ἀντιπολεμέω

Ancient Greek

Etymology

ἀντι- (anti-) +‎ πολεμέω (poleméō)

Pronunciation

 

Verb

ἀντῐπολεμέω • (antĭpoleméō)

  1. to wage war against

Conjugation

   Present: ἀντῐπολεμέω, ἀντῐπολεμέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντῐπολεμέω ἀντῐπολεμέεις ἀντῐπολεμέει ἀντῐπολεμέετον ἀντῐπολεμέετον ἀντῐπολεμέομεν ἀντῐπολεμέετε ἀντῐπολεμέουσῐ(ν)
subjunctive ἀντῐπολεμέω ἀντῐπολεμέῃς ἀντῐπολεμέῃ ἀντῐπολεμέητον ἀντῐπολεμέητον ἀντῐπολεμέωμεν ἀντῐπολεμέητε ἀντῐπολεμέωσῐ(ν)
optative ἀντῐπολεμέοιμῐ ἀντῐπολεμέοις ἀντῐπολεμέοι ἀντῐπολεμέοιτον ἀντῐπολεμεοίτην ἀντῐπολεμέοιμεν ἀντῐπολεμέοιτε ἀντῐπολεμέοιεν
imperative   ἀντῐπολέμεε ἀντῐπολεμεέτω ἀντῐπολεμέετον ἀντῐπολεμεέτων   ἀντῐπολεμέετε ἀντῐπολεμεόντων
middle/
passive 		indicative ἀντῐπολεμέομαι ἀντῐπολεμέῃ,
ἀντῐπολεμέει 		ἀντῐπολεμέεται ἀντῐπολεμέεσθον ἀντῐπολεμέεσθον ἀντῐπολεμεόμεθᾰ ἀντῐπολεμέεσθε ἀντῐπολεμέονται
subjunctive ἀντῐπολεμέωμαι ἀντῐπολεμέῃ ἀντῐπολεμέηται ἀντῐπολεμέησθον ἀντῐπολεμέησθον ἀντῐπολεμεώμεθᾰ ἀντῐπολεμέησθε ἀντῐπολεμέωνται
optative ἀντῐπολεμεοίμην ἀντῐπολεμέοιο ἀντῐπολεμέοιτο ἀντῐπολεμέοισθον ἀντῐπολεμεοίσθην ἀντῐπολεμεοίμεθᾰ ἀντῐπολεμέοισθε ἀντῐπολεμέοιντο
imperative   ἀντῐπολεμέου ἀντῐπολεμεέσθω ἀντῐπολεμέεσθον ἀντῐπολεμεέσθων   ἀντῐπολεμέεσθε ἀντῐπολεμεέσθων
active middle/passive
infinitive ἀντῐπολεμέειν ἀντῐπολεμέεσθαι
participle m ἀντῐπολεμέων ἀντῐπολεμεόμενος
f ἀντῐπολεμέουσᾰ ἀντῐπολεμεομένη
n ἀντῐπολεμέον ἀντῐπολεμεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἀντῐπολεμῶ, ἀντῐπολεμοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντῐπολεμῶ ἀντῐπολεμεῖς ἀντῐπολεμεῖ ἀντῐπολεμεῖτον ἀντῐπολεμεῖτον ἀντῐπολεμοῦμεν ἀντῐπολεμεῖτε ἀντῐπολεμοῦσῐ(ν)
subjunctive ἀντῐπολεμῶ ἀντῐπολεμῇς ἀντῐπολεμῇ ἀντῐπολεμῆτον ἀντῐπολεμῆτον ἀντῐπολεμῶμεν ἀντῐπολεμῆτε ἀντῐπολεμῶσῐ(ν)
optative ἀντῐπολεμοίην,
ἀντῐπολεμοῖμῐ 		ἀντῐπολεμοίης,
ἀντῐπολεμοῖς 		ἀντῐπολεμοίη,
ἀντῐπολεμοῖ 		ἀντῐπολεμοῖτον,
ἀντῐπολεμοίητον 		ἀντῐπολεμοίτην,
ἀντῐπολεμοιήτην 		ἀντῐπολεμοῖμεν,
ἀντῐπολεμοίημεν 		ἀντῐπολεμοῖτε,
ἀντῐπολεμοίητε 		ἀντῐπολεμοῖεν,
ἀντῐπολεμοίησᾰν
imperative   ἀντῐπολέμει ἀντῐπολεμείτω ἀντῐπολεμεῖτον ἀντῐπολεμείτων   ἀντῐπολεμεῖτε ἀντῐπολεμούντων
middle/
passive 		indicative ἀντῐπολεμοῦμαι ἀντῐπολεμεῖ,
ἀντῐπολεμῇ 		ἀντῐπολεμεῖται ἀντῐπολεμεῖσθον ἀντῐπολεμεῖσθον ἀντῐπολεμούμεθᾰ ἀντῐπολεμεῖσθε ἀντῐπολεμοῦνται
subjunctive ἀντῐπολεμῶμαι ἀντῐπολεμῇ ἀντῐπολεμῆται ἀντῐπολεμῆσθον ἀντῐπολεμῆσθον ἀντῐπολεμώμεθᾰ ἀντῐπολεμῆσθε ἀντῐπολεμῶνται
optative ἀντῐπολεμοίμην ἀντῐπολεμοῖο ἀντῐπολεμοῖτο ἀντῐπολεμοῖσθον ἀντῐπολεμοίσθην ἀντῐπολεμοίμεθᾰ ἀντῐπολεμοῖσθε ἀντῐπολεμοῖντο
imperative   ἀντῐπολεμοῦ ἀντῐπολεμείσθω ἀντῐπολεμεῖσθον ἀντῐπολεμείσθων   ἀντῐπολεμεῖσθε ἀντῐπολεμείσθων
active middle/passive
infinitive ἀντῐπολεμεῖν ἀντῐπολεμεῖσθαι
participle m ἀντῐπολεμῶν ἀντῐπολεμούμενος
f ἀντῐπολεμοῦσᾰ ἀντῐπολεμουμένη
n ἀντῐπολεμοῦν ἀντῐπολεμούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀντεπολέμεον, ἀντεπολεμεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντεπολέμεον ἀντεπολέμεες ἀντεπολέμεε(ν) ἀντεπολεμέετον ἀντεπολεμεέτην ἀντεπολεμέομεν ἀντεπολεμέετε ἀντεπολέμεον
middle/
passive 		indicative ἀντεπολεμεόμην ἀντεπολεμέου ἀντεπολεμέετο ἀντεπολεμέεσθον ἀντεπολεμεέσθην ἀντεπολεμεόμεθᾰ ἀντεπολεμέεσθε ἀντεπολεμέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀντεπολέμουν, ἀντεπολεμούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντεπολέμουν ἀντεπολέμεις ἀντεπολέμει ἀντεπολεμεῖτον ἀντεπολεμείτην ἀντεπολεμοῦμεν ἀντεπολεμεῖτε ἀντεπολέμουν
middle/
passive 		indicative ἀντεπολεμούμην ἀντεπολεμοῦ ἀντεπολεμεῖτο ἀντεπολεμεῖσθον ἀντεπολεμείσθην ἀντεπολεμούμεθᾰ ἀντεπολεμεῖσθε ἀντεπολεμοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀντῐπολεμήσω, ἀντῐπολεμήσομαι, ἀντῐπολεμηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντῐπολεμήσω ἀντῐπολεμήσεις ἀντῐπολεμήσει ἀντῐπολεμήσετον ἀντῐπολεμήσετον ἀντῐπολεμήσομεν ἀντῐπολεμήσετε ἀντῐπολεμήσουσῐ(ν)
optative ἀντῐπολεμήσοιμῐ ἀντῐπολεμήσοις ἀντῐπολεμήσοι ἀντῐπολεμήσοιτον ἀντῐπολεμησοίτην ἀντῐπολεμήσοιμεν ἀντῐπολεμήσοιτε ἀντῐπολεμήσοιεν
middle indicative ἀντῐπολεμήσομαι ἀντῐπολεμήσῃ,
ἀντῐπολεμήσει 		ἀντῐπολεμήσεται ἀντῐπολεμήσεσθον ἀντῐπολεμήσεσθον ἀντῐπολεμησόμεθᾰ ἀντῐπολεμήσεσθε ἀντῐπολεμήσονται
optative ἀντῐπολεμησοίμην ἀντῐπολεμήσοιο ἀντῐπολεμήσοιτο ἀντῐπολεμήσοισθον ἀντῐπολεμησοίσθην ἀντῐπολεμησοίμεθᾰ ἀντῐπολεμήσοισθε ἀντῐπολεμήσοιντο
passive indicative ἀντῐπολεμηθήσομαι ἀντῐπολεμηθήσῃ ἀντῐπολεμηθήσεται ἀντῐπολεμηθήσεσθον ἀντῐπολεμηθήσεσθον ἀντῐπολεμηθησόμεθᾰ ἀντῐπολεμηθήσεσθε ἀντῐπολεμηθήσονται
optative ἀντῐπολεμηθησοίμην ἀντῐπολεμηθήσοιο ἀντῐπολεμηθήσοιτο ἀντῐπολεμηθήσοισθον ἀντῐπολεμηθησοίσθην ἀντῐπολεμηθησοίμεθᾰ ἀντῐπολεμηθήσοισθε ἀντῐπολεμηθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀντῐπολεμήσειν ἀντῐπολεμήσεσθαι ἀντῐπολεμηθήσεσθαι
participle m ἀντῐπολεμήσων ἀντῐπολεμησόμενος ἀντῐπολεμηθησόμενος
f ἀντῐπολεμήσουσᾰ ἀντῐπολεμησομένη ἀντῐπολεμηθησομένη
n ἀντῐπολεμῆσον ἀντῐπολεμησόμενον ἀντῐπολεμηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀντεπολέμησᾰ, ἀντεπολεμησᾰ́μην, ἀντεπολεμήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντεπολέμησᾰ ἀντεπολέμησᾰς ἀντεπολέμησε(ν) ἀντεπολεμήσᾰτον ἀντεπολεμησᾰ́την ἀντεπολεμήσᾰμεν ἀντεπολεμήσᾰτε ἀντεπολέμησᾰν
subjunctive ἀντῐπολεμήσω ἀντῐπολεμήσῃς ἀντῐπολεμήσῃ ἀντῐπολεμήσητον ἀντῐπολεμήσητον ἀντῐπολεμήσωμεν ἀντῐπολεμήσητε ἀντῐπολεμήσωσῐ(ν)
optative ἀντῐπολεμήσαιμῐ ἀντῐπολεμήσειᾰς,
ἀντῐπολεμήσαις 		ἀντῐπολεμήσειε(ν),
ἀντῐπολεμήσαι 		ἀντῐπολεμήσαιτον ἀντῐπολεμησαίτην ἀντῐπολεμήσαιμεν ἀντῐπολεμήσαιτε ἀντῐπολεμήσειᾰν,
ἀντῐπολεμήσαιεν
imperative   ἀντῐπολέμησον ἀντῐπολεμησᾰ́τω ἀντῐπολεμήσᾰτον ἀντῐπολεμησᾰ́των   ἀντῐπολεμήσᾰτε ἀντῐπολεμησᾰ́ντων
middle indicative ἀντεπολεμησᾰ́μην ἀντεπολεμήσω ἀντεπολεμήσᾰτο ἀντεπολεμήσᾰσθον ἀντεπολεμησᾰ́σθην ἀντεπολεμησᾰ́μεθᾰ ἀντεπολεμήσᾰσθε ἀντεπολεμήσᾰντο
subjunctive ἀντῐπολεμήσωμαι ἀντῐπολεμήσῃ ἀντῐπολεμήσηται ἀντῐπολεμήσησθον ἀντῐπολεμήσησθον ἀντῐπολεμησώμεθᾰ ἀντῐπολεμήσησθε ἀντῐπολεμήσωνται
optative ἀντῐπολεμησαίμην ἀντῐπολεμήσαιο ἀντῐπολεμήσαιτο ἀντῐπολεμήσαισθον ἀντῐπολεμησαίσθην ἀντῐπολεμησαίμεθᾰ ἀντῐπολεμήσαισθε ἀντῐπολεμήσαιντο
imperative   ἀντῐπολέμησαι ἀντῐπολεμησᾰ́σθω ἀντῐπολεμήσᾰσθον ἀντῐπολεμησᾰ́σθων   ἀντῐπολεμήσᾰσθε ἀντῐπολεμησᾰ́σθων
passive indicative ἀντεπολεμήθην ἀντεπολεμήθης ἀντεπολεμήθη ἀντεπολεμήθητον ἀντεπολεμηθήτην ἀντεπολεμήθημεν ἀντεπολεμήθητε ἀντεπολεμήθησᾰν
subjunctive ἀντῐπολεμηθῶ ἀντῐπολεμηθῇς ἀντῐπολεμηθῇ ἀντῐπολεμηθῆτον ἀντῐπολεμηθῆτον ἀντῐπολεμηθῶμεν ἀντῐπολεμηθῆτε ἀντῐπολεμηθῶσῐ(ν)
optative ἀντῐπολεμηθείην ἀντῐπολεμηθείης ἀντῐπολεμηθείη ἀντῐπολεμηθεῖτον,
ἀντῐπολεμηθείητον 		ἀντῐπολεμηθείτην,
ἀντῐπολεμηθειήτην 		ἀντῐπολεμηθεῖμεν,
ἀντῐπολεμηθείημεν 		ἀντῐπολεμηθεῖτε,
ἀντῐπολεμηθείητε 		ἀντῐπολεμηθεῖεν,
ἀντῐπολεμηθείησᾰν
imperative   ἀντῐπολεμήθητῐ ἀντῐπολεμηθήτω ἀντῐπολεμήθητον ἀντῐπολεμηθήτων   ἀντῐπολεμήθητε ἀντῐπολεμηθέντων
active middle passive
infinitive ἀντῐπολεμῆσαι ἀντῐπολεμήσᾰσθαι ἀντῐπολεμηθῆναι
participle m ἀντῐπολεμήσᾱς ἀντῐπολεμησᾰ́μενος ἀντῐπολεμηθείς
f ἀντῐπολεμήσᾱσᾰ ἀντῐπολεμησᾰμένη ἀντῐπολεμηθεῖσᾰ
n ἀντῐπολεμῆσᾰν ἀντῐπολεμησᾰ́μενον ἀντῐπολεμηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀντῐπεπολέμηκᾰ, ἀντῐπεπολέμημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντῐπεπολέμηκᾰ ἀντῐπεπολέμηκᾰς ἀντῐπεπολέμηκε(ν) ἀντῐπεπολεμήκᾰτον ἀντῐπεπολεμήκᾰτον ἀντῐπεπολεμήκᾰμεν ἀντῐπεπολεμήκᾰτε ἀντῐπεπολεμήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀντῐπεπολεμήκω ἀντῐπεπολεμήκῃς ἀντῐπεπολεμήκῃ ἀντῐπεπολεμήκητον ἀντῐπεπολεμήκητον ἀντῐπεπολεμήκωμεν ἀντῐπεπολεμήκητε ἀντῐπεπολεμήκωσῐ(ν)
optative ἀντῐπεπολεμήκοιμῐ,
ἀντῐπεπολεμηκοίην 		ἀντῐπεπολεμήκοις,
ἀντῐπεπολεμηκοίης 		ἀντῐπεπολεμήκοι,
ἀντῐπεπολεμηκοίη 		ἀντῐπεπολεμήκοιτον ἀντῐπεπολεμηκοίτην ἀντῐπεπολεμήκοιμεν ἀντῐπεπολεμήκοιτε ἀντῐπεπολεμήκοιεν
imperative   ἀντῐπεπολέμηκε ἀντῐπεπολεμηκέτω ἀντῐπεπολεμήκετον ἀντῐπεπολεμηκέτων   ἀντῐπεπολεμήκετε ἀντῐπεπολεμηκόντων
middle/
passive 		indicative ἀντῐπεπολέμημαι ἀντῐπεπολέμησαι ἀντῐπεπολέμηται ἀντῐπεπολέμησθον ἀντῐπεπολέμησθον ἀντῐπεπολεμήμεθᾰ ἀντῐπεπολέμησθε ἀντῐπεπολέμηνται
subjunctive ἀντῐπεπολεμημένος ὦ ἀντῐπεπολεμημένος ᾖς ἀντῐπεπολεμημένος ᾖ ἀντῐπεπολεμημένω ἦτον ἀντῐπεπολεμημένω ἦτον ἀντῐπεπολεμημένοι ὦμεν ἀντῐπεπολεμημένοι ἦτε ἀντῐπεπολεμημένοι ὦσῐ(ν)
optative ἀντῐπεπολεμημένος εἴην ἀντῐπεπολεμημένος εἴης ἀντῐπεπολεμημένος εἴη ἀντῐπεπολεμημένω εἴητον/εἶτον ἀντῐπεπολεμημένω εἰήτην/εἴτην ἀντῐπεπολεμημένοι εἴημεν/εἶμεν ἀντῐπεπολεμημένοι εἴητε/εἶτε ἀντῐπεπολεμημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἀντῐπεπολέμησο ἀντῐπεπολεμήσθω ἀντῐπεπολέμησθον ἀντῐπεπολεμήσθων   ἀντῐπεπολέμησθε ἀντῐπεπολεμήσθων
active middle/passive
infinitive ἀντῐπεπολεμηκέναι ἀντῐπεπολεμῆσθαι
participle m ἀντῐπεπολεμηκώς ἀντῐπεπολεμημένος
f ἀντῐπεπολεμηκυῖᾰ ἀντῐπεπολεμημένη
n ἀντῐπεπολεμηκός ἀντῐπεπολεμημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.