ἀπαρέσκω

Ancient Greek

Etymology

From ἀπο- (apo-) +‎ ἀρέσκω (aréskō)

Pronunciation

 

Verb

ἀπᾰρέσκω • (apăréskō)

  1. to be disagreeable [with dative ‘to’]
  2. (middle voice) to show displeasure

Inflection

   Present: ἀπᾰρέσκω, ἀπᾰρέσκομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπᾰρέσκω ἀπᾰρέσκεις ἀπᾰρέσκει ἀπᾰρέσκετον ἀπᾰρέσκετον ἀπᾰρέσκομεν ἀπᾰρέσκετε ἀπᾰρέσκουσῐ(ν)
subjunctive ἀπᾰρέσκω ἀπᾰρέσκῃς ἀπᾰρέσκῃ ἀπᾰρέσκητον ἀπᾰρέσκητον ἀπᾰρέσκωμεν ἀπᾰρέσκητε ἀπᾰρέσκωσῐ(ν)
optative ἀπᾰρέσκοιμῐ ἀπᾰρέσκοις ἀπᾰρέσκοι ἀπᾰρέσκοιτον ἀπᾰρεσκοίτην ἀπᾰρέσκοιμεν ἀπᾰρέσκοιτε ἀπᾰρέσκοιεν
imperative   ἀπᾰ́ρεσκε ἀπᾰρεσκέτω ἀπᾰρέσκετον ἀπᾰρεσκέτων   ἀπᾰρέσκετε ἀπᾰρεσκόντων
middle/
passive 		indicative ἀπᾰρέσκομαι ἀπᾰρέσκῃ / ἀπᾰρέσκει ἀπᾰρέσκεται ἀπᾰρέσκεσθον ἀπᾰρέσκεσθον ἀπᾰρεσκόμεθᾰ ἀπᾰρέσκεσθε ἀπᾰρέσκονται
subjunctive ἀπᾰρέσκωμαι ἀπᾰρέσκῃ ἀπᾰρέσκηται ἀπᾰρέσκησθον ἀπᾰρέσκησθον ἀπᾰρεσκώμεθᾰ ἀπᾰρέσκησθε ἀπᾰρέσκωνται
optative ἀπᾰρεσκοίμην ἀπᾰρέσκοιο ἀπᾰρέσκοιτο ἀπᾰρέσκοισθον ἀπᾰρεσκοίσθην ἀπᾰρεσκοίμεθᾰ ἀπᾰρέσκοισθε ἀπᾰρέσκοιντο
imperative   ἀπᾰρέσκου ἀπᾰρεσκέσθω ἀπᾰρέσκεσθον ἀπᾰρεσκέσθων   ἀπᾰρέσκεσθε ἀπᾰρεσκέσθων
active middle/passive
infinitive ἀπᾰρέσκειν ἀπᾰρέσκεσθαι
participle m ἀπᾰρέσκων ἀπᾰρεσκόμενος
f ἀπᾰρέσκουσᾰ ἀπᾰρεσκομένη
n ἀπᾰρέσκον ἀπᾰρεσκόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀπήρεσκον, ἀπηρεσκόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπήρεσκον ἀπήρεσκες ἀπήρεσκε(ν) ἀπηρέσκετον ἀπηρεσκέτην ἀπηρέσκομεν ἀπηρέσκετε ἀπήρεσκον
middle/
passive 		indicative ἀπηρεσκόμην ἀπηρέσκου ἀπηρέσκετο ἀπηρέσκεσθον ἀπηρεσκέσθην ἀπηρεσκόμεθᾰ ἀπηρέσκεσθε ἀπηρέσκοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀπᾰρέσω, ἀπᾰρέσομαι, ἀπᾰρεσθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπᾰρέσω ἀπᾰρέσεις ἀπᾰρέσει ἀπᾰρέσετον ἀπᾰρέσετον ἀπᾰρέσομεν ἀπᾰρέσετε ἀπᾰρέσουσῐ(ν)
optative ἀπᾰρέσοιμῐ ἀπᾰρέσοις ἀπᾰρέσοι ἀπᾰρέσοιτον ἀπᾰρεσοίτην ἀπᾰρέσοιμεν ἀπᾰρέσοιτε ἀπᾰρέσοιεν
middle indicative ἀπᾰρέσομαι ἀπᾰρέσῃ / ἀπᾰρέσει ἀπᾰρέσεται ἀπᾰρέσεσθον ἀπᾰρέσεσθον ἀπᾰρεσόμεθᾰ ἀπᾰρέσεσθε ἀπᾰρέσονται
optative ἀπᾰρεσοίμην ἀπᾰρέσοιο ἀπᾰρέσοιτο ἀπᾰρέσοισθον ἀπᾰρεσοίσθην ἀπᾰρεσοίμεθᾰ ἀπᾰρέσοισθε ἀπᾰρέσοιντο
passive indicative ἀπᾰρεσθήσομαι ἀπᾰρεσθήσῃ ἀπᾰρεσθήσεται ἀπᾰρεσθήσεσθον ἀπᾰρεσθήσεσθον ἀπᾰρεσθησόμεθᾰ ἀπᾰρεσθήσεσθε ἀπᾰρεσθήσονται
optative ἀπᾰρεσθησοίμην ἀπᾰρεσθήσοιο ἀπᾰρεσθήσοιτο ἀπᾰρεσθήσοισθον ἀπᾰρεσθησοίσθην ἀπᾰρεσθησοίμεθᾰ ἀπᾰρεσθήσοισθε ἀπᾰρεσθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀπᾰρέσειν ἀπᾰρέσεσθαι ἀπᾰρεσθήσεσθαι
participle m ἀπᾰρέσων ἀπᾰρεσόμενος ἀπᾰρεσθησόμενος
f ἀπᾰρέσουσᾰ ἀπᾰρεσομένη ἀπᾰρεσθησομένη
n ἀπᾰρέσον ἀπᾰρεσόμενον ἀπᾰρεσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπήρεσᾰ, ἀπηρεσᾰ́μην, ἀπηρέσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπήρεσᾰ ἀπήρεσᾰς ἀπήρεσε(ν) ἀπηρέσᾰτον ἀπηρεσᾰ́την ἀπηρέσᾰμεν ἀπηρέσᾰτε ἀπήρεσᾰν
subjunctive ἀπᾰρέσω ἀπᾰρέσῃς ἀπᾰρέσῃ ἀπᾰρέσητον ἀπᾰρέσητον ἀπᾰρέσωμεν ἀπᾰρέσητε ἀπᾰρέσωσῐ(ν)
optative ἀπᾰρέσαιμῐ ἀπᾰρέσειᾰς / ἀπᾰρέσαις ἀπᾰρέσειε(ν) / ἀπᾰρέσαι ἀπᾰρέσαιτον ἀπᾰρεσαίτην ἀπᾰρέσαιμεν ἀπᾰρέσαιτε ἀπᾰρέσειᾰν / ἀπᾰρέσαιεν
imperative   ἀπᾰ́ρεσον ἀπᾰρεσᾰ́τω ἀπᾰρέσᾰτον ἀπᾰρεσᾰ́των   ἀπᾰρέσᾰτε ἀπᾰρεσᾰ́ντων
middle indicative ἀπηρεσᾰ́μην ἀπηρέσω ἀπηρέσᾰτο ἀπηρέσᾰσθον ἀπηρεσᾰ́σθην ἀπηρεσᾰ́μεθᾰ ἀπηρέσᾰσθε ἀπηρέσᾰντο
subjunctive ἀπᾰρέσωμαι ἀπᾰρέσῃ ἀπᾰρέσηται ἀπᾰρέσησθον ἀπᾰρέσησθον ἀπᾰρεσώμεθᾰ ἀπᾰρέσησθε ἀπᾰρέσωνται
optative ἀπᾰρεσαίμην ἀπᾰρέσαιο ἀπᾰρέσαιτο ἀπᾰρέσαισθον ἀπᾰρεσαίσθην ἀπᾰρεσαίμεθᾰ ἀπᾰρέσαισθε ἀπᾰρέσαιντο
imperative   ἀπᾰ́ρεσαι ἀπᾰρεσᾰ́σθω ἀπᾰρέσᾰσθον ἀπᾰρεσᾰ́σθων   ἀπᾰρέσᾰσθε ἀπᾰρεσᾰ́σθων
passive indicative ἀπηρέσθην ἀπηρέσθης ἀπηρέσθη ἀπηρέσθητον ἀπηρεσθήτην ἀπηρέσθημεν ἀπηρέσθητε ἀπηρέσθησᾰν
subjunctive ἀπᾰρεσθῶ ἀπᾰρεσθῇς ἀπᾰρεσθῇ ἀπᾰρεσθῆτον ἀπᾰρεσθῆτον ἀπᾰρεσθῶμεν ἀπᾰρεσθῆτε ἀπᾰρεσθῶσῐ(ν)
optative ἀπᾰρεσθείην ἀπᾰρεσθείης ἀπᾰρεσθείη ἀπᾰρεσθεῖτον / ἀπᾰρεσθείητον ἀπᾰρεσθείτην / ἀπᾰρεσθειήτην ἀπᾰρεσθεῖμεν / ἀπᾰρεσθείημεν ἀπᾰρεσθεῖτε / ἀπᾰρεσθείητε ἀπᾰρεσθεῖεν / ἀπᾰρεσθείησᾰν
imperative   ἀπᾰρέσθητῐ ἀπᾰρεσθήτω ἀπᾰρέσθητον ἀπᾰρεσθήτων   ἀπᾰρέσθητε ἀπᾰρεσθέντων
active middle passive
infinitive ἀπᾰρέσαι ἀπᾰρέσᾰσθαι ἀπᾰρεσθῆναι
participle m ἀπᾰρέσᾱς ἀπᾰρεσᾰ́μενος ἀπᾰρεσθείς
f ἀπᾰρέσᾱσᾰ ἀπᾰρεσᾰμένη ἀπᾰρεσθεῖσᾰ
n ἀπᾰρέσᾰν ἀπᾰρεσᾰ́μενον ἀπᾰρεσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπηρεσσᾰ́μην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἀπηρεσσᾰ́μην ἀπηρέσσᾰο ἀπηρέσσᾰτο ἀπηρέσσᾰσθον ἀπηρεσσᾰ́σθην ἀπηρεσσᾰ́με(σ)θᾰ ἀπηρέσσᾰσθε ἀπηρέσσᾰντο
subjunctive ἀπᾰρέσσωμαι ἀπᾰρέσσηαι ἀπᾰρέσσηται ἀπᾰρέσσησθον ἀπᾰρέσσησθον ἀπᾰρεσσώμε(σ)θᾰ ἀπᾰρέσσησθε ἀπᾰρέσσωνται
optative ἀπᾰρεσσαίμην ἀπᾰρέσσαιο ἀπᾰρέσσαιτο ἀπᾰρέσσαισθον ἀπᾰρεσσαίσθην ἀπᾰρεσσαίμε(σ)θᾰ ἀπᾰρέσσαισθε ἀπᾰρεσσαίᾰτο
imperative   ἀπᾰ́ρεσσαι ἀπᾰρεσσᾰ́σθω ἀπᾰρέσσᾰσθον ἀπᾰρεσσᾰ́σθων   ἀπᾰρέσσᾰσθε ἀπᾰρεσσᾰ́σθων
middle
infinitive ἀπᾰρέσσᾰσθαι
participle m ἀπᾰρεσσᾰ́μενος
f ἀπᾰρεσσᾰμένη
n ἀπᾰρεσσᾰ́μενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀπᾰρήρεκᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπᾰρήρεκᾰ ἀπᾰρήρεκᾰς ἀπᾰρήρεκε(ν) ἀπᾰρηρέκᾰτον ἀπᾰρηρέκᾰτον ἀπᾰρηρέκᾰμεν ἀπᾰρηρέκᾰτε ἀπᾰρηρέκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀπᾰρηρέκω ἀπᾰρηρέκῃς ἀπᾰρηρέκῃ ἀπᾰρηρέκητον ἀπᾰρηρέκητον ἀπᾰρηρέκωμεν ἀπᾰρηρέκητε ἀπᾰρηρέκωσῐ(ν)
optative ἀπᾰρηρέκοιμῐ / ἀπᾰρηρεκοίην ἀπᾰρηρέκοις / ἀπᾰρηρεκοίης ἀπᾰρηρέκοι / ἀπᾰρηρεκοίη ἀπᾰρηρέκοιτον ἀπᾰρηρεκοίτην ἀπᾰρηρέκοιμεν ἀπᾰρηρέκοιτε ἀπᾰρηρέκοιεν
imperative   ἀπᾰρήρεκε ἀπᾰρηρεκέτω ἀπᾰρηρέκετον ἀπᾰρηρεκέτων   ἀπᾰρηρέκετε ἀπᾰρηρεκόντων
active
infinitive ἀπᾰρηρεκέναι
participle m ἀπᾰρηρεκώς
f ἀπᾰρηρεκυῖᾰ
n ἀπᾰρηρεκός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

  • Greek: απαρέσκω (aparésko)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.