ἀποπλήσσω

Ancient Greek

Alternative forms

  • ἀποπλήττω (apoplḗttō) — Attic

Etymology

From ἀπο- (apo-) +‎ πλήσσω (plḗssō, “to strike”).

Pronunciation

 

Verb

ἀποπλήσσω • (apoplḗssō)

  1. to strike to earth
  2. to cripple with a stroke, disable
  3. (passive voice) to lose one's senses, become dizzy, become dumbfounded
  4. (middle voice) to drive back, repulse

Inflection

   Present: ἀποπλήσσω, ἀποπλήσσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποπλήσσω ἀποπλήσσεις ἀποπλήσσει ἀποπλήσσετον ἀποπλήσσετον ἀποπλήσσομεν ἀποπλήσσετε ἀποπλήσσουσῐ(ν)
subjunctive ἀποπλήσσω ἀποπλήσσῃς ἀποπλήσσῃ ἀποπλήσσητον ἀποπλήσσητον ἀποπλήσσωμεν ἀποπλήσσητε ἀποπλήσσωσῐ(ν)
optative ἀποπλήσσοιμῐ ἀποπλήσσοις ἀποπλήσσοι ἀποπλήσσοιτον ἀποπλησσοίτην ἀποπλήσσοιμεν ἀποπλήσσοιτε ἀποπλήσσοιεν
imperative   ἀπόπλησσε ἀποπλησσέτω ἀποπλήσσετον ἀποπλησσέτων   ἀποπλήσσετε ἀποπλησσόντων
middle/
passive 		indicative ἀποπλήσσομαι ἀποπλήσσῃ / ἀποπλήσσει ἀποπλήσσεται ἀποπλήσσεσθον ἀποπλήσσεσθον ἀποπλησσόμεθᾰ ἀποπλήσσεσθε ἀποπλήσσονται
subjunctive ἀποπλήσσωμαι ἀποπλήσσῃ ἀποπλήσσηται ἀποπλήσσησθον ἀποπλήσσησθον ἀποπλησσώμεθᾰ ἀποπλήσσησθε ἀποπλήσσωνται
optative ἀποπλησσοίμην ἀποπλήσσοιο ἀποπλήσσοιτο ἀποπλήσσοισθον ἀποπλησσοίσθην ἀποπλησσοίμεθᾰ ἀποπλήσσοισθε ἀποπλήσσοιντο
imperative   ἀποπλήσσου ἀποπλησσέσθω ἀποπλήσσεσθον ἀποπλησσέσθων   ἀποπλήσσεσθε ἀποπλησσέσθων
active middle/passive
infinitive ἀποπλήσσειν ἀποπλήσσεσθαι
participle m ἀποπλήσσων ἀποπλησσόμενος
f ἀποπλήσσουσᾰ ἀποπλησσομένη
n ἀποπλῆσσον ἀποπλησσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἀποπλήττω, ἀποπλήττομαι (Attic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποπλήττω ἀποπλήττεις ἀποπλήττει ἀποπλήττετον ἀποπλήττετον ἀποπλήττομεν ἀποπλήττετε ἀποπλήττουσῐ(ν)
subjunctive ἀποπλήττω ἀποπλήττῃς ἀποπλήττῃ ἀποπλήττητον ἀποπλήττητον ἀποπλήττωμεν ἀποπλήττητε ἀποπλήττωσῐ(ν)
optative ἀποπλήττοιμῐ ἀποπλήττοις ἀποπλήττοι ἀποπλήττοιτον ἀποπληττοίτην ἀποπλήττοιμεν ἀποπλήττοιτε ἀποπλήττοιεν
imperative   ἀπόπληττε ἀποπληττέτω ἀποπλήττετον ἀποπληττέτων   ἀποπλήττετε ἀποπληττόντων
middle/
passive 		indicative ἀποπλήττομαι ἀποπλήττῃ / ἀποπλήττει ἀποπλήττεται ἀποπλήττεσθον ἀποπλήττεσθον ἀποπληττόμεθᾰ ἀποπλήττεσθε ἀποπλήττονται
subjunctive ἀποπλήττωμαι ἀποπλήττῃ ἀποπλήττηται ἀποπλήττησθον ἀποπλήττησθον ἀποπληττώμεθᾰ ἀποπλήττησθε ἀποπλήττωνται
optative ἀποπληττοίμην ἀποπλήττοιο ἀποπλήττοιτο ἀποπλήττοισθον ἀποπληττοίσθην ἀποπληττοίμεθᾰ ἀποπλήττοισθε ἀποπλήττοιντο
imperative   ἀποπλήττου ἀποπληττέσθω ἀποπλήττεσθον ἀποπληττέσθων   ἀποπλήττεσθε ἀποπληττέσθων
active middle/passive
infinitive ἀποπλήττειν ἀποπλήττεσθαι
participle m ἀποπλήττων ἀποπληττόμενος
f ἀποπλήττουσᾰ ἀποπληττομένη
n ἀποπλῆττον ἀποπληττόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀπέπλησσον, ἀπεπλησσόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέπλησσον ἀπέπλησσες ἀπέπλησσε(ν) ἀπεπλήσσετον ἀπεπλησσέτην ἀπεπλήσσομεν ἀπεπλήσσετε ἀπέπλησσον
middle/
passive 		indicative ἀπεπλησσόμην ἀπεπλήσσου ἀπεπλήσσετο ἀπεπλήσσεσθον ἀπεπλησσέσθην ἀπεπλησσόμεθᾰ ἀπεπλήσσεσθε ἀπεπλήσσοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀπέπληττον, ἀπεπληττόμην (Attic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέπληττον ἀπέπληττες ἀπέπληττε(ν) ἀπεπλήττετον ἀπεπληττέτην ἀπεπλήττομεν ἀπεπλήττετε ἀπέπληττον
middle/
passive 		indicative ἀπεπληττόμην ἀπεπλήττου ἀπεπλήττετο ἀπεπλήττεσθον ἀπεπληττέσθην ἀπεπληττόμεθᾰ ἀπεπλήττεσθε ἀπεπλήττοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀποπλήξω, ἀποπλήξομαι, ἀποπλᾰγήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποπλήξω ἀποπλήξεις ἀποπλήξει ἀποπλήξετον ἀποπλήξετον ἀποπλήξομεν ἀποπλήξετε ἀποπλήξουσῐ(ν)
optative ἀποπλήξοιμῐ ἀποπλήξοις ἀποπλήξοι ἀποπλήξοιτον ἀποπληξοίτην ἀποπλήξοιμεν ἀποπλήξοιτε ἀποπλήξοιεν
middle indicative ἀποπλήξομαι ἀποπλήξῃ / ἀποπλήξει ἀποπλήξεται ἀποπλήξεσθον ἀποπλήξεσθον ἀποπληξόμεθᾰ ἀποπλήξεσθε ἀποπλήξονται
optative ἀποπληξοίμην ἀποπλήξοιο ἀποπλήξοιτο ἀποπλήξοισθον ἀποπληξοίσθην ἀποπληξοίμεθᾰ ἀποπλήξοισθε ἀποπλήξοιντο
passive indicative ἀποπλᾰγήσομαι ἀποπλᾰγήσῃ ἀποπλᾰγήσεται ἀποπλᾰγήσεσθον ἀποπλᾰγήσεσθον ἀποπλᾰγησόμεθᾰ ἀποπλᾰγήσεσθε ἀποπλᾰγήσονται
optative ἀποπλᾰγησοίμην ἀποπλᾰγήσοιο ἀποπλᾰγήσοιτο ἀποπλᾰγήσοισθον ἀποπλᾰγησοίσθην ἀποπλᾰγησοίμεθᾰ ἀποπλᾰγήσοισθε ἀποπλᾰγήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀποπλήξειν ἀποπλήξεσθαι ἀποπλᾰγήσεσθαι
participle m ἀποπλήξων ἀποπληξόμενος ἀποπλᾰγησόμενος
f ἀποπλήξουσᾰ ἀποπληξομένη ἀποπλᾰγησομένη
n ἀποπλῆξον ἀποπληξόμενον ἀποπλᾰγησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπέπληξᾰ, ἀπεπληξᾰ́μην, ἀπεπλᾰ́γην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέπληξᾰ ἀπέπληξᾰς ἀπέπληξε(ν) ἀπεπλήξᾰτον ἀπεπληξᾰ́την ἀπεπλήξᾰμεν ἀπεπλήξᾰτε ἀπέπληξᾰν
subjunctive ἀποπλήξω ἀποπλήξῃς ἀποπλήξῃ ἀποπλήξητον ἀποπλήξητον ἀποπλήξωμεν ἀποπλήξητε ἀποπλήξωσῐ(ν)
optative ἀποπλήξαιμῐ ἀποπλήξειᾰς / ἀποπλήξαις ἀποπλήξειε(ν) / ἀποπλήξαι ἀποπλήξαιτον ἀποπληξαίτην ἀποπλήξαιμεν ἀποπλήξαιτε ἀποπλήξειᾰν / ἀποπλήξαιεν
imperative   ἀπόπληξον ἀποπληξᾰ́τω ἀποπλήξᾰτον ἀποπληξᾰ́των   ἀποπλήξᾰτε ἀποπληξᾰ́ντων
middle indicative ἀπεπληξᾰ́μην ἀπεπλήξω ἀπεπλήξᾰτο ἀπεπλήξᾰσθον ἀπεπληξᾰ́σθην ἀπεπληξᾰ́μεθᾰ ἀπεπλήξᾰσθε ἀπεπλήξᾰντο
subjunctive ἀποπλήξωμαι ἀποπλήξῃ ἀποπλήξηται ἀποπλήξησθον ἀποπλήξησθον ἀποπληξώμεθᾰ ἀποπλήξησθε ἀποπλήξωνται
optative ἀποπληξαίμην ἀποπλήξαιο ἀποπλήξαιτο ἀποπλήξαισθον ἀποπληξαίσθην ἀποπληξαίμεθᾰ ἀποπλήξαισθε ἀποπλήξαιντο
imperative   ἀπόπληξαι ἀποπληξᾰ́σθω ἀποπλήξᾰσθον ἀποπληξᾰ́σθων   ἀποπλήξᾰσθε ἀποπληξᾰ́σθων
passive indicative ἀπεπλᾰ́γην ἀπεπλᾰ́γης ἀπεπλᾰ́γη ἀπεπλᾰ́γητον ἀπεπλᾰγήτην ἀπεπλᾰ́γημεν ἀπεπλᾰ́γητε ἀπεπλᾰ́γησᾰν
subjunctive ἀποπλᾰγῶ ἀποπλᾰγῇς ἀποπλᾰγῇ ἀποπλᾰγῆτον ἀποπλᾰγῆτον ἀποπλᾰγῶμεν ἀποπλᾰγῆτε ἀποπλᾰγῶσῐ(ν)
optative ἀποπλᾰγείην ἀποπλᾰγείης ἀποπλᾰγείη ἀποπλᾰγεῖτον / ἀποπλᾰγείητον ἀποπλᾰγείτην / ἀποπλᾰγειήτην ἀποπλᾰγεῖμεν / ἀποπλᾰγείημεν ἀποπλᾰγεῖτε / ἀποπλᾰγείητε ἀποπλᾰγεῖεν / ἀποπλᾰγείησᾰν
imperative   ἀποπλᾰ́γηθῐ ἀποπλᾰγήτω ἀποπλᾰ́γητον ἀποπλᾰγήτων   ἀποπλᾰ́γητε ἀποπλᾰγέντων
active middle passive
infinitive ἀποπλῆξαι ἀποπλήξᾰσθαι ἀποπλᾰγῆναι
participle m ἀποπλήξᾱς ἀποπληξᾰ́μενος ἀποπλᾰγείς
f ἀποπλήξᾱσᾰ ἀποπληξᾰμένη ἀποπλᾰγεῖσᾰ
n ἀποπλῆξᾰν ἀποπληξᾰ́μενον ἀποπλᾰγέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπόπληξᾰ, ἀποπληξᾰ́μην, ἀποπλᾰ́γην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπόπληξᾰ ἀπόπληξᾰς ἀπόπληξε(ν) ἀποπλήξᾰτον ἀποπληξᾰ́την ἀποπλήξᾰμεν ἀποπλήξᾰτε ἀπόπληξᾰν
middle indicative ἀποπληξᾰ́μην ἀποπλήξᾰο ἀποπλήξᾰτο ἀποπλήξᾰσθον ἀποπληξᾰ́σθην ἀποπληξᾰ́με(σ)θᾰ ἀποπλήξᾰσθε ἀποπλήξᾰντο
passive indicative ἀποπλᾰ́γην ἀποπλᾰ́γης ἀποπλᾰ́γη ἀποπλᾰ́γητον ἀποπλᾰγήτην ἀποπλᾰ́γημεν ἀποπλᾰ́γητε ἀποπλᾰ́γησᾰν,
ἀπόπλᾰγεν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπόπλᾱξᾰ, ἀποπλᾱξᾰ́μᾱν, ἀποπλᾰ́γην (Doric)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπόπλᾱξᾰ ἀπόπλᾱξᾰς ἀπόπλᾱξε(ν) ἀποπλᾱ́ξᾰτον ἀποπλᾱξᾰ́τᾱν ἀποπλᾱ́ξᾰμες ἀποπλᾱ́ξᾰτε ἀπόπλᾱξᾰν
middle indicative ἀποπλᾱξᾰ́μᾱν ἀποπλᾱ́ξω ἀποπλᾱ́ξᾰτο ἀποπλᾱ́ξᾰσθον ἀποπλᾱξᾰ́σθᾱν ἀποπλᾱξᾰ́μεθᾰ ἀποπλᾱ́ξᾰσθε ἀποπλᾱ́ξᾰντο
passive indicative ἀποπλᾰ́γην ἀποπλᾰ́γης ἀποπλᾰ́γη ἀποπλᾰ́γητον ἀποπλᾰγήτᾱν ἀποπλᾰ́γημες ἀποπλᾰ́γητε ἀπόπλᾰγεν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπεπέπληγον, ἀπεπεπληγόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπεπέπληγον ἀπεπέπληγες ἀπεπέπληγε(ν) ἀπεπεπλήγετον ἀπεπεπληγέτην ἀπεπεπλήγομεν ἀπεπεπλήγετε ἀπεπέπληγον
subjunctive ἀποπεπλήγω,
ἀποπεπλήγωμῐ 		ἀποπεπλήγῃς,
ἀποπεπλήγῃσθᾰ 		ἀποπεπλήγῃ,
ἀποπεπλήγῃσῐ 		ἀποπεπλήγητον ἀποπεπλήγητον ἀποπεπλήγωμεν ἀποπεπλήγητε ἀποπεπλήγωσῐ(ν)
optative ἀποπεπλήγοιμῐ ἀποπεπλήγοις / ἀποπεπλήγοισθᾰ ἀποπεπλήγοι ἀποπεπληγεῖτον ἀποπεπληγείτην ἀποπεπληγεῖμεν ἀποπεπληγεῖτε ἀποπεπληγεῖεν
imperative   ἀποπέπληγε ἀποπεπληγέτω ἀποπεπλήγετον ἀποπεπληγέτων   ἀποπεπλήγετε ἀποπεπληγόντων
middle indicative ἀπεπεπληγόμην ἀπεπεπλήγεο ἀπεπεπλήγετο ἀπεπεπλήγεσθον ἀπεπεπληγέσθην ἀπεπεπληγόμε(σ)θᾰ ἀπεπεπλήγεσθε ἀπεπεπλήγοντο
subjunctive ἀποπεπλήγωμαι ἀποπεπλήγηαι ἀποπεπλήγηται ἀποπεπλήγησθον ἀποπεπλήγησθον ἀποπεπληγώμε(σ)θᾰ ἀποπεπλήγησθε ἀποπεπλήγωνται
optative ἀποπεπληγοίμην ἀποπεπλήγοιο ἀποπεπλήγοιτο ἀποπεπλήγοισθον ἀποπεπληγοίσθην ἀποπεπληγοίμε(σ)θᾰ ἀποπεπλήγοισθε ἀποπεπληγοίᾰτο
imperative   ἀποπεπλήγεο ἀποπεπληγέσθω ἀποπεπλήγεσθον ἀποπεπληγέσθων   ἀποπεπλήγεσθε ἀποπεπληγέσθων
active middle
infinitive ἀποπεπληγεῖν / ἀποπεπληγέμεν(αι) ἀποπεπληγέσθαι
participle m ἀποπεπληγών ἀποπεπληγόμενος
f ἀποπεπληγοῦσᾰ ἀποπεπληγομένη
n ἀποπεπληγόν ἀποπεπληγόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπεπλήχθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative ἀπεπλήχθην ἀπεπλήχθης ἀπεπλήχθη ἀπεπλήχθητον ἀπεπληχθήτην ἀπεπλήχθημεν ἀπεπλήχθητε ἀπεπλήχθησᾰν
subjunctive ἀποπληχθῶ ἀποπληχθῇς ἀποπληχθῇ ἀποπληχθῆτον ἀποπληχθῆτον ἀποπληχθῶμεν ἀποπληχθῆτε ἀποπληχθῶσῐ(ν)
optative ἀποπληχθείην ἀποπληχθείης ἀποπληχθείη ἀποπληχθεῖτον / ἀποπληχθείητον ἀποπληχθείτην / ἀποπληχθειήτην ἀποπληχθεῖμεν / ἀποπληχθείημεν ἀποπληχθεῖτε / ἀποπληχθείητε ἀποπληχθεῖεν / ἀποπληχθείησᾰν
imperative   ἀποπλήχθητῐ ἀποπληχθήτω ἀποπλήχθητον ἀποπληχθήτων   ἀποπλήχθητε ἀποπληχθέντων
passive
infinitive ἀποπληχθῆναι
participle m ἀποπληχθείς
f ἀποπληχθεῖσᾰ
n ἀποπληχθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀποπέπληγᾰ, ἀποπέπληγμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποπέπληγᾰ ἀποπέπληγᾰς ἀποπέπληγε(ν) ἀποπεπλήγᾰτον ἀποπεπλήγᾰτον ἀποπεπλήγᾰμεν ἀποπεπλήγᾰτε ἀποπεπλήγᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀποπεπλήγω ἀποπεπλήγῃς ἀποπεπλήγῃ ἀποπεπλήγητον ἀποπεπλήγητον ἀποπεπλήγωμεν ἀποπεπλήγητε ἀποπεπλήγωσῐ(ν)
optative ἀποπεπλήγοιμῐ / ἀποπεπληγοίην ἀποπεπλήγοις / ἀποπεπληγοίης ἀποπεπλήγοι / ἀποπεπληγοίη ἀποπεπλήγοιτον ἀποπεπληγοίτην ἀποπεπλήγοιμεν ἀποπεπλήγοιτε ἀποπεπλήγοιεν
imperative   ἀποπέπληγε ἀποπεπληγέτω ἀποπεπλήγετον ἀποπεπληγέτων   ἀποπεπλήγετε ἀποπεπληγόντων
middle/
passive 		indicative ἀποπέπληγμαι ἀποπέπληξαι ἀποπέπληκται ἀποπέπληχθον ἀποπέπληχθον ἀποπεπλήγμεθᾰ ἀποπέπληχθε ἀποπεπλήγᾰται
subjunctive ἀποπεπληγμένος ὦ ἀποπεπληγμένος ᾖς ἀποπεπληγμένος ᾖ ἀποπεπληγμένω ἦτον ἀποπεπληγμένω ἦτον ἀποπεπληγμένοι ὦμεν ἀποπεπληγμένοι ἦτε ἀποπεπληγμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἀποπεπληγμένος εἴην ἀποπεπληγμένος εἴης ἀποπεπληγμένος εἴη ἀποπεπληγμένω εἴητον / εἶτον ἀποπεπληγμένω εἰήτην / εἴτην ἀποπεπληγμένοι εἴημεν / εἶμεν ἀποπεπληγμένοι εἴητε / εἶτε ἀποπεπληγμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἀποπέπληξο ἀποπεπλήχθω ἀποπέπληχθον ἀποπεπλήχθων   ἀποπέπληχθε ἀποπεπλήχθων
active middle/passive
infinitive ἀποπεπληγέναι ἀποπεπλῆχθαι
participle m ἀποπεπληγώς ἀποπεπληγμένος
f ἀποπεπληγυῖᾰ ἀποπεπληγμένη
n ἀποπεπληγός ἀποπεπληγμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀποπέπληχᾰ, ἀποπέπληγμαι (later)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποπέπληχᾰ ἀποπέπληχᾰς ἀποπέπληχε(ν) ἀποπεπλήχᾰτον ἀποπεπλήχᾰτον ἀποπεπλήχᾰμεν ἀποπεπλήχᾰτε ἀποπεπλήχᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀποπεπλήχω ἀποπεπλήχῃς ἀποπεπλήχῃ ἀποπεπλήχητον ἀποπεπλήχητον ἀποπεπλήχωμεν ἀποπεπλήχητε ἀποπεπλήχωσῐ(ν)
optative ἀποπεπλήχοιμῐ / ἀποπεπληχοίην ἀποπεπλήχοις / ἀποπεπληχοίης ἀποπεπλήχοι / ἀποπεπληχοίη ἀποπεπλήχοιτον ἀποπεπληχοίτην ἀποπεπλήχοιμεν ἀποπεπλήχοιτε ἀποπεπλήχοιεν
imperative   ἀποπέπληχε ἀποπεπληχέτω ἀποπεπλήχετον ἀποπεπληχέτων   ἀποπεπλήχετε ἀποπεπληχόντων
middle/
passive 		indicative ἀποπέπληγμαι ἀποπέπληξαι ἀποπέπληκται ἀποπέπληχθον ἀποπέπληχθον ἀποπεπλήγμεθᾰ ἀποπέπληχθε ἀποπεπλήχᾰται
subjunctive ἀποπεπληγμένος ὦ ἀποπεπληγμένος ᾖς ἀποπεπληγμένος ᾖ ἀποπεπληγμένω ἦτον ἀποπεπληγμένω ἦτον ἀποπεπληγμένοι ὦμεν ἀποπεπληγμένοι ἦτε ἀποπεπληγμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἀποπεπληγμένος εἴην ἀποπεπληγμένος εἴης ἀποπεπληγμένος εἴη ἀποπεπληγμένω εἴητον / εἶτον ἀποπεπληγμένω εἰήτην / εἴτην ἀποπεπληγμένοι εἴημεν / εἶμεν ἀποπεπληγμένοι εἴητε / εἶτε ἀποπεπληγμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἀποπέπληξο ἀποπεπλήχθω ἀποπέπληχθον ἀποπεπλήχθων   ἀποπέπληχθε ἀποπεπλήχθων
active middle/passive
infinitive ἀποπεπληχέναι ἀποπεπλῆχθαι
participle m ἀποπεπληχώς ἀποπεπληγμένος
f ἀποπεπληχυῖᾰ ἀποπεπληγμένη
n ἀποπεπληχός ἀποπεπληγμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • πᾰνᾰπόπληκτος (pănăpóplēktos)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.