ἀρέσκων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.rés.kɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈres.kon/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈres.kon/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈres.kon/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈres.kon/

Participle

ἀρέσκων • (aréskōn) m (feminine ἀρέσκουσᾰ, neuter ἀρέσκον); first/third declension

present active participle of ἀρέσκω (aréskō)

Declension

First and third declension of ἀρέσκων; ἀρέσκουσᾰ; ἀρέσκον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἀρέσκων aréskōn	ἀρέσκουσᾰ aréskousă	ἀρέσκον aréskon	ἀρέσκοντε aréskonte	ἀρεσκούσᾱ areskoúsā	ἀρέσκοντε aréskonte	ἀρέσκοντες aréskontes	ἀρέσκουσαι aréskousai	ἀρέσκοντᾰ aréskontă
Genitive	ἀρέσκοντος aréskontos	ἀρεσκούσης areskoúsēs	ἀρέσκοντος aréskontos	ἀρεσκόντοιν areskóntoin	ἀρεσκούσαιν areskoúsain	ἀρεσκόντοιν areskóntoin	ἀρεσκόντων areskóntōn	ἀρεσκουσῶν areskousôn	ἀρεσκόντων areskóntōn
Dative	ἀρέσκοντῐ aréskontĭ	ἀρεσκούσῃ areskoúsēi	ἀρέσκοντῐ aréskontĭ	ἀρεσκόντοιν areskóntoin	ἀρεσκούσαιν areskoúsain	ἀρεσκόντοιν areskóntoin	ἀρέσκουσῐ / ἀρέσκουσῐν aréskousĭ(n)	ἀρεσκούσαις areskoúsais	ἀρέσκουσῐ / ἀρέσκουσῐν aréskousĭ(n)
Accusative	ἀρέσκοντᾰ aréskontă	ἀρέσκουσᾰν aréskousăn	ἀρέσκον aréskon	ἀρέσκοντε aréskonte	ἀρεσκούσᾱ areskoúsā	ἀρέσκοντε aréskonte	ἀρέσκοντᾰς aréskontăs	ἀρεσκούσᾱς areskoúsās	ἀρέσκοντᾰ aréskontă
Vocative	ἀρέσκων aréskōn	ἀρέσκουσᾰ aréskousă	ἀρέσκον aréskon	ἀρέσκοντε aréskonte	ἀρεσκούσᾱ areskoúsā	ἀρέσκοντε aréskonte	ἀρέσκοντες aréskontes	ἀρέσκουσαι aréskousai	ἀρέσκοντᾰ aréskontă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἀρεσκόντως areskóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.