ἀστεῖος

See also: αστείος

Ancient Greek

Etymology

From ἄστε(ϝ) (áste(w)), the oblique stem of ἄστυ (ástu, “town”), +‎ -ιος (-ios, adjective suffix).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /as.têː.os/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /asˈti.os/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /asˈti.os/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /asˈti.os/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /asˈti.os/

Adjective

ᾰ̓στεῖος • (ăsteîos) m (feminine ᾰ̓στείᾱ, neuter ᾰ̓στεῖον); first/second declension

of the city, cosmopolitan
having polished manners; urbane, refined
elegant, witty, handsome, fair

Inflection

First and second declension of ᾰ̓στεῖος; ᾰ̓στείᾱ; ᾰ̓στεῖον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ᾰ̓στεῖος ăsteîos	ᾰ̓στείᾱ ăsteíā	ᾰ̓στεῖον ăsteîon	ᾰ̓στείω ăsteíō	ᾰ̓στείᾱ ăsteíā	ᾰ̓στείω ăsteíō	ᾰ̓στεῖοι ăsteîoi	ᾰ̓στεῖαι ăsteîai	ᾰ̓στεῖᾰ ăsteîă
Genitive	ᾰ̓στείου ăsteíou	ᾰ̓στείᾱς ăsteíās	ᾰ̓στείου ăsteíou	ᾰ̓στείοιν ăsteíoin	ᾰ̓στείαιν ăsteíain	ᾰ̓στείοιν ăsteíoin	ᾰ̓στείων ăsteíōn	ᾰ̓στείων ăsteíōn	ᾰ̓στείων ăsteíōn
Dative	ᾰ̓στείῳ ăsteíōi	ᾰ̓στείᾳ ăsteíāi	ᾰ̓στείῳ ăsteíōi	ᾰ̓στείοιν ăsteíoin	ᾰ̓στείαιν ăsteíain	ᾰ̓στείοιν ăsteíoin	ᾰ̓στείοις ăsteíois	ᾰ̓στείαις ăsteíais	ᾰ̓στείοις ăsteíois
Accusative	ᾰ̓στεῖον ăsteîon	ᾰ̓στείᾱν ăsteíān	ᾰ̓στεῖον ăsteîon	ᾰ̓στείω ăsteíō	ᾰ̓στείᾱ ăsteíā	ᾰ̓στείω ăsteíō	ᾰ̓στείους ăsteíous	ᾰ̓στείᾱς ăsteíās	ᾰ̓στεῖᾰ ăsteîă
Vocative	ᾰ̓στεῖε ăsteîe	ᾰ̓στείᾱ ăsteíā	ᾰ̓στεῖον ăsteîon	ᾰ̓στείω ăsteíō	ᾰ̓στείᾱ ăsteíā	ᾰ̓στείω ăsteíō	ᾰ̓στεῖοι ăsteîoi	ᾰ̓στεῖαι ăsteîai	ᾰ̓στεῖᾰ ăsteîă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ᾰ̓στείως ăsteíōs			ᾰ̓στειότερος ăsteióteros			ᾰ̓στειότᾰτος ăsteiótătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Antonyms

ἄγροικος (ágroikos)

Descendants

Greek: αστείος (asteíos)