ἀρκέω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *h₂erk- (“to protect, guard, hold, contain”). Cognates include Old Armenian արգել (argel, “obstacle”) and Latin arceō (“to keep off, prevent, confine”).[1]

Pronunciation

 

Verb

ᾰ̓ρκέω • (ărkéō)

  1. to ward off, keep off
  2. to defend [with dative]
  3. to assist, succour
  4. to suffice, be enough (for), satisfy
  5. to be strong enough, avail, hold out
  6. (passive voice) to be satisfied with

Inflection

   Present: ᾰ̓ρκέω, ᾰ̓ρκέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓ρκέω ᾰ̓ρκέεις ᾰ̓ρκέει ᾰ̓ρκέετον ᾰ̓ρκέετον ᾰ̓ρκέομεν ᾰ̓ρκέετε ᾰ̓ρκέουσῐ(ν)
subjunctive ᾰ̓ρκέω ᾰ̓ρκέῃς ᾰ̓ρκέῃ ᾰ̓ρκέητον ᾰ̓ρκέητον ᾰ̓ρκέωμεν ᾰ̓ρκέητε ᾰ̓ρκέωσῐ(ν)
optative ᾰ̓ρκέοιμῐ ᾰ̓ρκέοις ᾰ̓ρκέοι ᾰ̓ρκέοιτον ᾰ̓ρκεοίτην ᾰ̓ρκέοιμεν ᾰ̓ρκέοιτε ᾰ̓ρκέοιεν
imperative   ᾰ̓́ρκεε ᾰ̓ρκεέτω ᾰ̓ρκέετον ᾰ̓ρκεέτων   ᾰ̓ρκέετε ᾰ̓ρκεόντων
middle/
passive 		indicative ᾰ̓ρκέομαι ᾰ̓ρκέῃ / ᾰ̓ρκέει ᾰ̓ρκέεται ᾰ̓ρκέεσθον ᾰ̓ρκέεσθον ᾰ̓ρκεόμεθᾰ ᾰ̓ρκέεσθε ᾰ̓ρκέονται
subjunctive ᾰ̓ρκέωμαι ᾰ̓ρκέῃ ᾰ̓ρκέηται ᾰ̓ρκέησθον ᾰ̓ρκέησθον ᾰ̓ρκεώμεθᾰ ᾰ̓ρκέησθε ᾰ̓ρκέωνται
optative ᾰ̓ρκεοίμην ᾰ̓ρκέοιο ᾰ̓ρκέοιτο ᾰ̓ρκέοισθον ᾰ̓ρκεοίσθην ᾰ̓ρκεοίμεθᾰ ᾰ̓ρκέοισθε ᾰ̓ρκέοιντο
imperative   ᾰ̓ρκέου ᾰ̓ρκεέσθω ᾰ̓ρκέεσθον ᾰ̓ρκεέσθων   ᾰ̓ρκέεσθε ᾰ̓ρκεέσθων
active middle/passive
infinitive ᾰ̓ρκέειν ᾰ̓ρκέεσθαι
participle m ᾰ̓ρκέων ᾰ̓ρκεόμενος
f ᾰ̓ρκέουσᾰ ᾰ̓ρκεομένη
n ᾰ̓ρκέον ᾰ̓ρκεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ᾰ̓ρκῶ, ᾰ̓ρκοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓ρκῶ ᾰ̓ρκεῖς ᾰ̓ρκεῖ ᾰ̓ρκεῖτον ᾰ̓ρκεῖτον ᾰ̓ρκοῦμεν ᾰ̓ρκεῖτε ᾰ̓ρκοῦσῐ(ν)
subjunctive ᾰ̓ρκῶ ᾰ̓ρκῇς ᾰ̓ρκῇ ᾰ̓ρκῆτον ᾰ̓ρκῆτον ᾰ̓ρκῶμεν ᾰ̓ρκῆτε ᾰ̓ρκῶσῐ(ν)
optative ᾰ̓ρκοίην / ᾰ̓ρκοῖμῐ ᾰ̓ρκοίης / ᾰ̓ρκοῖς ᾰ̓ρκοίη / ᾰ̓ρκοῖ ᾰ̓ρκοῖτον / ᾰ̓ρκοίητον ᾰ̓ρκοίτην / ᾰ̓ρκοιήτην ᾰ̓ρκοῖμεν / ᾰ̓ρκοίημεν ᾰ̓ρκοῖτε / ᾰ̓ρκοίητε ᾰ̓ρκοῖεν / ᾰ̓ρκοίησᾰν
imperative   ᾰ̓́ρκει ᾰ̓ρκείτω ᾰ̓ρκεῖτον ᾰ̓ρκείτων   ᾰ̓ρκεῖτε ᾰ̓ρκούντων
middle/
passive 		indicative ᾰ̓ρκοῦμαι ᾰ̓ρκεῖ,
ᾰ̓ρκῇ 		ᾰ̓ρκεῖται ᾰ̓ρκεῖσθον ᾰ̓ρκεῖσθον ᾰ̓ρκούμεθᾰ ᾰ̓ρκεῖσθε ᾰ̓ρκοῦνται
subjunctive ᾰ̓ρκῶμαι ᾰ̓ρκῇ ᾰ̓ρκῆται ᾰ̓ρκῆσθον ᾰ̓ρκῆσθον ᾰ̓ρκώμεθᾰ ᾰ̓ρκῆσθε ᾰ̓ρκῶνται
optative ᾰ̓ρκοίμην ᾰ̓ρκοῖο ᾰ̓ρκοῖτο ᾰ̓ρκοῖσθον ᾰ̓ρκοίσθην ᾰ̓ρκοίμεθᾰ ᾰ̓ρκοῖσθε ᾰ̓ρκοῖντο
imperative   ᾰ̓ρκοῦ ᾰ̓ρκείσθω ᾰ̓ρκεῖσθον ᾰ̓ρκείσθων   ᾰ̓ρκεῖσθε ᾰ̓ρκείσθων
active middle/passive
infinitive ᾰ̓ρκεῖν ᾰ̓ρκεῖσθαι
participle m ᾰ̓ρκῶν ᾰ̓ρκούμενος
f ᾰ̓ρκοῦσᾰ ᾰ̓ρκουμένη
n ᾰ̓ρκοῦν ᾰ̓ρκούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἤρκεον, ἠρκεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἤρκεον ἤρκεες ἤρκεε(ν) ἠρκέετον ἠρκεέτην ἠρκέομεν ἠρκέετε ἤρκεον
middle/
passive 		indicative ἠρκεόμην ἠρκέου ἠρκέετο ἠρκέεσθον ἠρκεέσθην ἠρκεόμεθᾰ ἠρκέεσθε ἠρκέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἤρκουν, ἠρκούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἤρκουν ἤρκεις ἤρκει ἠρκεῖτον ἠρκείτην ἠρκοῦμεν ἠρκεῖτε ἤρκουν
middle/
passive 		indicative ἠρκούμην ἠρκοῦ ἠρκεῖτο ἠρκεῖσθον ἠρκείσθην ἠρκούμεθᾰ ἠρκεῖσθε ἠρκοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ᾰ̓ρκέσω, ᾰ̓ρκέσομαι, ᾰ̓ρκεσθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓ρκέσω ᾰ̓ρκέσεις ᾰ̓ρκέσει ᾰ̓ρκέσετον ᾰ̓ρκέσετον ᾰ̓ρκέσομεν ᾰ̓ρκέσετε ᾰ̓ρκέσουσῐ(ν)
optative ᾰ̓ρκέσοιμῐ ᾰ̓ρκέσοις ᾰ̓ρκέσοι ᾰ̓ρκέσοιτον ᾰ̓ρκεσοίτην ᾰ̓ρκέσοιμεν ᾰ̓ρκέσοιτε ᾰ̓ρκέσοιεν
middle indicative ᾰ̓ρκέσομαι ᾰ̓ρκέσῃ / ᾰ̓ρκέσει ᾰ̓ρκέσεται ᾰ̓ρκέσεσθον ᾰ̓ρκέσεσθον ᾰ̓ρκεσόμεθᾰ ᾰ̓ρκέσεσθε ᾰ̓ρκέσονται
optative ᾰ̓ρκεσοίμην ᾰ̓ρκέσοιο ᾰ̓ρκέσοιτο ᾰ̓ρκέσοισθον ᾰ̓ρκεσοίσθην ᾰ̓ρκεσοίμεθᾰ ᾰ̓ρκέσοισθε ᾰ̓ρκέσοιντο
passive indicative ᾰ̓ρκεσθήσομαι ᾰ̓ρκεσθήσῃ ᾰ̓ρκεσθήσεται ᾰ̓ρκεσθήσεσθον ᾰ̓ρκεσθήσεσθον ᾰ̓ρκεσθησόμεθᾰ ᾰ̓ρκεσθήσεσθε ᾰ̓ρκεσθήσονται
optative ᾰ̓ρκεσθησοίμην ᾰ̓ρκεσθήσοιο ᾰ̓ρκεσθήσοιτο ᾰ̓ρκεσθήσοισθον ᾰ̓ρκεσθησοίσθην ᾰ̓ρκεσθησοίμεθᾰ ᾰ̓ρκεσθήσοισθε ᾰ̓ρκεσθήσοιντο
active middle passive
infinitive ᾰ̓ρκέσειν ᾰ̓ρκέσεσθαι ᾰ̓ρκεσθήσεσθαι
participle m ᾰ̓ρκέσων ᾰ̓ρκεσόμενος ᾰ̓ρκεσθησόμενος
f ᾰ̓ρκέσουσᾰ ᾰ̓ρκεσομένη ᾰ̓ρκεσθησομένη
n ᾰ̓ρκέσον ᾰ̓ρκεσόμενον ᾰ̓ρκεσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἤρκεσᾰ, ἠρκεσᾰ́μην, ἠρκέσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἤρκεσᾰ ἤρκεσᾰς ἤρκεσε(ν) ἠρκέσᾰτον ἠρκεσᾰ́την ἠρκέσᾰμεν ἠρκέσᾰτε ἤρκεσᾰν
subjunctive ᾰ̓ρκέσω ᾰ̓ρκέσῃς ᾰ̓ρκέσῃ ᾰ̓ρκέσητον ᾰ̓ρκέσητον ᾰ̓ρκέσωμεν ᾰ̓ρκέσητε ᾰ̓ρκέσωσῐ(ν)
optative ᾰ̓ρκέσαιμῐ ᾰ̓ρκέσειᾰς / ᾰ̓ρκέσαις ᾰ̓ρκέσειε(ν) / ᾰ̓ρκέσαι ᾰ̓ρκέσαιτον ᾰ̓ρκεσαίτην ᾰ̓ρκέσαιμεν ᾰ̓ρκέσαιτε ᾰ̓ρκέσειᾰν / ᾰ̓ρκέσαιεν
imperative   ᾰ̓́ρκεσον ᾰ̓ρκεσᾰ́τω ᾰ̓ρκέσᾰτον ᾰ̓ρκεσᾰ́των   ᾰ̓ρκέσᾰτε ᾰ̓ρκεσᾰ́ντων
middle indicative ἠρκεσᾰ́μην ἠρκέσω ἠρκέσᾰτο ἠρκέσᾰσθον ἠρκεσᾰ́σθην ἠρκεσᾰ́μεθᾰ ἠρκέσᾰσθε ἠρκέσᾰντο
subjunctive ᾰ̓ρκέσωμαι ᾰ̓ρκέσῃ ᾰ̓ρκέσηται ᾰ̓ρκέσησθον ᾰ̓ρκέσησθον ᾰ̓ρκεσώμεθᾰ ᾰ̓ρκέσησθε ᾰ̓ρκέσωνται
optative ᾰ̓ρκεσαίμην ᾰ̓ρκέσαιο ᾰ̓ρκέσαιτο ᾰ̓ρκέσαισθον ᾰ̓ρκεσαίσθην ᾰ̓ρκεσαίμεθᾰ ᾰ̓ρκέσαισθε ᾰ̓ρκέσαιντο
imperative   ᾰ̓́ρκεσαι ᾰ̓ρκεσᾰ́σθω ᾰ̓ρκέσᾰσθον ᾰ̓ρκεσᾰ́σθων   ᾰ̓ρκέσᾰσθε ᾰ̓ρκεσᾰ́σθων
passive indicative ἠρκέσθην ἠρκέσθης ἠρκέσθη ἠρκέσθητον ἠρκεσθήτην ἠρκέσθημεν ἠρκέσθητε ἠρκέσθησᾰν
subjunctive ᾰ̓ρκεσθῶ ᾰ̓ρκεσθῇς ᾰ̓ρκεσθῇ ᾰ̓ρκεσθῆτον ᾰ̓ρκεσθῆτον ᾰ̓ρκεσθῶμεν ᾰ̓ρκεσθῆτε ᾰ̓ρκεσθῶσῐ(ν)
optative ᾰ̓ρκεσθείην ᾰ̓ρκεσθείης ᾰ̓ρκεσθείη ᾰ̓ρκεσθεῖτον / ᾰ̓ρκεσθείητον ᾰ̓ρκεσθείτην / ᾰ̓ρκεσθειήτην ᾰ̓ρκεσθεῖμεν / ᾰ̓ρκεσθείημεν ᾰ̓ρκεσθεῖτε / ᾰ̓ρκεσθείητε ᾰ̓ρκεσθεῖεν / ᾰ̓ρκεσθείησᾰν
imperative   ᾰ̓ρκέσθητῐ ᾰ̓ρκεσθήτω ᾰ̓ρκέσθητον ᾰ̓ρκεσθήτων   ᾰ̓ρκέσθητε ᾰ̓ρκεσθέντων
active middle passive
infinitive ᾰ̓ρκέσαι ᾰ̓ρκέσᾰσθαι ᾰ̓ρκεσθῆναι
participle m ᾰ̓ρκέσᾱς ᾰ̓ρκεσᾰ́μενος ᾰ̓ρκεσθείς
f ᾰ̓ρκέσᾱσᾰ ᾰ̓ρκεσᾰμένη ᾰ̓ρκεσθεῖσᾰ
n ᾰ̓ρκέσᾰν ᾰ̓ρκεσᾰ́μενον ᾰ̓ρκεσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἤρκεμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ἤρκεμαι ἤρκεσαι ἤρκεται ἤρκεσθον ἤρκεσθον ἠρκέμεθᾰ ἤρκεσθε ἤρκενται
subjunctive ἠρκεμένος ὦ ἠρκεμένος ᾖς ἠρκεμένος ᾖ ἠρκεμένω ἦτον ἠρκεμένω ἦτον ἠρκεμένοι ὦμεν ἠρκεμένοι ἦτε ἠρκεμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἠρκεμένος εἴην ἠρκεμένος εἴης ἠρκεμένος εἴη ἠρκεμένω εἴητον / εἶτον ἠρκεμένω εἰήτην / εἴτην ἠρκεμένοι εἴημεν / εἶμεν ἠρκεμένοι εἴητε / εἶτε ἠρκεμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἤρκεσο ἠρκέσθω ἤρκεσθον ἠρκέσθων   ἤρκεσθε ἠρκέσθων
middle/passive
infinitive ἠρκέσθαι
participle m ἠρκεμένος
f ἠρκεμένη
n ἠρκεμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “ἀρκέω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 132-3

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.