ἀπειλέω

Ancient Greek

Etymology

ἀπειλή (apeilḗ) +‎ -έω (-éō)

Pronunciation

 

Verb

ἀπειλέω • (apeiléō)

  1. to threaten

Declension

   Present: ἀπειλέω, ἀπειλέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπειλέω ἀπειλέεις ἀπειλέει ἀπειλέετον ἀπειλέετον ἀπειλέομεν ἀπειλέετε ἀπειλέουσῐ(ν)
subjunctive ἀπειλέω ἀπειλέῃς ἀπειλέῃ ἀπειλέητον ἀπειλέητον ἀπειλέωμεν ἀπειλέητε ἀπειλέωσῐ(ν)
optative ἀπειλέοιμῐ ἀπειλέοις ἀπειλέοι ἀπειλέοιτον ἀπειλεοίτην ἀπειλέοιμεν ἀπειλέοιτε ἀπειλέοιεν
imperative   ἀπείλεε ἀπειλεέτω ἀπειλέετον ἀπειλεέτων   ἀπειλέετε ἀπειλεόντων
middle/
passive 		indicative ἀπειλέομαι ἀπειλέῃ / ἀπειλέει ἀπειλέεται ἀπειλέεσθον ἀπειλέεσθον ἀπειλεόμεθᾰ ἀπειλέεσθε ἀπειλέονται
subjunctive ἀπειλέωμαι ἀπειλέῃ ἀπειλέηται ἀπειλέησθον ἀπειλέησθον ἀπειλεώμεθᾰ ἀπειλέησθε ἀπειλέωνται
optative ἀπειλεοίμην ἀπειλέοιο ἀπειλέοιτο ἀπειλέοισθον ἀπειλεοίσθην ἀπειλεοίμεθᾰ ἀπειλέοισθε ἀπειλέοιντο
imperative   ἀπειλέου ἀπειλεέσθω ἀπειλέεσθον ἀπειλεέσθων   ἀπειλέεσθε ἀπειλεέσθων
active middle/passive
infinitive ἀπειλέειν ἀπειλέεσθαι
participle m ἀπειλέων ἀπειλεόμενος
f ἀπειλέουσᾰ ἀπειλεομένη
n ἀπειλέον ἀπειλεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἀπειλῶ, ἀπειλοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπειλῶ ἀπειλεῖς ἀπειλεῖ ἀπειλεῖτον ἀπειλεῖτον ἀπειλοῦμεν ἀπειλεῖτε ἀπειλοῦσῐ(ν)
subjunctive ἀπειλῶ ἀπειλῇς ἀπειλῇ ἀπειλῆτον ἀπειλῆτον ἀπειλῶμεν ἀπειλῆτε ἀπειλῶσῐ(ν)
optative ἀπειλοίην / ἀπειλοῖμῐ ἀπειλοίης / ἀπειλοῖς ἀπειλοίη / ἀπειλοῖ ἀπειλοῖτον / ἀπειλοίητον ἀπειλοίτην / ἀπειλοιήτην ἀπειλοῖμεν / ἀπειλοίημεν ἀπειλοῖτε / ἀπειλοίητε ἀπειλοῖεν / ἀπειλοίησᾰν
imperative   ἀπείλει ἀπειλείτω ἀπειλεῖτον ἀπειλείτων   ἀπειλεῖτε ἀπειλούντων
middle/
passive 		indicative ἀπειλοῦμαι ἀπειλεῖ,
ἀπειλῇ 		ἀπειλεῖται ἀπειλεῖσθον ἀπειλεῖσθον ἀπειλούμεθᾰ ἀπειλεῖσθε ἀπειλοῦνται
subjunctive ἀπειλῶμαι ἀπειλῇ ἀπειλῆται ἀπειλῆσθον ἀπειλῆσθον ἀπειλώμεθᾰ ἀπειλῆσθε ἀπειλῶνται
optative ἀπειλοίμην ἀπειλοῖο ἀπειλοῖτο ἀπειλοῖσθον ἀπειλοίσθην ἀπειλοίμεθᾰ ἀπειλοῖσθε ἀπειλοῖντο
imperative   ἀπειλοῦ ἀπειλείσθω ἀπειλεῖσθον ἀπειλείσθων   ἀπειλεῖσθε ἀπειλείσθων
active middle/passive
infinitive ἀπειλεῖν ἀπειλεῖσθαι
participle m ἀπειλῶν ἀπειλούμενος
f ἀπειλοῦσᾰ ἀπειλουμένη
n ἀπειλοῦν ἀπειλούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἠπείλεον, ἠπειλεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠπείλεον ἠπείλεες ἠπείλεε(ν) ἠπειλέετον ἠπειλεέτην ἠπειλέομεν ἠπειλέετε ἠπείλεον
middle/
passive 		indicative ἠπειλεόμην ἠπειλέου ἠπειλέετο ἠπειλέεσθον ἠπειλεέσθην ἠπειλεόμεθᾰ ἠπειλέεσθε ἠπειλέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἠπείλουν, ἠπειλούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠπείλουν ἠπείλεις ἠπείλει ἠπειλεῖτον ἠπειλείτην ἠπειλοῦμεν ἠπειλεῖτε ἠπείλουν
middle/
passive 		indicative ἠπειλούμην ἠπειλοῦ ἠπειλεῖτο ἠπειλεῖσθον ἠπειλείσθην ἠπειλούμεθᾰ ἠπειλεῖσθε ἠπειλοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀπειλήσω, ἀπειλήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπειλήσω ἀπειλήσεις ἀπειλήσει ἀπειλήσετον ἀπειλήσετον ἀπειλήσομεν ἀπειλήσετε ἀπειλήσουσῐ(ν)
optative ἀπειλήσοιμῐ ἀπειλήσοις ἀπειλήσοι ἀπειλήσοιτον ἀπειλησοίτην ἀπειλήσοιμεν ἀπειλήσοιτε ἀπειλήσοιεν
middle indicative ἀπειλήσομαι ἀπειλήσῃ / ἀπειλήσει ἀπειλήσεται ἀπειλήσεσθον ἀπειλήσεσθον ἀπειλησόμεθᾰ ἀπειλήσεσθε ἀπειλήσονται
optative ἀπειλησοίμην ἀπειλήσοιο ἀπειλήσοιτο ἀπειλήσοισθον ἀπειλησοίσθην ἀπειλησοίμεθᾰ ἀπειλήσοισθε ἀπειλήσοιντο
active middle
infinitive ἀπειλήσειν ἀπειλήσεσθαι
participle m ἀπειλήσων ἀπειλησόμενος
f ἀπειλήσουσᾰ ἀπειλησομένη
n ἀπειλῆσον ἀπειλησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἠπείλησᾰ, ἠπειλησᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠπείλησᾰ ἠπείλησᾰς ἠπείλησε(ν) ἠπειλήσᾰτον ἠπειλησᾰ́την ἠπειλήσᾰμεν ἠπειλήσᾰτε ἠπείλησᾰν
subjunctive ἀπειλήσω ἀπειλήσῃς ἀπειλήσῃ ἀπειλήσητον ἀπειλήσητον ἀπειλήσωμεν ἀπειλήσητε ἀπειλήσωσῐ(ν)
optative ἀπειλήσαιμῐ ἀπειλήσειᾰς / ἀπειλήσαις ἀπειλήσειε(ν) / ἀπειλήσαι ἀπειλήσαιτον ἀπειλησαίτην ἀπειλήσαιμεν ἀπειλήσαιτε ἀπειλήσειᾰν / ἀπειλήσαιεν
imperative   ἀπείλησον ἀπειλησᾰ́τω ἀπειλήσᾰτον ἀπειλησᾰ́των   ἀπειλήσᾰτε ἀπειλησᾰ́ντων
middle indicative ἠπειλησᾰ́μην ἠπειλήσω ἠπειλήσᾰτο ἠπειλήσᾰσθον ἠπειλησᾰ́σθην ἠπειλησᾰ́μεθᾰ ἠπειλήσᾰσθε ἠπειλήσᾰντο
subjunctive ἀπειλήσωμαι ἀπειλήσῃ ἀπειλήσηται ἀπειλήσησθον ἀπειλήσησθον ἀπειλησώμεθᾰ ἀπειλήσησθε ἀπειλήσωνται
optative ἀπειλησαίμην ἀπειλήσαιο ἀπειλήσαιτο ἀπειλήσαισθον ἀπειλησαίσθην ἀπειλησαίμεθᾰ ἀπειλήσαισθε ἀπειλήσαιντο
imperative   ἀπείλησαι ἀπειλησᾰ́σθω ἀπειλήσᾰσθον ἀπειλησᾰ́σθων   ἀπειλήσᾰσθε ἀπειλησᾰ́σθων
active middle
infinitive ἀπειλῆσαι ἀπειλήσᾰσθαι
participle m ἀπειλήσᾱς ἀπειλησᾰ́μενος
f ἀπειλήσᾱσᾰ ἀπειλησᾰμένη
n ἀπειλῆσᾰν ἀπειλησᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἠπείληκᾰ, ἠπείλημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠπείληκᾰ ἠπείληκᾰς ἠπείληκε(ν) ἠπειλήκᾰτον ἠπειλήκᾰτον ἠπειλήκᾰμεν ἠπειλήκᾰτε ἠπειλήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἠπειλήκω ἠπειλήκῃς ἠπειλήκῃ ἠπειλήκητον ἠπειλήκητον ἠπειλήκωμεν ἠπειλήκητε ἠπειλήκωσῐ(ν)
optative ἠπειλήκοιμῐ / ἠπειληκοίην ἠπειλήκοις / ἠπειληκοίης ἠπειλήκοι / ἠπειληκοίη ἠπειλήκοιτον ἠπειληκοίτην ἠπειλήκοιμεν ἠπειλήκοιτε ἠπειλήκοιεν
imperative   ἠπείληκε ἠπειληκέτω ἠπειλήκετον ἠπειληκέτων   ἠπειλήκετε ἠπειληκόντων
middle/
passive 		indicative ἠπείλημαι ἠπείλησαι ἠπείληται ἠπείλησθον ἠπείλησθον ἠπειλήμεθᾰ ἠπείλησθε ἠπείληνται
subjunctive ἠπειλημένος ὦ ἠπειλημένος ᾖς ἠπειλημένος ᾖ ἠπειλημένω ἦτον ἠπειλημένω ἦτον ἠπειλημένοι ὦμεν ἠπειλημένοι ἦτε ἠπειλημένοι ὦσῐ(ν)
optative ἠπειλημένος εἴην ἠπειλημένος εἴης ἠπειλημένος εἴη ἠπειλημένω εἴητον / εἶτον ἠπειλημένω εἰήτην / εἴτην ἠπειλημένοι εἴημεν / εἶμεν ἠπειλημένοι εἴητε / εἶτε ἠπειλημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἠπείλησο ἠπειλήσθω ἠπείλησθον ἠπειλήσθων   ἠπείλησθε ἠπειλήσθων
active middle/passive
infinitive ἠπειληκέναι ἠπειλῆσθαι
participle m ἠπειληκώς ἠπειλημένος
f ἠπειληκυῖᾰ ἠπειλημένη
n ἠπειληκός ἠπειλημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

  • Greek: απειλώ (apeiló)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.