ἀσελγής

See also: ασελγής

Ancient Greek

Etymology

Unclear; Beekes compares this word with the Hesychian gloss ἀσάλγαν (asálgan, “insolence, indifference”), suggesting a possible Pre-Greek origin, but not without hesitation.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.sel.ɡɛ̌ːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.selˈɡe̝s/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.selˈʝis/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.selˈʝis/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.selˈʝis/

Adjective

ἀσελγής • (aselgḗs) m or f (neuter ἀσελγές); third declension

licentious, wanton, brutal, outrageous
lascivious, lewd, lustful
Synonyms: μάργος (márgos), ὑβριστικός (hubristikós)

Declension

Third declension of ᾰ̓σελγής; ᾰ̓σελγές (contracted, Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ᾰ̓σελγής ăselgḗs	ᾰ̓σελγές ăselgés	ᾰ̓σελγεῖ ăselgeî	ᾰ̓σελγεῖ ăselgeî	ᾰ̓σελγεῖς ăselgeîs	ᾰ̓σελγῆ ăselgê
Genitive	ᾰ̓σελγοῦς ăselgoûs	ᾰ̓σελγοῦς ăselgoûs	ᾰ̓σελγοῖν ăselgoîn	ᾰ̓σελγοῖν ăselgoîn	ᾰ̓σελγῶν ăselgôn	ᾰ̓σελγῶν ăselgôn
Dative	ᾰ̓σελγεῖ ăselgeî	ᾰ̓σελγεῖ ăselgeî	ᾰ̓σελγοῖν ăselgoîn	ᾰ̓σελγοῖν ăselgoîn	ᾰ̓σελγέσῐ / ᾰ̓σελγέσῐν ăselgésĭ(n)	ᾰ̓σελγέσῐ / ᾰ̓σελγέσῐν ăselgésĭ(n)
Accusative	ᾰ̓σελγῆ ăselgê	ᾰ̓σελγές ăselgés	ᾰ̓σελγεῖ ăselgeî	ᾰ̓σελγεῖ ăselgeî	ᾰ̓σελγεῖς ăselgeîs	ᾰ̓σελγῆ ăselgê
Vocative	ᾰ̓σελγές ăselgés	ᾰ̓σελγές ăselgés	ᾰ̓σελγεῖ ăselgeî	ᾰ̓σελγεῖ ăselgeî	ᾰ̓σελγεῖς ăselgeîs	ᾰ̓σελγῆ ăselgê
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ᾰ̓σελγῶς ăselgôs		ᾰ̓σελγέστερος ăselgésteros		ᾰ̓σελγέστᾰτος ăselgéstătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

ἀσελγαίνω (aselgaínō)
ἀσέλγεια (asélgeia)
ἀσέλγημα (asélgēma)
ἀσελγόκερως (aselgókerōs)
ἀσελγομανέω (aselgomanéō)
ἀσελγοποιός (aselgopoiós)

Descendants

→ Greek: ασελγής (aselgís)