative ᾰ̓νθῐσταίην ᾰ̓νθῐσταίης ᾰ̓νθῐσταίη ᾰ̓νθῐσταῖτον / ᾰ̓νθῐσταίητον ᾰ̓νθῐσταίτην / ᾰ̓νθῐσταιήτην ᾰ̓νθῐσταῖμεν / ᾰ̓νθῐσταίημεν ᾰ̓νθῐσταῖτε / ᾰ̓νθῐσταίητε ᾰ̓νθῐσταῖεν / ᾰ̓νθῐσταίησᾰν
imperative   ᾰ̓νθῐ́στη ᾰ̓νθῐστᾰ́τω ᾰ̓νθῐ́στᾰτον ᾰ̓νθῐστᾰ́των   ᾰ̓νθῐ́στᾰτε ᾰ̓νθῐστᾰ́ντων
middle/
passive 		indicative ᾰ̓νθῐ́στᾰμαι ᾰ̓νθῐ́στᾰσαι ᾰ̓νθῐ́στᾰται ᾰ̓νθῐ́στᾰσθον ᾰ̓νθῐ́στᾰσθον ᾰ̓νθῐστᾰ́μεθᾰ ᾰ̓νθῐ́στᾰσθε ᾰ̓νθῐ́στᾰνται
subjunctive ᾰ̓νθῐστῶμαι ᾰ̓νθῐστῇ ᾰ̓νθῐστῆται ᾰ̓νθῐστῆσθον ᾰ̓νθῐστῆσθον ᾰ̓νθῐστώμεθᾰ ᾰ̓νθῐστῆσθε ᾰ̓νθῐστῶνται
optative ᾰ̓νθῐσταίμην ᾰ̓νθῐ́σταιο ᾰ̓νθῐ́σταιτο ᾰ̓νθῐ́σταισθον ᾰ̓νθῐσταίσθην ᾰ̓νθῐσταίμεθᾰ ᾰ̓νθῐ́σταισθε ᾰ̓νθῐ́σταιντο
imperative   ᾰ̓νθῐ́στᾰσο ᾰ̓νθῐστᾰ́σθω ᾰ̓νθῐ́στᾰσθον ᾰ̓νθῐστᾰ́σθων   ᾰ̓νθῐ́στᾰσθε ᾰ̓νθῐστᾰ́σθων
active middle/passive
infinitive ᾰ̓νθῐστᾰ́ναι ᾰ̓νθῐ́στᾰσθαι
participle m ᾰ̓νθῐστᾱ́ς ᾰ̓νθῐστᾰ́μενος
f ᾰ̓νθῐστᾶσᾰ ᾰ̓νθῐστᾰμένη
n ᾰ̓νθῐστᾰ́ν ᾰ̓νθῐστᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ᾰ̓νθῑ́στην, ᾰ̓νθῑστᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓νθῑ́στην ᾰ̓νθῑ́στης ᾰ̓νθῑ́στη ᾰ̓νθῑ́στᾰτον ᾰ̓νθῑστᾰ́την ᾰ̓νθῑ́στᾰμεν ᾰ̓νθῑ́στᾰτε ᾰ̓νθῑ́στᾰσᾰν
middle/
passive 		indicative ᾰ̓νθῑστᾰ́μην ᾰ̓νθῑ́στᾰσο ᾰ̓νθῑ́στᾰτο ᾰ̓νθῑ́στᾰσθον ᾰ̓νθῑστᾰ́σθην ᾰ̓νθῑστᾰ́μεθᾰ ᾰ̓νθῑ́στᾰσθε ᾰ̓νθῑ́στᾰντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ᾰ̓ντῐστήσω, ᾰ̓ντῐστήσομαι, ᾰ̓ντῐστᾰθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓ντῐστήσω ᾰ̓ντῐστήσεις ᾰ̓ντῐστήσει ᾰ̓ντῐστήσετον ᾰ̓ντῐστήσετον ᾰ̓ντῐστήσομεν ᾰ̓ντῐστήσετε ᾰ̓ντῐστήσουσῐ(ν)
optative ᾰ̓ντῐστήσοιμῐ ᾰ̓ντῐστήσοις ᾰ̓ντῐστήσοι ᾰ̓ντῐστήσοιτον ᾰ̓ντῐστησοίτην ᾰ̓ντῐστήσοιμεν ᾰ̓ντῐστήσοιτε ᾰ̓ντῐστήσοιεν
middle indicative ᾰ̓ντῐστήσομαι ᾰ̓ντῐστήσῃ / ᾰ̓ντῐστήσει ᾰ̓ντῐστήσεται ᾰ̓ντῐστήσεσθον ᾰ̓ντῐστήσεσθον ᾰ̓ντῐστησόμεθᾰ ᾰ̓ντῐστήσεσθε ᾰ̓ντῐστήσονται
optative ᾰ̓ντῐστησοίμην ᾰ̓ντῐστήσοιο ᾰ̓ντῐστήσοιτο ᾰ̓ντῐστήσοισθον ᾰ̓ντῐστησοίσθην ᾰ̓ντῐστησοίμεθᾰ ᾰ̓ντῐστήσοισθε ᾰ̓ντῐστήσοιντο
passive indicative ᾰ̓ντῐστᾰθήσομαι ᾰ̓ντῐστᾰθήσῃ ᾰ̓ντῐστᾰθήσεται ᾰ̓ντῐστᾰθήσεσθον ᾰ̓ντῐστᾰθήσεσθον ᾰ̓ντῐστᾰθησόμεθᾰ ᾰ̓ντῐστᾰθήσεσθε ᾰ̓ντῐστᾰθήσονται
optative ᾰ̓ντῐστᾰθησοίμην ᾰ̓ντῐστᾰθήσοιο ᾰ̓ντῐστᾰθήσοιτο ᾰ̓ντῐστᾰθήσοισθον ᾰ̓ντῐστᾰθησοίσθην ᾰ̓ντῐστᾰθησοίμεθᾰ ᾰ̓ντῐστᾰθήσοισθε ᾰ̓ντῐστᾰθήσοιντο
active middle passive
infinitive ᾰ̓ντῐστήσειν ᾰ̓ντῐστήσεσθαι ᾰ̓ντῐστᾰθήσεσθαι
participle m ᾰ̓ντῐστήσων ᾰ̓ντῐστησόμενος ᾰ̓ντῐστᾰθησόμενος
f ᾰ̓ντῐστήσουσᾰ ᾰ̓ντῐστησομένη ᾰ̓ντῐστᾰθησομένη
n ᾰ̓ντῐστῆσον ᾰ̓ντῐστησόμενον ᾰ̓ντῐστᾰθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ᾰ̓ντέστησᾰ, ᾰ̓ντεστησᾰ́μην, ᾰ̓ντεστᾰ́θην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓ντέστησᾰ ᾰ̓ντέστησᾰς ᾰ̓ντέστησε(ν) ᾰ̓ντεστήσᾰτον ᾰ̓ντεστησᾰ́την ᾰ̓ντεστήσᾰμεν ᾰ̓ντεστήσᾰτε ᾰ̓ντέστησᾰν
subjunctive ᾰ̓ντῐστήσω ᾰ̓ντῐστήσῃς ᾰ̓ντῐστήσῃ ᾰ̓ντῐστήσητον ᾰ̓ντῐστήσητον ᾰ̓ντῐστήσωμεν ᾰ̓ντῐστήσητε ᾰ̓ντῐστήσωσῐ(ν)
optative ᾰ̓ντῐστήσαιμῐ ᾰ̓ντῐστήσειᾰς / ᾰ̓ντῐστήσαις ᾰ̓ντῐστήσειε(ν) / ᾰ̓ντῐστήσαι ᾰ̓ντῐστήσαιτον ᾰ̓ντῐστησαίτην ᾰ̓ντῐστήσαιμεν ᾰ̓ντῐστήσαιτε ᾰ̓ντῐστήσειᾰν / ᾰ̓ντῐστήσαιεν
imperative   ᾰ̓ντῐ́στησον ᾰ̓ντῐστησᾰ́τω ᾰ̓ντῐστήσᾰτον ᾰ̓ντῐστησᾰ́των   ᾰ̓ντῐστήσᾰτε ᾰ̓ντῐστησᾰ́ντων
middle indicative ᾰ̓ντεστησᾰ́μην ᾰ̓ντεστήσω ᾰ̓ντεστήσᾰτο ᾰ̓ντεστήσᾰσθον ᾰ̓ντεστησᾰ́σθην ᾰ̓ντεστησᾰ́μεθᾰ ᾰ̓ντεστήσᾰσθε ᾰ̓ντεστήσᾰντο
subjunctive ᾰ̓ντῐστήσωμαι ᾰ̓ντῐστήσῃ ᾰ̓ντῐστήσηται ᾰ̓ντῐστήσησθον ᾰ̓ντῐστήσησθον ᾰ̓ντῐστησώμεθᾰ ᾰ̓ντῐστήσησθε ᾰ̓ντῐστήσωνται
optative ᾰ̓ντῐστησαίμην ᾰ̓ντῐστήσαιο ᾰ̓ντῐστήσαιτο ᾰ̓ντῐστήσαισθον ᾰ̓ντῐστησαίσθην ᾰ̓ντῐστησαίμεθᾰ ᾰ̓ντῐστήσαισθε ᾰ̓ντῐστήσαιντο
imperative   ᾰ̓ντῐ́στησαι ᾰ̓ντῐστησᾰ́σθω ᾰ̓ντῐστήσᾰσθον ᾰ̓ντῐστησᾰ́σθων   ᾰ̓ντῐστήσᾰσθε ᾰ̓ντῐστησᾰ́σθων
passive indicative ᾰ̓ντεστᾰ́θην ᾰ̓ντεστᾰ́θης ᾰ̓ντεστᾰ́θη ᾰ̓ντεστᾰ́θητον ᾰ̓ντεστᾰθήτην ᾰ̓ντεστᾰ́θημεν ᾰ̓ντεστᾰ́θητε ᾰ̓ντεστᾰ́θησᾰν
subjunctive ᾰ̓ντῐστᾰθῶ ᾰ̓ντῐστᾰθῇς ᾰ̓ντῐστᾰθῇ ᾰ̓ντῐστᾰθῆτον ᾰ̓ντῐστᾰθῆτον ᾰ̓ντῐστᾰθῶμεν ᾰ̓ντῐστᾰθῆτε ᾰ̓ντῐστᾰθῶσῐ(ν)
optative ᾰ̓ντῐστᾰθείην ᾰ̓ντῐστᾰθείης ᾰ̓ντῐστᾰθείη ᾰ̓ντῐστᾰθεῖτον / ᾰ̓ντῐστᾰθείητον ᾰ̓ντῐστᾰθείτην / ᾰ̓ντῐστᾰθειήτην ᾰ̓ντῐστᾰθεῖμεν / ᾰ̓ντῐστᾰθείημεν ᾰ̓ντῐστᾰθεῖτε / ᾰ̓ντῐστᾰθείητε ᾰ̓ντῐστᾰθεῖεν / ᾰ̓ντῐστᾰθείησᾰν
imperative   ᾰ̓ντῐστᾰ́θητῐ ᾰ̓ντῐστᾰθήτω ᾰ̓ντῐστᾰ́θητον ᾰ̓ντῐστᾰθήτων   ᾰ̓ντῐστᾰ́θητε ᾰ̓ντῐστᾰθέντων
active middle passive
infinitive ᾰ̓ντῐστῆσαι ᾰ̓ντῐστήσᾰσθαι ᾰ̓ντῐστᾰθῆναι
participle m ᾰ̓ντῐστήσᾱς ᾰ̓ντῐστησᾰ́μενος ᾰ̓ντῐστᾰθείς
f ᾰ̓ντῐστήσᾱσᾰ ᾰ̓ντῐστησᾰμένη ᾰ̓ντῐστᾰθεῖσᾰ
n ᾰ̓ντῐστῆσᾰν ᾰ̓ντῐστησᾰ́μενον ᾰ̓ντῐστᾰθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ᾰ̓ντέστην, ᾰ̓ντεστᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓ντέστην ᾰ̓ντέστης ᾰ̓ντέστη ᾰ̓ντέστητον ᾰ̓ντεστήτην ᾰ̓ντέστημεν ᾰ̓ντέστητε ᾰ̓ντέστησᾰν
subjunctive ᾰ̓ντῐστῶ ᾰ̓ντῐστῇς ᾰ̓ντῐστῇ ᾰ̓ντῐστῆτον ᾰ̓ντῐστῆτον ᾰ̓ντῐστῶμεν ᾰ̓ντῐστῆτε ᾰ̓ντῐστῶσῐ(ν)
optative ᾰ̓ντῐσταίην ᾰ̓ντῐσταίης ᾰ̓ντῐσταίη ᾰ̓ντῐσταῖτον / ᾰ̓ντῐσταίητον ᾰ̓ντῐσταίτην / ᾰ̓ντῐσταιήτην ᾰ̓ντῐσταῖμεν / ᾰ̓ντῐσταίημεν ᾰ̓ντῐσταῖτε / ᾰ̓ντῐσταίητε ᾰ̓ντῐσταῖεν / ᾰ̓ντῐσταίησᾰν
imperative   ᾰ̓ντῐ́στηθῐ ᾰ̓ντῐστήτω ᾰ̓ντῐ́στητον ᾰ̓ντῐστήτων   ᾰ̓ντῐ́στητε ᾰ̓ντῐστᾰ́ντων
middle indicative ᾰ̓ντεστᾰ́μην ᾰ̓ντέστω ᾰ̓ντέστᾰτο ᾰ̓ντέστᾰσθον ᾰ̓ντεστᾰ́σθην ᾰ̓ντεστᾰ́μεθᾰ ᾰ̓ντέστᾰσθε ᾰ̓ντέστᾰντο
subjunctive ᾰ̓ντῐστῶμαι ᾰ̓ντῐστῇ ᾰ̓ντῐστῆται ᾰ̓ντῐστῆσθον ᾰ̓ντῐστῆσθον ᾰ̓ντῐστώμεθᾰ ᾰ̓ντῐστῆσθε ᾰ̓ντῐστῶνται
optative ᾰ̓ντῐσταίμην ᾰ̓ντῐσταῖο ᾰ̓ντῐσταῖτο ᾰ̓ντῐσταῖσθον ᾰ̓ντῐσταίσθην ᾰ̓ντῐσταίμεθᾰ ᾰ̓ντῐσταῖσθε ᾰ̓ντῐσταῖντο
imperative   ᾰ̓ντῐ́στω ᾰ̓ντῐστᾰ́σθω ᾰ̓ντῐ́στᾰσθον ᾰ̓ντῐστᾰ́σθων   ᾰ̓ντῐ́στᾰσθε ᾰ̓ντῐστᾰ́σθων
active middle
infinitive ᾰ̓ντῐστῆναι ᾰ̓ντῐ́στᾰσθαι
participle m ᾰ̓ντῐστᾱ́ς ᾰ̓ντῐστᾰ́μενος
f ᾰ̓ντῐστᾶσᾰ ᾰ̓ντῐστᾰμένη
n ᾰ̓ντῐστᾰ́ν ᾰ̓ντῐστᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ᾰ̓νθέστᾰκᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓νθέστᾰκᾰ ᾰ̓νθέστᾰκᾰς ᾰ̓νθέστᾰκε(ν) ᾰ̓νθεστᾰ́κᾰτον ᾰ̓νθεστᾰ́κᾰτον ᾰ̓νθεστᾰ́κᾰμεν ᾰ̓νθεστᾰ́κᾰτε ᾰ̓νθεστᾰ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive ᾰ̓νθεστᾰ́κω ᾰ̓νθεστᾰ́κῃς ᾰ̓νθεστᾰ́κῃ ᾰ̓νθεστᾰ́κητον ᾰ̓νθεστᾰ́κητον ᾰ̓νθεστᾰ́κωμεν ᾰ̓νθεστᾰ́κητε ᾰ̓νθεστᾰ́κωσῐ(ν)
optative ᾰ̓νθεστᾰ́κοιμῐ / ᾰ̓νθεστᾰκοίην ᾰ̓νθεστᾰ́κοις / ᾰ̓νθεστᾰκοίης ᾰ̓νθεστᾰ́κοι / ᾰ̓νθεστᾰκοίη ᾰ̓νθεστᾰ́κοιτον ᾰ̓νθεστᾰκοίτην ᾰ̓νθεστᾰ́κοιμεν ᾰ̓νθεστᾰ́κοιτε ᾰ̓νθεστᾰ́κοιεν
imperative   ᾰ̓νθέστᾰκε ᾰ̓νθεστᾰκέτω ᾰ̓νθεστᾰ́κετον ᾰ̓νθεστᾰκέτων   ᾰ̓νθεστᾰ́κετε ᾰ̓νθεστᾰκόντων
active
infinitive ᾰ̓νθεστᾰκέναι
participle m ᾰ̓νθεστᾰκώς
f ᾰ̓νθεστᾰκυῖᾰ
n ᾰ̓νθεστᾰκός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.