ἀπών
See also: απών
Ancient Greek
Etymology
From the present participle of the verb ἄπειμι (ápeimi, “I am absent”). See ἀπό (apó) and ὤν (ṓn).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /a.pɔ̌ːn/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /aˈpon/
- (4th CE Koine) IPA(key): /aˈpon/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /aˈpon/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /aˈpon/
Participle
ἀπών • (apṓn) m (feminine ἀποῦσᾰ, neuter ἀπόν); first/third declension
- present participle of ἄπειμι (ápeimi)
Adjective
ἀπών • (apṓn) m (feminine ἀποῦσᾰ, neuter ἀπόν); first/third declension
- absent
Inflection
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
| Nominative | ἀπών apṓn |
ἀποῦσᾰ apoûsă |
ἀπόν apón |
ἀπόντε apónte |
ἀπούσᾱ apoúsā |
ἀπόντε apónte |
ἀπόντες apóntes |
ἀποῦσαι apoûsai |
ἀπόντᾰ apóntă | |||||
| Genitive | ἀπόντος apóntos |
ἀπούσης apoúsēs |
ἀπόντος apóntos |
ἀπόντοιν apóntoin |
ἀπούσαιν apoúsain |
ἀπόντοιν apóntoin |
ἀπόντων apóntōn |
ἀπουσῶν apousôn |
ἀπόντων apóntōn | |||||
| Dative | ἀπόντῐ apóntĭ |
ἀπούσῃ apoúsēi |
ἀπόντῐ apóntĭ |
ἀπόντοιν apóntoin |
ἀπούσαιν apoúsain |
ἀπόντοιν apóntoin |
ἀποῦσῐ / ἀποῦσῐν apoûsĭ(n) |
ἀπούσαις apoúsais |
ἀποῦσῐ / ἀποῦσῐν apoûsĭ(n) | |||||
| Accusative | ἀπόντᾰ apóntă |
ἀποῦσᾰν apoûsăn |
ἀπόν apón |
ἀπόντε apónte |
ἀπούσᾱ apoúsā |
ἀπόντε apónte |
ἀπόντᾰς apóntăs |
ἀπούσᾱς apoúsās |
ἀπόντᾰ apóntă | |||||
| Vocative | ἀπών apṓn |
ἀποῦσᾰ apoûsă |
ἀπόν apón |
ἀπόντε apónte |
ἀπούσᾱ apoúsā |
ἀπόντε apónte |
ἀπόντες apóntes |
ἀποῦσαι apoûsai |
ἀπόντᾰ apóntă | |||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| ἀπόντως apóntōs |
— | — | ||||||||||||
| Notes: |
| |||||||||||||
Antonyms
- παρών (parṓn)