ἀνταίρω

Ancient Greek

Alternative forms

ἀνταείρω (antaeírō) — Ionic

Etymology

From ἀντι- (anti-) +‎ αἴρω (aírō)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /an.tǎi̯.rɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /anˈtɛ.ro/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /anˈtɛ.ro/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /anˈte.ro/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /anˈde.ro/

Verb

ἀνταίρω • (antaírō)

(transitive) to raise (one's hands etc.) against
(intransitive) to rise up against

Conjugation

Present: ἀνταίρω, ἀνταίρομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνταίρω	ἀνταίρεις	ἀνταίρει	ἀνταίρετον	ἀνταίρετον	ἀνταίρομεν	ἀνταίρετε	ἀνταίρουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀνταίρω	ἀνταίρῃς	ἀνταίρῃ	ἀνταίρητον	ἀνταίρητον	ἀνταίρωμεν	ἀνταίρητε	ἀνταίρωσῐ(ν)
	optative	ἀνταίροιμῐ	ἀνταίροις	ἀνταίροι	ἀνταίροιτον	ἀνταιροίτην	ἀνταίροιμεν	ἀνταίροιτε	ἀνταίροιεν
	imperative		ἄνταιρε	ἀνταιρέτω	ἀνταίρετον	ἀνταιρέτων		ἀνταίρετε	ἀνταιρόντων
middle/ passive	indicative	ἀνταίρομαι	ἀνταίρῃ / ἀνταίρει	ἀνταίρεται	ἀνταίρεσθον	ἀνταίρεσθον	ἀνταιρόμεθᾰ	ἀνταίρεσθε	ἀνταίρονται
	subjunctive	ἀνταίρωμαι	ἀνταίρῃ	ἀνταίρηται	ἀνταίρησθον	ἀνταίρησθον	ἀνταιρώμεθᾰ	ἀνταίρησθε	ἀνταίρωνται
	optative	ἀνταιροίμην	ἀνταίροιο	ἀνταίροιτο	ἀνταίροισθον	ἀνταιροίσθην	ἀνταιροίμεθᾰ	ἀνταίροισθε	ἀνταίροιντο
	imperative		ἀνταίρου	ἀνταιρέσθω	ἀνταίρεσθον	ἀνταιρέσθων		ἀνταίρεσθε	ἀνταιρέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀνταίρειν				ἀνταίρεσθαι
participle	m	ἀνταίρων				ἀνταιρόμενος
	f	ἀνταίρουσᾰ				ἀνταιρομένη
	n	ἀνταῖρον				ἀνταιρόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἄντῃρον, ἀντῃρόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἄντῃρον	ἄντῃρες	ἄντῃρε(ν)	ἀντῄρετον	ἀντῃρέτην	ἀντῄρομεν	ἀντῄρετε	ἄντῃρον
middle/ passive	indicative	ἀντῃρόμην	ἀντῄρου	ἀντῄρετο	ἀντῄρεσθον	ἀντῃρέσθην	ἀντῃρόμεθᾰ	ἀντῄρεσθε	ἀντῄροντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀντᾰρέω, ἀντᾰρέομαι, ἀντᾰρθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντᾰρέω	ἀντᾰρέεις	ἀντᾰρέει	ἀντᾰρέετον	ἀντᾰρέετον	ἀντᾰρέομεν	ἀντᾰρέετε	ἀντᾰρέουσῐ(ν)
active	optative	ἀντᾰρέοιμῐ	ἀντᾰρέοις	ἀντᾰρέοι	ἀντᾰρέοιτον	ἀντᾰρεοίτην	ἀντᾰρέοιμεν	ἀντᾰρέοιτε	ἀντᾰρέοιεν
middle	indicative	ἀντᾰρέομαι	ἀντᾰρέῃ / ἀντᾰρέει	ἀντᾰρέεται	ἀντᾰρέεσθον	ἀντᾰρέεσθον	ἀντᾰρεόμεθᾰ	ἀντᾰρέεσθε	ἀντᾰρέονται
middle	optative	ἀντᾰρεοίμην	ἀντᾰρέοιο	ἀντᾰρέοιτο	ἀντᾰρέοισθον	ἀντᾰρεοίσθην	ἀντᾰρεοίμεθᾰ	ἀντᾰρέοισθε	ἀντᾰρέοιντο
passive	indicative	ἀντᾰρθήσομαι	ἀντᾰρθήσῃ	ἀντᾰρθήσεται	ἀντᾰρθήσεσθον	ἀντᾰρθήσεσθον	ἀντᾰρθησόμεθᾰ	ἀντᾰρθήσεσθε	ἀντᾰρθήσονται
passive	optative	ἀντᾰρθησοίμην	ἀντᾰρθήσοιο	ἀντᾰρθήσοιτο	ἀντᾰρθήσοισθον	ἀντᾰρθησοίσθην	ἀντᾰρθησοίμεθᾰ	ἀντᾰρθήσοισθε	ἀντᾰρθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀντᾰρέειν			ἀντᾰρέεσθαι		ἀντᾰρθήσεσθαι
participle	m	ἀντᾰρέων			ἀντᾰρεόμενος		ἀντᾰρθησόμενος
	f	ἀντᾰρέουσᾰ			ἀντᾰρεομένη		ἀντᾰρθησομένη
	n	ἀντᾰρέον			ἀντᾰρεόμενον		ἀντᾰρθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀντᾰρῶ, ἀντᾰροῦμαι, ἀντᾰρθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντᾰρῶ	ἀντᾰρεῖς	ἀντᾰρεῖ	ἀντᾰρεῖτον	ἀντᾰρεῖτον	ἀντᾰροῦμεν	ἀντᾰρεῖτε	ἀντᾰροῦσῐ(ν)
active	optative	ἀντᾰροίην / ἀντᾰροῖμῐ	ἀντᾰροίης / ἀντᾰροῖς	ἀντᾰροίη / ἀντᾰροῖ	ἀντᾰροῖτον / ἀντᾰροίητον	ἀντᾰροίτην / ἀντᾰροιήτην	ἀντᾰροῖμεν / ἀντᾰροίημεν	ἀντᾰροῖτε / ἀντᾰροίητε	ἀντᾰροῖεν / ἀντᾰροίησᾰν
middle	indicative	ἀντᾰροῦμαι	ἀντᾰρῇ	ἀντᾰρεῖται	ἀντᾰρεῖσθον	ἀντᾰρεῖσθον	ἀντᾰρούμεθᾰ	ἀντᾰρεῖσθε	ἀντᾰροῦνται
middle	optative	ἀντᾰροίμην	ἀντᾰροῖο	ἀντᾰροῖτο	ἀντᾰροῖσθον	ἀντᾰροίσθην	ἀντᾰροίμεθᾰ	ἀντᾰροῖσθε	ἀντᾰροῖντο
passive	indicative	ἀντᾰρθήσομαι	ἀντᾰρθήσῃ	ἀντᾰρθήσεται	ἀντᾰρθήσεσθον	ἀντᾰρθήσεσθον	ἀντᾰρθησόμεθᾰ	ἀντᾰρθήσεσθε	ἀντᾰρθήσονται
passive	optative	ἀντᾰρθησοίμην	ἀντᾰρθήσοιο	ἀντᾰρθήσοιτο	ἀντᾰρθήσοισθον	ἀντᾰρθησοίσθην	ἀντᾰρθησοίμεθᾰ	ἀντᾰρθήσοισθε	ἀντᾰρθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀντᾰρεῖν			ἀντᾰρεῖσθαι		ἀντᾰρθήσεσθαι
participle	m	ἀντᾰρῶν			ἀντᾰρούμενος		ἀντᾰρθησόμενος
	f	ἀντᾰροῦσᾰ			ἀντᾰρουμένη		ἀντᾰρθησομένη
	n	ἀντᾰροῦν			ἀντᾰρούμενον		ἀντᾰρθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀντῆρᾰ, ἀντηρᾰ́μην, ἀντήρθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντῆρᾰ	ἀντῆρᾰς	ἀντῆρε(ν)	ἀντήρᾰτον	ἀντηρᾰ́την	ἀντήρᾰμεν	ἀντήρᾰτε	ἀντῆρᾰν
	subjunctive	ἀντάρω	ἀντάρῃς	ἀντάρῃ	ἀντάρητον	ἀντάρητον	ἀντάρωμεν	ἀντάρητε	ἀντάρωσῐ(ν)
	optative	ἀντάραιμῐ	ἀντάρειᾰς / ἀντάραις	ἀντάρειε(ν) / ἀντάραι	ἀντάραιτον	ἀνταραίτην	ἀντάραιμεν	ἀντάραιτε	ἀντάρειᾰν / ἀντάραιεν
	imperative		ἄνταρον	ἀνταρᾰ́τω	ἀντάρᾰτον	ἀνταρᾰ́των		ἀντάρᾰτε	ἀνταρᾰ́ντων
middle	indicative	ἀντηρᾰ́μην	ἀντήρω	ἀντήρᾰτο	ἀντήρᾰσθον	ἀντηρᾰ́σθην	ἀντηρᾰ́μεθᾰ	ἀντήρᾰσθε	ἀντήρᾰντο
	subjunctive	ἀντάρωμαι	ἀντάρῃ	ἀντάρηται	ἀντάρησθον	ἀντάρησθον	ἀνταρώμεθᾰ	ἀντάρησθε	ἀντάρωνται
	optative	ἀνταραίμην	ἀντάραιο	ἀντάραιτο	ἀντάραισθον	ἀνταραίσθην	ἀνταραίμεθᾰ	ἀντάραισθε	ἀντάραιντο
	imperative		ἄνταραι	ἀνταρᾰ́σθω	ἀντάρᾰσθον	ἀνταρᾰ́σθων		ἀντάρᾰσθε	ἀνταρᾰ́σθων
passive	indicative	ἀντήρθην	ἀντήρθης	ἀντήρθη	ἀντήρθητον	ἀντηρθήτην	ἀντήρθημεν	ἀντήρθητε	ἀντήρθησᾰν
	subjunctive	ἀντᾰρθῶ	ἀντᾰρθῇς	ἀντᾰρθῇ	ἀντᾰρθῆτον	ἀντᾰρθῆτον	ἀντᾰρθῶμεν	ἀντᾰρθῆτε	ἀντᾰρθῶσῐ(ν)
	optative	ἀντᾰρθείην	ἀντᾰρθείης	ἀντᾰρθείη	ἀντᾰρθεῖτον / ἀντᾰρθείητον	ἀντᾰρθείτην / ἀντᾰρθειήτην	ἀντᾰρθεῖμεν / ἀντᾰρθείημεν	ἀντᾰρθεῖτε / ἀντᾰρθείητε	ἀντᾰρθεῖεν / ἀντᾰρθείησᾰν
	imperative		ἀντᾰ́ρθητῐ	ἀντᾰρθήτω	ἀντᾰ́ρθητον	ἀντᾰρθήτων		ἀντᾰ́ρθητε	ἀντᾰρθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀντᾶραι			ἀντάρᾰσθαι		ἀντᾰρθῆναι
participle	m	ἀντάρᾱς			ἀνταρᾰ́μενος		ἀντᾰρθείς
	f	ἀντάρᾱσᾰ			ἀνταρᾰμένη		ἀντᾰρθεῖσᾰ
	n	ἀντᾶρᾰν			ἀνταρᾰ́μενον		ἀντᾰρθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἀντῆρκᾰ, ἀντῆρμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντῆρκᾰ	ἀντῆρκᾰς	ἀντῆρκε(ν)	ἀντήρκᾰτον	ἀντήρκᾰτον	ἀντήρκᾰμεν	ἀντήρκᾰτε	ἀντήρκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀντήρκω	ἀντήρκῃς	ἀντήρκῃ	ἀντήρκητον	ἀντήρκητον	ἀντήρκωμεν	ἀντήρκητε	ἀντήρκωσῐ(ν)
	optative	ἀντήρκοιμῐ / ἀντηρκοίην	ἀντήρκοις / ἀντηρκοίης	ἀντήρκοι / ἀντηρκοίη	ἀντήρκοιτον	ἀντηρκοίτην	ἀντήρκοιμεν	ἀντήρκοιτε	ἀντήρκοιεν
	imperative		ἀντῆρκε	ἀντηρκέτω	ἀντήρκετον	ἀντηρκέτων		ἀντήρκετε	ἀντηρκόντων
middle/ passive	indicative	ἀντῆρμαι	ἀντῆρσαι	ἀντῆρται	ἀντῆρθον	ἀντῆρθον	ἀντήρμεθᾰ	ἀντῆρθε	ἀντήρᾰται
	subjunctive	ἀντηρμένος ὦ	ἀντηρμένος ᾖς	ἀντηρμένος ᾖ	ἀντηρμένω ἦτον	ἀντηρμένω ἦτον	ἀντηρμένοι ὦμεν	ἀντηρμένοι ἦτε	ἀντηρμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀντηρμένος εἴην	ἀντηρμένος εἴης	ἀντηρμένος εἴη	ἀντηρμένω εἴητον / εἶτον	ἀντηρμένω εἰήτην / εἴτην	ἀντηρμένοι εἴημεν / εἶμεν	ἀντηρμένοι εἴητε / εἶτε	ἀντηρμένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		ἀντῆρσο	ἀντήρθω	ἀντῆρθον	ἀντήρθων		ἀντῆρθε	ἀντήρθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀντηρκέναι				ἀντῆρθαι
participle	m	ἀντηρκώς				ἀντηρμένος
	f	ἀντηρκυῖᾰ				ἀντηρμένη
	n	ἀντηρκός				ἀντηρμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.