ἀσήμινος

Ancient Greek

Etymology

From ἄσημον (ásēmon, “silver”) +‎ -ῐνος (-ĭnos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.sɛ̌ː.mi.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈse̝.mi.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈsi.mi.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈsi.mi.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈsi.mi.nos/

Adjective

ἀσήμῐνος • (asḗmĭnos) m (feminine ἀσημῐ́νη, neuter ἀσήμῐνον); first/second declension

made of silver

Inflection

First and second declension of ἀσήμῐνος; ἀσημῐ́νη; ἀσήμῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἀσήμῐνος asḗmĭnos	ἀσημῐ́νη asēmĭ́nē	ἀσήμῐνον asḗmĭnon	ἀσημῐ́νω asēmĭ́nō	ἀσημῐ́νᾱ asēmĭ́nā	ἀσημῐ́νω asēmĭ́nō	ἀσήμῐνοι asḗmĭnoi	ἀσήμῐναι asḗmĭnai	ἀσήμῐνᾰ asḗmĭnă
Genitive	ἀσημῐ́νου asēmĭ́nou	ἀσημῐ́νης asēmĭ́nēs	ἀσημῐ́νου asēmĭ́nou	ἀσημῐ́νοιν asēmĭ́noin	ἀσημῐ́ναιν asēmĭ́nain	ἀσημῐ́νοιν asēmĭ́noin	ἀσημῐ́νων asēmĭ́nōn	ἀσημῐ́νων asēmĭ́nōn	ἀσημῐ́νων asēmĭ́nōn
Dative	ἀσημῐ́νῳ asēmĭ́nōi	ἀσημῐ́νῃ asēmĭ́nēi	ἀσημῐ́νῳ asēmĭ́nōi	ἀσημῐ́νοιν asēmĭ́noin	ἀσημῐ́ναιν asēmĭ́nain	ἀσημῐ́νοιν asēmĭ́noin	ἀσημῐ́νοις asēmĭ́nois	ἀσημῐ́ναις asēmĭ́nais	ἀσημῐ́νοις asēmĭ́nois
Accusative	ἀσήμῐνον asḗmĭnon	ἀσημῐ́νην asēmĭ́nēn	ἀσήμῐνον asḗmĭnon	ἀσημῐ́νω asēmĭ́nō	ἀσημῐ́νᾱ asēmĭ́nā	ἀσημῐ́νω asēmĭ́nō	ἀσημῐ́νους asēmĭ́nous	ἀσημῐ́νᾱς asēmĭ́nās	ἀσήμῐνᾰ asḗmĭnă
Vocative	ἀσήμῐνε asḗmĭne	ἀσημῐ́νη asēmĭ́nē	ἀσήμῐνον asḗmĭnon	ἀσημῐ́νω asēmĭ́nō	ἀσημῐ́νᾱ asēmĭ́nā	ἀσημῐ́νω asēmĭ́nō	ἀσήμῐνοι asḗmĭnoi	ἀσήμῐναι asḗmĭnai	ἀσήμῐνᾰ asḗmĭnă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἀσημῐ́νως asēmĭ́nōs			ἀσημῐνώτερος asēmĭnṓteros			ἀσημῐνώτᾰτος asēmĭnṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading