ἀπέρχομαι

Ancient Greek

Etymology

From ἀπο- (apo-, “away”) +‎ ἔρχομαι (érkhomai, “to come, go”).

Pronunciation

 

Verb

ᾰ̓πέρχομαι • (ăpérkhomai)

  1. (with genitive) to go away from, depart from
    1. (when used with εἰς (eis), departure at one place and arrival at another is implied)
    2. (absolute)
    3. (with participle)
    4. to depart from life

Inflection

   Present: ᾰ̓πέρχομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ᾰ̓πέρχομαι ᾰ̓πέρχῃ,
ᾰ̓πέρχει 		ᾰ̓πέρχεται ᾰ̓πέρχεσθον ᾰ̓πέρχεσθον ᾰ̓περχόμεθᾰ ᾰ̓πέρχεσθε ᾰ̓πέρχονται
subjunctive ᾰ̓πέρχωμαι ᾰ̓πέρχῃ ᾰ̓πέρχηται ᾰ̓πέρχησθον ᾰ̓πέρχησθον ᾰ̓περχώμεθᾰ ᾰ̓πέρχησθε ᾰ̓πέρχωνται
optative ᾰ̓περχοίμην ᾰ̓πέρχοιο ᾰ̓πέρχοιτο ᾰ̓πέρχοισθον ᾰ̓περχοίσθην ᾰ̓περχοίμεθᾰ ᾰ̓πέρχοισθε ᾰ̓πέρχοιντο
imperative   ᾰ̓πέρχου ᾰ̓περχέσθω ᾰ̓πέρχεσθον ᾰ̓περχέσθων   ᾰ̓πέρχεσθε ᾰ̓περχέσθων
middle/passive
infinitive ᾰ̓πέρχεσθαι
participle m ᾰ̓περχόμενος
f ᾰ̓περχομένη
n ᾰ̓περχόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ᾰ̓πελεύσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ᾰ̓πελεύσομαι ᾰ̓πελεύσῃ,
ᾰ̓πελεύσει 		ᾰ̓πελεύσεται ᾰ̓πελεύσεσθον ᾰ̓πελεύσεσθον ᾰ̓πελευσόμεθᾰ ᾰ̓πελεύσεσθε ᾰ̓πελεύσονται
optative ᾰ̓πελευσοίμην ᾰ̓πελεύσοιο ᾰ̓πελεύσοιτο ᾰ̓πελεύσοισθον ᾰ̓πελευσοίσθην ᾰ̓πελευσοίμεθᾰ ᾰ̓πελεύσοισθε ᾰ̓πελεύσοιντο
middle
infinitive ᾰ̓πελεύσεσθαι
participle m ᾰ̓πελευσόμενος
f ᾰ̓πελευσομένη
n ᾰ̓πελευσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ᾰ̓πῆλθον
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓πῆλθον ᾰ̓πῆλθες ᾰ̓πῆλθε(ν) ᾰ̓πήλθετον ᾰ̓πηλθέτην ᾰ̓πήλθομεν ᾰ̓πήλθετε ᾰ̓πῆλθον
subjunctive ᾰ̓πέλθω ᾰ̓πέλθῃς ᾰ̓πέλθῃ ᾰ̓πέλθητον ᾰ̓πέλθητον ᾰ̓πέλθωμεν ᾰ̓πέλθητε ᾰ̓πέλθωσῐ(ν)
optative ᾰ̓πέλθοιμῐ ᾰ̓πέλθοις ᾰ̓πέλθοι ᾰ̓πέλθοιτον ᾰ̓πελθοίτην ᾰ̓πέλθοιμεν ᾰ̓πέλθοιτε ᾰ̓πέλθοιεν
imperative   ᾰ̓́πελθε ᾰ̓πελθέτω ᾰ̓πέλθετον ᾰ̓πελθέτων   ᾰ̓πέλθετε ᾰ̓πελθόντων
active
infinitive ᾰ̓πελθεῖν
participle m ᾰ̓πελθών
f ᾰ̓πελθοῦσᾰ
n ᾰ̓πελθόν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀπελήλυθᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπελήλυθᾰ ἀπελήλυθᾰς ἀπελήλυθε(ν) ἀπεληλύθᾰτον ἀπεληλύθᾰτον ἀπεληλύθᾰμεν ἀπεληλύθᾰτε ἀπεληλύθᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀπεληλύθω ἀπεληλύθῃς ἀπεληλύθῃ ἀπεληλύθητον ἀπεληλύθητον ἀπεληλύθωμεν ἀπεληλύθητε ἀπεληλύθωσῐ(ν)
optative ἀπεληλύθοιμῐ,
ἀπεληλυθοίην 		ἀπεληλύθοις,
ἀπεληλυθοίης 		ἀπεληλύθοι,
ἀπεληλυθοίη 		ἀπεληλύθοιτον ἀπεληλυθοίτην ἀπεληλύθοιμεν ἀπεληλύθοιτε ἀπεληλύθοιεν
imperative   ἀπελήλυθε ἀπεληλυθέτω ἀπεληλύθετον ἀπεληλυθέτων   ἀπεληλύθετε ἀπεληλυθόντων
active
infinitive ἀπεληλυθέναι
participle m ἀπεληλυθώς
f ἀπεληλυθυῖᾰ
n ἀπεληλυθός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.