ἀποτίθημι

Ancient Greek

Etymology

From ἀπο- (apo-) +‎ τίθημι (títhēmi).

Pronunciation

 

Verb

ἀποτίθημῐ • (apotíthēmĭ)

  1. to put away, stow away
  2. (middle voice) to lay aside (e.g. arms, clothes)
  3. (middle voice) to put aside, disregard
  4. (middle voice) to avoid, escape
  5. (middle voice) to put off, defer

Conjugation

   Present: ἀποτῐ́θημῐ, ἀποτῐ́θεμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποτῐ́θημῐ ἀποτῐ́θης ἀποτῐ́θησῐ(ν) ἀποτῐ́θετον ἀποτῐ́θετον ἀποτῐ́θεμεν ἀποτῐ́θετε ἀποτῐθέᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀποτῐθῶ ἀποτῐθῇς ἀποτῐθῇ ἀποτῐθῆτον ἀποτῐθῆτον ἀποτῐθῶμεν ἀποτῐθῆτε ἀποτῐθῶσῐ(ν)
optative ἀποτῐθείην ἀποτῐθείης ἀποτῐθείη ἀποτῐθεῖτον,
ἀποτῐθείητον 		ἀποτῐθείτην,
ἀποτῐθειήτην 		ἀποτῐθεῖμεν,
ἀποτῐθείημεν 		ἀποτῐθεῖτε,
ἀποτῐθείητε 		ἀποτῐθεῖεν,
ἀποτῐθείησᾰν
imperative   ἀποτῐ́θει ἀποτῐθέτω ἀποτῐ́θετον ἀποτῐθέτων   ἀποτῐ́θετε ἀποτῐθέντων
middle/
passive 		indicative ἀποτῐ́θεμαι ἀποτῐ́θεσαι ἀποτῐ́θεται ἀποτῐ́θεσθον ἀποτῐ́θεσθον ἀποτῐθέμεθᾰ ἀποτῐ́θεσθε ἀποτῐ́θενται
subjunctive ἀποτῐθῶμαι ἀποτῐθῇ ἀποτῐθῆται ἀποτῐθῆσθον ἀποτῐθῆσθον ἀποτῐθώμεθᾰ ἀποτῐθῆσθε ἀποτῐθῶνται
optative ἀποτῐθείμην ἀποτῐθεῖο ἀποτῐθεῖτο,
ἀποτῐθοῖτο 		ἀποτῐθεῖσθον,
ἀποτῐθοῖσθον 		ἀποτῐθείσθην,
ἀποτῐθοίσθην 		ἀποτῐθείμεθᾰ,
ἀποτῐθοίμεθᾰ 		ἀποτῐθεῖσθε,
ἀποτῐθοῖσθε 		ἀποτῐθεῖντο,
ἀποτῐθοῖντο
imperative   ἀποτῐ́θεσο ἀποτῐθέσθω ἀποτῐ́θεσθον ἀποτῐθέσθων   ἀποτῐ́θεσθε ἀποτῐθέσθων
active middle/passive
infinitive ἀποτῐθέναι ἀποτῐ́θεσθαι
participle m ἀποτῐθείς ἀποτῐθέμενος
f ἀποτῐθεῖσᾰ ἀποτῐθεμένη
n ἀποτῐθέν ἀποτῐθέμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀπετῐ́θην, ἀπετῐθέμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπετῐ́θην ἀπετῐ́θεις ἀπετῐ́θει ἀπετῐ́θετον ἀπετῐθέτην ἀπετῐ́θεμεν ἀπετῐ́θετε ἀπετῐ́θεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἀπετῐθέμην ἀπετῐ́θεσο ἀπετῐ́θετο ἀπετῐ́θεσθον ἀπετῐθέσθην ἀπετῐθέμεθᾰ ἀπετῐ́θεσθε ἀπετῐ́θεντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀποθήσω, ἀποθήσομαι, ἀποτεθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποθήσω ἀποθήσεις ἀποθήσει ἀποθήσετον ἀποθήσετον ἀποθήσομεν ἀποθήσετε ἀποθήσουσῐ(ν)
optative ἀποθήσοιμῐ ἀποθήσοις ἀποθήσοι ἀποθήσοιτον ἀποθησοίτην ἀποθήσοιμεν ἀποθήσοιτε ἀποθήσοιεν
middle indicative ἀποθήσομαι ἀποθήσῃ,
ἀποθήσει 		ἀποθήσεται ἀποθήσεσθον ἀποθήσεσθον ἀποθησόμεθᾰ ἀποθήσεσθε ἀποθήσονται
optative ἀποθησοίμην ἀποθήσοιο ἀποθήσοιτο ἀποθήσοισθον ἀποθησοίσθην ἀποθησοίμεθᾰ ἀποθήσοισθε ἀποθήσοιντο
passive indicative ἀποτεθήσομαι ἀποτεθήσῃ ἀποτεθήσεται ἀποτεθήσεσθον ἀποτεθήσεσθον ἀποτεθησόμεθᾰ ἀποτεθήσεσθε ἀποτεθήσονται
optative ἀποτεθησοίμην ἀποτεθήσοιο ἀποτεθήσοιτο ἀποτεθήσοισθον ἀποτεθησοίσθην ἀποτεθησοίμεθᾰ ἀποτεθήσοισθε ἀποτεθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀποθήσειν ἀποθήσεσθαι ἀποτεθήσεσθαι
participle m ἀποθήσων ἀποθησόμενος ἀποτεθησόμενος
f ἀποθήσουσᾰ ἀποθησομένη ἀποτεθησομένη
n ἀποθῆσον ἀποθησόμενον ἀποτεθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπέθετον, ἀπεθέμην, ἀπετέθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative       ἀπέθετον ἀπεθέτην ἀπέθεμεν ἀπέθετε ἀπέθεσᾰν
subjunctive ἀποθῶ ἀποθῇς ἀποθῇ ἀποθῆτον ἀποθῆτον ἀποθῶμεν ἀποθῆτε ἀποθῶσῐ(ν)
optative ἀποθείην ἀποθείης ἀποθείη ἀποθεῖτον,
ἀποθείητον 		ἀποθείτην,
ἀποθειήτην 		ἀποθεῖμεν,
ἀποθείημεν 		ἀποθεῖτε,
ἀποθείητε 		ἀποθεῖεν,
ἀποθείησᾰν
imperative   ἄποθες ἀποθέτω ἀπόθετον ἀποθέτων   ἀπόθετε ἀποθέντων
middle indicative ἀπεθέμην ἀπέθου ἀπέθετο ἀπέθεσθον ἀπεθέσθην ἀπεθέμεθᾰ ἀπέθεσθε ἀπέθεντο
subjunctive ἀποθῶμαι ἀποθῇ ἀποθῆται ἀποθῆσθον ἀποθῆσθον ἀποθώμεθᾰ ἀποθῆσθε ἀποθῶνται
optative ἀποθείμην ἀποθεῖο ἀποθεῖτο,
ἀποθοῖτο 		ἀποθεῖσθον ἀποθείσθην ἀποθείμεθᾰ ἀποθεῖσθε ἀποθεῖντο
imperative   ἀπόθου ἀποθέσθω ἀπόθεσθον ἀποθέσθων   ἀπόθεσθε ἀποθέσθων
passive indicative ἀπετέθην ἀπετέθης ἀπετέθη ἀπετέθητον ἀπετεθήτην ἀπετέθημεν ἀπετέθητε ἀπετέθησᾰν
subjunctive ἀποτεθῶ ἀποτεθῇς ἀποτεθῇ ἀποτεθῆτον ἀποτεθῆτον ἀποτεθῶμεν ἀποτεθῆτε ἀποτεθῶσῐ(ν)
optative ἀποτεθείην ἀποτεθείης ἀποτεθείη ἀποτεθεῖτον,
ἀποτεθείητον 		ἀποτεθείτην,
ἀποτεθειήτην 		ἀποτεθεῖμεν,
ἀποτεθείημεν 		ἀποτεθεῖτε,
ἀποτεθείητε 		ἀποτεθεῖεν,
ἀποτεθείησᾰν
imperative   ἀποτέθηθῐ ἀποτεθήτω ἀποτέθητον ἀποτεθήτων   ἀποτέθητε ἀποτεθέντων
active middle passive
infinitive ἀποθεῖναι ἀποθέσθαι ἀποτεθῆναι
participle m ἀποθείς ἀποθέμενος ἀποτεθείς
f ἀποθεῖσᾰ ἀποθεμένη ἀποτεθεῖσᾰ
n ἀποθέν ἀποθέμενον ἀποτεθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπέθηκᾰ, ἀπεθηκᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέθηκᾰ ἀπέθηκᾰς ἀπέθηκε(ν) ἀπεθήκᾰτον ἀπεθηκᾰ́την ἀπεθήκᾰμεν ἀπεθήκᾰτε ἀπέθηκᾰν
middle indicative ἀπεθηκᾰ́μην ἀπεθήκω ἀπεθήκᾰτο ἀπεθήκᾰσθον ἀπεθηκᾰ́σθην ἀπεθηκᾰ́μεθᾰ ἀπεθήκᾰσθε ἀπεθήκᾰντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀποτέθεικᾰ, ἀποτέθειμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποτέθεικᾰ ἀποτέθεικᾰς ἀποτέθεικε(ν) ἀποτεθείκᾰτον ἀποτεθείκᾰτον ἀποτεθείκᾰμεν ἀποτεθείκᾰτε ἀποτεθείκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀποτεθείκω ἀποτεθείκῃς ἀποτεθείκῃ ἀποτεθείκητον ἀποτεθείκητον ἀποτεθείκωμεν ἀποτεθείκητε ἀποτεθείκωσῐ(ν)
optative ἀποτεθείκοιμῐ,
ἀποτεθεικοίην 		ἀποτεθείκοις,
ἀποτεθεικοίης 		ἀποτεθείκοι,
ἀποτεθεικοίη 		ἀποτεθείκοιτον ἀποτεθεικοίτην ἀποτεθείκοιμεν ἀποτεθείκοιτε ἀποτεθείκοιεν
imperative   ἀποτέθεικε ἀποτεθεικέτω ἀποτεθείκετον ἀποτεθεικέτων   ἀποτεθείκετε ἀποτεθεικόντων
middle/
passive 		indicative ἀποτέθειμαι ἀποτέθεισαι ἀποτέθειται ἀποτέθεισθον ἀποτέθεισθον ἀποτεθείμεθᾰ ἀποτέθεισθε ἀποτεθειμένοι εἰσί(ν)
subjunctive ἀποτεθειμένος ὦ ἀποτεθειμένος ᾖς ἀποτεθειμένος ᾖ ἀποτεθειμένω ἦτον ἀποτεθειμένω ἦτον ἀποτεθειμένοι ὦμεν ἀποτεθειμένοι ἦτε ἀποτεθειμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἀποτεθειμένος εἴην ἀποτεθειμένος εἴης ἀποτεθειμένος εἴη ἀποτεθειμένω εἴητον/εἶτον ἀποτεθειμένω εἰήτην/εἴτην ἀποτεθειμένοι εἴημεν/εἶμεν ἀποτεθειμένοι εἴητε/εἶτε ἀποτεθειμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἀποτέθεισο ἀποτεθείσθω ἀποτέθεισθον ἀποτεθείσθων   ἀποτέθεισθε ἀποτεθείσθων
active middle/passive
infinitive ἀποτεθεικέναι ἀποτεθεῖσθαι
participle m ἀποτεθεικώς ἀποτεθειμένος
f ἀποτεθεικυῖᾰ ἀποτεθειμένη
n ἀποτεθεικός ἀποτεθειμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Quotations

  • New Testament, Acts of the Apostles 7:58:
    καὶ ἐκβαλόντες ἔξω τῆς πόλεως, ἐλιθοβόλουν· καὶ οἱ μάρτυρες ἀπέθεντο τὰ ἱμάτια αὐτῶν παρὰ τοὺς πόδας νεανίου καλουμένου Σαύλου.
    kaì ekbalóntes éxō tês póleōs, elithobóloun; kaì hoi mártures apéthento tà himátia autôn parà toùs pódas neaníou kalouménou Saúlou.
    • Translation by KJV
      And cast him out of the city, and stoned him: and the witnesses laid down their clothes at a young man's feet, whose name was Saul.

Derived terms

Further reading

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.