ἀρχαιότροπος

Ancient Greek

Etymology

From ἀρχαῖος (arkhaîos, “ancient”) +‎ τρόπος (trópos, “manner, style”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ar.kʰai̯.ó.tro.pos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ar.kʰɛˈo.tro.pos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ar.çɛˈo.tro.pos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ar.çeˈo.tro.pos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ar.çeˈo.tro.pos/

Adjective

ἀρχαιότροπος • (arkhaiótropos) m or f (neuter ἀρχαιότροπον); second declension

old-fashioned

Declension

Second declension of ᾰ̓ρχαιότροπος; ᾰ̓ρχαιότροπον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ᾰ̓ρχαιότροπος ărkhaiótropos	ᾰ̓ρχαιότροπον ărkhaiótropon	ᾰ̓ρχαιοτρόπω ărkhaiotrópō	ᾰ̓ρχαιοτρόπω ărkhaiotrópō	ᾰ̓ρχαιότροποι ărkhaiótropoi	ᾰ̓ρχαιότροπᾰ ărkhaiótropă
Genitive	ᾰ̓ρχαιοτρόπου ărkhaiotrópou	ᾰ̓ρχαιοτρόπου ărkhaiotrópou	ᾰ̓ρχαιοτρόποιν ărkhaiotrópoin	ᾰ̓ρχαιοτρόποιν ărkhaiotrópoin	ᾰ̓ρχαιοτρόπων ărkhaiotrópōn	ᾰ̓ρχαιοτρόπων ărkhaiotrópōn
Dative	ᾰ̓ρχαιοτρόπῳ ărkhaiotrópōi	ᾰ̓ρχαιοτρόπῳ ărkhaiotrópōi	ᾰ̓ρχαιοτρόποιν ărkhaiotrópoin	ᾰ̓ρχαιοτρόποιν ărkhaiotrópoin	ᾰ̓ρχαιοτρόποις ărkhaiotrópois	ᾰ̓ρχαιοτρόποις ărkhaiotrópois
Accusative	ᾰ̓ρχαιότροπον ărkhaiótropon	ᾰ̓ρχαιότροπον ărkhaiótropon	ᾰ̓ρχαιοτρόπω ărkhaiotrópō	ᾰ̓ρχαιοτρόπω ărkhaiotrópō	ᾰ̓ρχαιοτρόπους ărkhaiotrópous	ᾰ̓ρχαιότροπᾰ ărkhaiótropă
Vocative	ᾰ̓ρχαιότροπε ărkhaiótrope	ᾰ̓ρχαιότροπον ărkhaiótropon	ᾰ̓ρχαιοτρόπω ărkhaiotrópō	ᾰ̓ρχαιοτρόπω ărkhaiotrópō	ᾰ̓ρχαιότροποι ărkhaiótropoi	ᾰ̓ρχαιότροπᾰ ărkhaiótropă
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ᾰ̓ρχαιοτρόπως ărkhaiotrópōs		ᾰ̓ρχαιοτροπώτερος ărkhaiotropṓteros		ᾰ̓ρχαιοτροπώτᾰτος ărkhaiotropṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Further reading