ἀρόω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *h₂érh₃-ye-, a ye-present from the root *h₂erh₃- (“to plough”). Cognates include Old Armenian արաւր (arawr), Latin arō, Old Church Slavonic орати (orati), and Old English erian (Early Modern English ear). Related to ἄροτρον (árotron, “a plough”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ró.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈro.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈro.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈro.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈro.o/

Verb

ἀρόω • (aróō)

to plow, till
to sow
to beget
(middle voice) to enjoy the fruits of tillage

Usage notes

The Epic present forms ἀρόωσι (aróōsi), ἀρόῃς (aróēis), and ἀρόμμεναι (arómmenai) are attested.
The Ionic perfect participle ἀρηρομένος (arēroménos) is attested.

Inflection

Present: ἀρῶ, ἀροῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀρῶ	ἀροῖς	ἀροῖ	ἀροῦτον	ἀροῦτον	ἀροῦμεν	ἀροῦτε	ἀροῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἀρῶ	ἀροῖς	ἀροῖ	ἀρῶτον	ἀρῶτον	ἀρῶμεν	ἀρῶτε	ἀρῶσῐ(ν)
	optative	ἀροίην / ἀροῖμῐ	ἀροίης / ἀροῖς	ἀροίη / ἀροῖ	ἀροῖτον / ἀροίητον	ἀροίτην / ἀροιήτην	ἀροῖμεν / ἀροίημεν	ἀροῖτε / ἀροίητε	ἀροῖεν / ἀροίησᾰν
	imperative		ἄρου	ἀρούτω	ἀροῦτον	ἀρούτων		ἀροῦτε	ἀρούντων
middle/ passive	indicative	ἀροῦμαι	ἀροῖ	ἀροῦται	ἀροῦσθον	ἀροῦσθον	ἀρούμεθᾰ	ἀροῦσθε	ἀροῦνται
	subjunctive	ἀρῶμαι	ἀροῖ	ἀρῶται	ἀρῶσθον	ἀρῶσθον	ἀρώμεθᾰ	ἀρῶσθε	ἀρῶνται
	optative	ἀροίμην	ἀροῖο	ἀροῖτο	ἀροῖσθον	ἀροίσθην	ἀροίμεθᾰ	ἀροῖσθε	ἀροῖντο
	imperative		ἀροῦ	ἀρούσθω	ἀροῦσθον	ἀρούσθων		ἀροῦσθε	ἀρούσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀροῦν				ἀροῦσθαι
participle	m	ἀρῶν				ἀρούμενος
	f	ἀροῦσᾰ				ἀρουμένη
	n	ἀροῦν				ἀρούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἤρουν, ἠρούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤρουν	ἤρους	ἤρου	ἠροῦτον	ἠρούτην	ἠροῦμεν	ἠροῦτε	ἤρουν
middle/ passive	indicative	ἠρούμην	ἠροῦ	ἠροῦτο	ἠροῦσθον	ἠρούσθην	ἠρούμεθᾰ	ἠροῦσθε	ἠροῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀρόσω, ἀρόσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀρόσω	ἀρόσεις	ἀρόσει	ἀρόσετον	ἀρόσετον	ἀρόσομεν	ἀρόσετε	ἀρόσουσῐ(ν)
active	optative	ἀρόσοιμῐ	ἀρόσοις	ἀρόσοι	ἀρόσοιτον	ἀροσοίτην	ἀρόσοιμεν	ἀρόσοιτε	ἀρόσοιεν
middle	indicative	ἀρόσομαι	ἀρόσῃ / ἀρόσει	ἀρόσεται	ἀρόσεσθον	ἀρόσεσθον	ἀροσόμεθᾰ	ἀρόσεσθε	ἀρόσονται
middle	optative	ἀροσοίμην	ἀρόσοιο	ἀρόσοιτο	ἀρόσοισθον	ἀροσοίσθην	ἀροσοίμεθᾰ	ἀρόσοισθε	ἀρόσοιντο
		active			middle
infinitive		ἀρόσειν			ἀρόσεσθαι
participle	m	ἀρόσων			ἀροσόμενος
	f	ἀρόσουσᾰ			ἀροσομένη
	n	ἀρόσον			ἀροσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀρόσσω, ἀρόσσομαι (poetic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀρόσσω	ἀρόσσεις	ἀρόσσει	ἀρόσσετον	ἀρόσσετον	ἀρόσσομεν	ἀρόσσετε	ἀρόσσουσῐ(ν)
active	optative	ἀρόσσοιμῐ	ἀρόσσοις	ἀρόσσοι	ἀρόσσοιτον	ἀροσσοίτην	ἀρόσσοιμεν	ἀρόσσοιτε	ἀρόσσοιεν
middle	indicative	ἀρόσσομαι	ἀρόσσεαι	ἀρόσσεται	ἀρόσσεσθον	ἀρόσσεσθον	ἀροσσόμεθᾰ	ἀρόσσεσθε	ἀρόσσονται
middle	optative	ἀροσσοίμην	ἀρόσσοιο	ἀρόσσοιτο	ἀρόσσοισθον	ἀροσσοίσθην	ἀροσσοίμεθᾰ	ἀρόσσοισθε	ἀρόσσοιντο
		active			middle
infinitive		ἀρόσσειν			ἀρόσσεσθαι
participle	m	ἀρόσσων			ἀροσσόμενος
	f	ἀρόσσουσᾰ			ἀροσσομένη
	n	ἀρόσσον			ἀροσσόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἤροσᾰ, ἠροσᾰ́μην, ἠρόθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤροσᾰ	ἤροσᾰς	ἤροσε(ν)	ἠρόσᾰτον	ἠροσᾰ́την	ἠρόσᾰμεν	ἠρόσᾰτε	ἤροσᾰν
	subjunctive	ἀρόσω	ἀρόσῃς	ἀρόσῃ	ἀρόσητον	ἀρόσητον	ἀρόσωμεν	ἀρόσητε	ἀρόσωσῐ(ν)
	optative	ἀρόσαιμῐ	ἀρόσειᾰς / ἀρόσαις	ἀρόσειε(ν) / ἀρόσαι	ἀρόσαιτον	ἀροσαίτην	ἀρόσαιμεν	ἀρόσαιτε	ἀρόσειᾰν / ἀρόσαιεν
	imperative		ἄροσον	ἀροσᾰ́τω	ἀρόσᾰτον	ἀροσᾰ́των		ἀρόσᾰτε	ἀροσᾰ́ντων
middle	indicative	ἠροσᾰ́μην	ἠρόσω	ἠρόσᾰτο	ἠρόσᾰσθον	ἠροσᾰ́σθην	ἠροσᾰ́μεθᾰ	ἠρόσᾰσθε	ἠρόσᾰντο
	subjunctive	ἀρόσωμαι	ἀρόσῃ	ἀρόσηται	ἀρόσησθον	ἀρόσησθον	ἀροσώμεθᾰ	ἀρόσησθε	ἀρόσωνται
	optative	ἀροσαίμην	ἀρόσαιο	ἀρόσαιτο	ἀρόσαισθον	ἀροσαίσθην	ἀροσαίμεθᾰ	ἀρόσαισθε	ἀρόσαιντο
	imperative		ἄροσαι	ἀροσᾰ́σθω	ἀρόσᾰσθον	ἀροσᾰ́σθων		ἀρόσᾰσθε	ἀροσᾰ́σθων
passive	indicative	ἠρόθην	ἠρόθης	ἠρόθη	ἠρόθητον	ἠροθήτην	ἠρόθημεν	ἠρόθητε	ἠρόθησᾰν
	subjunctive	ἀροθῶ	ἀροθῇς	ἀροθῇ	ἀροθῆτον	ἀροθῆτον	ἀροθῶμεν	ἀροθῆτε	ἀροθῶσῐ(ν)
	optative	ἀροθείην	ἀροθείης	ἀροθείη	ἀροθεῖτον / ἀροθείητον	ἀροθείτην / ἀροθειήτην	ἀροθεῖμεν / ἀροθείημεν	ἀροθεῖτε / ἀροθείητε	ἀροθεῖεν / ἀροθείησᾰν
	imperative		ἀρόθητῐ	ἀροθήτω	ἀρόθητον	ἀροθήτων		ἀρόθητε	ἀροθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀρόσαι			ἀρόσᾰσθαι		ἀροθῆναι
participle	m	ἀρόσᾱς			ἀροσᾰ́μενος		ἀροθείς
	f	ἀρόσᾱσᾰ			ἀροσᾰμένη		ἀροθεῖσᾰ
	n	ἀρόσᾰν			ἀροσᾰ́μενον		ἀροθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ᾱ̓́ροσᾰ, ᾱ̓ροσᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾱ̓́ροσᾰ	ᾱ̓́ροσᾰς	ᾱ̓́ροσε(ν)	ᾱ̓ρόσᾰτον	ᾱ̓ροσᾰ́την	ᾱ̓ρόσᾰμεν	ᾱ̓ρόσᾰτε	ᾱ̓́ροσᾰν
	subjunctive	ᾱ̓ρόσω	ᾱ̓ρόσῃς	ᾱ̓ρόσῃ	ᾱ̓ρόσητον	ᾱ̓ρόσητον	ᾱ̓ρόσωμεν	ᾱ̓ρόσητε	ᾱ̓ρόσωσῐ(ν)
	optative	ᾱ̓ρόσαιμῐ	ᾱ̓ρόσειᾰς / ᾱ̓ρόσαις	ᾱ̓ρόσειε(ν) / ᾱ̓ρόσαι	ᾱ̓ροσεῖτον	ᾱ̓ροσείτην	ᾱ̓ροσεῖμεν	ᾱ̓ροσεῖτε	ᾱ̓ροσεῖεν
	imperative		ᾱ̓́ροσον	ᾱ̓ροσᾰ́τω	ᾱ̓ρόσᾰτον	ᾱ̓ροσᾰ́των		ᾱ̓ρόσᾰτε	ᾱ̓ροσᾰ́ντων
middle	indicative	ᾱ̓ροσᾰ́μην	ᾱ̓ρόσω	ᾱ̓ρόσᾰτο	ᾱ̓ρόσᾰσθον	ᾱ̓ροσᾰ́σθην	ᾱ̓ροσᾰ́μεθᾰ	ᾱ̓ρόσᾰσθε	ᾱ̓ρόσᾰντο
	subjunctive	ᾱ̓ρόσωμαι	ᾱ̓ρόσηαι	ᾱ̓ρόσηται	ᾱ̓ρόσησθον	ᾱ̓ρόσησθον	ᾱ̓ροσώμεθᾰ	ᾱ̓ρόσησθε	ᾱ̓ρόσωνται
	optative	ᾱ̓ροσαίμην	ᾱ̓ρόσαιο	ᾱ̓ρόσαιτο	ᾱ̓ρόσαισθον	ᾱ̓ροσαίσθην	ᾱ̓ροσαίμεθᾰ	ᾱ̓ρόσαισθε	ᾱ̓ρόσαιντο
	imperative		ᾱ̓́ροσαι	ᾱ̓ροσᾰ́σθω	ᾱ̓ρόσᾰσθον	ᾱ̓ροσᾰ́σθων		ᾱ̓ρόσᾰσθε	ᾱ̓ροσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ᾱ̓ρόσαι			ᾱ̓ρόσᾰσθαι
participle	m	ᾱ̓ρόσᾱς			ᾱ̓ροσᾰ́μενος
	f	ᾱ̓ρόσᾱσᾰ			ᾱ̓ροσᾰμένη
	n	ᾱ̓ρόσᾰν			ᾱ̓ροσᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ᾱ̓́ροσσᾰ, ᾱ̓ροσσᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾱ̓́ροσσᾰ	ᾱ̓́ροσσᾰς	ᾱ̓́ροσσε(ν)	ᾱ̓ρόσσᾰτον	ᾱ̓ροσσᾰ́την	ᾱ̓ρόσσᾰμεν	ᾱ̓ρόσσᾰτε	ᾱ̓́ροσσᾰν
	subjunctive	ᾱ̓ρόσσω	ᾱ̓ρόσσῃς	ᾱ̓ρόσσῃ	ᾱ̓ρόσσητον	ᾱ̓ρόσσητον	ᾱ̓ρόσσωμεν	ᾱ̓ρόσσητε	ᾱ̓ρόσσωσῐ(ν)
	optative	ᾱ̓ρόσσαιμῐ	ᾱ̓ρόσσειᾰς / ᾱ̓ρόσσαις	ᾱ̓ρόσσειε(ν) / ᾱ̓ρόσσαι	ᾱ̓ροσσεῖτον	ᾱ̓ροσσείτην	ᾱ̓ροσσεῖμεν	ᾱ̓ροσσεῖτε	ᾱ̓ροσσεῖεν
	imperative		ᾱ̓́ροσσον	ᾱ̓ροσσᾰ́τω	ᾱ̓ρόσσᾰτον	ᾱ̓ροσσᾰ́των		ᾱ̓ρόσσᾰτε	ᾱ̓ροσσᾰ́ντων
middle	indicative	ᾱ̓ροσσᾰ́μην	ᾱ̓ρόσσω	ᾱ̓ρόσσᾰτο	ᾱ̓ρόσσᾰσθον	ᾱ̓ροσσᾰ́σθην	ᾱ̓ροσσᾰ́μεθᾰ	ᾱ̓ρόσσᾰσθε	ᾱ̓ρόσσᾰντο
	subjunctive	ᾱ̓ρόσσωμαι	ᾱ̓ρόσσηαι	ᾱ̓ρόσσηται	ᾱ̓ρόσσησθον	ᾱ̓ρόσσησθον	ᾱ̓ροσσώμεθᾰ	ᾱ̓ρόσσησθε	ᾱ̓ρόσσωνται
	optative	ᾱ̓ροσσαίμην	ᾱ̓ρόσσαιο	ᾱ̓ρόσσαιτο	ᾱ̓ρόσσαισθον	ᾱ̓ροσσαίσθην	ᾱ̓ροσσαίμεθᾰ	ᾱ̓ρόσσαισθε	ᾱ̓ρόσσαιντο
	imperative		ᾱ̓́ροσσαι	ᾱ̓ροσσᾰ́σθω	ᾱ̓ρόσσᾰσθον	ᾱ̓ροσσᾰ́σθων		ᾱ̓ρόσσᾰσθε	ᾱ̓ροσσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ᾱ̓ρόσσαι			ᾱ̓ρόσσᾰσθαι
participle	m	ᾱ̓ρόσσᾱς			ᾱ̓ροσσᾰ́μενος
	f	ᾱ̓ρόσσᾱσᾰ			ᾱ̓ροσσᾰμένη
	n	ᾱ̓ρόσσᾰν			ᾱ̓ροσσᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἀρήρομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀρήρομαι	ἀρήροσαι	ἀρήροται	ἀρήροσθον	ἀρήροσθον	ἀρηρόμεθᾰ	ἀρήροσθε	ἀρήρονται
	subjunctive	ἀρηρομένος ὦ	ἀρηρομένος ᾖς	ἀρηρομένος ᾖ	ἀρηρομένω ἦτον	ἀρηρομένω ἦτον	ἀρηρομένοι ὦμεν	ἀρηρομένοι ἦτε	ἀρηρομένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀρηρομένος εἴην	ἀρηρομένος εἴης	ἀρηρομένος εἴη	ἀρηρομένω εἴητον / εἶτον	ἀρηρομένω εἰήτην / εἴτην	ἀρηρομένοι εἴημεν / εἶμεν	ἀρηρομένοι εἴητε / εἶτε	ἀρηρομένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		ἀρήροσο	ἀρηρόσθω	ἀρήροσθον	ἀρηρόσθων		ἀρήροσθε	ἀρηρόσθων
						middle/passive
infinitive						ἀρηρόσθαι
participle	m					ἀρηρομένος
	f					ἀρηρομένη
	n					ἀρηρομένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἀρηρόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀρηρόμην	ἀρήροσο	ἀρήροτο	ἀρήροσθον	ἀρηρόσθην	ἀρηρόμεθᾰ	ἀρήροσθε	ἀρήροντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀρόσιμος (arósimos)
ἄροσις (árosis)
ἀροσμός (arosmós)
ἀροτήρ (arotḗr)
ἀρότης (arótēs)
ἀροτικός (arotikós)
ἄροτος (árotos)
ἀροτός (arotós)
ἀροτρεύς (arotreús)
ἀροτρεύω (arotreúō)
ἄροτρον (árotron)
ἄρουρα (ároura)

References

“ἀρόω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“ἀρόω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
“ἀρόω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
ἀρόω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
ἀρόω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
ἀρόω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
“ἀρόω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
ἀρόω in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften