ἀποκαλύπτω

See also: αποκαλύπτω

Ancient Greek

Etymology

From ἀπο- (apo-) +‎ καλύπτω (kalúptō, “to cover”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.ka.lýp.tɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.po.kaˈlyp.to/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.po.kaˈlyp.to/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.po.kaˈlyp.to/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.po.kaˈlip.to/

Verb

ἀποκαλύπτω • (apokalúptō)

to reveal

Conjugation

Present: ἀποκαλύπτω, ἀποκαλύπτομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποκαλύπτω	ἀποκαλύπτεις	ἀποκαλύπτει	ἀποκαλύπτετον	ἀποκαλύπτετον	ἀποκαλύπτομεν	ἀποκαλύπτετε	ἀποκαλύπτουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποκαλύπτω	ἀποκαλύπτῃς	ἀποκαλύπτῃ	ἀποκαλύπτητον	ἀποκαλύπτητον	ἀποκαλύπτωμεν	ἀποκαλύπτητε	ἀποκαλύπτωσῐ(ν)
	optative	ἀποκαλύπτοιμῐ	ἀποκαλύπτοις	ἀποκαλύπτοι	ἀποκαλύπτοιτον	ἀποκαλυπτοίτην	ἀποκαλύπτοιμεν	ἀποκαλύπτοιτε	ἀποκαλύπτοιεν
	imperative		ἀποκάλυπτε	ἀποκαλυπτέτω	ἀποκαλύπτετον	ἀποκαλυπτέτων		ἀποκαλύπτετε	ἀποκαλυπτόντων
middle/ passive	indicative	ἀποκαλύπτομαι	ἀποκαλύπτῃ / ἀποκαλύπτει	ἀποκαλύπτεται	ἀποκαλύπτεσθον	ἀποκαλύπτεσθον	ἀποκαλυπτόμεθᾰ	ἀποκαλύπτεσθε	ἀποκαλύπτονται
	subjunctive	ἀποκαλύπτωμαι	ἀποκαλύπτῃ	ἀποκαλύπτηται	ἀποκαλύπτησθον	ἀποκαλύπτησθον	ἀποκαλυπτώμεθᾰ	ἀποκαλύπτησθε	ἀποκαλύπτωνται
	optative	ἀποκαλυπτοίμην	ἀποκαλύπτοιο	ἀποκαλύπτοιτο	ἀποκαλύπτοισθον	ἀποκαλυπτοίσθην	ἀποκαλυπτοίμεθᾰ	ἀποκαλύπτοισθε	ἀποκαλύπτοιντο
	imperative		ἀποκαλύπτου	ἀποκαλυπτέσθω	ἀποκαλύπτεσθον	ἀποκαλυπτέσθων		ἀποκαλύπτεσθε	ἀποκαλυπτέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποκαλύπτειν				ἀποκαλύπτεσθαι
participle	m	ἀποκαλύπτων				ἀποκαλυπτόμενος
	f	ἀποκαλύπτουσᾰ				ἀποκαλυπτομένη
	n	ἀποκαλῦπτον				ἀποκαλυπτόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἀπεκάλυπτον, ἀπεκαλυπτόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπεκάλυπτον	ἀπεκάλυπτες	ἀπεκάλυπτε(ν)	ἀπεκαλύπτετον	ἀπεκαλυπτέτην	ἀπεκαλύπτομεν	ἀπεκαλύπτετε	ἀπεκάλυπτον
middle/ passive	indicative	ἀπεκαλυπτόμην	ἀπεκαλύπτου	ἀπεκαλύπτετο	ἀπεκαλύπτεσθον	ἀπεκαλυπτέσθην	ἀπεκαλυπτόμεθᾰ	ἀπεκαλύπτεσθε	ἀπεκαλύπτοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀποκαλύψω, ἀποκαλύψομαι, ἀποκαλυφθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποκαλύψω	ἀποκαλύψεις	ἀποκαλύψει	ἀποκαλύψετον	ἀποκαλύψετον	ἀποκαλύψομεν	ἀποκαλύψετε	ἀποκαλύψουσῐ(ν)
active	optative	ἀποκαλύψοιμῐ	ἀποκαλύψοις	ἀποκαλύψοι	ἀποκαλύψοιτον	ἀποκαλυψοίτην	ἀποκαλύψοιμεν	ἀποκαλύψοιτε	ἀποκαλύψοιεν
middle	indicative	ἀποκαλύψομαι	ἀποκαλύψῃ / ἀποκαλύψει	ἀποκαλύψεται	ἀποκαλύψεσθον	ἀποκαλύψεσθον	ἀποκαλυψόμεθᾰ	ἀποκαλύψεσθε	ἀποκαλύψονται
middle	optative	ἀποκαλυψοίμην	ἀποκαλύψοιο	ἀποκαλύψοιτο	ἀποκαλύψοισθον	ἀποκαλυψοίσθην	ἀποκαλυψοίμεθᾰ	ἀποκαλύψοισθε	ἀποκαλύψοιντο
passive	indicative	ἀποκαλυφθήσομαι	ἀποκαλυφθήσῃ	ἀποκαλυφθήσεται	ἀποκαλυφθήσεσθον	ἀποκαλυφθήσεσθον	ἀποκαλυφθησόμεθᾰ	ἀποκαλυφθήσεσθε	ἀποκαλυφθήσονται
passive	optative	ἀποκαλυφθησοίμην	ἀποκαλυφθήσοιο	ἀποκαλυφθήσοιτο	ἀποκαλυφθήσοισθον	ἀποκαλυφθησοίσθην	ἀποκαλυφθησοίμεθᾰ	ἀποκαλυφθήσοισθε	ἀποκαλυφθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀποκαλύψειν			ἀποκαλύψεσθαι		ἀποκαλυφθήσεσθαι
participle	m	ἀποκαλύψων			ἀποκαλυψόμενος		ἀποκαλυφθησόμενος
	f	ἀποκαλύψουσᾰ			ἀποκαλυψομένη		ἀποκαλυφθησομένη
	n	ἀποκαλῦψον			ἀποκαλυψόμενον		ἀποκαλυφθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀπεκάλυφᾰ, ἀπεκαλυφᾰ́μην, ἀπεκαλύφθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπεκάλυφᾰ	ἀπεκάλυφᾰς	ἀπεκάλυφε(ν)	ἀπεκαλύφᾰτον	ἀπεκαλυφᾰ́την	ἀπεκαλύφᾰμεν	ἀπεκαλύφᾰτε	ἀπεκάλυφᾰν
	subjunctive	ἀποκαλύφω	ἀποκαλύφῃς	ἀποκαλύφῃ	ἀποκαλύφητον	ἀποκαλύφητον	ἀποκαλύφωμεν	ἀποκαλύφητε	ἀποκαλύφωσῐ(ν)
	optative	ἀποκαλύφαιμῐ	ἀποκαλύφειᾰς / ἀποκαλύφαις	ἀποκαλύφειε(ν) / ἀποκαλύφαι	ἀποκαλύφαιτον	ἀποκαλυφαίτην	ἀποκαλύφαιμεν	ἀποκαλύφαιτε	ἀποκαλύφειᾰν / ἀποκαλύφαιεν
	imperative		ἀποκάλυφον	ἀποκαλυφᾰ́τω	ἀποκαλύφᾰτον	ἀποκαλυφᾰ́των		ἀποκαλύφᾰτε	ἀποκαλυφᾰ́ντων
middle	indicative	ἀπεκαλυφᾰ́μην	ἀπεκαλύφω	ἀπεκαλύφᾰτο	ἀπεκαλύφᾰσθον	ἀπεκαλυφᾰ́σθην	ἀπεκαλυφᾰ́μεθᾰ	ἀπεκαλύφᾰσθε	ἀπεκαλύφᾰντο
	subjunctive	ἀποκαλύφωμαι	ἀποκαλύφῃ	ἀποκαλύφηται	ἀποκαλύφησθον	ἀποκαλύφησθον	ἀποκαλυφώμεθᾰ	ἀποκαλύφησθε	ἀποκαλύφωνται
	optative	ἀποκαλυφαίμην	ἀποκαλύφαιο	ἀποκαλύφαιτο	ἀποκαλύφαισθον	ἀποκαλυφαίσθην	ἀποκαλυφαίμεθᾰ	ἀποκαλύφαισθε	ἀποκαλύφαιντο
	imperative		ἀποκάλυφαι	ἀποκαλυφᾰ́σθω	ἀποκαλύφᾰσθον	ἀποκαλυφᾰ́σθων		ἀποκαλύφᾰσθε	ἀποκαλυφᾰ́σθων
passive	indicative	ἀπεκαλύφθην	ἀπεκαλύφθης	ἀπεκαλύφθη	ἀπεκαλύφθητον	ἀπεκαλυφθήτην	ἀπεκαλύφθημεν	ἀπεκαλύφθητε	ἀπεκαλύφθησᾰν
	subjunctive	ἀποκαλυφθῶ	ἀποκαλυφθῇς	ἀποκαλυφθῇ	ἀποκαλυφθῆτον	ἀποκαλυφθῆτον	ἀποκαλυφθῶμεν	ἀποκαλυφθῆτε	ἀποκαλυφθῶσῐ(ν)
	optative	ἀποκαλυφθείην	ἀποκαλυφθείης	ἀποκαλυφθείη	ἀποκαλυφθεῖτον / ἀποκαλυφθείητον	ἀποκαλυφθείτην / ἀποκαλυφθειήτην	ἀποκαλυφθεῖμεν / ἀποκαλυφθείημεν	ἀποκαλυφθεῖτε / ἀποκαλυφθείητε	ἀποκαλυφθεῖεν / ἀποκαλυφθείησᾰν
	imperative		ἀποκαλύφθητῐ	ἀποκαλυφθήτω	ἀποκαλύφθητον	ἀποκαλυφθήτων		ἀποκαλύφθητε	ἀποκαλυφθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀποκαλῦφαι			ἀποκαλύφᾰσθαι		ἀποκαλυφθῆναι
participle	m	ἀποκαλύφᾱς			ἀποκαλυφᾰ́μενος		ἀποκαλυφθείς
	f	ἀποκαλύφᾱσᾰ			ἀποκαλυφᾰμένη		ἀποκαλυφθεῖσᾰ
	n	ἀποκαλῦφᾰν			ἀποκαλυφᾰ́μενον		ἀποκαλυφθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἀποκεκάλυφᾰ, ἀποκεκάλυμμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποκεκάλυφᾰ	ἀποκεκάλυφᾰς	ἀποκεκάλυφε(ν)	ἀποκεκαλύφᾰτον	ἀποκεκαλύφᾰτον	ἀποκεκαλύφᾰμεν	ἀποκεκαλύφᾰτε	ἀποκεκαλύφᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποκεκαλύφω	ἀποκεκαλύφῃς	ἀποκεκαλύφῃ	ἀποκεκαλύφητον	ἀποκεκαλύφητον	ἀποκεκαλύφωμεν	ἀποκεκαλύφητε	ἀποκεκαλύφωσῐ(ν)
	optative	ἀποκεκαλύφοιμῐ / ἀποκεκαλυφοίην	ἀποκεκαλύφοις / ἀποκεκαλυφοίης	ἀποκεκαλύφοι / ἀποκεκαλυφοίη	ἀποκεκαλύφοιτον	ἀποκεκαλυφοίτην	ἀποκεκαλύφοιμεν	ἀποκεκαλύφοιτε	ἀποκεκαλύφοιεν
	imperative		ἀποκεκάλυφε	ἀποκεκαλυφέτω	ἀποκεκαλύφετον	ἀποκεκαλυφέτων		ἀποκεκαλύφετε	ἀποκεκαλυφόντων
middle/ passive	indicative	ἀποκεκάλυμμαι	ἀποκεκάλυψαι	ἀποκεκάλυπται	ἀποκεκάλυφθον	ἀποκεκάλυφθον	ἀποκεκαλύμμεθᾰ	ἀποκεκάλυφθε	ἀποκεκαλύφᾰται
	subjunctive	ἀποκεκαλυμμένος ὦ	ἀποκεκαλυμμένος ᾖς	ἀποκεκαλυμμένος ᾖ	ἀποκεκαλυμμένω ἦτον	ἀποκεκαλυμμένω ἦτον	ἀποκεκαλυμμένοι ὦμεν	ἀποκεκαλυμμένοι ἦτε	ἀποκεκαλυμμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀποκεκαλυμμένος εἴην	ἀποκεκαλυμμένος εἴης	ἀποκεκαλυμμένος εἴη	ἀποκεκαλυμμένω εἴητον / εἶτον	ἀποκεκαλυμμένω εἰήτην / εἴτην	ἀποκεκαλυμμένοι εἴημεν / εἶμεν	ἀποκεκαλυμμένοι εἴητε / εἶτε	ἀποκεκαλυμμένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		ἀποκεκάλυψο	ἀποκεκαλύφθω	ἀποκεκάλυφθον	ἀποκεκαλύφθων		ἀποκεκάλυφθε	ἀποκεκαλύφθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποκεκαλυφέναι				ἀποκεκαλῦφθαι
participle	m	ἀποκεκαλυφώς				ἀποκεκαλυμμένος
	f	ἀποκεκαλυφυῖᾰ				ἀποκεκαλυμμένη
	n	ἀποκεκαλυφός				ἀποκεκαλυμμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἀπεκεκαλύφειν / ἀπεκεκαλύφη, ἀπεκεκαλύμμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπεκεκαλύφειν / ἀπεκεκαλύφη	ἀπεκεκαλύφεις / ἀπεκεκαλύφης	ἀπεκεκαλύφει(ν)	ἀπεκεκαλύφετον	ἀπεκεκαλυφέτην	ἀπεκεκαλύφεμεν	ἀπεκεκαλύφετε	ἀπεκεκαλύφεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἀπεκεκαλύμμην	ἀπεκεκάλυψο	ἀπεκεκάλυπτο	ἀπεκεκάλυφθον	ἀπεκεκαλύφθην	ἀπεκεκαλύμμεθᾰ	ἀπεκεκάλυφθε	ἀπεκεκαλύφᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀποκάλυψις (apokálupsis)

Descendants

Greek: αποκαλύπτω (apokalýpto)