ἀποθανών

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.tʰa.nɔ̌ːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.po.tʰaˈnon/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.po.θaˈnon/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.po.θaˈnon/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.po.θaˈnon/

Participle

ἀποθᾰνών • (apothănṓn) m (feminine ἀποθᾰνοῦσᾰ, neuter ἀποθᾰνόν); first/third declension

aorist active participle of ἀποθνῄσκω (apothnēískō)

Declension

First and third declension of ἀποθᾰνών; ἀποθᾰνοῦσᾰ; ἀποθᾰνόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἀποθᾰνών apothănṓn	ἀποθᾰνοῦσᾰ apothănoûsă	ἀποθᾰνόν apothănón	ἀποθᾰνόντε apothănónte	ἀποθᾰνούσᾱ apothănoúsā	ἀποθᾰνόντε apothănónte	ἀποθᾰνόντες apothănóntes	ἀποθᾰνοῦσαι apothănoûsai	ἀποθᾰνόντᾰ apothănóntă
Genitive	ἀποθᾰνόντος apothănóntos	ἀποθᾰνούσης apothănoúsēs	ἀποθᾰνόντος apothănóntos	ἀποθᾰνόντοιν apothănóntoin	ἀποθᾰνούσαιν apothănoúsain	ἀποθᾰνόντοιν apothănóntoin	ἀποθᾰνόντων apothănóntōn	ἀποθᾰνουσῶν apothănousôn	ἀποθᾰνόντων apothănóntōn
Dative	ἀποθᾰνόντῐ apothănóntĭ	ἀποθᾰνούσῃ apothănoúsēi	ἀποθᾰνόντῐ apothănóntĭ	ἀποθᾰνόντοιν apothănóntoin	ἀποθᾰνούσαιν apothănoúsain	ἀποθᾰνόντοιν apothănóntoin	ἀποθᾰνοῦσῐ / ἀποθᾰνοῦσῐν apothănoûsĭ(n)	ἀποθᾰνούσαις apothănoúsais	ἀποθᾰνοῦσῐ / ἀποθᾰνοῦσῐν apothănoûsĭ(n)
Accusative	ἀποθᾰνόντᾰ apothănóntă	ἀποθᾰνοῦσᾰν apothănoûsăn	ἀποθᾰνόν apothănón	ἀποθᾰνόντε apothănónte	ἀποθᾰνούσᾱ apothănoúsā	ἀποθᾰνόντε apothănónte	ἀποθᾰνόντᾰς apothănóntăs	ἀποθᾰνούσᾱς apothănoúsās	ἀποθᾰνόντᾰ apothănóntă
Vocative	ἀποθᾰνών apothănṓn	ἀποθᾰνοῦσᾰ apothănoûsă	ἀποθᾰνόν apothănón	ἀποθᾰνόντε apothănónte	ἀποθᾰνούσᾱ apothănoúsā	ἀποθᾰνόντε apothănónte	ἀποθᾰνόντες apothănóntes	ἀποθᾰνοῦσαι apothănoûsai	ἀποθᾰνόντᾰ apothănóntă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἀποθᾰνόντως apothănóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.