ἀντανάγω

Ancient Greek

Etymology

ἀντι- (anti-) +‎ ἀνα- (ana-) +‎ ἄγω (ágō)

Pronunciation

 

Verb

ἀντανάγω • (antanágō)

  1. to lead up against
  2. to bring up or out instead

Conjugation

   Present: ἀντᾰνᾰ́γω, ἀντᾰνᾰ́γομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντᾰνᾰ́γω ἀντᾰνᾰ́γεις ἀντᾰνᾰ́γει ἀντᾰνᾰ́γετον ἀντᾰνᾰ́γετον ἀντᾰνᾰ́γομεν ἀντᾰνᾰ́γετε ἀντᾰνᾰ́γουσῐ(ν)
subjunctive ἀντᾰνᾰ́γω ἀντᾰνᾰ́γῃς ἀντᾰνᾰ́γῃ ἀντᾰνᾰ́γητον ἀντᾰνᾰ́γητον ἀντᾰνᾰ́γωμεν ἀντᾰνᾰ́γητε ἀντᾰνᾰ́γωσῐ(ν)
optative ἀντᾰνᾰ́γοιμῐ ἀντᾰνᾰ́γοις ἀντᾰνᾰ́γοι ἀντᾰνᾰ́γοιτον ἀντᾰνᾰγοίτην ἀντᾰνᾰ́γοιμεν ἀντᾰνᾰ́γοιτε ἀντᾰνᾰ́γοιεν
imperative   ἀντᾰ́νᾰγε ἀντᾰνᾰγέτω ἀντᾰνᾰ́γετον ἀντᾰνᾰγέτων   ἀντᾰνᾰ́γετε ἀντᾰνᾰγόντων
middle/
passive 		indicative ἀντᾰνᾰ́γομαι ἀντᾰνᾰ́γῃ / ἀντᾰνᾰ́γει ἀντᾰνᾰ́γεται ἀντᾰνᾰ́γεσθον ἀντᾰνᾰ́γεσθον ἀντᾰνᾰγόμεθᾰ ἀντᾰνᾰ́γεσθε ἀντᾰνᾰ́γονται
subjunctive ἀντᾰνᾰ́γωμαι ἀντᾰνᾰ́γῃ ἀντᾰνᾰ́γηται ἀντᾰνᾰ́γησθον ἀντᾰνᾰ́γησθον ἀντᾰνᾰγώμεθᾰ ἀντᾰνᾰ́γησθε ἀντᾰνᾰ́γωνται
optative ἀντᾰνᾰγοίμην ἀντᾰνᾰ́γοιο ἀντᾰνᾰ́γοιτο ἀντᾰνᾰ́γοισθον ἀντᾰνᾰγοίσθην ἀντᾰνᾰγοίμεθᾰ ἀντᾰνᾰ́γοισθε ἀντᾰνᾰ́γοιντο
imperative   ἀντᾰνᾰ́γου ἀντᾰνᾰγέσθω ἀντᾰνᾰ́γεσθον ἀντᾰνᾰγέσθων   ἀντᾰνᾰ́γεσθε ἀντᾰνᾰγέσθων
active middle/passive
infinitive ἀντᾰνᾰ́γειν ἀντᾰνᾰ́γεσθαι
participle m ἀντᾰνᾰ́γων ἀντᾰνᾰγόμενος
f ἀντᾰνᾰ́γουσᾰ ἀντᾰνᾰγομένη
n ἀντᾰνᾰ́γον ἀντᾰνᾰγόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀντᾰνῆγον, ἀντᾰνηγόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντᾰνῆγον ἀντᾰνῆγες ἀντᾰνῆγε(ν) ἀντᾰνήγετον ἀντᾰνηγέτην ἀντᾰνήγομεν ἀντᾰνήγετε ἀντᾰνῆγον
middle/
passive 		indicative ἀντᾰνηγόμην ἀντᾰνήγου ἀντᾰνήγετο ἀντᾰνήγεσθον ἀντᾰνηγέσθην ἀντᾰνηγόμεθᾰ ἀντᾰνήγεσθε ἀντᾰνήγοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀντᾰνᾰ́ξω, ἀντᾰνᾰ́ξομαι, ἀντᾰνᾰχθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντᾰνᾰ́ξω ἀντᾰνᾰ́ξεις ἀντᾰνᾰ́ξει ἀντᾰνᾰ́ξετον ἀντᾰνᾰ́ξετον ἀντᾰνᾰ́ξομεν ἀντᾰνᾰ́ξετε ἀντᾰνᾰ́ξουσῐ(ν)
optative ἀντᾰνᾰ́ξοιμῐ ἀντᾰνᾰ́ξοις ἀντᾰνᾰ́ξοι ἀντᾰνᾰ́ξοιτον ἀντᾰνᾰξοίτην ἀντᾰνᾰ́ξοιμεν ἀντᾰνᾰ́ξοιτε ἀντᾰνᾰ́ξοιεν
middle indicative ἀντᾰνᾰ́ξομαι ἀντᾰνᾰ́ξῃ / ἀντᾰνᾰ́ξει ἀντᾰνᾰ́ξεται ἀντᾰνᾰ́ξεσθον ἀντᾰνᾰ́ξεσθον ἀντᾰνᾰξόμεθᾰ ἀντᾰνᾰ́ξεσθε ἀντᾰνᾰ́ξονται
optative ἀντᾰνᾰξοίμην ἀντᾰνᾰ́ξοιο ἀντᾰνᾰ́ξοιτο ἀντᾰνᾰ́ξοισθον ἀντᾰνᾰξοίσθην ἀντᾰνᾰξοίμεθᾰ ἀντᾰνᾰ́ξοισθε ἀντᾰνᾰ́ξοιντο
passive indicative ἀντᾰνᾰχθήσομαι ἀντᾰνᾰχθήσῃ ἀντᾰνᾰχθήσεται ἀντᾰνᾰχθήσεσθον ἀντᾰνᾰχθήσεσθον ἀντᾰνᾰχθησόμεθᾰ ἀντᾰνᾰχθήσεσθε ἀντᾰνᾰχθήσονται
optative ἀντᾰνᾰχθησοίμην ἀντᾰνᾰχθήσοιο ἀντᾰνᾰχθήσοιτο ἀντᾰνᾰχθήσοισθον ἀντᾰνᾰχθησοίσθην ἀντᾰνᾰχθησοίμεθᾰ ἀντᾰνᾰχθήσοισθε ἀντᾰνᾰχθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀντᾰνᾰ́ξειν ἀντᾰνᾰ́ξεσθαι ἀντᾰνᾰχθήσεσθαι
participle m ἀντᾰνᾰ́ξων ἀντᾰνᾰξόμενος ἀντᾰνᾰχθησόμενος
f ἀντᾰνᾰ́ξουσᾰ ἀντᾰνᾰξομένη ἀντᾰνᾰχθησομένη
n ἀντᾰνᾰ́ξον ἀντᾰνᾰξόμενον ἀντᾰνᾰχθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀντᾰνήγᾰγον, ἀντᾰνηγᾰγόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντᾰνήγᾰγον ἀντᾰνήγᾰγες ἀντᾰνήγᾰγε(ν) ἀντᾰνηγᾰ́γετον ἀντᾰνηγᾰγέτην ἀντᾰνηγᾰ́γομεν ἀντᾰνηγᾰ́γετε ἀντᾰνήγᾰγον
subjunctive ἀντᾰνᾰγᾰ́γω ἀντᾰνᾰγᾰ́γῃς ἀντᾰνᾰγᾰ́γῃ ἀντᾰνᾰγᾰ́γητον ἀντᾰνᾰγᾰ́γητον ἀντᾰνᾰγᾰ́γωμεν ἀντᾰνᾰγᾰ́γητε ἀντᾰνᾰγᾰ́γωσῐ(ν)
optative ἀντᾰνᾰγᾰ́γοιμῐ ἀντᾰνᾰγᾰ́γοις ἀντᾰνᾰγᾰ́γοι ἀντᾰνᾰγᾰ́γοιτον ἀντᾰνᾰγᾰγοίτην ἀντᾰνᾰγᾰ́γοιμεν ἀντᾰνᾰγᾰ́γοιτε ἀντᾰνᾰγᾰ́γοιεν
imperative   ἀντᾰνᾰ́γᾰγε ἀντᾰνᾰγᾰγέτω ἀντᾰνᾰγᾰ́γετον ἀντᾰνᾰγᾰγέτων   ἀντᾰνᾰγᾰ́γετε ἀντᾰνᾰγᾰγόντων
middle indicative ἀντᾰνηγᾰγόμην ἀντᾰνηγᾰ́γου ἀντᾰνηγᾰ́γετο ἀντᾰνηγᾰ́γεσθον ἀντᾰνηγᾰγέσθην ἀντᾰνηγᾰγόμεθᾰ ἀντᾰνηγᾰ́γεσθε ἀντᾰνηγᾰ́γοντο
subjunctive ἀντᾰνᾰγᾰ́γωμαι ἀντᾰνᾰγᾰ́γῃ ἀντᾰνᾰγᾰ́γηται ἀντᾰνᾰγᾰ́γησθον ἀντᾰνᾰγᾰ́γησθον ἀντᾰνᾰγᾰγώμεθᾰ ἀντᾰνᾰγᾰ́γησθε ἀντᾰνᾰγᾰ́γωνται
optative ἀντᾰνᾰγᾰγοίμην ἀντᾰνᾰγᾰ́γοιο ἀντᾰνᾰγᾰ́γοιτο ἀντᾰνᾰγᾰ́γοισθον ἀντᾰνᾰγᾰγοίσθην ἀντᾰνᾰγᾰγοίμεθᾰ ἀντᾰνᾰγᾰ́γοισθε ἀντᾰνᾰγᾰ́γοιντο
imperative   ἀντᾰνᾰγᾰγοῦ ἀντᾰνᾰγᾰγέσθω ἀντᾰνᾰγᾰ́γεσθον ἀντᾰνᾰγᾰγέσθων   ἀντᾰνᾰγᾰ́γεσθε ἀντᾰνᾰγᾰγέσθων
active middle
infinitive ἀντᾰνᾰγᾰγεῖν ἀντᾰνᾰγᾰγέσθαι
participle m ἀντᾰνᾰγᾰγών ἀντᾰνᾰγᾰγόμενος
f ἀντᾰνᾰγᾰγοῦσᾰ ἀντᾰνᾰγᾰγομένη
n ἀντᾰνᾰγᾰγόν ἀντᾰνᾰγᾰγόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀντᾰνῆξᾰ, ἀντᾰνηξᾰ́μην, ἀντᾰνήχθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντᾰνῆξᾰ ἀντᾰνῆξᾰς ἀντᾰνῆξε(ν) ἀντᾰνήξᾰτον ἀντᾰνηξᾰ́την ἀντᾰνήξᾰμεν ἀντᾰνήξᾰτε ἀντᾰνῆξᾰν
subjunctive ἀντᾰνᾰ́ξω ἀντᾰνᾰ́ξῃς ἀντᾰνᾰ́ξῃ ἀντᾰνᾰ́ξητον ἀντᾰνᾰ́ξητον ἀντᾰνᾰ́ξωμεν ἀντᾰνᾰ́ξητε ἀντᾰνᾰ́ξωσῐ(ν)
optative ἀντᾰνᾰ́ξαιμῐ ἀντᾰνᾰ́ξειᾰς / ἀντᾰνᾰ́ξαις ἀντᾰνᾰ́ξειε(ν) / ἀντᾰνᾰ́ξαι ἀντᾰνᾰ́ξαιτον ἀντᾰνᾰξαίτην ἀντᾰνᾰ́ξαιμεν ἀντᾰνᾰ́ξαιτε ἀντᾰνᾰ́ξειᾰν / ἀντᾰνᾰ́ξαιεν
imperative   ἀντᾰ́νᾰξον ἀντᾰνᾰξᾰ́τω ἀντᾰνᾰ́ξᾰτον ἀντᾰνᾰξᾰ́των   ἀντᾰνᾰ́ξᾰτε ἀντᾰνᾰξᾰ́ντων
middle indicative ἀντᾰνηξᾰ́μην ἀντᾰνήξω ἀντᾰνήξᾰτο ἀντᾰνήξᾰσθον ἀντᾰνηξᾰ́σθην ἀντᾰνηξᾰ́μεθᾰ ἀντᾰνήξᾰσθε ἀντᾰνήξᾰντο
subjunctive ἀντᾰνᾰ́ξωμαι ἀντᾰνᾰ́ξῃ ἀντᾰνᾰ́ξηται ἀντᾰνᾰ́ξησθον ἀντᾰνᾰ́ξησθον ἀντᾰνᾰξώμεθᾰ ἀντᾰνᾰ́ξησθε ἀντᾰνᾰ́ξωνται
optative ἀντᾰνᾰξαίμην ἀντᾰνᾰ́ξαιο ἀντᾰνᾰ́ξαιτο ἀντᾰνᾰ́ξαισθον ἀντᾰνᾰξαίσθην ἀντᾰνᾰξαίμεθᾰ ἀντᾰνᾰ́ξαισθε ἀντᾰνᾰ́ξαιντο
imperative   ἀντᾰ́νᾰξαι ἀντᾰνᾰξᾰ́σθω ἀντᾰνᾰ́ξᾰσθον ἀντᾰνᾰξᾰ́σθων   ἀντᾰνᾰ́ξᾰσθε ἀντᾰνᾰξᾰ́σθων
passive indicative ἀντᾰνήχθην ἀντᾰνήχθης ἀντᾰνήχθη ἀντᾰνήχθητον ἀντᾰνηχθήτην ἀντᾰνήχθημεν ἀντᾰνήχθητε ἀντᾰνήχθησᾰν
subjunctive ἀντᾰνᾰχθῶ ἀντᾰνᾰχθῇς ἀντᾰνᾰχθῇ ἀντᾰνᾰχθῆτον ἀντᾰνᾰχθῆτον ἀντᾰνᾰχθῶμεν ἀντᾰνᾰχθῆτε ἀντᾰνᾰχθῶσῐ(ν)
optative ἀντᾰνᾰχθείην ἀντᾰνᾰχθείης ἀντᾰνᾰχθείη ἀντᾰνᾰχθεῖτον / ἀντᾰνᾰχθείητον ἀντᾰνᾰχθείτην / ἀντᾰνᾰχθειήτην ἀντᾰνᾰχθεῖμεν / ἀντᾰνᾰχθείημεν ἀντᾰνᾰχθεῖτε / ἀντᾰνᾰχθείητε ἀντᾰνᾰχθεῖεν / ἀντᾰνᾰχθείησᾰν
imperative   ἀντᾰνᾰ́χθητῐ ἀντᾰνᾰχθήτω ἀντᾰνᾰ́χθητον ἀντᾰνᾰχθήτων   ἀντᾰνᾰ́χθητε ἀντᾰνᾰχθέντων
active middle passive
infinitive ἀντᾰνᾰ́ξαι ἀντᾰνᾰ́ξᾰσθαι ἀντᾰνᾰχθῆναι
participle m ἀντᾰνᾰ́ξᾱς ἀντᾰνᾰξᾰ́μενος ἀντᾰνᾰχθείς
f ἀντᾰνᾰ́ξᾱσᾰ ἀντᾰνᾰξᾰμένη ἀντᾰνᾰχθεῖσᾰ
n ἀντᾰνᾰ́ξᾰν ἀντᾰνᾰξᾰ́μενον ἀντᾰνᾰχθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀντᾰνῆχᾰ, ἀντᾰνῆγμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντᾰνῆχᾰ ἀντᾰνῆχᾰς ἀντᾰνῆχε(ν) ἀντᾰνήχᾰτον ἀντᾰνήχᾰτον ἀντᾰνήχᾰμεν ἀντᾰνήχᾰτε ἀντᾰνήχᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀντᾰνήχω ἀντᾰνήχῃς ἀντᾰνήχῃ ἀντᾰνήχητον ἀντᾰνήχητον ἀντᾰνήχωμεν ἀντᾰνήχητε ἀντᾰνήχωσῐ(ν)
optative ἀντᾰνήχοιμῐ / ἀντᾰνηχοίην ἀντᾰνήχοις / ἀντᾰνηχοίης ἀντᾰνήχοι / ἀντᾰνηχοίη ἀντᾰνήχοιτον ἀντᾰνηχοίτην ἀντᾰνήχοιμεν ἀντᾰνήχοιτε ἀντᾰνήχοιεν
imperative   ἀντᾰνῆχε ἀντᾰνηχέτω ἀντᾰνήχετον ἀντᾰνηχέτων   ἀντᾰνήχετε ἀντᾰνηχόντων
middle/
passive 		indicative ἀντᾰνῆγμαι ἀντᾰνῆξαι ἀντᾰνῆκται ἀντᾰνῆχθον ἀντᾰνῆχθον ἀντᾰνήγμεθᾰ ἀντᾰνῆχθε ἀντᾰνήγᾰται
subjunctive ἀντᾰνηγμένος ὦ ἀντᾰνηγμένος ᾖς ἀντᾰνηγμένος ᾖ ἀντᾰνηγμένω ἦτον ἀντᾰνηγμένω ἦτον ἀντᾰνηγμένοι ὦμεν ἀντᾰνηγμένοι ἦτε ἀντᾰνηγμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἀντᾰνηγμένος εἴην ἀντᾰνηγμένος εἴης ἀντᾰνηγμένος εἴη ἀντᾰνηγμένω εἴητον / εἶτον ἀντᾰνηγμένω εἰήτην / εἴτην ἀντᾰνηγμένοι εἴημεν / εἶμεν ἀντᾰνηγμένοι εἴητε / εἶτε ἀντᾰνηγμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἀντᾰνῆξο ἀντᾰνήχθω ἀντᾰνῆχθον ἀντᾰνήχθων   ἀντᾰνῆχθε ἀντᾰνήχθων
active middle/passive
infinitive ἀντᾰνηχέναι ἀντᾰνῆχθαι
participle m ἀντᾰνηχώς ἀντᾰνηγμένος
f ἀντᾰνηχυῖᾰ ἀντᾰνηγμένη
n ἀντᾰνηχός ἀντᾰνηγμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.