ἀσπαίρων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /as.pǎi̯.rɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /asˈpɛ.ron/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /asˈpɛ.ron/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /asˈpe.ron/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /asˈpe.ron/

Participle

ἀσπαίρων • (aspaírōn) m (feminine ἀσπαίρουσᾰ, neuter ἀσπαῖρον); first/third declension

present active participle of ἀσπαίρω (aspaírō)

Declension

First and third declension of ᾰ̓σπαίρων; ᾰ̓σπαίρουσᾰ; ᾰ̓σπαῖρον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ᾰ̓σπαίρων ăspaírōn	ᾰ̓σπαίρουσᾰ ăspaírousă	ᾰ̓σπαῖρον ăspaîron	ᾰ̓σπαίροντε ăspaíronte	ᾰ̓σπαιρούσᾱ ăspairoúsā	ᾰ̓σπαίροντε ăspaíronte	ᾰ̓σπαίροντες ăspaírontes	ᾰ̓σπαίρουσαι ăspaírousai	ᾰ̓σπαίροντᾰ ăspaírontă
Genitive	ᾰ̓σπαίροντος ăspaírontos	ᾰ̓σπαιρούσης ăspairoúsēs	ᾰ̓σπαίροντος ăspaírontos	ᾰ̓σπαιρόντοιν ăspairóntoin	ᾰ̓σπαιρούσαιν ăspairoúsain	ᾰ̓σπαιρόντοιν ăspairóntoin	ᾰ̓σπαιρόντων ăspairóntōn	ᾰ̓σπαιρουσῶν ăspairousôn	ᾰ̓σπαιρόντων ăspairóntōn
Dative	ᾰ̓σπαίροντῐ ăspaírontĭ	ᾰ̓σπαιρούσῃ ăspairoúsēi	ᾰ̓σπαίροντῐ ăspaírontĭ	ᾰ̓σπαιρόντοιν ăspairóntoin	ᾰ̓σπαιρούσαιν ăspairoúsain	ᾰ̓σπαιρόντοιν ăspairóntoin	ᾰ̓σπαίρουσῐ / ᾰ̓σπαίρουσῐν ăspaírousĭ(n)	ᾰ̓σπαιρούσαις ăspairoúsais	ᾰ̓σπαίρουσῐ / ᾰ̓σπαίρουσῐν ăspaírousĭ(n)
Accusative	ᾰ̓σπαίροντᾰ ăspaírontă	ᾰ̓σπαίρουσᾰν ăspaírousăn	ᾰ̓σπαῖρον ăspaîron	ᾰ̓σπαίροντε ăspaíronte	ᾰ̓σπαιρούσᾱ ăspairoúsā	ᾰ̓σπαίροντε ăspaíronte	ᾰ̓σπαίροντᾰς ăspaírontăs	ᾰ̓σπαιρούσᾱς ăspairoúsās	ᾰ̓σπαίροντᾰ ăspaírontă
Vocative	ᾰ̓σπαίρων ăspaírōn	ᾰ̓σπαίρουσᾰ ăspaírousă	ᾰ̓σπαῖρον ăspaîron	ᾰ̓σπαίροντε ăspaíronte	ᾰ̓σπαιρούσᾱ ăspairoúsā	ᾰ̓σπαίροντε ăspaíronte	ᾰ̓σπαίροντες ăspaírontes	ᾰ̓σπαίρουσαι ăspaírousai	ᾰ̓σπαίροντᾰ ăspaírontă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ᾰ̓σπαιρόντως ăspairóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.