ἀντιποιέω

Ancient Greek

Etymology

ἀντι- (anti-) +‎ ποιέω (poiéō)

Pronunciation

 

Verb

ἀντῐποιέω • (antĭpoiéō)

  1. to do in return, retaliate
  2. (middle voice) to exert oneself about, seek after, lay claim to
  3. (middle voice) to contend with

Conjugation

   Present: ἀντῐποιέω, ἀντῐποιέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντῐποιέω ἀντῐποιέεις ἀντῐποιέει ἀντῐποιέετον ἀντῐποιέετον ἀντῐποιέομεν ἀντῐποιέετε ἀντῐποιέουσῐ(ν)
subjunctive ἀντῐποιέω ἀντῐποιέῃς ἀντῐποιέῃ ἀντῐποιέητον ἀντῐποιέητον ἀντῐποιέωμεν ἀντῐποιέητε ἀντῐποιέωσῐ(ν)
optative ἀντῐποιέοιμῐ ἀντῐποιέοις ἀντῐποιέοι ἀντῐποιέοιτον ἀντῐποιεοίτην ἀντῐποιέοιμεν ἀντῐποιέοιτε ἀντῐποιέοιεν
imperative   ἀντῐποίεε ἀντῐποιεέτω ἀντῐποιέετον ἀντῐποιεέτων   ἀντῐποιέετε ἀντῐποιεόντων
middle/
passive 		indicative ἀντῐποιέομαι ἀντῐποιέῃ / ἀντῐποιέει ἀντῐποιέεται ἀντῐποιέεσθον ἀντῐποιέεσθον ἀντῐποιεόμεθᾰ ἀντῐποιέεσθε ἀντῐποιέονται
subjunctive ἀντῐποιέωμαι ἀντῐποιέῃ ἀντῐποιέηται ἀντῐποιέησθον ἀντῐποιέησθον ἀντῐποιεώμεθᾰ ἀντῐποιέησθε ἀντῐποιέωνται
optative ἀντῐποιεοίμην ἀντῐποιέοιο ἀντῐποιέοιτο ἀντῐποιέοισθον ἀντῐποιεοίσθην ἀντῐποιεοίμεθᾰ ἀντῐποιέοισθε ἀντῐποιέοιντο
imperative   ἀντῐποιέου ἀντῐποιεέσθω ἀντῐποιέεσθον ἀντῐποιεέσθων   ἀντῐποιέεσθε ἀντῐποιεέσθων
active middle/passive
infinitive ἀντῐποιέειν ἀντῐποιέεσθαι
participle m ἀντῐποιέων ἀντῐποιεόμενος
f ἀντῐποιέουσᾰ ἀντῐποιεομένη
n ἀντῐποιέον ἀντῐποιεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἀντῐποιῶ, ἀντῐποιοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντῐποιῶ ἀντῐποιεῖς ἀντῐποιεῖ ἀντῐποιεῖτον ἀντῐποιεῖτον ἀντῐποιοῦμεν ἀντῐποιεῖτε ἀντῐποιοῦσῐ(ν)
subjunctive ἀντῐποιῶ ἀντῐποιῇς ἀντῐποιῇ ἀντῐποιῆτον ἀντῐποιῆτον ἀντῐποιῶμεν ἀντῐποιῆτε ἀντῐποιῶσῐ(ν)
optative ἀντῐποιοίην / ἀντῐποιοῖμῐ ἀντῐποιοίης / ἀντῐποιοῖς ἀντῐποιοίη / ἀντῐποιοῖ ἀντῐποιοῖτον / ἀντῐποιοίητον ἀντῐποιοίτην / ἀντῐποιοιήτην ἀντῐποιοῖμεν / ἀντῐποιοίημεν ἀντῐποιοῖτε / ἀντῐποιοίητε ἀντῐποιοῖεν / ἀντῐποιοίησᾰν
imperative   ἀντῐποίει ἀντῐποιείτω ἀντῐποιεῖτον ἀντῐποιείτων   ἀντῐποιεῖτε ἀντῐποιούντων
middle/
passive 		indicative ἀντῐποιοῦμαι ἀντῐποιεῖ,
ἀντῐποιῇ 		ἀντῐποιεῖται ἀντῐποιεῖσθον ἀντῐποιεῖσθον ἀντῐποιούμεθᾰ ἀντῐποιεῖσθε ἀντῐποιοῦνται
subjunctive ἀντῐποιῶμαι ἀντῐποιῇ ἀντῐποιῆται ἀντῐποιῆσθον ἀντῐποιῆσθον ἀντῐποιώμεθᾰ ἀντῐποιῆσθε ἀντῐποιῶνται
optative ἀντῐποιοίμην ἀντῐποιοῖο ἀντῐποιοῖτο ἀντῐποιοῖσθον ἀντῐποιοίσθην ἀντῐποιοίμεθᾰ ἀντῐποιοῖσθε ἀντῐποιοῖντο
imperative   ἀντῐποιοῦ ἀντῐποιείσθω ἀντῐποιεῖσθον ἀντῐποιείσθων   ἀντῐποιεῖσθε ἀντῐποιείσθων
active middle/passive
infinitive ἀντῐποιεῖν ἀντῐποιεῖσθαι
participle m ἀντῐποιῶν ἀντῐποιούμενος
f ἀντῐποιοῦσᾰ ἀντῐποιουμένη
n ἀντῐποιοῦν ἀντῐποιούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀντεποίεον, ἀντεποιεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντεποίεον ἀντεποίεες ἀντεποίεε(ν) ἀντεποιέετον ἀντεποιεέτην ἀντεποιέομεν ἀντεποιέετε ἀντεποίεον
middle/
passive 		indicative ἀντεποιεόμην ἀντεποιέου ἀντεποιέετο ἀντεποιέεσθον ἀντεποιεέσθην ἀντεποιεόμεθᾰ ἀντεποιέεσθε ἀντεποιέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀντεποίουν, ἀντεποιούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντεποίουν ἀντεποίεις ἀντεποίει ἀντεποιεῖτον ἀντεποιείτην ἀντεποιοῦμεν ἀντεποιεῖτε ἀντεποίουν
middle/
passive 		indicative ἀντεποιούμην ἀντεποιοῦ ἀντεποιεῖτο ἀντεποιεῖσθον ἀντεποιείσθην ἀντεποιούμεθᾰ ἀντεποιεῖσθε ἀντεποιοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀντῐποιήσω, ἀντῐποιήσομαι, ἀντῐποιηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντῐποιήσω ἀντῐποιήσεις ἀντῐποιήσει ἀντῐποιήσετον ἀντῐποιήσετον ἀντῐποιήσομεν ἀντῐποιήσετε ἀντῐποιήσουσῐ(ν)
optative ἀντῐποιήσοιμῐ ἀντῐποιήσοις ἀντῐποιήσοι ἀντῐποιήσοιτον ἀντῐποιησοίτην ἀντῐποιήσοιμεν ἀντῐποιήσοιτε ἀντῐποιήσοιεν
middle indicative ἀντῐποιήσομαι ἀντῐποιήσῃ / ἀντῐποιήσει ἀντῐποιήσεται ἀντῐποιήσεσθον ἀντῐποιήσεσθον ἀντῐποιησόμεθᾰ ἀντῐποιήσεσθε ἀντῐποιήσονται
optative ἀντῐποιησοίμην ἀντῐποιήσοιο ἀντῐποιήσοιτο ἀντῐποιήσοισθον ἀντῐποιησοίσθην ἀντῐποιησοίμεθᾰ ἀντῐποιήσοισθε ἀντῐποιήσοιντο
passive indicative ἀντῐποιηθήσομαι ἀντῐποιηθήσῃ ἀντῐποιηθήσεται ἀντῐποιηθήσεσθον ἀντῐποιηθήσεσθον ἀντῐποιηθησόμεθᾰ ἀντῐποιηθήσεσθε ἀντῐποιηθήσονται
optative ἀντῐποιηθησοίμην ἀντῐποιηθήσοιο ἀντῐποιηθήσοιτο ἀντῐποιηθήσοισθον ἀντῐποιηθησοίσθην ἀντῐποιηθησοίμεθᾰ ἀντῐποιηθήσοισθε ἀντῐποιηθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀντῐποιήσειν ἀντῐποιήσεσθαι ἀντῐποιηθήσεσθαι
participle m ἀντῐποιήσων ἀντῐποιησόμενος ἀντῐποιηθησόμενος
f ἀντῐποιήσουσᾰ ἀντῐποιησομένη ἀντῐποιηθησομένη
n ἀντῐποιῆσον ἀντῐποιησόμενον ἀντῐποιηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀντεποίησᾰ, ἀντεποιησᾰ́μην, ἀντεποιήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντεποίησᾰ ἀντεποίησᾰς ἀντεποίησε(ν) ἀντεποιήσᾰτον ἀντεποιησᾰ́την ἀντεποιήσᾰμεν ἀντεποιήσᾰτε ἀντεποίησᾰν
subjunctive ἀντῐποιήσω ἀντῐποιήσῃς ἀντῐποιήσῃ ἀντῐποιήσητον ἀντῐποιήσητον ἀντῐποιήσωμεν ἀντῐποιήσητε ἀντῐποιήσωσῐ(ν)
optative ἀντῐποιήσαιμῐ ἀντῐποιήσειᾰς / ἀντῐποιήσαις ἀντῐποιήσειε(ν) / ἀντῐποιήσαι ἀντῐποιήσαιτον ἀντῐποιησαίτην ἀντῐποιήσαιμεν ἀντῐποιήσαιτε ἀντῐποιήσειᾰν / ἀντῐποιήσαιεν
imperative   ἀντῐποίησον ἀντῐποιησᾰ́τω ἀντῐποιήσᾰτον ἀντῐποιησᾰ́των   ἀντῐποιήσᾰτε ἀντῐποιησᾰ́ντων
middle indicative ἀντεποιησᾰ́μην ἀντεποιήσω ἀντεποιήσᾰτο ἀντεποιήσᾰσθον ἀντεποιησᾰ́σθην ἀντεποιησᾰ́μεθᾰ ἀντεποιήσᾰσθε ἀντεποιήσᾰντο
subjunctive ἀντῐποιήσωμαι ἀντῐποιήσῃ ἀντῐποιήσηται ἀντῐποιήσησθον ἀντῐποιήσησθον ἀντῐποιησώμεθᾰ ἀντῐποιήσησθε ἀντῐποιήσωνται
optative ἀντῐποιησαίμην ἀντῐποιήσαιο ἀντῐποιήσαιτο ἀντῐποιήσαισθον ἀντῐποιησαίσθην ἀντῐποιησαίμεθᾰ ἀντῐποιήσαισθε ἀντῐποιήσαιντο
imperative   ἀντῐποίησαι ἀντῐποιησᾰ́σθω ἀντῐποιήσᾰσθον ἀντῐποιησᾰ́σθων   ἀντῐποιήσᾰσθε ἀντῐποιησᾰ́σθων
passive indicative ἀντεποιήθην ἀντεποιήθης ἀντεποιήθη ἀντεποιήθητον ἀντεποιηθήτην ἀντεποιήθημεν ἀντεποιήθητε ἀντεποιήθησᾰν
subjunctive ἀντῐποιηθῶ ἀντῐποιηθῇς ἀντῐποιηθῇ ἀντῐποιηθῆτον ἀντῐποιηθῆτον ἀντῐποιηθῶμεν ἀντῐποιηθῆτε ἀντῐποιηθῶσῐ(ν)
optative ἀντῐποιηθείην ἀντῐποιηθείης ἀντῐποιηθείη ἀντῐποιηθεῖτον / ἀντῐποιηθείητον ἀντῐποιηθείτην / ἀντῐποιηθειήτην ἀντῐποιηθεῖμεν / ἀντῐποιηθείημεν ἀντῐποιηθεῖτε / ἀντῐποιηθείητε ἀντῐποιηθεῖεν / ἀντῐποιηθείησᾰν
imperative   ἀντῐποιήθητῐ ἀντῐποιηθήτω ἀντῐποιήθητον ἀντῐποιηθήτων   ἀντῐποιήθητε ἀντῐποιηθέντων
active middle passive
infinitive ἀντῐποιῆσαι ἀντῐποιήσᾰσθαι ἀντῐποιηθῆναι
participle m ἀντῐποιήσᾱς ἀντῐποιησᾰ́μενος ἀντῐποιηθείς
f ἀντῐποιήσᾱσᾰ ἀντῐποιησᾰμένη ἀντῐποιηθεῖσᾰ
n ἀντῐποιῆσᾰν ἀντῐποιησᾰ́μενον ἀντῐποιηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀντῐπεποίηκᾰ, ἀντῐπεποίημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντῐπεποίηκᾰ ἀντῐπεποίηκᾰς ἀντῐπεποίηκε(ν) ἀντῐπεποιήκᾰτον ἀντῐπεποιήκᾰτον ἀντῐπεποιήκᾰμεν ἀντῐπεποιήκᾰτε ἀντῐπεποιήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀντῐπεποιήκω ἀντῐπεποιήκῃς ἀντῐπεποιήκῃ ἀντῐπεποιήκητον ἀντῐπεποιήκητον ἀντῐπεποιήκωμεν ἀντῐπεποιήκητε ἀντῐπεποιήκωσῐ(ν)
optative ἀντῐπεποιήκοιμῐ / ἀντῐπεποιηκοίην ἀντῐπεποιήκοις / ἀντῐπεποιηκοίης ἀντῐπεποιήκοι / ἀντῐπεποιηκοίη ἀντῐπεποιήκοιτον ἀντῐπεποιηκοίτην ἀντῐπεποιήκοιμεν ἀντῐπεποιήκοιτε ἀντῐπεποιήκοιεν
imperative   ἀντῐπεποίηκε ἀντῐπεποιηκέτω ἀντῐπεποιήκετον ἀντῐπεποιηκέτων   ἀντῐπεποιήκετε ἀντῐπεποιηκόντων
middle/
passive 		indicative ἀντῐπεποίημαι ἀντῐπεποίησαι ἀντῐπεποίηται ἀντῐπεποίησθον ἀντῐπεποίησθον ἀντῐπεποιήμεθᾰ ἀντῐπεποίησθε ἀντῐπεποίηνται
subjunctive ἀντῐπεποιημένος ὦ ἀντῐπεποιημένος ᾖς ἀντῐπεποιημένος ᾖ ἀντῐπεποιημένω ἦτον ἀντῐπεποιημένω ἦτον ἀντῐπεποιημένοι ὦμεν ἀντῐπεποιημένοι ἦτε ἀντῐπεποιημένοι ὦσῐ(ν)
optative ἀντῐπεποιημένος εἴην ἀντῐπεποιημένος εἴης ἀντῐπεποιημένος εἴη ἀντῐπεποιημένω εἴητον / εἶτον ἀντῐπεποιημένω εἰήτην / εἴτην ἀντῐπεποιημένοι εἴημεν / εἶμεν ἀντῐπεποιημένοι εἴητε / εἶτε ἀντῐπεποιημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἀντῐπεποίησο ἀντῐπεποιήσθω ἀντῐπεποίησθον ἀντῐπεποιήσθων   ἀντῐπεποίησθε ἀντῐπεποιήσθων
active middle/passive
infinitive ἀντῐπεποιηκέναι ἀντῐπεποιῆσθαι
participle m ἀντῐπεποιηκώς ἀντῐπεποιημένος
f ἀντῐπεποιηκυῖᾰ ἀντῐπεποιημένη
n ἀντῐπεποιηκός ἀντῐπεποιημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐἀντῐπεποιήκειν / ἐἀντῐπεποιήκη, ἐἀντῐπεποιήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐἀντῐπεποιήκειν / ἐἀντῐπεποιήκη ἐἀντῐπεποιήκεις / ἐἀντῐπεποιήκης ἐἀντῐπεποιήκει(ν) ἐἀντῐπεποιήκετον ἐἀντῐπεποιηκέτην ἐἀντῐπεποιήκεμεν ἐἀντῐπεποιήκετε ἐἀντῐπεποιήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐἀντῐπεποιήμην ἐἀντῐπεποίησο ἐἀντῐπεποίητο ἐἀντῐπεποίησθον ἐἀντῐπεποιήσθην ἐἀντῐπεποιήμεθᾰ ἐἀντῐπεποίησθε ἐἀντῐπεποίηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.