ἀσπαλιευτής
Ancient Greek
Noun
ἀσπαλιευτής • (aspalieutḗs) m (genitive ἀσπαλιευτοῦ); first declension
- angler
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ ἀσπαλιευτής ho aspalieutḗs |
τὼ ἀσπαλιευτᾱ́ tṑ aspalieutā́ |
οἱ ἀσπαλιευταί hoi aspalieutaí | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ἀσπαλιευτοῦ toû aspalieutoû |
τοῖν ἀσπαλιευταῖν toîn aspalieutaîn |
τῶν ἀσπαλιευτῶν tôn aspalieutôn | ||||||||||
| Dative | τῷ ἀσπαλιευτῇ tōî aspalieutēî |
τοῖν ἀσπαλιευταῖν toîn aspalieutaîn |
τοῖς ἀσπαλιευταῖς toîs aspalieutaîs | ||||||||||
| Accusative | τὸν ἀσπαλιευτήν tòn aspalieutḗn |
τὼ ἀσπαλιευτᾱ́ tṑ aspalieutā́ |
τοὺς ἀσπαλιευτᾱ́ς toùs aspalieutā́s | ||||||||||
| Vocative | ἀσπαλιευτᾰ́ aspalieutắ |
ἀσπαλιευτᾱ́ aspalieutā́ |
ἀσπαλιευταί aspalieutaí | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Synonyms
- ἰχθυουλκός (ikhthuoulkós)
References
- “ἀσπαλιευτής”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press