ἀποδεικτικός

See also: αποδεικτικός

Ancient Greek

Etymology

From ἀποδείκνυμι (apodeíknumi) +‎ -τικός (-tikós).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.deːk.ti.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.po.dik.tiˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.po.ðik.tiˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.po.ðik.tiˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.po.ðik.tiˈkos/

Adjective

ἀποδεικτῐκός • (apodeiktĭkós) m (feminine ἀποδεικτῐκή, neuter ἀποδεικτῐκόν); first/second declension

affording proof, demonstrative
explanatory
scientifically minded, exact
(nominalized, neuter plural) sights, attractions

Declension

First and second declension of ᾰ̓ποδεικτῐκός; ᾰ̓ποδεικτῐκή; ᾰ̓ποδεικτῐκόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ᾰ̓ποδεικτῐκός ăpodeiktĭkós	ᾰ̓ποδεικτῐκή ăpodeiktĭkḗ	ᾰ̓ποδεικτῐκόν ăpodeiktĭkón	ᾰ̓ποδεικτῐκώ ăpodeiktĭkṓ	ᾰ̓ποδεικτῐκᾱ́ ăpodeiktĭkā́	ᾰ̓ποδεικτῐκώ ăpodeiktĭkṓ	ᾰ̓ποδεικτῐκοί ăpodeiktĭkoí	ᾰ̓ποδεικτῐκαί ăpodeiktĭkaí	ᾰ̓ποδεικτῐκᾰ́ ăpodeiktĭkắ
Genitive	ᾰ̓ποδεικτῐκοῦ ăpodeiktĭkoû	ᾰ̓ποδεικτῐκῆς ăpodeiktĭkês	ᾰ̓ποδεικτῐκοῦ ăpodeiktĭkoû	ᾰ̓ποδεικτῐκοῖν ăpodeiktĭkoîn	ᾰ̓ποδεικτῐκαῖν ăpodeiktĭkaîn	ᾰ̓ποδεικτῐκοῖν ăpodeiktĭkoîn	ᾰ̓ποδεικτῐκῶν ăpodeiktĭkôn	ᾰ̓ποδεικτῐκῶν ăpodeiktĭkôn	ᾰ̓ποδεικτῐκῶν ăpodeiktĭkôn
Dative	ᾰ̓ποδεικτῐκῷ ăpodeiktĭkōî	ᾰ̓ποδεικτῐκῇ ăpodeiktĭkēî	ᾰ̓ποδεικτῐκῷ ăpodeiktĭkōî	ᾰ̓ποδεικτῐκοῖν ăpodeiktĭkoîn	ᾰ̓ποδεικτῐκαῖν ăpodeiktĭkaîn	ᾰ̓ποδεικτῐκοῖν ăpodeiktĭkoîn	ᾰ̓ποδεικτῐκοῖς ăpodeiktĭkoîs	ᾰ̓ποδεικτῐκαῖς ăpodeiktĭkaîs	ᾰ̓ποδεικτῐκοῖς ăpodeiktĭkoîs
Accusative	ᾰ̓ποδεικτῐκόν ăpodeiktĭkón	ᾰ̓ποδεικτῐκήν ăpodeiktĭkḗn	ᾰ̓ποδεικτῐκόν ăpodeiktĭkón	ᾰ̓ποδεικτῐκώ ăpodeiktĭkṓ	ᾰ̓ποδεικτῐκᾱ́ ăpodeiktĭkā́	ᾰ̓ποδεικτῐκώ ăpodeiktĭkṓ	ᾰ̓ποδεικτῐκούς ăpodeiktĭkoús	ᾰ̓ποδεικτῐκᾱ́ς ăpodeiktĭkā́s	ᾰ̓ποδεικτῐκᾰ́ ăpodeiktĭkắ
Vocative	ᾰ̓ποδεικτῐκέ ăpodeiktĭké	ᾰ̓ποδεικτῐκή ăpodeiktĭkḗ	ᾰ̓ποδεικτῐκόν ăpodeiktĭkón	ᾰ̓ποδεικτῐκώ ăpodeiktĭkṓ	ᾰ̓ποδεικτῐκᾱ́ ăpodeiktĭkā́	ᾰ̓ποδεικτῐκώ ăpodeiktĭkṓ	ᾰ̓ποδεικτῐκοί ăpodeiktĭkoí	ᾰ̓ποδεικτῐκαί ăpodeiktĭkaí	ᾰ̓ποδεικτῐκᾰ́ ăpodeiktĭkắ
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ᾰ̓ποδεικτῐκῶς ăpodeiktĭkôs			ᾰ̓ποδεικτῐκώτερος ăpodeiktĭkṓteros			ᾰ̓ποδεικτῐκώτᾰτος ăpodeiktĭkṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

→ English: apodeictic
→ Greek: αποδεικτικός (apodeiktikós) (learned)
→ Latin: apodīcticus (see there for further descendants)