ἀπεράω

Ancient Greek

Etymology

ἀπο- (apo-) +‎ ἐρᾱ́ω (erā́ō, “to pour forth, vomit”)

Pronunciation

 

Verb

ἀπἐρᾱ́ω • (aperā́ō)

  1. to vomit, disgorge

Conjugation

   Present: ἀπερᾰ́ω, ἀπερᾰ́ομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπερᾰ́ω ἀπερᾰ́εις ἀπερᾰ́ει ἀπερᾰ́ετον ἀπερᾰ́ετον ἀπερᾰ́ομεν ἀπερᾰ́ετε ἀπερᾰ́ουσῐ(ν)
subjunctive ἀπερᾰ́ω ἀπερᾰ́ῃς ἀπερᾰ́ῃ ἀπερᾰ́ητον ἀπερᾰ́ητον ἀπερᾰ́ωμεν ἀπερᾰ́ητε ἀπερᾰ́ωσῐ(ν)
optative ἀπερᾰ́οιμῐ ἀπερᾰ́οις ἀπερᾰ́οι ἀπερᾰ́οιτον ἀπερᾰοίτην ἀπερᾰ́οιμεν ἀπερᾰ́οιτε ἀπερᾰ́οιεν
imperative   ἀπέρᾰε ἀπερᾰέτω ἀπερᾰ́ετον ἀπερᾰέτων   ἀπερᾰ́ετε ἀπερᾰόντων
middle/
passive 		indicative ἀπερᾰ́ομαι ἀπερᾰ́ῃ / ἀπερᾰ́ει ἀπερᾰ́εται ἀπερᾰ́εσθον ἀπερᾰ́εσθον ἀπερᾰόμεθᾰ ἀπερᾰ́εσθε ἀπερᾰ́ονται
subjunctive ἀπερᾰ́ωμαι ἀπερᾰ́ῃ ἀπερᾰ́ηται ἀπερᾰ́ησθον ἀπερᾰ́ησθον ἀπερᾰώμεθᾰ ἀπερᾰ́ησθε ἀπερᾰ́ωνται
optative ἀπερᾰοίμην ἀπερᾰ́οιο ἀπερᾰ́οιτο ἀπερᾰ́οισθον ἀπερᾰοίσθην ἀπερᾰοίμεθᾰ ἀπερᾰ́οισθε ἀπερᾰ́οιντο
imperative   ἀπερᾰ́ου ἀπερᾰέσθω ἀπερᾰ́εσθον ἀπερᾰέσθων   ἀπερᾰ́εσθε ἀπερᾰέσθων
active middle/passive
infinitive ἀπερᾰ́ειν ἀπερᾰ́εσθαι
participle m ἀπερᾰ́ων ἀπερᾰόμενος
f ἀπερᾰ́ουσᾰ ἀπερᾰομένη
n ἀπερᾰ́ον ἀπερᾰόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἀπερῶ, ἀπερῶμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπερῶ ἀπερᾷς ἀπερᾷ ἀπερᾶτον ἀπερᾶτον ἀπερῶμεν ἀπερᾶτε ἀπερῶσῐ(ν)
subjunctive ἀπερῶ ἀπερᾷς ἀπερᾷ ἀπερᾶτον ἀπερᾶτον ἀπερῶμεν ἀπερᾶτε ἀπερῶσῐ(ν)
optative ἀπερῴην / ἀπερῷμῐ ἀπερῴης / ἀπερῷς ἀπερῴη / ἀπερῷ ἀπερῷτον / ἀπερῴητον ἀπερῴτην / ἀπερῳήτην ἀπερῷμεν / ἀπερῴημεν ἀπερῷτε / ἀπερῴητε ἀπερῷεν / ἀπερῴησᾰν
imperative   ἀπέρᾱ ἀπερᾱ́τω ἀπερᾶτον ἀπερᾱ́των   ἀπερᾶτε ἀπερώντων
middle/
passive 		indicative ἀπερῶμαι ἀπερᾷ ἀπερᾶται ἀπερᾶσθον ἀπερᾶσθον ἀπερώμεθᾰ ἀπερᾶσθε ἀπερῶνται
subjunctive ἀπερῶμαι ἀπερᾷ ἀπερᾶται ἀπερᾶσθον ἀπερᾶσθον ἀπερώμεθᾰ ἀπερᾶσθε ἀπερῶνται
optative ἀπερῴμην ἀπερῷο ἀπερῷτο ἀπερῷσθον ἀπερῴσθην ἀπερῴμεθᾰ ἀπερῷσθε ἀπερῷντο
imperative   ἀπερῶ ἀπερᾱ́σθω ἀπερᾶσθον ἀπερᾱ́σθων   ἀπερᾶσθε ἀπερᾱ́σθων
active middle/passive
infinitive ἀπερᾶν ἀπερᾶσθαι
participle m ἀπερῶν ἀπερώμενος
f ἀπερῶσᾰ ἀπερωμένη
n ἀπερῶν ἀπερώμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀπήρᾰον, ἀπηρᾰόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπήρᾰον ἀπήρᾰες ἀπήρᾰε(ν) ἀπηρᾰ́ετον ἀπηρᾰέτην ἀπηρᾰ́ομεν ἀπηρᾰ́ετε ἀπήρᾰον
middle/
passive 		indicative ἀπηρᾰόμην ἀπηρᾰ́ου ἀπηρᾰ́ετο ἀπηρᾰ́εσθον ἀπηρᾰέσθην ἀπηρᾰόμεθᾰ ἀπηρᾰ́εσθε ἀπηρᾰ́οντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀπήρων, ἀπηρώμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπήρων ἀπήρᾱς ἀπήρᾱ ἀπηρᾶτον ἀπηρᾱ́την ἀπηρῶμεν ἀπηρᾶτε ἀπήρων
middle/
passive 		indicative ἀπηρώμην ἀπηρῶ ἀπηρᾶτο ἀπηρᾶσθον ἀπηρᾱ́σθην ἀπηρώμεθᾰ ἀπηρᾶσθε ἀπηρῶντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀπερᾱ́σω, ἀπερᾱ́σομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπερᾱ́σω ἀπερᾱ́σεις ἀπερᾱ́σει ἀπερᾱ́σετον ἀπερᾱ́σετον ἀπερᾱ́σομεν ἀπερᾱ́σετε ἀπερᾱ́σουσῐ(ν)
optative ἀπερᾱ́σοιμῐ ἀπερᾱ́σοις ἀπερᾱ́σοι ἀπερᾱ́σοιτον ἀπερᾱσοίτην ἀπερᾱ́σοιμεν ἀπερᾱ́σοιτε ἀπερᾱ́σοιεν
middle indicative ἀπερᾱ́σομαι ἀπερᾱ́σῃ / ἀπερᾱ́σει ἀπερᾱ́σεται ἀπερᾱ́σεσθον ἀπερᾱ́σεσθον ἀπερᾱσόμεθᾰ ἀπερᾱ́σεσθε ἀπερᾱ́σονται
optative ἀπερᾱσοίμην ἀπερᾱ́σοιο ἀπερᾱ́σοιτο ἀπερᾱ́σοισθον ἀπερᾱσοίσθην ἀπερᾱσοίμεθᾰ ἀπερᾱ́σοισθε ἀπερᾱ́σοιντο
active middle
infinitive ἀπερᾱ́σειν ἀπερᾱ́σεσθαι
participle m ἀπερᾱ́σων ἀπερᾱσόμενος
f ἀπερᾱ́σουσᾰ ἀπερᾱσομένη
n ἀπερᾶσον ἀπερᾱσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπήρᾱσᾰ, ἀπηρᾱσᾰ́μην, ἀπηρᾱ́θην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπήρᾱσᾰ ἀπήρᾱσᾰς ἀπήρᾱσε(ν) ἀπηρᾱ́σᾰτον ἀπηρᾱσᾰ́την ἀπηρᾱ́σᾰμεν ἀπηρᾱ́σᾰτε ἀπήρᾱσᾰν
subjunctive ἀπερᾱ́σω ἀπερᾱ́σῃς ἀπερᾱ́σῃ ἀπερᾱ́σητον ἀπερᾱ́σητον ἀπερᾱ́σωμεν ἀπερᾱ́σητε ἀπερᾱ́σωσῐ(ν)
optative ἀπερᾱ́σαιμῐ ἀπερᾱ́σειᾰς / ἀπερᾱ́σαις ἀπερᾱ́σειε(ν) / ἀπερᾱ́σαι ἀπερᾱ́σαιτον ἀπερᾱσαίτην ἀπερᾱ́σαιμεν ἀπερᾱ́σαιτε ἀπερᾱ́σειᾰν / ἀπερᾱ́σαιεν
imperative   ἀπέρᾱσον ἀπερᾱσᾰ́τω ἀπερᾱ́σᾰτον ἀπερᾱσᾰ́των   ἀπερᾱ́σᾰτε ἀπερᾱσᾰ́ντων
middle indicative ἀπηρᾱσᾰ́μην ἀπηρᾱ́σω ἀπηρᾱ́σᾰτο ἀπηρᾱ́σᾰσθον ἀπηρᾱσᾰ́σθην ἀπηρᾱσᾰ́μεθᾰ ἀπηρᾱ́σᾰσθε ἀπηρᾱ́σᾰντο
subjunctive ἀπερᾱ́σωμαι ἀπερᾱ́σῃ ἀπερᾱ́σηται ἀπερᾱ́σησθον ἀπερᾱ́σησθον ἀπερᾱσώμεθᾰ ἀπερᾱ́σησθε ἀπερᾱ́σωνται
optative ἀπερᾱσαίμην ἀπερᾱ́σαιο ἀπερᾱ́σαιτο ἀπερᾱ́σαισθον ἀπερᾱσαίσθην ἀπερᾱσαίμεθᾰ ἀπερᾱ́σαισθε ἀπερᾱ́σαιντο
imperative   ἀπέρᾱσαι ἀπερᾱσᾰ́σθω ἀπερᾱ́σᾰσθον ἀπερᾱσᾰ́σθων   ἀπερᾱ́σᾰσθε ἀπερᾱσᾰ́σθων
passive indicative ἀπηρᾱ́θην ἀπηρᾱ́θης ἀπηρᾱ́θη ἀπηρᾱ́θητον ἀπηρᾱθήτην ἀπηρᾱ́θημεν ἀπηρᾱ́θητε ἀπηρᾱ́θησᾰν
subjunctive ἀπερᾱθῶ ἀπερᾱθῇς ἀπερᾱθῇ ἀπερᾱθῆτον ἀπερᾱθῆτον ἀπερᾱθῶμεν ἀπερᾱθῆτε ἀπερᾱθῶσῐ(ν)
optative ἀπερᾱθείην ἀπερᾱθείης ἀπερᾱθείη ἀπερᾱθεῖτον / ἀπερᾱθείητον ἀπερᾱθείτην / ἀπερᾱθειήτην ἀπερᾱθεῖμεν / ἀπερᾱθείημεν ἀπερᾱθεῖτε / ἀπερᾱθείητε ἀπερᾱθεῖεν / ἀπερᾱθείησᾰν
imperative   ἀπερᾱ́θητῐ ἀπερᾱθήτω ἀπερᾱ́θητον ἀπερᾱθήτων   ἀπερᾱ́θητε ἀπερᾱθέντων
active middle passive
infinitive ἀπερᾶσαι ἀπερᾱ́σᾰσθαι ἀπερᾱθῆναι
participle m ἀπερᾱ́σᾱς ἀπερᾱσᾰ́μενος ἀπερᾱθείς
f ἀπερᾱ́σᾱσᾰ ἀπερᾱσᾰμένη ἀπερᾱθεῖσᾰ
n ἀπερᾶσᾰν ἀπερᾱσᾰ́μενον ἀπερᾱθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀπέρᾱκᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέρᾱκᾰ ἀπέρᾱκᾰς ἀπέρᾱκε(ν) ἀπερᾱ́κᾰτον ἀπερᾱ́κᾰτον ἀπερᾱ́κᾰμεν ἀπερᾱ́κᾰτε ἀπερᾱ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀπερᾱ́κω ἀπερᾱ́κῃς ἀπερᾱ́κῃ ἀπερᾱ́κητον ἀπερᾱ́κητον ἀπερᾱ́κωμεν ἀπερᾱ́κητε ἀπερᾱ́κωσῐ(ν)
optative ἀπερᾱ́κοιμῐ / ἀπερᾱκοίην ἀπερᾱ́κοις / ἀπερᾱκοίης ἀπερᾱ́κοι / ἀπερᾱκοίη ἀπερᾱ́κοιτον ἀπερᾱκοίτην ἀπερᾱ́κοιμεν ἀπερᾱ́κοιτε ἀπερᾱ́κοιεν
imperative   ἀπέρᾱκε ἀπερᾱκέτω ἀπερᾱ́κετον ἀπερᾱκέτων   ἀπερᾱ́κετε ἀπερᾱκόντων
active
infinitive ἀπερᾱκέναι
participle m ἀπερᾱκώς
f ἀπερᾱκυῖᾰ
n ἀπερᾱκός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.