ἀπορέω

Ancient Greek

Etymology

ἄπορος (áporos) +‎ -έω (-éō)

Pronunciation

 

Verb

ἀπορέω • (aporéō)

  1. to be at a loss
  2. to be in need of

Conjugation

   Present: ἀπορέω, ἀπορέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπορέω ἀπορέεις ἀπορέει ἀπορέετον ἀπορέετον ἀπορέομεν ἀπορέετε ἀπορέουσῐ(ν)
subjunctive ἀπορέω ἀπορέῃς ἀπορέῃ ἀπορέητον ἀπορέητον ἀπορέωμεν ἀπορέητε ἀπορέωσῐ(ν)
optative ἀπορέοιμῐ ἀπορέοις ἀπορέοι ἀπορέοιτον ἀπορεοίτην ἀπορέοιμεν ἀπορέοιτε ἀπορέοιεν
imperative   ἀπόρεε ἀπορεέτω ἀπορέετον ἀπορεέτων   ἀπορέετε ἀπορεόντων
middle/
passive 		indicative ἀπορέομαι ἀπορέῃ / ἀπορέει ἀπορέεται ἀπορέεσθον ἀπορέεσθον ἀπορεόμεθᾰ ἀπορέεσθε ἀπορέονται
subjunctive ἀπορέωμαι ἀπορέῃ ἀπορέηται ἀπορέησθον ἀπορέησθον ἀπορεώμεθᾰ ἀπορέησθε ἀπορέωνται
optative ἀπορεοίμην ἀπορέοιο ἀπορέοιτο ἀπορέοισθον ἀπορεοίσθην ἀπορεοίμεθᾰ ἀπορέοισθε ἀπορέοιντο
imperative   ἀπορέου ἀπορεέσθω ἀπορέεσθον ἀπορεέσθων   ἀπορέεσθε ἀπορεέσθων
active middle/passive
infinitive ἀπορέειν ἀπορέεσθαι
participle m ἀπορέων ἀπορεόμενος
f ἀπορέουσᾰ ἀπορεομένη
n ἀπορέον ἀπορεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἀπορῶ, ἀποροῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπορῶ ἀπορεῖς ἀπορεῖ ἀπορεῖτον ἀπορεῖτον ἀποροῦμεν ἀπορεῖτε ἀποροῦσῐ(ν)
subjunctive ἀπορῶ ἀπορῇς ἀπορῇ ἀπορῆτον ἀπορῆτον ἀπορῶμεν ἀπορῆτε ἀπορῶσῐ(ν)
optative ἀποροίην / ἀποροῖμῐ ἀποροίης / ἀποροῖς ἀποροίη / ἀποροῖ ἀποροῖτον / ἀποροίητον ἀποροίτην / ἀποροιήτην ἀποροῖμεν / ἀποροίημεν ἀποροῖτε / ἀποροίητε ἀποροῖεν / ἀποροίησᾰν
imperative   ἀπόρει ἀπορείτω ἀπορεῖτον ἀπορείτων   ἀπορεῖτε ἀπορούντων
middle/
passive 		indicative ἀποροῦμαι ἀπορεῖ,
ἀπορῇ 		ἀπορεῖται ἀπορεῖσθον ἀπορεῖσθον ἀπορούμεθᾰ ἀπορεῖσθε ἀποροῦνται
subjunctive ἀπορῶμαι ἀπορῇ ἀπορῆται ἀπορῆσθον ἀπορῆσθον ἀπορώμεθᾰ ἀπορῆσθε ἀπορῶνται
optative ἀποροίμην ἀποροῖο ἀποροῖτο ἀποροῖσθον ἀποροίσθην ἀποροίμεθᾰ ἀποροῖσθε ἀποροῖντο
imperative   ἀποροῦ ἀπορείσθω ἀπορεῖσθον ἀπορείσθων   ἀπορεῖσθε ἀπορείσθων
active middle/passive
infinitive ἀπορεῖν ἀπορεῖσθαι
participle m ἀπορῶν ἀπορούμενος
f ἀποροῦσᾰ ἀπορουμένη
n ἀποροῦν ἀπορούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἠπόρεον, ἠπορεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠπόρεον ἠπόρεες ἠπόρεε(ν) ἠπορέετον ἠπορεέτην ἠπορέομεν ἠπορέετε ἠπόρεον
middle/
passive 		indicative ἠπορεόμην ἠπορέου ἠπορέετο ἠπορέεσθον ἠπορεέσθην ἠπορεόμεθᾰ ἠπορέεσθε ἠπορέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἠπόρουν, ἠπορούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠπόρουν ἠπόρεις ἠπόρει ἠπορεῖτον ἠπορείτην ἠποροῦμεν ἠπορεῖτε ἠπόρουν
middle/
passive 		indicative ἠπορούμην ἠποροῦ ἠπορεῖτο ἠπορεῖσθον ἠπορείσθην ἠπορούμεθᾰ ἠπορεῖσθε ἠποροῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀπορήσω, ἀπορήσομαι, ἀπορηθησήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπορήσω ἀπορήσεις ἀπορήσει ἀπορήσετον ἀπορήσετον ἀπορήσομεν ἀπορήσετε ἀπορήσουσῐ(ν)
optative ἀπορήσοιμῐ ἀπορήσοις ἀπορήσοι ἀπορήσοιτον ἀπορησοίτην ἀπορήσοιμεν ἀπορήσοιτε ἀπορήσοιεν
middle indicative ἀπορήσομαι ἀπορήσῃ / ἀπορήσει ἀπορήσεται ἀπορήσεσθον ἀπορήσεσθον ἀπορησόμεθᾰ ἀπορήσεσθε ἀπορήσονται
optative ἀπορησοίμην ἀπορήσοιο ἀπορήσοιτο ἀπορήσοισθον ἀπορησοίσθην ἀπορησοίμεθᾰ ἀπορήσοισθε ἀπορήσοιντο
passive indicative ἀπορηθησήσομαι ἀπορηθησήσῃ ἀπορηθησήσεται ἀπορηθησήσεσθον ἀπορηθησήσεσθον ἀπορηθησησόμεθᾰ ἀπορηθησήσεσθε ἀπορηθησήσονται
optative ἀπορηθησησοίμην ἀπορηθησήσοιο ἀπορηθησήσοιτο ἀπορηθησήσοισθον ἀπορηθησησοίσθην ἀπορηθησησοίμεθᾰ ἀπορηθησήσοισθε ἀπορηθησήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀπορήσειν ἀπορήσεσθαι ἀπορηθησήσεσθαι
participle m ἀπορήσων ἀπορησόμενος ἀπορηθησησόμενος
f ἀπορήσουσᾰ ἀπορησομένη ἀπορηθησησομένη
n ἀπορῆσον ἀπορησόμενον ἀπορηθησησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἠπόρησᾰ, ἠπορησᾰ́μην, ἠπορηθήσην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠπόρησᾰ ἠπόρησᾰς ἠπόρησε(ν) ἠπορήσᾰτον ἠπορησᾰ́την ἠπορήσᾰμεν ἠπορήσᾰτε ἠπόρησᾰν
subjunctive ἀπορήσω ἀπορήσῃς ἀπορήσῃ ἀπορήσητον ἀπορήσητον ἀπορήσωμεν ἀπορήσητε ἀπορήσωσῐ(ν)
optative ἀπορήσαιμῐ ἀπορήσειᾰς / ἀπορήσαις ἀπορήσειε(ν) / ἀπορήσαι ἀπορήσαιτον ἀπορησαίτην ἀπορήσαιμεν ἀπορήσαιτε ἀπορήσειᾰν / ἀπορήσαιεν
imperative   ἀπόρησον ἀπορησᾰ́τω ἀπορήσᾰτον ἀπορησᾰ́των   ἀπορήσᾰτε ἀπορησᾰ́ντων
middle indicative ἠπορησᾰ́μην ἠπορήσω ἠπορήσᾰτο ἠπορήσᾰσθον ἠπορησᾰ́σθην ἠπορησᾰ́μεθᾰ ἠπορήσᾰσθε ἠπορήσᾰντο
subjunctive ἀπορήσωμαι ἀπορήσῃ ἀπορήσηται ἀπορήσησθον ἀπορήσησθον ἀπορησώμεθᾰ ἀπορήσησθε ἀπορήσωνται
optative ἀπορησαίμην ἀπορήσαιο ἀπορήσαιτο ἀπορήσαισθον ἀπορησαίσθην ἀπορησαίμεθᾰ ἀπορήσαισθε ἀπορήσαιντο
imperative   ἀπόρησαι ἀπορησᾰ́σθω ἀπορήσᾰσθον ἀπορησᾰ́σθων   ἀπορήσᾰσθε ἀπορησᾰ́σθων
passive indicative ἠπορηθήσην ἠπορηθήσης ἠπορηθήση ἠπορηθήσητον ἠπορηθησήτην ἠπορηθήσημεν ἠπορηθήσητε ἠπορηθήσησᾰν
subjunctive ἀπορηθησῶ ἀπορηθησῇς ἀπορηθησῇ ἀπορηθησῆτον ἀπορηθησῆτον ἀπορηθησῶμεν ἀπορηθησῆτε ἀπορηθησῶσῐ(ν)
optative ἀπορηθησείην ἀπορηθησείης ἀπορηθησείη ἀπορηθησεῖτον / ἀπορηθησείητον ἀπορηθησείτην / ἀπορηθησειήτην ἀπορηθησεῖμεν / ἀπορηθησείημεν ἀπορηθησεῖτε / ἀπορηθησείητε ἀπορηθησεῖεν / ἀπορηθησείησᾰν
imperative   ἀπορηθήσηθῐ ἀπορηθησήτω ἀπορηθήσητον ἀπορηθησήτων   ἀπορηθήσητε ἀπορηθησέντων
active middle passive
infinitive ἀπορῆσαι ἀπορήσᾰσθαι ἀπορηθησῆναι
participle m ἀπορήσᾱς ἀπορησᾰ́μενος ἀπορηθησείς
f ἀπορήσᾱσᾰ ἀπορησᾰμένη ἀπορηθησεῖσᾰ
n ἀπορῆσᾰν ἀπορησᾰ́μενον ἀπορηθησέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἠπόρηκᾰ, ἠπόρημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠπόρηκᾰ ἠπόρηκᾰς ἠπόρηκε(ν) ἠπορήκᾰτον ἠπορήκᾰτον ἠπορήκᾰμεν ἠπορήκᾰτε ἠπορήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἠπορήκω ἠπορήκῃς ἠπορήκῃ ἠπορήκητον ἠπορήκητον ἠπορήκωμεν ἠπορήκητε ἠπορήκωσῐ(ν)
optative ἠπορήκοιμῐ / ἠπορηκοίην ἠπορήκοις / ἠπορηκοίης ἠπορήκοι / ἠπορηκοίη ἠπορήκοιτον ἠπορηκοίτην ἠπορήκοιμεν ἠπορήκοιτε ἠπορήκοιεν
imperative   ἠπόρηκε ἠπορηκέτω ἠπορήκετον ἠπορηκέτων   ἠπορήκετε ἠπορηκόντων
middle/
passive 		indicative ἠπόρημαι ἠπόρησαι ἠπόρηται ἠπόρησθον ἠπόρησθον ἠπορήμεθᾰ ἠπόρησθε ἠπόρηνται
subjunctive ἠπορημένος ὦ ἠπορημένος ᾖς ἠπορημένος ᾖ ἠπορημένω ἦτον ἠπορημένω ἦτον ἠπορημένοι ὦμεν ἠπορημένοι ἦτε ἠπορημένοι ὦσῐ(ν)
optative ἠπορημένος εἴην ἠπορημένος εἴης ἠπορημένος εἴη ἠπορημένω εἴητον / εἶτον ἠπορημένω εἰήτην / εἴτην ἠπορημένοι εἴημεν / εἶμεν ἠπορημένοι εἴητε / εἶτε ἠπορημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἠπόρησο ἠπορήσθω ἠπόρησθον ἠπορήσθων   ἠπόρησθε ἠπορήσθων
active middle/passive
infinitive ἠπορηκέναι ἠπορῆσθαι
participle m ἠπορηκώς ἠπορημένος
f ἠπορηκυῖᾰ ἠπορημένη
n ἠπορηκός ἠπορημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.