ἀρείων
Ancient Greek
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /a.rěː.ɔːn/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /aˈri.on/
- (4th CE Koine) IPA(key): /aˈri.on/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /aˈri.on/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /aˈri.on/
Etymology 1
From the root of ἄριστος (áristos) + -ίων (-íōn).
Adjective
ἀρείων • (areíōn) m or f (neuter ἄρειον); third declension
- comparative degree of ἀγαθός (agathós)
Declension
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
| Nominative | ἀρείων areíōn |
ἄρειον áreion |
ἀρείονε areíone |
ἀρείονε areíone |
ἀρείονες / ἀρείους areíones / areíous |
ἀρείονᾰ / ἀρείω areíonă / areíō | ||||||||
| Genitive | ἀρείονος areíonos |
ἀρείονος areíonos |
ἀρειόνοιν areiónoin |
ἀρειόνοιν areiónoin |
ἀρειόνων areiónōn |
ἀρειόνων areiónōn | ||||||||
| Dative | ἀρείονῐ areíonĭ |
ἀρείονῐ areíonĭ |
ἀρειόνοιν areiónoin |
ἀρειόνοιν areiónoin |
ἀρείοσῐ / ἀρείοσῐν areíosĭ(n) |
ἀρείοσῐ / ἀρείοσῐν areíosĭ(n) | ||||||||
| Accusative | ἀρείονᾰ / ἀρείω areíonă / areíō |
ἄρειον áreion |
ἀρείονε areíone |
ἀρείονε areíone |
ἀρείονᾰς / ἀρείους areíonăs / areíous |
ἀρείονᾰ / ἀρείω areíonă / areíō | ||||||||
| Vocative | ἄρειον áreion |
ἄρειον áreion |
ἀρείονε areíone |
ἀρείονε areíone |
ἀρείονες / ἀρείους areíones / areíous |
ἀρείονᾰ / ἀρείω areíonă / areíō | ||||||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| ἄρειον áreion |
— | — | ||||||||||||
| Notes: |
| |||||||||||||
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Adjective
ἀρείων • (areíōn)
- masculine/feminine/neuter genitive plural of ἄρειος (áreios)