ἀντίταξις
Ancient Greek
Etymology
From ᾰ̓ντῐτᾰ́σσω (ăntĭtắssō, “to set opposite to”) + -σῐς (-sĭs).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /an.tí.tak.sis/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /anˈti.tak.sis/
- (4th CE Koine) IPA(key): /anˈti.tak.sis/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /anˈti.tak.sis/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /anˈdi.tak.sis/
Noun
ᾰ̓ντῐ́τᾰξῐς • (ăntĭ́tăxĭs) f (genitive ᾰ̓ντῐτᾰ́ξεως); third declension
- a setting in array against
- (generally) opposition
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ ᾰ̓ντῐ́τᾰξῐς hē ăntĭ́tăxĭs |
τὼ ᾰ̓ντῐτᾰ́ξει tṑ ăntĭtắxei |
αἱ ᾰ̓ντῐτᾰ́ξεις hai ăntĭtắxeis | ||||||||||
| Genitive | τῆς ᾰ̓ντῐτᾰ́ξεως tês ăntĭtắxeōs |
τοῖν ᾰ̓ντῐτᾰξέοιν toîn ăntĭtăxéoin |
τῶν ᾰ̓ντῐτᾰ́ξεων tôn ăntĭtắxeōn | ||||||||||
| Dative | τῇ ᾰ̓ντῐτᾰ́ξει tēî ăntĭtắxei |
τοῖν ᾰ̓ντῐτᾰξέοιν toîn ăntĭtăxéoin |
ταῖς ᾰ̓ντῐτᾰ́ξεσῐ / ᾰ̓ντῐτᾰ́ξεσῐν taîs ăntĭtắxesĭ(n) | ||||||||||
| Accusative | τὴν ᾰ̓ντῐ́τᾰξῐν tḕn ăntĭ́tăxĭn |
τὼ ᾰ̓ντῐτᾰ́ξει tṑ ăntĭtắxei |
τᾱ̀ς ᾰ̓ντῐτᾰ́ξεις tā̀s ăntĭtắxeis | ||||||||||
| Vocative | ᾰ̓ντῐ́τᾰξῐ ăntĭ́tăxĭ |
ᾰ̓ντῐτᾰ́ξει ăntĭtắxei |
ᾰ̓ντῐτᾰ́ξεις ăntĭtắxeis | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
References
- “ἀντίταξις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- “ἀντίταξις”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- ἀντίταξις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- ἀντίταξις in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)