ἀντερῶν

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /an.te.rɔ̂ːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /an.teˈron/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /an.teˈron/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /an.teˈron/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /an.deˈron/

Participle

ἀντερῶν • (anterôn) m (feminine ἀντεροῦσᾰ, neuter ἀντεροῦν); first/third declension

future active participle contracted of ἀντιλέγω (antilégō)

Declension

First and third declension of ᾰ̓ντερῶν; ᾰ̓ντεροῦσᾰ; ᾰ̓ντεροῦν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ᾰ̓ντερῶν ănterôn	ᾰ̓ντεροῦσᾰ ănteroûsă	ᾰ̓ντεροῦν ănteroûn	ᾰ̓ντεροῦντε ănteroûnte	ᾰ̓ντερούσᾱ ănteroúsā	ᾰ̓ντεροῦντε ănteroûnte	ᾰ̓ντεροῦντες ănteroûntes	ᾰ̓ντεροῦσαι ănteroûsai	ᾰ̓ντεροῦντᾰ ănteroûntă
Genitive	ᾰ̓ντεροῦντος ănteroûntos	ᾰ̓ντερούσης ănteroúsēs	ᾰ̓ντεροῦντος ănteroûntos	ᾰ̓ντερούντοιν ănteroúntoin	ᾰ̓ντερούσαιν ănteroúsain	ᾰ̓ντερούντοιν ănteroúntoin	ᾰ̓ντερούντων ănteroúntōn	ᾰ̓ντερουσῶν ănterousôn	ᾰ̓ντερούντων ănteroúntōn
Dative	ᾰ̓ντεροῦντῐ ănteroûntĭ	ᾰ̓ντερούσῃ ănteroúsēi	ᾰ̓ντεροῦντῐ ănteroûntĭ	ᾰ̓ντερούντοιν ănteroúntoin	ᾰ̓ντερούσαιν ănteroúsain	ᾰ̓ντερούντοιν ănteroúntoin	ᾰ̓ντεροῦσῐ / ᾰ̓ντεροῦσῐν ănteroûsĭ(n)	ᾰ̓ντερούσαις ănteroúsais	ᾰ̓ντεροῦσῐ / ᾰ̓ντεροῦσῐν ănteroûsĭ(n)
Accusative	ᾰ̓ντεροῦντᾰ ănteroûntă	ᾰ̓ντεροῦσᾰν ănteroûsăn	ᾰ̓ντεροῦν ănteroûn	ᾰ̓ντεροῦντε ănteroûnte	ᾰ̓ντερούσᾱ ănteroúsā	ᾰ̓ντεροῦντε ănteroûnte	ᾰ̓ντεροῦντᾰς ănteroûntăs	ᾰ̓ντερούσᾱς ănteroúsās	ᾰ̓ντεροῦντᾰ ănteroûntă
Vocative	ᾰ̓ντερῶν ănterôn	ᾰ̓ντεροῦσᾰ ănteroûsă	ᾰ̓ντεροῦν ănteroûn	ᾰ̓ντεροῦντε ănteroûnte	ᾰ̓ντερούσᾱ ănteroúsā	ᾰ̓ντεροῦντε ănteroûnte	ᾰ̓ντεροῦντες ănteroûntes	ᾰ̓ντεροῦσαι ănteroûsai	ᾰ̓ντεροῦντᾰ ănteroûntă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ᾰ̓ντερούντως ănteroúntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.