ἀρχιτέκτων

Ancient Greek

Etymology

From ἀρχι- (arkhi-, “chief”) +‎ τέκτων (téktōn, “builder”).

Pronunciation

 

Noun

ἀρχιτέκτων • (arkhitéktōn) m (genitive ἀρχιτέκτονος); third declension

  1. chief constructor, master builder, architect

Inflection

Third declension of ὁ ἀρχιτέκτων; τοῦ ἀρχιτέκτονος (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ὁ ἀρχιτέκτων
ho arkhitéktōn 		τὼ ἀρχιτέκτονε
tṑ arkhitéktone 		οἱ ἀρχιτέκτονες
hoi arkhitéktones
Genitive τοῦ ἀρχιτέκτονος
toû arkhitéktonos 		τοῖν ἀρχιτεκτόνοιν
toîn arkhitektónoin 		τῶν ἀρχιτεκτόνων
tôn arkhitektónōn
Dative τῷ ἀρχιτέκτονῐ
tōî arkhitéktonĭ 		τοῖν ἀρχιτεκτόνοιν
toîn arkhitektónoin 		τοῖς ἀρχιτέκτοσῐ / ἀρχιτέκτοσῐν
toîs arkhitéktosĭ(n)
Accusative τὸν ἀρχιτέκτονᾰ
tòn arkhitéktonă 		τὼ ἀρχιτέκτονε
tṑ arkhitéktone 		τοὺς ἀρχιτέκτονᾰς
toùs arkhitéktonăs
Vocative ἀρχιτέκτον
arkhitékton 		ἀρχιτέκτονε
arkhitéktone 		ἀρχιτέκτονες
arkhitéktones
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.